48064.ใจเป็นตัววัดผลของการปฏิบัติ (พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต)

น้องพลอย

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

รูปภาพ

ใจเป็นตัววัดผลของการปฏิบัติ

ใจเป็นตัววัดผลของการปฏิบัติ จะได้ผลมากน้อยอยู่ที่ใจนิ่งมากหรือนิ่งน้อย ถ้านิ่งมากก็ได้ผลมาก ถ้านิ่งน้อยก็ได้ผลน้อย ความจริงไม่มีอะไรที่ใจจะต้องตื่นเต้น ใจไปหลงเอง สิ่งต่างๆ ไม่มีความหมาย แต่ใจไปให้ความหมายเองว่าเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ พอเปลี่ยนแปลงไปหรือสูญหายไป ใจก็หวั่นไหววุ่นวายเพราะขาดธรรมะ แสงสว่างที่จะสอนใจให้รู้ทันความจริงทั้งหลายว่าเป็นไตรลักษณ์ ไตรลักษณ์นี่แหละเป็นปัญญาทางพระพุทธศาสนา ไม่ต้องศึกษากว้างขวาง ศึกษาไตรลักษณ์นี้ก็พอ เวลามองอะไรให้มองว่าไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ถ้าเห็นได้อย่างปัจจุบันทันด่วน ใจก็จะไม่โลภไม่โกรธไม่หลงเพราะมีปัญญาคอยคุมไว้ จะสักแต่ว่า ได้ยินเสียงก็สักแต่ว่าได้ยิน ไม่เป็นสรรเสริญเป็นนินทา เห็นรูปก็สักแต่ว่ารูป ไม่เป็นมนุษย์เป็นเดรัจฉาน เป็นหญิงเป็นชาย แต่เป็นอาการ ๓๒ ผมขนเล็บฟันหนังเนื้อเอ็นกระดูกฯ เห็นว่าไม่เที่ยง เกิดมาแล้วต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย เป็นเพียงธาตุ ๔ ดินน้ำลมไฟ เป็นอนัตตา การเห็นธาตุ ๔ เป็นการเห็นอนัตตา การเห็นความแก่ความเจ็บความตายเป็นการเห็นอนิจจัง การเห็นความทุกข์ที่ตามมากับการไปหลงยึดติดกับสิ่งที่เป็นอนิจจังและอนัตตา เป็นการเห็นทุกขัง

ถ้าเห็นธาตุขันธ์คือร่างกายเป็นตัวเราของเรา ไม่เห็นว่าเป็นเพียงดินน้ำลมไฟ แสดงว่าไม่เห็นอนัตตา ถ้าไม่เห็นว่าร่างกายจะต้องแก่จะต้องเจ็บจะต้องตายเป็นธรรมดา ก็จะเกิดความทุกข์ขึ้นมา เวลาเจ็บไข้ได้ป่วยก็เกิดความทุกข์ขึ้นมา เวลาจะตายก็เกิดความทุกข์ขึ้นมา เพราะความหลงที่ไปยึดไปติดว่าเป็นตัวเราของเรา และตัณหาความอยาก ที่อยากให้อยู่ไปนานๆ ไม่แก่ไม่เจ็บไม่ตาย เพราะไม่เห็นอนิจจัง ไม่เห็นอนัตตา นี่คือปัญญาทางพระพุทธศาสนา ต้องเจริญอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก อย่างที่พระพุทธเจ้าทรงสอนพระอานนท์ ให้เจริญมรณานุสติทุกลมหายใจเข้าออก ถึงจะเป็นภาวนามยปัญญา เป็นปัญญาที่ใช้ประโยชน์ได้คือควบคุมจิตให้นิ่งเป็นปกติ ไม่หวั่นไหวไม่หวาดกลัวกับการเปลี่ยนแปลงของสิ่งต่างๆ เช่น ร่างกาย เป็นต้น การพิจารณาอย่างต่อเนื่อง เป็นการเจริญปัญญา ไม่ใช่เพียงแต่ว่ารู้แล้วก็พอ รู้ว่าแก่รู้ว่าต้องเจ็บต้องตายแล้ว ก็บอกว่าพอแล้ว แต่พอไปเจอของจริง เจอเหตุการณ์ที่ท้าทายกับความตายใจก็หวั่นไหว อย่างนี้แสดงว่าไม่พอ ถ้าพอแล้วจะต้องเฉย จะไม่รู้สึกอะไร

ปัญญาทางศาสนาจึงต่างกับปัญญาทางโลก ปัญญาทางโลกส่วนใหญ่จะตั้งอยู่บนความจำ เวลาเรียนหนังสือก่อนที่จะสอบ ก็ท่องจำเอาไว้ พอเข้าห้องสอบตอบคำถามต่างๆ ได้ก็ผ่าน พออีก ๖ เดือนถามว่าเรียนรู้อะไรมาบ้าง บางทีจำไม่ได้เลยเพราะเป็นเพียงความจำ ต้องเปิดตำราดูก่อน อย่างแพทย์นี้ เวลาเรียนจบมาใหม่ๆ ไปปฏิบัติไปรักษาโรค บางทีต้องเปิดหนังสือดู ถ้าไม่มีหมออาวุโสคอยให้คำแนะนำ เพราะยังขาดการปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง ถ้าได้ทำอย่างต่อเนื่อง เช่น ตรวจคนไข้ทุกวัน พบโรคต่างๆ อยู่ทุกวัน พอเห็นอาการก็รู้ว่าเป็นโรคอะไร ต้องใช้ยาอะไรรักษา ถ้าไปเจอโรคที่นานๆ โผล่มาสักครั้งหนึ่ง ก็ต้องไปเปิดตำราดูวิธีรักษา เคยไปหาหมอตอนเป็นงูสวัด หมอเพิ่งจบมาใหม่ๆ ไม่รู้วิธีเพาะเชื้อเพื่อเอาไปตรวจ ต้องเปิดตำราดูก่อน ปัญญาทางโลกส่วนใหญ่เป็นความจำ จะเป็นความจริงเมื่อนำมาใช้ในการปฏิบัติ จะไม่เกี่ยวกับการรักษาใจให้สงบ ให้อยู่เป็นปกติสุข เป็นเพียงการปฏิบัติเพื่อให้บรรลุผลภายนอกใจ เช่น รักษาร่างกาย ไม่ได้เกี่ยวกับใจ เพราะรักษาแต่ร่างกาย.

กัณฑ์ที่ ๔๑๒ วันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๓ (จุลธรรมนำใจ เล่มที่ ๒๑)
“ใจเป็นตัววัดผล” : พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
https://www.facebook.com/Suchart.Abhijato

:b44:

รวมคำสอน “พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=47981

วิริยะ

น้องพลอย เขียน:

ไตรลักษณ์นี่แหละเป็นปัญญาทางพระพุทธศาสนา
ไม่ต้องศึกษากว้างขวาง ศึกษาไตรลักษณ์นี้ก็พอ

สาธุ ขอโมทนาครับ :b8:

ศิษย์หลวงปู่ทา

sirinpho

กฎการใช้บอร์ด

48064.ใจเป็นตัววัดผลของการปฏิบัติ (พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต)

ผู้ใช้งานขณะนี้


ทั่วไป เว็บธรรมจักร