.....การปฏิบัติธรรมทำกรรมฐาน แบ่งออกเป็น สองประการ คือ สมถกรรมฐานและวิปัสสนากรรมฐาน

สมถกรรมฐานนั้นคือ..."การย่อ"... การรวม อารมณ์และจิตของเราให้เป็นหนึ่ง

ส่วน วิปัสสนากรรมฐานนั้นเป็น ..."การขยาย"...เป็นการขยายสภาวะธรรมทั้งปวงให้เข้าไปสู่จุดของความรู้เห็น รู้แจ้งในสัจธรรม คือ ความจริงของรูป-นาม ขันธ์ ๕ เรียกว่า รู้ไตรลักษณ์

คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ในกระบวนการของขันธ์ ๕ เพื่อมาถอดถอนความยึดมั่น ถือมั่น ในรูป-นาม ขันธ์ ๕ ที่เราอาศัยอยู่


.....เพราะ ฉะนั้นจุดมุ่งหมายของการปฏิบัติธรรมก็เพื่อละความยึดมั่นถือมั่น เพราะคนเราทุกข์ก็เพราะความยึดมั่นถือมั่น ทุกข์เพราะอุปาทาน ทุกข์เพราะตัณหา

ตัณหาที่พาเราไปเกิดเพราะความลุ่มหลง ลุ่มหลงอยู่ในรูป-นาม ขันธ์ ๕ ลุ่มหลงอยู่ในกายว่า กายนี้เป็นของเรา ลุ่มหลงอยู่ในกามคุณทั้ง ๕ ว่าเป็นของเที่ยง เป็นของที่ยึดมั่นถือมั่นได้ เราต้องเข้าไปพิจารณา เพื่อถอดถอนความยึดมั่นในอุปาทานขันธ์ ๕ และรูป-นาม กามคุณทั้งหลายเหล่านั้น เพื่ออะไร...?

ก็เพื่อที่เราจะไม่ทุกข์เพราะรูป เพราะนาม เพราะกามคุณ ทั้งหลาย


....เพราะ ฉะนั้นเรามาปฏิบัติเพื่อดับทุกข์ เพราะคนเราทุกข์เพราะยึดมั่นในอุปาทานขันธ์ ๕ เราจะดับทุกข์ได้เราต้องใช้วิปัสสนาดังที่กล่าวแล้วในข้างต้นเข้าไปพิจารณา ขันธ์ ๕

โดยที่เมื่อจิตเราสงบโดยการทำสมถกรรมฐานแล้ว เราก็อาศัยปัญญาเข้าไปพิจารณาร่างกาย ขันธ์ ๕ ที่เราอาศัยอยู่ตั้งแต่วันเกิดจนวันตาย ว่ามันเกิดขึ้นมา ตั้งอยู่ชั่วขณะ แล้วต้องดับไปเป็นธรรมดา มันจึงไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไม่ใช่ตัวตนดังนี้"

(หลวงพ่อชานนท์ วัดป่าเจริญธรรม จ.ชลบุรี)

ที่มา http://variety.thaiza.com/%E0%B8
%AA%E0%B8%A1%E0%B8%96%E0%B
8%B0%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%
B8%B0%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0
%B8%9B%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E
0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%B2-185591.html

แล้วจะปฏิบัติในชีวิตประจำวันอย่างไร?