"สติ ความระลึกได้"
" .. เบื้องหน้าแต่นี้เป็นต้นไป เป็นเวลานั่งสมาธิภาวนา ให้พากันนั่งสมาธิ เอาขาขวาทับขาซ้าย เอามือขวาทับมือซ้าย ตั้งกายให้เที่ยงตรง หลับตา "นึกภาวนาพุทโธ พร้อมกับลมหายใจเข้า ลมหายใจออก"
ในขณะที่เรานั่งภาวนานี้ "จงรวมจิตใจเข้ามาในบริกรรมภาวนานี้" หรือในการได้ฟังอุบายธรรมต่าง ๆ เมื่อเสียงเข้าไปถึงที่ไหน รู้สึกในใจที่ไหน ก็ให้รวมจิตใจลงไปในที่นั้น ที่นี้แหละ "ที่เป็นปัจจุบัน ปัจจุบันธรรม เป็นธรรมปฏิบัติ"
ผู้ใดรวมใจของตนเข้าไปภายในปัจจุบัน ย่อมถึงซึ่งความไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน "จิตใจที่อ่อนแอท้อแท้จะได้แข็งแรงขึ้นด้วยสติ ความระลึกได้" ในการบริกรรม ในการฟังธรรม
"สตินี้ เกิดขึ้นจากใจเหมือนกัน" เกิดขึ้นจากดวงจิตดวงใจดวงที่รู้อยู่ ฟังอยู่ เจริญอยู่ บริกรรมอยู่ เกิดขึ้นจากที่นี้เอง "เรียกว่าสติ ความระลึกได้"
เมื่อสติ ความระลึกได้ มีความรู้สึกอยู่ในใจในตัว "ตัวสตินี้ ก็ยังให้จิตใจที่รู้อยู่นี้แหละตั้งมั่น สงบระงับ ไม่แส่ส่ายไปกับสังขาร วิญญาณ กิริยาอาการของจิต" ดวงจิตดวงใจจะได้รวม ได้สงบเข้ามาอยู่ในจิตใจของตนจริง มีสติทุกเวลา .. "
"สติปัฏฐาน"
หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร
๑๒ พฤษภาคม ๒๕๑๑
