พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
อย่างร่างกายมันวิบัติ ส่วนใดส่วนหนึ่ง
เลือดลมเดินไม่สะดวก เลือดลมมันไปค้างอยู่ตรงไหน
มันก็เจ็บปวดตรงนั้นขึ้นมางี้แหละเราก็อดก็ทนนะไป
เพ่งความทุกข์อันนั้นจนว่ารู้เท่า จนจิตไม่หวั่นไหว
บางทีความติดขัดของร่างกายนั้นก็อาจลุล่วงไปได้
ลมมันติดขัดมันก็จะเดินได้สะดวก
ถ้าจิตมันลงมันรู้แจ้งไม่ยึดไม่ถือแล้ว
นี่ก็เคยเป็นมาเหมือนกันน่ะ
ไปเป็นไข้อยู่ถ้ำๆ หนึ่งทางภาคเหนือนู่น
ไข้อยู่ ๖-๗ วันมันก็ไม่หยุด ไม่หยุด
ได้เครื่องปูนั่งแล้วไปปูตรงหินก้อนหนึ่งในก้นถ้ำ
พอมองเห็นแสงสว่างสลัวๆ นี่แหละ
นั่งเพ่งเข้าไป..เพราะมันร้อนในกระเพาะ
ร้อนในลำไส้ เป็นไข้ร้อนน่ะอย่างนี้
เพ่งความร้อนนั้นไม่ย่อท้อเลย เพ่งไปเพ่งมา
บัดนี้ความร้อนนั้นก็พุ่งออกไปตามรูขุมขนเนี่ย
พร้อมทั้งเหงื่อไคลก็ไหลออกตามขุมขน
นี่จนว่าจีวรที่ห่มอยู่หลวมๆแล้วปรากฏว่า เพิงวับๆ
ลมในกายนี่มันพุ่งออก พิษของโรคภัยอันนั้น
พิษของความร้อนมันพุ่งออก พุ่งออก
คราวนี้ความร้อนทางภายในมันก็เบาลง เบาลง
ในที่สุดความร้อนเหล่านั้นก็ระงับไปหมดเลย
ไข้ก็สร่าง ก็ได้อธิษฐานจิตไว้แล้วว่า
ถ้าไข้ยังไม่สร่างตราบใด ร้อนนี้ยังไม่สงบ
เราจะไม่ลุกจากที่นั่งนี้เลย ตายกับนี่แหละ
ถ้าเอาจริงเอาจังเข้าไปจริงๆ แล้ว
อานุภาพแห่งสมาธิน่ะ
มันก็ขับไล่โรคภัยออกจากร่างกายนี้ได้เหมือนกัน
แต่มันต้องเป็นบางสิ่งบางอย่างนะ
แต่บางอย่างนั้นไม่ได้ ไม่ได้ดอก ต้องใช้ยานั่นเป็นอย่างนั้น..
ดังนั้นเพียงเป็นไข้เป็นหนาวอะไรหมู่นี้น่ะ
กระทั่งรับประทานยาด้วย แล้วก็นั่งสมาธิภาวนา
เพ่งจิตเข้าไปอย่าให้มันหวั่นไหว
กับความร้อนความหนาวความเจ็บความปวดเหล่านั้นได้
จิตหยุดนิ่งอยู่ได้นะบัดนี้ก็อาการของโรคเหล่านั้น
มันบรรเทาลงได้อย่างที่ว่ามาแล้วนั้น
เพราะฉะนั้นผู้ใดเจ็บไข้ได้ป่วยเล็กๆ น้อยๆ
อย่าไปนึกถึงแต่โรงพยาบาลเลย
เข้าที่ภาวนาเพ่งกัน เอาไปเอามาเมื่อจิตรวมลงไปแล้ว
มันอาจจะบรรเทาลงไปได้เลย..มันเป็นอย่างนั้น
ถ้ามันไม่บรรเทาจริงค่อยไปโรงพยาบาล
ที่มา : ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา
https://www.youtube.com/watch?v=tZCiZtqdqvI
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=20708
รวมคำสอนและประมวลภาพ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
