หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ตั้งใจ สำรวมจิตใจของตนให้แน่วแน่ อย่าให้ฟุ้งซ่านไปทางอื่น เวลานี้เรามาประชุมพร้อมเพรียงกันเพื่ออบรมจิตใจให้เข้าถึงความสงบ ความสงบเป็นสิ่งที่ปรารถนาทุกคนในโลกนี้ แต่คนส่วนมากต้องการเฉยๆ แต่ไม่ทำ ไม่ทำเหตุที่จะให้เกิดความสงบก็เลยไม่ได้พบกับความสงบ คนส่วนน้อยเท่านั้นแหละที่ลงมือทำกัน
ที่เป็นทั้งนี้ก็เพราะเหตุว่า ตัณหา นั่นเองแหละ มันยั่วใจอยู่เสมอ ทำให้จิตใจนั้นดิ้นรนออกไปไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะตัณหามันรบเร้าเอา บุคคลผู้มีกำลังบุญวาสนาบารมีน้อยก็สู้อำนาจตัณหาไม่ได้ จึงได้ปล่อยใจของตนให้ไหลไปตามกระแสของตัณหา เหตุนั้นจึงสงบไม่ได้ ดังนั้นผู้ใดรู้ตัวอย่างนี้แล้วก็อย่าไปยอมตกเป็นทาสตัณหา ตัณหามันจะชวนให้คิดไปไหนต่อไหนก็อย่าไปตามมัน ต้องมีสติเข้ามาควบคุมจิตใจนี้ให้ตั้งอยู่ภายใน
ทีแรกนี้มันก็ตั้งได้บ้างแล้วก็ล้มไปบ้าง ก็เป็นธรรมดา เมื่อมันยังตั้งหลักไม่แน่นอนมันก็เป็นอย่างนั้นไปก่อนแหละ คือว่า สงบไปได้หน่อยหนึ่งมันก็คิดไปฟุ้งไป เอ้าตั้งสติใหม่ ตั้งสติระลึกเข้ามาในปัจจุบันนี้ใหม่ เมื่อสติมันหยั่งเข้าไปภายในได้มันก็สงบลง เมื่อมันเผลอมันก็พลิกไป เป็นธรรมดาอย่างนั้นแหละจิตใจนี้ถ้าขาดสติสัมปชัญญะแล้วมันสงบอยู่ไม่ได้ จริงๆ
เพราะฉะนั้นการที่เราหัดหมั่นระลึกเข้ามาหากายหาจิตนี้บ่อยๆน่ะ เป็นการฝึกสติสัมปชัญญะให้มันแก่กล้าขึ้นในใจ ให้เข้าใจอย่างนี้ ถ้าผู้ใดไม่หมั่นเข้ามาเพ่งดูกายดูใจนี้บ่อยๆ แล้วแสดงว่าผู้นั้นไม่ได้ฝึก สติให้แก่กล้า ก็ไม่สามารถที่จะทำใจให้สงบอยู่นานได้เลย สงบไปนิดๆ หน่อยๆ แล้วมันก็คิดเรื่อยเปื่อยไปอย่างนั้น ก็เลยไม่ได้เรื่องอะไร ไม่ได้ความอุ่นใจเลย เพราะฉะนั้นอย่าพากันนิ่งนอนใจ
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ควรปฏิบัติตนให้เป็นคนมักน้อยสันโดษ”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
