/24/2010 10:43:27 PM
ค่ะก็สรุปเดินแล้วฟุ้ง เครียด กังวล แต่ยังรู้เท้ามันฟุ้งแบบนิ่งๆ
ไม่กระจายแต่ทุกข์น่ะค่ะ แล้วก็
พอมานั่งก็รู้ท้องได้ แต่ก็กังวลไปด้วยค่ะ หมดแล้วค่ะพี่
วันนี้ทำไปก่อนหน้านี้แล้ว รอบหนึ่งค่ะ

walai จ้ะ ทุกอย่างคือครู เราจะถูกทดสอบตลอดเวลา ถูกให้ทำการบ้านแบบไม่ได้ตั้งตัว

say ค่ะพี่ ตอนนี้ก็ต้องกลับมามองหลายๆอย่าง เรื่องที่บ้าน อนาคต จะจัดการยังไงกับชีวิตตัวเอง
เพื่อที่จะดูแลที่บ้านได้ด้วย เหมือนเป็นสัญญานเตือนน่ะค่ะ ว่าต้องคิดแล้ว ขอบคุณพี่น้ำมากนะคะ
เมื่อวานที่เตือนสติ เรื่องการกิน การเก็บเงิน

walai พี่ผ่านมาหมดแล้ว เรียกว่าผิดพลาดมาก่อน
อะไรที่บอกได้ก็บอก ส่วนจะทำหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับเหตุของแต่ละคน

say ค่ะพี่ หมูก็นำมาพิจารณา ตอนนี้ต้องวางแผนชีวิต เพราะว่าถ้าเป็นพนักงานบริษัทแบบนี้ไปเรื่อยๆ ที่บ้านจะอยู่ไม่ได้ หมายถึงไม่มีคนดูแล เจ็บป่วยก็ ลาไม่ได้

walai นั่นแหละ

say หมูชอบนวดนะคะพี่ ชอบการนวดคน หมูรู้สึกว่าช่วยให้เขาสบาย เวลาเขาปวดเรานวดเขาก็ดีขึ้น
พี่สาวบอกว่า ให้คิดวางแผนได้แล้ว งานที่เป็นของเราเอง ไม่ต้องกลัวเจ๊งถ้าเราบริการดี คิดไม่แพง
ฝีมือดี เวลาแม่เจ็ปป่วย น้องป่วยจะได้ดูแลได้ ไม่ต้องกลัวโดนไล่ออก
หมูเลยกะ จะไป เรียนนวด วันหยุด แล้วเก็บตัง

walai ต้องขอบคุณแม่นะนั่น เห็นไหม

say อีกหน่อยถ้ามีโอกาสก็จะได้ทำเอง แล้วอยุ่กับแม่กะน้องได้

walai สนับสนุนไปเรียนเลย เวลานวด อย่านวดเปล่า เจริญสติคือรู้ลงไปในการกระทำด้วย

say ค่ะพี่ ขอบคุณค่ะ จริงสิคะมันเป็นงานที่เจริญสติได้ตลอดเลยนี่คะพี่

walai จ้ะ คนที่มาเจริญสตินะ จะได้แนวทางดีๆในการเลี้ยงชีวิต
ชีวิตจะเปลี่ยนไป เข้ารูปเข้ารอยมากขึ้น จากคนที่คิดพิจรณาไม่เป้น มันจะคิดพิจรณาเป็น
จากเคยประมาท จะประมาทน้อยลง จะได้งานที่มีสัปปายะเหมาะแก่ตัวเอง
กรรมจัดสรรค่ะ สร้างเหตุอย่างไร ผลย่อมเป็นเช่นนั้น

พี่ก็ได้ผลของพี่ หมูก็ได้ผลในแบบของหมู สัปปายะของแต่ละคนแตกต่างกันไป
คนเจริญสติน่ะ ไม่มีความยากลำบากหรอก จะสบายขึ้นไปเรื่อยๆ เพราะรู้จักกับคำว่าพอ

say เหมือนสภาวะมันบีบเรา นะคะ

walai ใช่ค่ะ เขาบีบให้เราคิด

say ค่ะพี่ แบบนั้น แต่ก่อนปล่อยเอ้อระเหยมากเลย
ตอนที่ดินๆ บางครั้งหมูบอกกังวลเรื่องบ้าน พี่น้ำเคยถามว่ามีอะไร หมุบอกมันเป็นของมันอยู่แล้ว
เพราะเรื่องนี้แหละค่ะ เหมือนมันจะขุดให้เราคิด เราจะห่วงใยและจะต้องรับผิดชอบต้องหาทางไป

walai จิตเขาพิจรณา นี่แหละตัวสัมปชัญญะเขาเกิด
จำได้ไหม สภาวะตอนหลังๆของหมูจะรู้ในกายได้ชัดมากขึ้นเรื่อยๆ

say ค่ะ ก็จะรู้ในกายค่ะถึงจะฟุ้งรือปรุงก็ยังรู้ได้

walai นั่นแหละ พี่ถึงบอกไง เวลาปัญญาจะเกิดเขาเกิดเอง เกิดแบบเราไม่รู้
เวลาของการทำ ทำมากหรือน้อยไม่ใช่ตัววัดผล ทำมากใช่ว่าจะทำให้เกิดปัญญามาก
ทำน้อยใช่ว่าจะไม่เกิดปัญญา

say ค่ะ เขามาสอนให้เราไม่ประมาท ใช่ไหมคะที่เขารื้อเรื่องนี้มาให้กังวล เวลาเราเดินจงกรม

walai อีกหน่อยหมูจะไม่มาถามพี่ว่า ใช่ไหมคะ บอกแล้ว จิตน่ะเขาอเมซิ่งมากๆ
เขาฉลาดยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง

say อืมม ค่ะหมูยังดูตัวเองไม่ออก เลยถามพี่น้ำไป แต่ก็จะพยายามทำให้มากกว่าสงสัยค่ะ

walai
ไม่เป็นไรค่ะ แค่ถามนิดๆหน่อย ไม่ใช่ไม่ได้ทำหรือไม่ใช่สภาวะของตัวเอง แต่ดันไปเอามาถาม
แบบนั้นก็อาจจะโดนกันสักหน่อย

30 สค 53

say 60/25 ค่ะ
รู้กายเดิน จิตก็แว่บๆๆๆๆๆค่ะ เรื่องโน้นเรื่องนี้
มีแปลบๆกายเย็นๆ มีมดกัด มีความอยาก ความไม่พอใจสภาวะ
มีปรามาส กำหนดรู้หนอ การรู้กายจะไม่ชัด นักค่ะ เวลากำหนดยืนหนอจะไม่ต่อเนื่อง

พอมานั่ง จิตมีความเห็นแก่ตัวกำหนดรู้หนอ รู้ท้อง สักพักเงียบๆอยู่ก้มีมดไต่
แล้วจากนั้นก็รู้ว่ากำลังนั่งกะเหมือนขาดการรู้ตัวสั้นๆ แล้วก็มารู้ว่ากำลังนั่ง
แล้วก็ขาดการรู้ตัวสั้นๆอีก สลับๆไปแบบนี้ มีมดกัดนิดๆไม่ค่อยชัด

walai หวัดหายแล้วหรือคะ

กระต่าย ดีขึ้นค่ะ แต่ยังไออยู่ กินยาแก้อักเสบติดกันหลายวันแล้วค่ะ พี่

30/10 ค่ะ
ก็รู้เท้า ฟุ้งซ่านค่ะ เวลากำหนดมัน ก็จิตมันไม่พอใจ
มันอยากหลงไปคิดอะไรสนุกๆ ก็คอยกำหนดไปค่ะ
หลังๆก็มีฟุ้งไป นานหน่อย ยังรู้เท้าได้ แต่ไม่ชัดค่ะ

พอมานั่งก็รู้ลมบ้าง กายบ้าง มีไปปรุงกิเลส

walai ค่ะ ดูตามความเป็นจริงไปค่ะ ทุกสภาวะ จิตเขาจะมีคำตอบให้เอง
จิตเขาจะพิจรณาเอง เมื่อถึงเวลา ถ้ายังไม่ถึงเวลา คิดยังไงก็คิดไม่ออก

กระต่าย ค่ะพี่ ก็ต้องพยายามไป

15 กันยายน

60/25 และ 30/18

says: 60/25 ค่ะพี่
เดินรู้เท้า แต่ฟุ้งค่ะ คิดโน่นคิดนี่สะเปะสะปะ ก็มีจิตจะขึ้นอกุศลก็รีบกำหนดข่มไป
มันก็แวบๆยังไม่ปรามาส มันเป็นพวกเถื่อนๆ น่ะค่ะ

แล้วก็มีเวทนาแปลบๆเย็นๆ กะมีเจ็บๆ เหมือนมดกัดบ้าง เหมือนโดนทิ่มตำบ้างในกาย
มาแล้วหายไวค่ะ แต่เด๋วมาอีก มีเผลอหลงจากการเดินไปคิดนาน
แล้วกลับมาเดินใหม่ มีหลไปคิดเรื่องตลกๆ ก็กำหนดรู้หนอ มารู้กายต่อ

พอนั่งก็รู้ตัวตอนต้นๆ มีช่วงที่มันเหมือนลอยไปไม่สามารถกลับมารู้กาย
กึ่งๆง่วงๆกึ่งๆลอย แล้วหลังๆตอนจะหมดเวลาถึงกลับมารู้กายได้แต่ไม่ได้จับท้อง
รู้กายนั่ง ไม่ได้ลอย เวลากรวดน้ำมีอกุศลจะขึ้นแทรกก็ข่มไว้แล้วกรวดต่อจนจบค่ะ

30/18

ก็รู้เท้าชัดขึ้นค่ะ อยู่กะกายได้มากขึ้น ก็มีความเกรงกลัวอกุศลแล้วก็สักพักก็เริ่มคลาย
ไปคิดเรื่องโน่นเรื่องนี่แต่ยังรู้เท้าคลอๆ แล้วก็มากำหนดรู้หนอดึงมารู้กายใหม่ก็ชัดขึ้น
อกุศล จะขึ้น กำหนดไว้ก็ยังไม่ขึ้นปรามาส หรือบางทีก็กลับมาด่าตัวเองแทนก็ยังไม่ขึ้นปรามาส
แต่ก็มีพวกคำ บมันผุดขึ้นลอยๆก็กดข่มไปค่ะ

พอมานั่งก็รู้ทอ้งค่ะ แผ่วๆกะบางทีรู้ลม มีเจ็บ1 ครั้งแล้วหายไป
นั่งไปจนหมดเวลา ค่ะนาลิกาไม่ปลุกก็เลยเวลามาค่ะ

walai says: ค่ะ ทำต่อไปค่ะ มีแต่เหตุของตัวเองที่ทำมาทั้งนั้น
ตอนนี้กำลังสร้างเหตุดี ขอให้อดทน

say จะอดทนค่ะพี่ ขอบคุณนะคะ

18 กันยายน
ปรับเวลาใหม่ ลดนั่งลงเหลือ 5 นาที ไม่ว่าจะเดินเท่าไร ให้ตั้งนาลิกาไว้เลย เพื่อดูสภาวะ


ระหว่างวัน เดิน 20/5
เดิน 20 รู้เท้ามันก็คิดโน่นคิดนี่ มีมดกัด 1 ครั้ง มีความอยากแทรก เวลาเดินตั้งใจให้ชัดประปราย
ตั้งใจเดินๆ แล้วก็มารู้อีกทีไปเพลินคิดแล้ว ก็มาตั้งใจเดินรู้ใหม่

พอนั่งฟุ้งตอนต้น แล้วค่อยๆจับท้องได้ รู้ท้องเคลื่อนไหว จังหวะขึ้นๆลงๆหนัก แต่ไม่สม่ำเสมอ
ความคิดเยอะ คือเห็นจิตมันจะปรุงโน่นปรุงนี่เยอะมาก เห็นมันขยับจะอกุศลตลอด ยิบๆ
แต่คอยรู้ไว้มันก็เลยยังไม่ปรุงชัด กิเลสที่จะขึ้นมาเป็นพวก คำหยาบๆต่ำๆ ความคิดต่ำๆ
มันขยับจะขึ้นแต่ยังไม่ขึ้น ก็อ่อนลง แล้วก็มาอีกถี่มาก คอยระวังข่มมันไปแล้วรู้ท้องไปด้วยจนจบ

20 กันยายน
60/5 และ 30/5 บันทึกย้อนหลังคืนวันอาทิตย์ 19 Sep 2010
60/5

เดินตอนแรกมีความอยาก มีการเปรียบเทียบ ก็พยายามรู้เท้าด้วย
ดู ความคิด เห็นจิตมันพูดอะไรในแง่ลบ เหมือนยุให้เสียใจต่อว่าสภาวะของตัวเอง
ก็รู้ไป ยังไม่ได้เสียใจ มีมดกัด มีเย็นแปลบ ยังมีการให้ค่ากับสภาวะมดกัด
มีจิตระลึกถึงอารมณ์เก่าๆ ที่เคยคิดเรื่องต่ำๆ รู้แล้วก็หยุดไป แล้วก็มีอีก ก็หยุดไปอีก

พอนั่งก็รู้ท้องจิตก็คิดๆ ก็รู้ท้องไปได้ด้วยจนจบ

30/5

รู้เท้าฟุ้ง มีมดกัด มีเย็นแปลบ นั่งรู้ท้อง คิดๆไปด้วย พอกรวดน้ำมีแปรามาสแปรกขึ้นมา
กำหนดรู้หนอข่มไว้ พยายามจะขึ้นอีก กำหนดแล้ว ดึงมาสนใจกายต่อ แล้วกรวดน้ำต่อจนจบ

นอนไม่หลับ รู้ท้องขยับเวลาจะคลิ้วก็รู้สึกตัว ก็เลยลุกขึ้นเดินต่อนิดหน่อย
ก็รู้เท้าชัดดีเงียบๆไม่ค่อยคิด นั่งแป๊ปเดียว แล้วนอนหลับได้


walai lo ดู ความคิด เห็นจิตมันพูดอะไรในแง่ลบ เหมือนยุให้เสียใจต่อว่าสภาวะของตัวเอง
ก็รู้ไป ยังไม่ได้เสียใจ .......

นี่แหละ ความไม่รู้ของจิต จึงทำให้จิตคิดเช่นนี้
อะไรล่ะที่ว่าดี อะไรล่ะที่ว่าไม่ดี ล้วนแต่เกิดจากอุปทานการให้ค่าทั้งนั้นเลย

say ค่ะพี่ จะฝึกฝนต่อไปค่ะ ขอบคุณค่ะ

20 กันยายน

60/5 และ 30/5

60/5 ค่ะ

เดินรู้เท้าค่ะ แล้วสักพัก ก็มีความคิดที่ปรุง เห็นมันคิดแล้วรู้ มันก็หยุดกลางคัน แล้วก็เดินๆไป
หลงไปอนาคตนานเหมือนกัน ก็พอรู้ตัวก็ตั้งใจรู้เท้าใหม่

แล้วก็มีความคัน มีมดกัด ก็ยังมีหงุดหงิกะมดกัด มดกัดหายไว แต่เด๋วมีมาอีกบ้างประปราย
ก็มาตั้งใจเดินต่อค่ะ ก็หลังๆก็ฟุ้งๆสลับกับตั้งใจ

พอมานั่ง รู้ท้องค่ะ รู้ไปเรื่อยๆ แรกๆจะฟุ้งหน่อย หลังๆก็สงบมากขึ้นแต่ยังคิดๆ
แต่ยังมีแรงรู้ท้องเคลื่อนไหวค่ะ จนจบค่ะ อกุศลไม่ชัดค่ะ รางๆ ยังไม่ขึ้นค่ะ

30/5
เดินก็รู้เท้าแต่รอบนี้จะฟุ้งเยอะค่ะ เรื่องโน่นเรื่องนี่เข้ามาต้องคอยกำหนดรู้เท้า
มันก็เลยวุ่นๆแต่ละเรื่องจะฟุ้งสั้นๆ แต่มาเรื่อยๆ มีอกุศลจะขึ้นหลายหนค่ะ
ก็ตั้งใจอยู่กับกายไว้ ไม่ให้ไปอกุศล มีเวทนาเย็นแปลบๆเท้านิดหน่อย

แว่บเข้าห้องน้ำ ตอนเข้าห้องน้ำก็อกุศลจะขึ้นถี่ๆ ก็กำหนดข่มไว้แต่ มีหลุดปรามาส 1 ครั้ง
แล้วก็กำหนดรู้หนอ แล้วมารู้กาย ก็มีความไม่ยอมรับอกุศล สักพักก็ยังเกาะเกี่ยวไม่สบายใจ
ก็พยายามกำหนดรู้เท้าไป ก็กำหนดรู้กับปัจจุบันใหม่ ข่มไว้ ไม่ให้ไปเกาะเกี่ยว
สักพักก็เริ่มดีขึ้นมาตั้งใจรู้เท้าใหม่

พอนั่งก็ต้นๆจะวุ่นหน่อยค่ะ รู้ท้องขยับ หลังๆ ก็ความคิดเบาลง รู้ท้องแบบเนิบๆ ธรรมชาติขึ้น
แต่ก็ยังคิดๆอะไรของมันไป จนหมดเวลาค่ะ

September 20
ขับเคี่ยวกับกิเลส

เราต้องดูที่ผัสสะเวลากระทบ สภาวะที่เกิดขึ้น
แล้วจะทำให้เรารู้ว่ากำลังของสตินั้นมีมากแค่ไหน

ชอบใจ ไม่ชอบใจ ทำให้เกิดการให้ค่าในสภาวะนั้นๆว่าดี ไม่ดี
ถูก ผิด เพราะถูกในความคิดกับไม่ใช่ในความคิดของตัวเอง
สภาวะต่างๆที่ว่าดีหรือไม่ดี ถูกหรือผิด ล้วนเกิดจากอุปทาน เป็นการให้ค่า
ให้ค่าตามความคิดที่เกิดขึ้น ตามการกระทบที่เกิดขึ้นใน ขณะนั้นๆ มีแต่กิเลส
มีแต่การสร้างเหตุใหม่ให้เกิดขึ้นเนืองๆ ต้องดูให้ทัน เพื่อจะได้ไม่ไปสร้างเหตุใหม่ให้เกิดขึ้น

ไม่ต้องไปถามใครว่าตัวเองปฏิบัติแล้วเป็นยังไง
ดีหรือไม่ดี ทุกๆคำตอบที่ได้รับมาจากคนอื่นๆ ล้วนเป็นการให้ค่าตามกิเลสของคนๆนั้น
หาใช่ตามสภาวะที่เป็นจริงไม่ เมื่อฟังคนอื่นๆให้คำตอบแล้ว นั่นกิเลสเขา
แล้วเอากิเลสตัวเองปรุงแต่งต่อ เพราะสติยังไม่ทัน ปรุงแต่ง ชอบใจ ไม่ชอบใจ
ภพชาติจึงไม่จบสิ้นเพราะเหตุนี้ เหตุมี ผลย่อมมี ทำเองทั้งนั้น

ตัวเองเท่านั้นที่จะรู้สภาวะของตัวเองมากที่สุด
ทำแล้วยังมีการส่งจิตออกนอกไปว่าคนอื่นๆหรือไปเพ่งโทษคนอื่นๆไหม
ทำแล้วยังมีความยึดมั่นถือมั่นในความคิดของตัวเองมากน้อยแค่ไหน
ทำแล้ว ยังมีการไปกล่าวว่าการปฏิบัติอื่นๆที่ไม่ใช่แนวทางของตัวเองว่า มีถูกมีผิดหรือไม่
เรียกว่า การส่งจิตออกนอกทุกชนิด นั่นคือ การวัดผลของการปฏิบัติ ว่า สติทันการปรุงแต่ง
การให้ค่ามากน้อยแค่ไหน

เดินรู้เท้า นั่งรู้กาย รู้จริงๆมีอยู่แค่นี้เอง

21 dp. 53

says: 60/5
เดินก็รู้เท้า แล้วก็ฟุ้งมีอารมณ์โน่นนี่เข้ามา ก็ยังรู้เท้าได้ด้วย รู้สึกกับเท้าค่อนข้างชัด
เวลายกย่างวาง ไม่ได้ลอยไปกับอารมณ์ แต่ก็ไม่ตลอดก็ไปหลงคิดบ้าง ก็กำหนดรู้แล้วตั้งใจรู้เท้าต่อ
เวทนาเป็นแสบผิวแปล๊บๆ ที่เท้าชัดมาก ติดๆกันเป็นชุดแล้วหายไป กับมดกัดยิบๆ นิดๆหน่อยๆ
มีฟุ้งกับความคิดเรื่องที่ได้รับคำชมแล้วเห็นใจมันเหนื่อยก็มารู้เท้าต่อ

พอนั่งก็แรกๆจะตั้งใจรู้ท้องก็จะวุ่นๆ ฟุ้งๆแต่ยังรู้ท้องได้
สักพักก็ผ่อนคลายขึ้นท้องกับจังหวะการรู้ค่อยเนิบๆสม่ำเสมอขึ้น
ความคิดก็คิดเรื่องอื่นด้วย แต่ยังรู้ท้องด้วยแล้วก็หมดเวลาพอดี

35/5

รู้เท้าแรกๆชัดค่ะ แวบๆกำลังจะขึ้นปรามาส แล้วดับไป
แล้วก็เกิความกังวลว่าเราปรามาสหรือเล่าแล้วก็เกิดความต่อต้านไม่ยอมรับ
มันก็เลยจะไปปรุงปรามาสอีกก็เลยกำหนดข่มไว้ รุ้หนอๆ ไว้ค่ะเกาะเกี่ยวสักพัก
ช่วงนั้นก็ต้องคอยกำหนด แล้วค่อยมารู้เท้าต่อได้ เวทนามีเย็นแปลบๆ และมดกัดรู้สึก จิ๊ดๆ เล็กๆ
ตามกาย นิดหน่อย

พอมานั่งก็รู้ท้องได้ค่ะ รู้ไปจนหมดเวลาค่ะแล้วมันก็คิดๆๆด้วยค่ะ
แต่จับท้องเคลื่อนไวได้ค่ะแบบมีแรง พอหมดเวลากรวดน้ำก็จะขึ้นปรามาสอีกค่ะ ข่มไว้ค่ะก็ยังไม่ขึ้นค่ะ

สุขที่แท้จริง says: ค่ะ ความอยาก ก่อให้เกิดความทุกข์ได้เนืองๆ เพราะรู้มากไป อ่านมากไป
ล้วนเกิดจากเหตุที่ทำไว้เองทั้งนั้น เหมือนกันหมดนะ หลายๆคนเรียกว่าเกือบจะทุกๆคน

says: ค่ะพี่ ก็วันนั้นก็เกิดเปรียบเทียบ เพราะไปอ่านสภาวะของคนอื่น ก็เลยต้องสำรวมมากขึ้นค่ะ

สุขที่แท้จริง says: พยายามรู้ในกายให้มากๆ ตอนนี้อย่าไปอ่านสภาวะของผู้ที่ปฏิบัติด้วยกัน
เพราะมันไปให้ค่าเอง จริงๆแล้วไม่มีอะไรเลย

says: ได้ค่ะพี่ ค่ะเห็นผลลัพธ์ของการอ่านแล้วค่ะ

สุขที่แท้จริง says:เพราะความไม่รู้ เมื่ออ่านแล้ว จึงหลงไปคิดว่ามี
พอคิดว่ามี ทำให้เกิดการเปรียบเทียบ

สภาวะสลับกัน ตอนอีกคนอยู่ ก็มีแต่เปรียบเทียบ
พอคนนั้นไปแล้ว ก็มาอีกคนแทน

says: ใช่ค่ะ

สุขที่แท้จริง says: สุดท้ายอีหรอบเดิม เหมือนกันเดี๊ยะ

says: รู้สึกเหมือนกัน

สุขที่แท้จริง says: เข้าใจแล้วใช่ไหมที่ว่าเปรียบเทียบแล้วทุกข์ แล้วทำไมเขาถึงไม่ชอบเรา
เพราะไปหลงให้ค่ากันเอง ทั้งๆที่จริงๆแล้วไม่มีอะไรเลย

says: เข้าใจมากขึ้นค่ะ เข้าใจสภาวะของคนก่อนหน้าที่เปรียบเทียบเรา

สุขที่แท้จริง says: นั่นแหละ เขาทุกข์เพราะเขาไม่เข้าใจ
อ่านแล้วเปรียบเทียบด้วยความไม่เข้าใจ
จริงๆแล้ว สภาวะของแต่ละคนนั้น ล้วนเกิดจากเหตุที่ทำมาทั้งสิ้น

says: ค่ะ ตอนนี้พยายามทำใหม่

สุขที่แท้จริง says: รู้ในกายตัวเองไป เหตุข้างนอกกาย
เวลาเกิดการกระทบ ให้โทษตัวเองไว้ก่อน อย่าไปโทษคนอื่นๆ

says: จะพยายามมากๆค่ะ

สุขที่แท้จริง says: พี่เข้าใจนะคะ มันมีเหตุ

says: ตอนนียังมีโทษคนอื่น แต่อาจจะไม่ได้พูดออกมา
โดนทดสอบหลายอย่างมากเลยค่ะ

สุขที่แท้จริง says: แบบนั้นน่ะแหละ ทำข้อสอบ ไม่มีใครไม่โดนหรอก
นี่ยังดี การสอบยังมีได้พักบ้าง สติแค่นี้ ไม่งั้นตาย

says: ขอบคุณค่ะพี่

22กย.53

says: 60/5 ค่ะ
เดินก็ฟุ้งมากค่ะ ก็ยังรู้เท้าได้ บางช่วงก็รู้แบบมีแรงอยู่กับเท้า
บางช่างก็ลอยไปอยู่กับคิด แล้วพอรู้ก็กำหนดรู้หนอมาอยู่กับเท้าอีก

แต่จะฟุ้งเรื่อยๆค่ะ แล้วก็ต้นๆจะปรามาส หลายรอบ คอยข่มไว้ แล้วก็
มีอกุศลพวกคำหยาบ ค่ะคอยแยบๆมาก็กำหนดคิดหนอ 1 ครั้งหยุดไว้ ค่ะ

แล้วต่อด้วยรู้เท้าต่อไปเลยค่ะ มีเวทนาเย็นแปลบๆ เล็กๆน้อยๆตามกาย
ตอนสุดท้ายก็จะปรามาสก็หักเหเปลี่ยนมาเป็นด่าตัวเองแทนค่ะ แต่ก็ยัง

เสียความรู้สึก ก็เลยกำหนดรู้หนอไปเพื่อเลิกปรุงแล้วมารู้กายต่อค่ะ
อกุศลนอกจากปรามาสจะพยายามขึ้นแล้วก้ จะเป็นพวกไปคิด

อคติกะคนอื่น แล้วก็พวกมานะใจฟูกับคำชม แล้วก็พวกไม่ยอมรับกิเลสตัวเองค่ะ
พอมานั่งแรกๆก็ยังไม่จับท้องแต่เหมือนรู้กาย กับผิวหน้าด้วย ภาพรวมค่ะ
หลังๆก็ค่อยจะหมด 5 นาทีก็รู้ท้องเป็นจังหวะ ขยับแผ่วๆชัดค่ะ

40/5

เดินตอนแรกก็รุ้เท้าชัดค่ะ ก็ค่อยๆยกย่างวาง แล้วก็เริ่มฟุ้งค่ะ ก็ฟุ้งแล้วสักพักก็
กำหนดรุ้หนอมารู้การเดินใหม่ แต่ก็ยังฟุ้งเรื่อยๆค่ะ ช่วงหลังๆนี่ฟุ้งมาแต่ยังรู้เท้าได้แต่
ไม่ชัดและต่อเนื่อง ความคิดหลายเรื่องเข้ามาเยอะ และเร็ว เวทนาพวกเย็นแปลบๆค่ะ
ก็ยังมีคำด่าผุดขึ้นมาค่ะ ก็กำหนดลงไปปัจจุบันที่มันกำลังเกิดค่ะ มันหายไปก็รู้เท้าต่อ
บางทีก็ด่าตัวเองค่ะ เพราะไม่งั้นมันจะไปด่าคนอื่นค่ะ

พอนั่งก็รู้ท้องค่ะ ตอนหลังๆของการนั่งนี่หลายสภาวะมากค่ะ คือทั้งมดกัด เจ็บๆ เนื้อกระตุกหลายจุด
ทั้งปรามาสจะขึ้นๆ ทั้งแมลงไต่ที่หน้า มันมาโจมตีปนๆกันหมดค่ะ แต่ก็ไม่ได้ลืมตา
แล้วก็ยังรู้กายได้ และปรามาสก็ยังไม่ได้ขึ้นแบบจิงๆ จนหมดเวลา ตอนกรวดน้ำมี
จะปรามาสค่ะ แล้วก็หายไป ก็กรวดต่อจนจบค่ะ

สุขที่แท้จริง says: ทำต่อไป โดนกันหมดทุกคนน่ะแหละค่ะ มีแต่สติเท่านั้นแหละที่จะช่วยเราได้

says: ค่ะพี่ ไปก่อนนะคะ วันนี้สติไม่ดี กล้วค่ะ

23 กย. 53

says: 60/5 ค่ะ

ก็ฟุ้งค่ะ ยังรู้เท้าแต่ก็เกิดอารมณ์ตามที่ไปฟุ้ง เวลาเดินก็พยายามเอาจิตรู้ไป
ที่เท้าแต่อารมณ์ ฟุ้งก็ยังเกิดค่ะ บางช่วงก็รู้เท้าได้ดีฟุ้งน้อย เงียบๆ แต่แป๊ป

เดียวก็ไหลไปเกิดอารมณ์ แล้วก็ตั้งใจใหม่อีก ทำแบบนี้ไปเรือยๆจนเดินหมดเวลา
เวทนา มีเย็นแปลบๆ แล้วใจไปให้ค่า ไปสนใจ หาความหมายแล้วก็ไม่พอใจที่มัน
ไปสนใจ แล้วก็กำหนดลงไปที่ไม่พอใจอีกที

พอมานั่ง รู้กาย + ท้อง ขยับ หรือมีการเคลื่อนไหว แล้วก็ มีมดกัด แล้วก็มีเย็นแปลบๆ
ใจก็คิด ๆ ไปด้วย รู้แบบนี้จนจบค่ะ

40/5

ก็รู้เท้าแล้วก็ฟุ้งค่ะ มีปรามาส 1 ครั้งก้กำหนดรู้หนอไป มีความเสียใจ ก็กำหนดไป
มันยังไปวกคิดว่าปรามาสไปแล้วก็จะขึ้นอีกก็เลยกำหนดรู้แล้วพยายามรู้กายเคลื่อนไหว

ต่อสักพักก้อดีขึ้นแล้วเด๋วก็มีคำ บผุดมาอีกก็มาด่าตัวเองแทน แล้วสักพักก็คำลามกอีกก็
ข่มไว้แล้วกำหนดรู้หนอลงไป พอมานั่งก็รู้กายนั่งค่ะ ไม่ได้จับท้องชัดแต่รู้สึกถึงกายที่นั่งอยู่
แล้วรู้ว่ามีการเคลื่อนไวบางส่วนของกาย มีจะปรามาสจางๆ อีก 1 ครั้ง แล้วนั่งรู้กายไป

สุขที่แท้จริง says: ค่ะ พี่น่ะเข้าใจหมูน่ะ เรื่องคำปรามาส จริงๆแล้วไม่ได้อยากจะคิด
สภาวะของทุกๆคนน่ะ ไม่มีของคนไหนไม่เกิดกับพี่หรอก พี่ถึงเข้าใจความรู้สึกนี้ดี ว่ารู้สึกยังไง

says: ขอบคุณค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says: แบบที่หมูเคยถามกับพี่ไว้ว่า อย่างนี้มาหลายรูปแบบพี่ก็ต้องรับรู้แบบนั้นหมดเลยน่ะสิ
ตอนนี้ตอบได้เต็มปากเลยว่า ใช่

says: จำได้ค่ะ พี่น้ำก็เหนื่อยนะคะ

สุขที่แท้จริง says: ไม่หรอก ไม่เหนื่อยอะไร พี่ก็อยู่ในโลกของพี่ พี่แค่ดูมัน ดูสิ่งที่เกิดขึ้น
ถึงได้เข้าใจในความรู้สึกของแต่ละคนที่เกิดขึ้น อย่างสภาวะของหมู มันส่งมาที่พี่
พี่ถึงได้รู้ว่า อ้อ .. การปรามาสทั้งๆที่เราไม่ได้อยากทำ มันทำให้รู้สึกแบบนี้นี่เอง

says: ค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says: ดีที่สติพี่ทัน ไม่งั้นพี่อาจจะทุกข์ก็ได้ กระทบกับใคร จิตมันไปด่าเขาเฉยเลย
ทั้งๆที่บางคนไม่รู้จักสักนิด มันแล่บออกไปหน้าตาเฉย

says: ค่ะพี่แปลกจัง... ทำไมเกิดกับพี่ แต่ หมูจะพยายามต่อไปค่ะ มันก็เริ่มทันมากขึ้น
ไม่ทุกข์เท่าก่อนหน้านี้ ยังพอคุยกับพี่ได้บ้าง ไม่ได้จะขึ้นแบบบังคับไม่ได้ แต่ก็ต้องสำรวมระวังมากๆค่ะ

สุขที่แท้จริง says: ย้อนกลับไปอ่านบล็อกของพี่ใหม่นะ เรื่องเดิน 4 ชม. นั่ง 5 นาที
หมูจะได้ไปคิดเปรียบเทียบว่าสภาวะดีหรือไม่ดี ต้องเอาของจริง ตอกย้ำให้จิตมันเห็น
ว่าคนที่เดินมากกว่า ทำมากกว่าตัวเองนั้นมี

says: กลับไปอ่านบล็อกพี่ ได้ค่ะ บล็อกนอกใช่ไหมคะ

สุขที่แท้จริง says: อย่าไปอ่านสภาวะของคนอื่นๆ เพราะนั่นได้แค่คาดเดา
ตอนที่สมาธิพี่หายไปหมดไง อ่านตอนนั้น

says: ได้ค่ะพี่ เด๋วหมูไปอ่านค่ะ

สุขที่แท้จริง says: อ่านแล้ว จิตมันเห็นของจริง มันจะได้ไม่ไปเปรียบเทียบกับใคร
ให้ดูคนที่ยากลำบากกว่า ปีหนึ่งนะที่ผ่านมา จนเข้าปีที่สอง
ไม่มีใครรู้หรอกที่เขียนๆน่ะพี่ทุกข์แค่ไหน กับการไม่มีสมาธิเลย ของหมูยังมีสมาธิ แต่พี่ไม่มีเลย
แล้วคิดดูนะ จากคนที่เคยมีมากสุดๆ ต้องมาอยู่ในสภาพที่ไม่มีเลย มันเป็นยังไง

says: ก็ทรมานมาก

สุขที่แท้จริง says: คำว่าทรมาณนำมาเปรียบเทียบยังใช้ไม่ได้เลย

says: ค่ะ.. งั้นคืนนี้หมูกราบลาก่อนนะคะ จะไปอ่านบล็อกที่พี่บอกแล้วพิจารณาค่ะ
ขอบคุณมากค่ะพี่

30 กย. 53

says: 60/5 ค่ะ
เดินก็ฟุ้งค่ะ รู้เท้า ฟุ้ง คิดเรื่องงาน เหตุการณ์ประจำวัน
หลังๆก็พยายามมารู้สึกที่เท้าก็รู้สึกเท้าเดิน แต่ยังมีอารมณ์ฟุ้งๆ ปนด้วย มีเย็นแปลบนิดหน่อย
พอนั่งรู้ท้อง คิดโน่นนี่ มีมดกัด มีเย็นแปลบนิดหน่อย หมดแล้วค่ะพี่ พี่น้ำจะถามอะไรหรือหรือค่ะ

สุขที่แท้จริง says: พี่จะถามว่า วันนั้นหมูคิดยังไง กับการที่เข้าไปอ่านบล็อกของพี่
แล้วหมูมาสรุปสภาวะของพี่มาให้พี่อ่านน่ะ

says: หมูคิดว่า อันนี้คือ สิ่งที่หมูควรทำอะค่ะพี่ ก็ตัดมาเฉพาะสิ่งที่ควร จะต้องนำไปปฎิบัติค่ะ

สุขที่แท้จริง says: ดูจิตตัวเองให้ทันด้วยนะหมู ระวัง

says: เอ่อ ระวังความอยากเหรอคะ

สุขที่แท้จริง says: ความคิดด้วยระวังให้ดี ต้องดูให้ทัน
เพราะพี่เขียนชัดเจนแล้วว่าสภาวะนี้มันเหมือนสภาวะจิตคุยกัน เพียงแต่มันมาในอีกรูปแบบหนึ่ง
หมูอ่านผ่านๆ หมูเลยสรุปออกมาแบบนั้น พี่ถึงบอกว่า ดูจิตให้ทันด้วย

says: หมูอ่านทวน 2 รอบน่ะค่ะพี่ แต่คงยังไม่เข้าใจ

สุขที่แท้จริง says: เอาเถอะ รู้แค่ไหน ย่อมอ่านเข้าใจได้แค่นั้น ไม่เป็นไรค่ะ พี่แค่ถามดู
เพราะเห็นหมูนำมาสรุปแล้วนำมาส่งพี่ พี่เลยต้องถามดูว่า สรุปทำไม

says: หมูคิดว่า พี่เจอคำตอบของสภาวะปรามาส แล้วคิดว่าทำแบบนั้น คือวิธีการน่ะค่ะ

สุขที่แท้จริง says: มันแล้วแต่เหตุของแต่ละคน ต้องดูจิตตัวเองด้วย
พื้นฐานของจิต ว่าจริงๆแล้ว เป็นคนแบบนั้นด้วยหรือเปล่า

เมื่อพี่ไม่มีพื้นฐานมาแบบนั้น ทั้งนอกและในพี่ไม่มี มีบางครั้งจิตมันทะลึ่งเอง พี่แค่รู้
แค่ดูตามความเป็นจริง มันก็เลยหายไปได้

มันจะแตกต่างจากคนที่มีพื้นฐานทางจิต ที่มีความหยาบคาย

says: หมูยังไม่เข้าใจ ว่า ถ้างั้นต้องทำยังไง คือเจริญสติไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะทำอะไรได้มากกว่านี้

สุขที่แท้จริง says: นั่นแหละถูกต้องที่สุด เพราะในบล็อกมันคือสภาวะของพี่ หมูจะไปสรุปแบบนั้น
แล้วจะไปทำแบบนั้น พี่เองก็ตอบไม่ได้หรอกว่าได้ผลไหม เพราะกิเลสของแต่ละคนมันมีไม่เท่ากัน

says: อืมมค่ะ คำตอบของพี่ก็คืคำตอบของพี่ สินะคะ

สุขที่แท้จริง says: ของคนไหนๆก็ของคนนั้นๆ รู้นั้นๆมันจะละเอียดขึ้นไปเรื่อยๆ
พี่ถึงบอกเสมอๆว่าอย่านำไปเปรียบเทียบกับ สภาวะของใครก็ของคนนั้น มันเป็นไปตามเหตุของแต่ละคน
เอาไปเปรียบเทียบกันไม่ได้ ทำไปค่ะ มันไม่มีอะไร มีแต่เหตุที่ทำมาน่ะแหละ

says: ค่ะพี่ มันก็เศร้าๆเหมือนกันค่ะ

สุขที่แท้จริง says: พี่เข้าใจนะ เพราะพี่น่ะทั้งเศร้า ทั้งเสียใจมาเยอะมากๆ
น้ำตาเต็มหน้าทุกวันกว่าจะมาถึงจุดๆนี้ แต่มันแตกต่างกัน

พี่ไม่ได้เศร้าหรือเสียใจเพราะความอยากได้หรืออยากมีอะไร แต่มันเป็นเรื่องของสภาวะนี่แหละ
พี่ถึงบอกไงว่า เหตุของแต่ละคน เรานำมาเปรียบเทียบกันไม่ได้หรอก

says: ค่ะพี่ จริงๆหมูก็ยังงงๆ หลายอย่าง แต่ไม่รู้จะทำยังไง ก็ทำไปแบบนี้ต่อค่ะ

สุขที่แท้จริง says: กิเลสไงหมู กิเลสมันถูกกระตุ้นออกมา ความคาดเดา ความคาดหวัง ความอยาก

says: ค่ะพี่ ใช่นะคะ มันก็วนไปวนมากับอารมณ์เหล่านี้ เหมือนเขาวงกตเลย

สุขที่แท้จริง says: พี่คงห้ามหมูไม่ได้หรอก พี่ได้แต่บอกว่า อย่าไปให้ค่ากับสภาวะ
อะไรเกิดก้ให้รู้ ยอมรับไป ไม่ตอบโต้

แต่หมูยังยอมไม่ได้ เมื่อยอมไม่ได้ มันก็เลยเป็นแบบนี้
มันก็ยากนะ ยอมรับใหม่ๆมันยาก

says: ยอมไม่ได้ นี่หมายถึงการที่เราไม่ชอบมัน ด้วยใช่ไหมคะ

สุขที่แท้จริง says: ใช่ค่ะ ความไม่พอใจ แทนที่จะแค่ดูมัน มันเที่ยงไหม ความรู้สึกเหล่านี้
เปล่าเลย มีแต่ผลุบๆโผล่ๆ

says: ใช่ค่ะ

สุขที่แท้จริง says: แต่เราสิไปให้ค่ากับมันเอง ใครทุกข์ล่ะ ตัวเราเอง
อยากจะไปให้พ้นๆสภาวะนี้ เมื่อไหร่จะรู้กายได้ชัดสักที

นี่แหละ ตัวปิดกั้นปัญญา มันเลยไปไหนไม่ได้ ความอยากไงหมู
พี่บอกแล้ว ให้แค่ทำ ทำแล้วก็ทำ แล้วแค่รู้ ไม่ต้องไปใส่ใจในความคิดที่เกิดขึ้น
หมูชอบไปดูมันแล้วให้ค่ากับมัน สุดท้าย ไม่พอใจ ทำไมไม่หายไปสักที
ยิ่งอยากให้หาย ยิ่งเกิดต่อเนื่อง เอาเถอะ ก็ไม่รู้จะพูดว่ายังไงนะ

says: คือ ขอบคุณค่ะพี่
หมูจะฝึกต่อไป มันอัตโนมัติ หมูจนหมูไม่รู้จะยังไงเหมือนกัน แต่ก็จะขัดเกลาต่อ

สุขที่แท้จริง says: เมื่อเข้าใจแล้ว มันเลิกไม่ได้หรอก มันไม่มีทางไหนให้เราเดินอีกแล้ว
ยกเว้นแต่เหตุเท่านั้นแหละ อะไรๆมันเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา

says: ค่ะ จะพี่เข้าใจค่ะ จะระวังตัว งั้นเด๋วหมูไปขึ้นรอบใหม่ค่ะ ขอบคุณที่ให้สตินะคะ


เสร็จแล้วค่ะ 30/5
ก็รู้เท้าแล้วก็มีคิดๆ คือมันจะปรุง บางช่วงรู้ทัน ก็ถอนออกมา
บางช่วงก็หลงไปก่อน มีปรามาสจางๆ แล้วกำหนดรู้หนอไป ยังมีไม่พอใจกรุ่นๆ
สักพักเปลี่ยน มีความคาดหวัง ก็รู้แล้วกำหนดรู้หนอไป

มีมดกัด มีอกุศลบคายขึ้นมาแผ่วๆก็ยังมีไม่ยอมรับ ไม่บอกความจริง ว่ามีอกุศล ก็รู้เท้าได้
พอมานั่งก็รุ้ท้องแล้วก็คิดๆโน่นนี่ หมดแล้วค่ะ

สุขที่แท้จริง says: ค่ะ

1 ตค. 53

45/5 จิตกลับกลอก...มันรู้สึกยังไง ปล่อยไปตามความเป็นจริงแต่ไม่ไปสนใจมันให้กลับมา
รู้ที่ลมหายใจหรือรู้ท้องรู้กายแทน

says: 45/5 ค่ะพี่
หมูเดินก็ มันยังไปจดจ้องสภาวะ กะไปสนใจความคิดอยู่นะคะ ค่ะพยายามจะรู้กายไม่สนใจมัน
แต่พอผ่านไปสัก 5-6 รอบ ก็ถึงรู้ตัวว่าไปยุ่งกะมัน การรู้เท้าก็ยังรู้ได้ค่ะ

บางทีก็มีหลงไปคิดเรื่องนอกกายแต่จะน้อยกว่าตัววิพากวิจารณ์
จิตมันคุย เถียง แล้วก็พวกความอยาก ที่ไวมากๆ ก็กำหนดรู้หนอค่ะ

เวลาไปจมกะมันก็คอยหยุดเดินแล้วกำหนดมารู้เท้าไปค่ะ
มีมดกัดนิดหน่อย ส่วนใหย่จะเย็นแปลบ มีจิต เถื่อน ดื้อๆ ห ยาบๆ
มีปรามาสกำหนดรุ้หนอทับไปค่ะ มันจางๆ ขึ้นคลอๆ

พอมานั่ง ค่ะก็รู้ลมก่อน ก่อนก็ช้า มันจะสงบเงียบๆค่ตอนต้น
หลังๆเริ่มลงไปคิด แล้วก็รู้ ก็คลายออกมา มีมดไต่ตามหน้าตาค่ะ ลมก็ละเอียดลึก ท้องก็รู้ค่ะ

มีปรามาสค่ะแล้วก็มีความกังวล แล้วก็นึกว่าไม่ต้องกำหนดรู้หนอตอนนั่งคิดถึงที่พี่บอกค่ะ
แล้วก็มีจิตแสยะเหมือนมันชอบค่ะที่ไม่ต้องกำหนด แล้วก็กังวล พวกนี้จะมาไวๆๆๆๆ ค่ะ

สุขที่แท้จริง says: เข้าใจค่ะ ยิ่งสนใจ มันยิ่งโชว์ พอไม่สนใจ มันก็พยายามยั่วยวน

says ค่ะ ก็แล้วก็กรวดน้ำต่อค่ะ เด๋วหมูไป ขึ้นรอบ 2 ค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says: ค่ะ ไม่ต้องไปกังวล คือมันรู้สึกยังไง ปล่อยไปตามความเป็นจริง แต่ไม่ไปสนใจมัน
ให้กลับมารู้ที่ลมหายใจหรือรู้ท้องรู้กายแทน จิตมันก็กลับกลอก มันยิ่งกว่าลิง
ยิ่งกว่านังมารร้ายในหนังที่เราดู เพราะมันคือเราในเรานั่นแหละ

มันรู้จุดอ่อน มันก็เอาจุดอ่อนมาเล่น ฉะนั้น ปล่อยมัน มันไม่แตกต่างกับเราหรอก
เดี๋ยวพอเราไม่สนใจมันเลย มันเล่นจนเบื่อ มันจะหายไปเอง

says ค่ะพี่ จะพยายามค่ะ งั้นเด๋วมาส่งนะคะ
เสร็จแล้วค่ะพี่ 30/5

ก็รุ้เท้าค่ะ มันก็มีจิตคุย วิจารเรื่องการปฎิบัติ พยายามมารู้ที่เท้าค่ะ
เวลาถลำไปปนๆกะมัน ก็กำหนดรู้หนอไป ถ้ารู้ตัวน่ะค่ะ

แล้วก็แวบภาพโน่น ภาพนี่ แว่บๆ ตอนเราเดินรู้เท้าไปด้วย
แล้วก็พวกเวลามันคิดวิจารณ์เรื่องการปฎบัติ หรือพูดเรื่องการปฎิบัต ยิบๆ มันจะมีพวกคาดเดา
คาดหวังมายิบๆด้วยค่ะก็รู้แล้วมันก็จะสั้นๆ ค่ะ

พอมานั่งก็รู้ลมค่ะตอนแรก แล้วก็เริ่มฟุ้งมีคิดๆแต่มารู้อกขยับกะท้องค่ะ
มีตัวแสยะยิมเหมือนเดิมค่ะ แต่ยังไม่ได้ขึ้นปรามาสนะคะ หมดแล้วค่ะ


สุขที่แท้จริง says: นั่นแหละ ทำไป ไม่ต้องไปสนใจมัน รู้ลม รู้กายไป

says: ค่ะพี่ มันจะปนๆแยกยากนะค่ะ ต้องค่อยๆทำ

สุขที่แท้จริง says: ค่ะ สติยังไม่ทัน ไม่มีอะไร สติทันทันก็แค่รู้ว่ายังมี แต่ไม่ไปฟุ้ง
รู้ว่ามี แล้วมันก็กลับมารู้ที่กายต่อได้ ไม่ไปสนใจ

says: ค่ะ

05 ตุลาคม

60/5 และ 40/5

says: 60/5 ค่ะพี่
วันนี้ก็ฟุ้งค่ะ แต่ก็รู้เท้า รู้แบบที่มีรู้เท้ายกย่างวางชัดและก็เห็นอารมณ์ฟุ้งๆที่มันขึ้นมาค่ะ
แล้วก็มีเตลิดไปกับความมืดด้วยก็กำหนดรู้หนอ เพื่อตั้งสติใหม่ค่ะ

มีเจ็บแบบทิ่มๆ มีเย็นแปลบๆ นิดหน่อยค่ะปรามาสจะเกิดแต่กำหนดรู้หนอแล้วยังไม่เกิดค่ะ
มันล่อกๆแล่กจะเกิด

พอมานั่ง ก็ปรับค่ะ ปรับลมก่อน แล้วก็รู้ว่าหายใจ แล้วก็เห็นจิตมันคิดค่ะ
เห็นว่ามัน มีอารมณ์ใดเกิดขึ้นกับความคิด สักพักก็ฟุ้งค่ะคือคิดเรื่องที่ทำงาน แต่ยังรู้ท้องคลอๆ

40/5 ค่ะ ก็เริ่มต้นก็รู้เท้าแล้วก็ มันแว่บคำพูด เรื่องสภาวะของคนอื่นๆ ก็กำลังจะเปรียบเทียบ
ก็ถอนออกมาค่ะ แล้วก็ไปฟุ้ง ฟุ้งนานมากๆ แต่ยังรู้เท้าคลอๆ แล้วก็พยายามกำหนดรู้หนอ
มันก็ไม่พอใจว่าฟุ้งเยอะ ไม่ได้ ถึงกับไม่พอใจมากนะคะ แล้วก็กำหนดรู้หนอ

มาพิจารณาที่มันฟุ้ง ก็เพราะว่าเกิดจากความโลภ คือมันไปคิดเรื่องอาชีพเสริม การหาเงินน่ะค่ะ
แล้วก็ค่อยไล่ไปว่าทำไมต้องหาเงิน จุดมุ่งหมายคืออะไร มันก็เลยสงบลง แล้วก็มาตั้งใจรู้การเดินต่อได้

แล้วก็เห็นอารมณ์ด้วยรู้เท้า ด้วย เห็นว่า จิตมันแวบ ภาพ แล้วหาย หรือแว่บคิดแล้วหาย
แล้วก็ มันเห็นว่า ตอนเดินรู้กาย แล้วเห็นจิตคิดรือมีภาพแล้วเราไม่ลงไปยุ่งกับมันเป็นยังไง
ต่างกับตอนมันขึ้นแล้วเราหลงไปยุ่งกับมันยังไง มันก็สั้นๆน่ะค่ะ
แล้วก็เริ่มมีพวกคำพูดวิจารณ์ก็รู้ว่าตัวจิตพูดมาอีกแล้วก็รู้เท้าไปค่ะ

พอนั่งก็รู้ลมการหายใจก่อน แล้วก็มีไปคิดๆด้วย ค่ะ

สุขที่แท้จริง says: ก็แบบนี้แหละค่ะ ดูตัวอง แล้วอย่าไปให้ค่า พอให้ค่า คนที่ทุกข์ก็คือตัวเราเอง
ฟุ้งก็ให้รู้ว่าฟุ้ง มันไม่ฟุ้งไปทุกวันหรอก

says: ค่ะพี่ ก็จะพยายามสังเกต ค่ะ มันละเอียด เรื่องให้ค่า

06 ตุลาคม

60/5 ฟุ้งระเบิดด และ 60/5

says: ก็ฟุ้งมากๆ เรื่องงานค่ะ กำหนดเท้าไปด้วย ใจมันก็มีอารมณ์ฟุ้งปริ๊ดๆ
เดินไปแล้วก็พักใหญ่ๆ มันก็เหมือนความฟุ้งมันมอดค่ะ ก็รู้เท้าไป

พอมานั่งก็รู้ลมหายใจ ใจก็ยังมีอารมณ์ รู้ท้องขยับ จนเวลาหมดค่ะ


60/5 ค่ะพี่ ก็เริ่มต้นยังไม่ฟุ้งค่ะ รู้เท้าก็ค่อนข้างชัด
แล้วก็เริ่มค่ะ เริ่มมีความคิดเรื่องงานแล้วไปฟุ้ง ก็กำหนดรรู้หนอค่ะ แล้วมันก็สงบไป

แล้วก็มีเรื่องอื่นมาให้ฟุ้งอีก ก้อกำหนดแล้วก็ตั้งต้นตั้งใจเดินอีกค่ะ
ก็พอฟุ้งเรื่องนั้นจาง มันก็จะมากวนเป็นพวกการให้ค่าก็มีไม่พอใจด้วย
แล้วมันจะตามด้วยรู้ว่ามันมาหลอก แล้วก็ตั้งใจรู้กายไปอีก

ก็มีเวทนาเย็นแปลบๆ นิดหน่อยค่ะ มีพวกคำ ห ยาบ คาย ผุดขึ้นมา บางช่วงค่ะ
กำหนดรู้หนอสำทับไป

พอมานั่งก็ฟุ้งค่ะ ลืมปรับลมตอนแรก พอนึกขึ้นได้
ก็เริ่มปรับลมแล้วก็ รู้ลม รู้ว่าท้องเคลื่อนไหว แต่ก็ยังมีอารมฟุ้งค่ะ
แล้วก็มีเจ็บเหมือนอะไรทิ้มเท้าค่ะ แลวสักพักก็หมดเวลาพอกรวดน้ำก็มีแมลงไต่หน้าค่ะ

สุขที่แท้จริง says: ค่ะ ทำต่อไปค่ะ จนกว่ามันจะรู้ขึ้นมาเอง มันไม่มีอะไรจริงๆ
พี่เองก็ยังคงทำแบบที่หมูทำ ไม่แตกต่างเลย

ถ้าท้อ นั่นเพราะความอยาก ให้กลับไปอ่านตอนที่พี่เดิน 4 ชม. นั่งได้แค่ 5 นาที
อ่านตรงนั้นน่ะ จะช่วยได้มาก

says: ค่ะพี่น้ำ ตอนนี้ยังไม่ท้อค่ะ แต่ถ้าท้อ จะกลับไปอ่านช่วงนั้นอีกค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says: นั่นแหละ กลับไปอ่านตรงนั้น จะได้มีกำลังใจ
แล้วสมาธิจะมีเพิ่มขึ้นมาเองเรื่อยๆ ไม่ต้องไปสนใจว่าตอนนี้นั่งได้แค่นี้
ขอแค่ให้รู้อยู่ในกายได้ นี่สุดๆแล้ว การที่จะรู้สึกตัวได้ตลอดขณะที่จิตเป็นสมาธิ
มันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินกำลังของเราไปได้

says: ค่ะพี่ มันมายั่วยวน

สุขที่แท้จริง says: ความอยากไงหมู เรื่องนี้เป็นเรื่องปกติของทุกๆคน

says ค่ะพี่ เวลาหมูกลับมามีสตินะคะ แบบฟุ้งมากๆ พอกำหนดแล้วเริ่มมีสติ
มันก้อมีความไม่พอใจด้วยค่ะ คือจิตมัน หลง แบบเหมือนมันชอบฟุ้ง

สุขที่แท้จริง says: ความคาดหวังไง พอไม่ได้ดั่งใจก็ด่าผู้แนะนำ มันเป็นเรื่องธรรมดาน่ะ
พื้นฐานของแต่ละคนในด้านจิตใจไม่เหมือนกัน

says: ค่ะพี่ งั้นวันนี้หมูกราบลาก่อนนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

สุขที่แท้จริง says: ไม่เป็นไรค่ะ ทุกอย่างย่อมสำดเร็จได้ด้วยความเพียรค่ะ ตัวเราทั้งนั้น ไม่ใช่ใคร

says: ค่ะ จะเพียรต่อไปค่ะ

สุขที่แท้จริง says: พี่นึกภาพออกเลยนะว่าอนาคตหมูจะเจอกับอะไร
คือ พอหมูผ่านสิ่งต่างๆเหล่านี้ไปได้

เมื่อมีคนมาขอคำแนะนำกับหมู หมูก็จะพูดแบบที่พี่พูดนี่แหละ
แล้วทีนี้เรื่องปกติ หมูจะต้องเจอคนแบบหมู พอทำไม่ได้ดั่งใจเขาก็จะด่าในใจ
ขอหัวเราะหน่อย เพราะมันเรื่องจริง เพียงแต่เขาจะพูดให้หมูฟังหรือเปล่าเท่านั้นเอง
คนทำได้ กับคนพยายามที่จะทำให้ได้แบบคนที่ทำได้แล้วน่ะ อารมณ์มันคนละอารมณ์กัน

says: ค่ะพี่ ตะว่าวันนี้หมูยังไม่ได้มีสภาวะ ด่าพี่นะคะ คือมันลอยคำหยาบแต่ไม่ได้ ว่าใครน่ะค่ะ
แต่ก่อนหน้านี้ ยอมรับค่ะเวลามันปรามาส

สุขที่แท้จริง says: เข้าใจค่ะ แล้วมันจะลดน้อยลงไปเรื่อยๆเองตามกำลังของสติ

says ค่ะพี่ แต่เรื่องพี่น้ำบอกหมูเชื่อค่ะ

สุขที่แท้จริง says: อย่าคุยกับพี่มากนัก เดี๋ยวกิเลสมันกำเริบเอาอีก

says: ได้ค่ะพี่

9 ตค.53

says: รอบแรก 60/5
ก็รู้เท้า แล้วใจก็ทุกข์ห่อเหี่ยว เพราะมีข่าวไม่ค่อยดีค่ะ ก็เดินๆไปมันก็วนเวียนคิดแต่เรื่องนั้น แต่ก็ยังรู้เท้า
พอมานั่ง ก็ปรับลม ก็รู้การหายใจ ก็ทุกข์เหมือนเดิม นั่งไปจนหมดเวลาค่ะ

60/5 ค่ะ
ก็รู้เท้ารอบนี้ดีขึ้นเรื่องความทุกข์ใจ แต่ก็ยังมีเข้ามาในเรื่องเดิม มีเย็นแปลบๆเท้า
พอมานั่งก็ ปรับลมก็รู้การหายใจ แล้วจิตมันก็พูดๆๆไม่หยุด แต่สเปะสปะ
คือไม่เป็นเรื่องเป็นราวเลยก็รู้ไปดูว่ามันพูโไรของมันแล้วก็ พยายามมารูกาย ก็รู้ท้องเคลื่อนไหวได้

สุขที่แท้จริง says: มีเรื่องอะไรหรือคะ

says: พี่สาวค่ะ ตรวจพบเชื้อมะเร็ง หมอตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ รอดูผล

สุขที่แท้จริง says: พี่เข้าใจนะคะ เพราะตอนนี้สภาวะหมูมีแค่นี้ ย่อมไปเกาะเกี่ยวมาทำให้ทุกข์
ทั้งๆที่ มันยังไม่มีผลออกมา หรือจะมีผลออกมาว่ายังไงก็ตาม สิ่งเหล่านี้
น่าจะช่วยให้หมูตั้งใจทำความเพียร ทุกๆอย่างมันไม่เที่ยงเลยเห็นไหม

วันก่อนๆ หมูทุกข์เพราะไปคาดหวังรายได้ในสิ่งที่พี่สาวพูดให้ฟัง
สภาวะเขามาสอนตลอด ให้เราพึ่งพาตัวเอง

ลองคิดมุมกลับ หากคนรอบๆตัวจบสิ้นลงไปเร่อยๆล่ะ หมูจะทำยังไง

says: ก็คิดเหมือนกันค่ะ มันทุกข์จัง

สุขที่แท้จริง says: ค่ะ เราไปพึ่งอะไรนอกตัวไม่ได้เลยแม้แต่สักนิดเดียว ทุกอย่างเหมือนความฝัน
วันนี้แบบนี้ วินาทีต่อไปเปลี่ยนไปแล้ว

สภาวะเขามาสอนไม่ให้เราไปหวังพึ่งพิงสิ่งนอกตัว
ที่เราไปบังคับหรือไปจับให้มั่นคั้นให้ตายไม่ได้

says: ค่ะพี่ มันเป็นแบบนั้น พี่สาวเป็นที่พึ่งหลักของบ้านทางด้านการตัดสินใจ และกำลังใจ
แค่มีเขาอยู่เราก็รู้สึกอุ่นใจ พอเจอข่าวแบบนี้ก็เลย ถ้าหมูไม่ได้เจริญสติจะยิ่งกว่านี้แน่ๆค่ะพี่ นี่ยังหลับลง

สุขที่แท้จริง says: เรื่องของหมู ไม่มีความแตกต่างจากคนอื่นๆเลย
เหมือนเรื่องงานของหมู ที่ทำงาน กับบ้านไกลจากกัน อันนี้เล่าให้ฟังนะ

คนที่ทำงานที่บริษัทนี้ล้วนอยู่ไกลๆทั้งสิ้น บางคนอยู่รังสิต บางคนอยู่เยาวราช
ตื่นตั้งแต่ตี 3 ข้าวมื้อเช้าของเขาคือตี4 พี่เคยถามหมูว่า ทำไมหมูต้องมาเช่าที่นี่อยู่
ทั้งค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ สารพัดจิปาถะ

says: ค่ะพี่เยอะค่ะ

สุขที่แท้จริง says: มันทำให้พี่หวนนึกถึงตัวเองในอดีต เพราะเรารักความสะดวก รักความสบาย
มีคนที่ทำงานอยู่มีนบุรี มาทำงานที่นี่ พวกนี้เขาตื่นแต่เช้ามืด

says: ค่ะพี่ใช่ค่ะ บ้านอยู่มีนเหรอคะ

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ อยู่มีน เขาบอกว่าเสียดายค่าห้อง เขายอมเดินทางไปกลับเพื่อจะได้อยู่กับครอบครัว
ช่วงนั้น ที่หมูกังวลเรื่องรายได้ เรื่องงาน พี่ก็ว่าจะพูดเรื่องนี้เหมือนกัน มาเสียทิ้งทำไมเดือนตั้งหลายตังค์
แม่น่ะ จะอยู่กับเราได้นานแค่ไหนก็ไม่รู้ น้องอีกล่ะ

says: ค่ะพี่ พี่คะหมูคิดๆเหมือนกัน ว่าจะกลับบ้านแต่กังวลเรื่องเดียวจิงๆค่ะ หมูสารภาพนะคะ
คือหมูกังวลเรื่องค่าไฟ เวลาอยู่บ้าน หมูเครียดเรื่องนี้ค่ะ รู้สึกไม่ดี คือหมูรู้สึกไม่สบายใจ

สุขที่แท้จริง says: เรื่องแค่นี้ กับชีวิตของแม่กับน้อง ทั้งที่เรื่องไม่น่าจะเก็บมาคิดก้นำมาคิด
พี่เคยแนะนำไปแล้วเรื่องชำระหนี้ ให้ดูที่เจตนา ใจเราไม่มีเจตนา

says: คือมันร้สึกว่าถ้ากลับก็ใช้ไปเต็มๆ

สุขที่แท้จริง says: นี่แหละหนา ที่สิ่งที่ควรคิดกลับไม่คิด ที่สิ่งที่ควรคิดกลับไม่คิด
หรือต้องรอให้ไม่มีพี่สาว มีแค่แม่กับน้องสองคน หรือรอให้ไม่มีใครเลย

says: ค่ะพี่หมูตัดสินใจแล้วค่ะ หมูกลับบ้านค่ะ ขอบคุณนะคะ

สุขที่แท้จริง says: อนุโมทนา

says: หมูคิดวนไปวนมาหลายรอบแล้วตอนเดินจงกรมหลายๆวันนี้

สุขที่แท้จริง says: แม่เรา สำคัญกว่าสิ่งใดๆนะคะ

says: ค่ะพี่ ขอบคุณมากๆค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says: ทำดีกับแม่ดีกว่าไปทำบุตรใส่บาตรอีกนะคะ
นี่พรุ่งนี้น้องสาวมารับไปหาแม่ชี นี่เห็นไหม เหตุที่พี่ทำความเพียรมาตลอด
แม่ น้องๆ ทุกคนเข้าหาทางธรรม รอบๆตัวพี่ เข้าหาทางธรรม ถึงแม้จะได้แค่นี้ก็ยังดีกว่าไม่ได้

says: ดีจังค่ะพี่ ดีมากๆเลยค่ะพี่ แบบนี้เราสบายใจ

สุขที่แท้จริง says: เวลาพี่กรวดน้ำ พี่จะเอ่ยชื่อของแต่ละคน ขอให้เขาเหล่านั้นมีความสุข
ความสุขใดๆเล่าจะดีไปกว่าความสุขทางธรรม มันอาจต้องใช้เวลาตามเหตุที่เราทำมา
แต่เมื่อเราตั้งใจ มุ่งมั่น ทุกอย่างไม่มีอะไรที่เกินกำลังหรอกค่ะ

says: ค่ะหมูจะมุ่งมั้นต่อไป เมื่อวานตอนรู้เรื่องจากพี่สาวหมูก็ช็อกนะคะ แต่ว่ามันยังมีสติ
แล้วก็รู้สึกเลยว่า ถ้าไม่ได้ฝึกมาถึงมันจะลุ่มๆดอนๆ ในความรู้สกของเราก็เถะ แต่ว่ามันเห็นผลเลยค่ะ
มันพอเจออะไรแรงๆแล้วยังมีกำลังใจสู้นะคะ แล้วมันไม่มีที่ยืนแล้ว ต้องเจริญสติเท่านั้น

สุขที่แท้จริง says: นั่นแหละ เราจะรู้คุณค่าก็ต่อเมื่อเห็นทุกข์
เราไปให้ให้ค่าว่าดีหรือไม่ดีกันเอง ทั้งๆที่สภาวะก็เป็นเพียงสภาวะ

says: ค่ะพี่ มันเป็นภูมิคุ้มกัน

สุขที่แท้จริง says: พี่ถึงบอกไง อย่าไปเปรียบเทียบกันเลย ขอให้ทำต่อเนื่องเถอะ
สภาวะของใครก็แล้วแต่เหตุของคนๆนั้นทำมา

เรามีหน้าที่ของเรา ก็ควรทำหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่ ส่วนคนอื่นๆนั่นเหตุของเขา เราไม่เกี่ยว
วันนี้เราอาจจะมองว่าเขาดี มันก็แค่ความคิด จริงๆแล้วมันไม่มีทั้งคำว่าดีหรือไม่ดี
มันมีแต่สภาวะ เหตุของใคร ของคนนั้น

ถ้าเข้าใจได้แบบนี้ เวลาอ่านสภาวะของใครๆเราจะได้ประโยชน์
เพราะมันไม่มีการนำมาเปรียบเทียบ เราต้องดูที่ตัวเรา ไม่ใช่ไปดูที่คนอื่นๆ

อะไรที่ยังไม่เกิด อย่าไปนำมาทำให้ตัวเองทุกขื ถ้าไปกลับได้ ไปกลับดีกว่า
อย่างน้อยค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟตรงนี้ ยังนำไปช่วยแบ่งเบาภาระทางบ้านได้
อาจจะขลุกขลักในเรื่องเดินทางตอนแรกๆ แต่ต่อไปก็จะดีขึ้นเมื่อปรับตัวได้

says: ค่ะพี่คงต้องปรับตัวเยอะหน่อย

สุขที่แท้จริง says: คิดดูสิที่ทำงานพี่ เขาตื่นตีสามเพื่อมาทำงานที่นี่ กว่าจะถึงบ้าน สองทุ่มบ้าง
สี่ทุ่มยังมีเพราะรถติด สร้างเหตุดีไปค่ะ

says: ค่ะพี่