ความไม่ยึดมั่นที่แท้ ต้องดูจากคติพระอรหันต์
คติพระอรหันต์ เป็นอย่างไร คติพระอรหันต์บอกแล้วว่า พระอรหันต์ คือ ผู้บรรลุประโยชน์ตนแล้ว มีประโยชน์ตนสมบูรณ์แล้ว ไม่มีอะไรต้องทำเพื่อตนเองอีก
ตรงที่ว่า ไม่มีอะไรต้องทำเพื่อตนเองอีก นี่แหละสำคัญนัก เพราะฉะนั้น ต่อจากนี้ ชีวิตของพระอรหันต์ ซึ่งมีความสมบูรณ์ มีอิสรภาพสมบูรณ์ภายใน มีความสุขเต็มอิ่มภายใน มีความสุขอยู่ กับ ตัวตลอดเวลา ไม่ต้องหาความสุขแล้ว
ด้วยความสมบูรณ์เต็มร้อย ไม่มีอะไรต้องทำเพื่อตัวเองนี้ จึงอุทิศพลังชีวิตให้แก่มนุษยชาติได้หมด มีแต่จะทำการเพื่อผู้อื่นทั้งสิ้น
ด้วยเหตุนี้ พระพุทธเจ้า และพระอรหันต์ทั้งหลาย จึงเหนือกว่าพระโพธิสัตว์
พระ โพธิสัตว์ แสนจะเก่งแล้ว คือยอมสละชีวิตของตน เพื่อประโยชน์แก่ผู้ได้ แต่พระโพธิสัตว์นั้น ต้องทำความดีด้วยปณิธาน คือ ต้องตั้งใจ ต้องมุ่งมั่น อธิษฐานจิตไว้ว่าจะทำความดีนั้นๆ
แต่พระอรหันต์ และพระพุทธเจ้า ท่านทำความดีโดยอัตโนมัติ เพราะเป็นธรรมดาของท่านเองที่จะทำอย่างนั้น พระอรหันต์ และพระพุทธเจ้าเก่งกว่าพระโพธิสัตว์ตรงนี้ คือ ไม่ต้องตั้งจุดหมาย ไม่ต้องระดมพลังจิตใจที่จะทำ แต่ท่านทำความดีโดยเป็นธรรมดาของท่านเอง เป็นอัตโนมัติ เพราะไม่มีอะไรต้องทำเพื่อตัวเองอีก
ในเมื่อพระอรหันต์ไม่มีอะไร ต้องทำเพื่อตัวเองอีก ท่านจะเอาธรรมแห่งความไม่ยึดมั่นอันสูง มาอ้างทับวินัย เพียงที่จะให้คนนั้นคนนี้มานวดให้ทำไม ท่านจะคำนึงถึงผู้อื่นเท่านั้น ความสุขก็เต็มในตัว ไม่ต้องหาความสุขให้แก่ตัวแล้ว หลักการอะไรที่มีไว้ตั้งไว้เพื่อความดีงาม และประโยชน์สุขของหมู่มนุษย์หรือสังคม ท่านจะถือปฏิบัติอย่างมั่นคงจริงจัง
นี่คือคติพระอรหันต์ อันเป็นสุดยอดของการบำเพ็ญความดีอย่างบริสุทธิ์ ซึ่งพระพุทธเจ้าตรัสอยู่เสมอ ไมว่าจะในการส่งพระสาวกไปประกาศพระศาสนา การดำรงรักษาพระศาสนา และการประกาศปรารภในการสังคายนา คือวัตถุประสงค์ที่ว่า พหุชนหิตาย พหุชนสุขาย โลกานุกมฺปาย
(วินย.๒/๓๒ ที.ปา.๑๑/๒๒๕)
| ไฟล์แนป: |
|
1cbaba340c7c96e68cff5a48d576c1df.jpg [ 21.29 KiB | เปิดดู 2333 ครั้ง ] |