มีหลายวิธีค่ะ ตามความสามารถและความยากง่ายเท่าที่ีพลอยเคยศึกษาและฝึกฝนนะคะ เพื่อจะเป็นแนวทางได้บ้าง
ข้อแรก ย้ายการกำหนดไปที่ร่างกายบริเวณที่ปวด เมื่อย เฝ้าดูด้วยสติ ไม่กดดันหรือ บังคับ ดูตามสบายๆ ให้เห็นถึง ทุกขัง ความทนอยู่ได้ยาก อย่างที่เค้าเรียกกันว่า อิริยาบถปิดบังทุกข์ (คือ จริงๆร่างกายมนุษย์นี่ ไม่เที่ยง ทนอยู่ในอิริยาบถเดิมๆไม่ได้นานๆ)
ข้อสอง ลองเปลี่ยนการกำหนดเป็นอย่างอื่นชั่วขณะ พอจิตมีพลังพอจึงกลับมาพิจารณาอาการปวดที่เกิดขึ้น ทำเช่นนี้เรื่อยๆ จนกว่าอาการปวดครั้งนั้นจะหายไป
ข้อสาม เปลี่ยนอิริยาบถ เช่น สลับขา เปลี่ยนเป็นนั่งในท่าอื่นๆ
ในช่วงเริ่มต้นการปฏิบัติ พลอยก็ทนการปวดไม่ค่อยได้ มีพลิกเปลี่ยนท่าบ้าง เปลี่ยนการกำหนดบ้าง แต่พอปฏิบัติไปเรื่อยๆ ค่อยๆฝึกฝน ก็นั่งท่าเดิมได้นานขึ้น อาการปวด เหน็บชาก็เกิดช้าลง คือร่างกายปรับตัวกับการปฏิบัติได้มากขึ้นค่ะ
ถ้าหากคิดว่าวิธีที่พลอยเสนอ เป็นวิธีที่น่าลองทำดู ก็ลองนะคะ^^
คือถ้าเราพิจารณาอาการปวดมากขึ้น บ่อยครั้งขึ้น จิตเราจะเรียนรู้ตัว "ทุกขัง" ค่ะ ทำให้เราทนต่อความเจ็บปวดทางกายหรือทางใจในชีวิตประจำวันได้มากขึ้น อีกทั้งยังช่วยให้เราเข้าใจธรรมดาของโลก คือ ทนตั้งอยู่ได้ยาก ค่ะ
เรื่องแบบนี้หากให้ใครมาสอน คงจะรู้แต่ไม่เข้าใจมากนัก
แต่ถ้านำความรู้ไปปฏิบัติจะเข้าใจมากขึ้นค่ะ เรียนรู้ด้วยตัวเองจากประสบการณ์จริงช่วยให้เข้าใจธรรมดาของโลกได้มากขึ้นเยอะเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
