มาสังเกตุตัวเองหลังจากนั่งสมาธิเสร็จแล้วปรากฏว่ามีอาการหนาวเย็นตามร่างกาย ถ้าตอนกลางคืนหนาวจนต้องห่มผ้าทับกัน2ชั้น อาจจะเข้าหน้าหนาวด้วยเลยรูสึกว่าทำไมเราไม่ได้สังเกตุอาการแบบนี้มาก่อนนั่นเอง ก็เป็นการสังเกตุตัวเองอีกรูปแบบหนึ่งครับ

หรือว่าเรากำลังเป็นไข้ กินยาก่อนก็ดี

ไม่เที่ยงค่ะ ทุกๆสภาวะที่เกิดขึ้น คือการเรียนรู้ จริงๆแล้วแค่รู้ แล้วทำต่อเนื่อง

คุณอยากจะกินยาก็กิน อยากจะทำอะไรก็ทำ เพราะสุดท้ายคุณจะได้คำตอบด้วยตัวเองว่า มันเป็นอย่างนี้นี่เอง

แล้วเมื่อทำต่อไปเรื่อยๆ จะเจอแต่คำว่า มันเป็นอย่างนี้นี่เอง สุดท้ายจิตเกิดการปล่อยวางลงไปเอง สภาวะใหม่ก็มีเกิดขึ้นให้เรียนรู้ต่อไปเรื่อยๆ ละเอียดมากขึ้น

เข้าใจถูกแล้วครับ ช่วงนี้ฤดูหนาว ความเย็นของอากาศกำลังปกคลุม ดูแลกาย ใจ ให้ดีๆครับ

คลายสมาธิเร็วไปด้วยอ๊ะป่าว

ขอบคุณเพื่อนๆที่เป็นห่วงสุขภาพ เช่นกันครับเข้าหน้าหนาวแล้วอากาศเปลี่ยนรักษาสุขภาพทุกท่าน ก็เหมือนกับที่เอกอนพูด บางวันก็กำลังดิ่งสู่สมาธิ นึกปวดขาก็ถอนจากสมาธิเลย แต่อาการอย่างอื่นก็ปรากฎเหมือนกัน เช่น เหมือนมดไต่ตามใบหน้า ช่วงนี้ก็ปรากฎว่าตัวหนาวเย็นข้างใน ก็ต้องนั่งสมาธิต่อไปเรียนรู้ต่อไป ไม่รู้ทำไมชอบตื่นประมาณตี4ตี5 นอนๆไปก็ไม่รู้ตัวเองจะฝืนใจนอนทำไมก็เลยลุกขึ้นมานั่งสมาธิ ก็รู้สึกดี รู้สึกไม่เสียเวลาดีไหนๆก็นอนไม่หลับแล้วอะไรแบบนั้น
ก็คิดว่าอาจเป็นไข้ตกลงก็ไม่ได้กินยาก็อาศัยวิตามินรวมและวิตามินซีแทน คอยดูตัวเองต่อไป

ครับผม ก็สังเกตุใจตัวเองอยู่ นั่งแล้วสงบลงจริงแต่ หลังจากสงบลงแล้วผมคิดว่าเริ่มยากขึ้นเพราะมีสิ่งที่พิจารณาหลายอย่างทั้ง รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ พระไตรลักษณ์ที่ไม่ว่าเราจะสงบแคไหน อาการปวดขาก็ยังแสดงให้เห็น นั่นคือกลไกของธรรมนั่นเอง อนุโมทนาครับ

ครับผม ก็สังเกตุใจตัวเองอยู่ นั่งแล้วสงบลงจริงแต่ หลังจากสงบลงแล้วผมคิดว่าเริ่มยากขึ้นเพราะมีสิ่งที่พิจารณาหลายอย่างทั้ง รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ พระไตรลักษณ์ที่ไม่ว่าเราจะสงบแคไหน อาการปวดขาก็ยังแสดงให้เห็น นั่นคือกลไกของธรรมนั่นเอง อนุโมทนาครับ

คุณStudentครับ ความสำคัญของวิปัสนามันอยู่ตรงที่การเปลี่ยนแปลงนี่แหล่ะครับ
ช่วง ความสงบไปที่ปวดขามันมีสติปัฏฐานสี่อยู่ในนั้น มันอยู่ที่เราจะดูทันฐานไหน
ลองดูซิว่าธรรมเปลี่ยนแปลงอย่างไร จากความสงบมาที่ความไม่สงบ
ดูการทำงานของใจ(ธัมมารมณ์)ที่เปลี่ยนเป็นกาย(โผฏฐัพพะ)
ดูอารมณ์ที่สงบแล้วเปลี่ยนเป็นไม่ชอบ
และดูความไม่ต้องการอาการปวดที่เกิดขึ้น

ฐานทั้งสี่มันรวดเร็วมากพยายามดูให้ทัน ที่ฐานใดฐานหนึ่ง
พยายามอย่าให้ฐานใดฐานหนึ่งมาผสมปนเปกัน เพราะมันจะกลายเป็นความคิด
ที่สำคัญที่สุดต้องใช้สติอยู่ตลอดเวลา ให้ระลึกอยู่ในฐานที่พอระลึกได้ให้นานที่สุด
แล้วอาการไตรลักษณ์จะแสดงให้เห็น

อย่าลืมนะครับให้ดูเฉยๆ ไม่ต้องไปพิจารณาอะไรทั้งนั้น
ไม่ต้องไปเรียกชื่อสภาวะที่เกิดในใจ ไม่ต้องไปกำหนดรู้อะไร
ระลึกรู้อย่างเดียวคือสติ เอาไว้ตัดความคิด

ก็มีการปฏิบัติที่เป็นความเคยชินครับผม เริ่มขึ้นด้วยการเห็นด้วยสัญญาเป็นภาพกระโหลก เบ้าตา กระดูก ฟัน ซึ่งต้องเอาสติเข้าไปเห็น ทีนี้กำหนดรู้ตำแหน่งด้วยกาย(โผฏฐัพพะ) แล้วกำหนดลงมาที่การหายใจด้วยกายระลึกรู้ความสุดของลมหายใจเข้า ระลึกรู้ความสุดของหายใจออกพอสักพักจนเกิดเป็นสมาธิ ความชัดเจนของลมหายใจชัดขึ้น ก็เกิดความโล่งใจขึ้น ปกติกำหนดไหนจะชัดที่นั่นบางทีจับลมหายใจจนหายไปก็เหมือนสมาธิทบมาอีกชั้น ทีนี้ก็นั่งไปเรื่อยๆวนเวียนอยู่กับกาย บางทีก็เรือ่งเสียง ลองสังเกตุว่าถ้าไม่ส่งใจออกนอกจะได้ยินเสียงอะไร ก็ปรากฎถึงโสตผัสสะที่รับรู้ ความเห็นของผมเกี่ยวกับเรื่องลมหายใจเข้าออกว่าหากตั้งใจเห็นด้วยสติอย่างที่คุณโฮฮับว่า เห็นให้สุดทั้งหายใจเข้าหายใจออก ทำให้รู้ผัสสะที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน สติจึงมีความสำคัญมากจริงๆ

ใช้ครับ ช่วงที่ผ่านมา2 ถึง 3 เดือนนี้ได้กำหนดรู้แบบลมหายใจเข้าสุด ลมหายใจออกสุดครับผม

เข้าสุด ออกสุด
ที่เข้าสุดนั้น เข้าสุดจนถึงส่วนลึกสุดในกายรึเปล่า

คือ เดาน่ะ เพราะคนที่นั่งสมาธิแล้วเกิดอาการสะท้าน
เนื่องจาก หายใจยาว และเป็นการยาวแบบลากลมลงลึก
จนไปถึงโซนที่ธาตุน้ำแสดงอิทธิพล
หรืออาจจะหายใจปกติ แต่กำหนดจิตลากลมลงลึก

พอดี ชอบดูหนังจีนกำลังภายในน่ะ

แต่หากผู้ปฏิบัติ ค่อย ๆ สังเกต
และเรียนรู้ไป ค่อย ๆ ปรับไป
จะพบว่า

โดยธรรมชาติ
"กายหายใจได้ดีกว่าเรา" เพราะเมื่อเขามาประชุมกัน
เขามีกิจที่เขาจะดำเนินไปให้ถึงที่สุด อยู่แล้ว
คือ หมายความให้วางการเข้าไปควบคุมลม ปล่อยให้ลมนั้นเป็นไปตามธรรมชาติ
เราเพียงแต่ทำความรู้สึกตัวไว้
และจะพบว่า การทำสมาธิโดยอานาปนสติ
ถ้าอากาศเย็น ตัวเราจะอุ่นขึ้น
ถ้าอากาศร้อน ตัวเราจะเย็นขึ้น

ธรรมชาติ พยายามจะบอกเรา
พยายามจะสื่อสารกับเราตลอดเวลานะ
พยายามจะ แสดงธรรม ให้เราได้เก็บเกี่ยวตลอดเวลา

ให้เราเข้าใจธรรมชาติ และคลายความยึดติดต่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

ความคิดฟุ้งไปในธรรมของเรา เป็นตัวปิดกั้นให้เรายิ่งไกลจากธรรม
ก็เป็นด้วยลักษณะเช่นนี้ล่ะ

ถูกแล้วครับ กำหนดจิตลงลึก