"วิธีภาวนาคือรวมใจ"
" .. ใจคนเราตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรวมอยู่ในจุดเดียวสักที "หัดภาวนาก็คือรวมใจให้อยู่ในจุดเดียว" คนเราเกิดขึ้นมาวุ่น "คิดนึกตลอดวันยังค่ำไม่มีพักผ่อนเลย" เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าจึงสอนให้เราพักใจบ้าง
กายกับใจมีลักษณะคล้ายกัน "กายถ้าเราทำงานตลอดเวลาไม่มีการพักผ่อนนอนก็เหน็ดเหนื่อย ใจของเราถ้าหากมีแต่คิดปรุงแต่งส่งส่ายตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน" นานเข้าก็เรียกว่า "โรคเส้นประสาทกลายเป็นบ้าไป" หากไม่รู้จักสำรวมใจ
พระพุทธเจ้า "สอนให้เรารู้จักสำรวมใจ สงบอารมณ์ให้อยู่ในจุดเดียว" ให้กำหนดลมหายใจเข้า ออก หรือมิฉะนั้นก็ให้กำหนดเอา "พุทโธไว้ที่ใจ" เอาสติคุมให้อยู่ในอารมณ์อันเดียวกันนั้น "ใจคือผู้นึกว่า พุทโธ แล้วเอาสติตามกำหนด" คือตามรักษาคุมอันนั้นไว้ไม่ไห้หนีจากนั้น
"ถ้าหากมันหนีไปจากนั้นก็เอามารวมกันไว้ไม่ให้หนี" นาน ๆ เข้ามันก็ค่อยซาค่อยอ่อนกำลังลงไป ในที่สุดมันก็จะมารวมอยู่ในจุดเดียว "เปรียบเหมือนกับสัตว์ที่เราจับมาจากป่า เอามาทีแรกมันก็พยายามดิ้นรนเสียจนหมดเรี่ยวแรง อีกหน่อยมันก็ค่อยอยู่" ใจของเราก็เช่นเดียวกัน .."
"ถามตอบ ต่างประเทศ ๕"
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี