"จิตมีสติเป็นเครื่องกำกับรักษา"
" .. จิตมีสติเป็นเครื่องกำกับรักษา ให้ทำงานของตนคือ "อาณาปานสติ" เป็นต้น หรือ "พุธโท" คำใดก็ตาม ธรรมโม สังโฆ แล้วแต่จิตใจชอบ ให้มีสติอยู่กับคำบริกรรมนั้น ๆ โดยสม่ำเสมอแล้ว จิตของเราจะมีความรู้เด่น อยู่กับจุดนั้น คือคำว่า “พุทโธ” ก็ดี "อาณาปานสติ"ก็ดี คือที่ยึดของใจ ได้แก่ "ความรู้"
ความรู้นี่แหละท่านเรียกว่า “ใจ” หรือเรียกว่า “จิต” ความรู้นี้ถ้าไม่มีสิ่งเกาะ ไม่มีสิ่งยึด ก็ไม่ทราบว่าความรู้ที่แท้จริงนั้นอยู่ที่ไหนเป็นอย่างใดบ้าง จึงต้องอาศัยอารมณ์คือ อาณาปานสติ หรือ พุทโธ คำใดคำหนึ่งเข้ามาเป็นเครื่องกำกับจิต
ให้จิตรู้อยู่กับคำว่า "พุทโธ " หรือให้จิตรู้อยู่กับลมที่สัมผัสเข้าสัมผัสออกสัมผัสอยู่ที่ดั้งจมูกนั้นสืบต่อกัน ความรู้นั้นจะรวมตัวกันเข้ามาสู่จุดนั้น เมื่อความรู้รวมตัวเข้ามาสู่จุดที่เราต้องการ ซึ่งกำลังทำงานอยู่นั้น ได้แก่ อาณาปานสติ เป็นต้น
จิตจะสงบเย็นเข้ามา เย็นเข้ามา แล้วประมวลความรู้ทั้งหลาย ซึ่งเคยส่ายแส่ไปยังที่ต่าง ๆ เข้าสู่จุดเดียว คือ อาณาปานสตินั้น แม้ลมจะเคยหยาบมาแต่ดั้งเดิม ตามปกติของลมก็ตาม
เมื่อจิตมีความละเอียดจดจ่ออยู่กับลม โดยถ่ายเดียวเท่านั้น ลมจะค่อยละเอียดเข้ามา ละเอียดเข้ามา ความละเอียดของลมนั้น เป็นอาการหนึ่งที่จะให้เกิดความสนใจของความรู้ คือ จิตของเรา ให้จดจ่อกับลมนั้น ด้วยความมีสติ แล้วจิตจะสงบเย็นลงไป ลมก็จะเบาลงไปแผ่วเบาลงไปเรื่อย ๆ จนถึงขั้นสงบ .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
| ไฟล์แนป: |
|
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน.JPG [ 140.2 KiB | เปิดดู 1480 ครั้ง ] |