อยากถามผู้ร้ทุกๆท่านเวลานั่งสมาธิพอนั่ไปสักครู่การภาวนาหายไปเงียบไปเลยไม่ได้หลับนะครับเพราะไม่สัปหงกแล้วก็รุ้สึกตัวภาวนาต่อแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรหรือเขาเรียกว่าหลับครับ

การนั่งสมาธิโดยภาวนาไปอย่างต่อเนื่อง แล้วคำภาวนาขาดหายไปถ้ามันเงียบไปแล้วไม่รู้ตัว ไม่รู้สึกว่ามีปีติเกิดขึ้น อาจเป็นได้ว่า ได้เข้าสู่ภาวะของภวังค์ของจิตอย่างหนึ่ง จะเป็น จิตหลง อะไรก้แล้วแต่ หากไม่รู้ตัว สติไม่ตั้งมั่น อันนั้นยังไม่ถือว่า เป็นความสงบของสมาธิ หรือฌาน เมื่อคำภาวนาขาดหายไป แล้วมีความสุข ความสงัดจากกาม สว่างขึ้นมา อันนี้จึงจะเรียกว่า มีความสงบ เข้าถึงฌาน ที่ยังมีการภาวนาต่อไปก้อาจจะเป็นภาวะที่สติยังทำงานต่อเนื่องกัน จึงมีวิตก วิจาร ภาวนาต่อไป

ขอบคุณครับผมจะพยายามต่อไปครับ
หากเรานั่งกรรมฐานไปนนานแล้วจะเป็นเช่นไรครับผมหมายถึงความคืบหน้าครับต่อไปและนานใหมครับกว่าจะดีขึ้น

ที่คุณกล่าวมาไม่ใช่ปัญหาดอกขอรับ เป็นเรื่องธรรมดา ของระบบการทำงานของร่างกาย(ภวังคจิต) ขอรับ
ถ้าจะกล่าวแบบภาษาทั่วๆไป เขาเรียกว่า"หลับใน"ขอรับ
ถ้าจะกล่าวแบบใช้หลักวิชาการสักนิดหนึ่ง ก็คือ สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณก็เนื่องมาจาก คุณได้ทำงานหรือใช้สมอง หรืออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ค่อยสบายกาย ทำให้สมองทำงานหนัก เครียด เมื่อมานั่งสมาธิ สมองบางส่วนก็จะหยุดพักการทำงานขอรับ เป็นกันทุกคนแหละขอรับ
ความจริงแล้ว การปฏิบัติสมาธิ ไม่จำเป็นต้องใช้คำภาวนา นะขอรับ เพราะการใช้คำภาวนา เป็นการใช้สมองมาก กว่า การกำหนดลมหายใจ(กสิณ) เพราะ การภาวนาจะต้องแบ่งแยกสมาธิเป็นสองส่วนนะขอรับ

การนั่งภาวนาทำกรรมฐานไม่ควรที่จะคาดหวังกับสิ่งยังไม่มาถึง คือคาดหวังว่า อยากได้อย่างนั้นอย่างนี้ พึงทำไปด้วยจิตใจที่สละ คลายความกังวล มุ่งตรงต่อพระรัตนตรัย เคารพรักในพระรัตนตรัย สิ่งที่ได้ปรากฏชัดแก่ใจนั้นเป็นผลพลอยได้จากการทำการปฏิบัติ.... นานแค่ไหนไม่อาจบอกได้ อยู่ที่ใจนั้นแหละ

เริ่มสงบเริ่มมีพลัง ช่วงนี้ น่าจะ ฉกฉวยโอกาสกำหนด กสิณต่างๆไว้ในภายในได้ง่ายกว่า ตอนฟุ้งซ่าน