.
"จิตที่อบรมดีแล้ว นำสุขมาให้"
" .. "จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ จิตที่ฝึกฝนอบรมดีแล้ว นำความสุขมาให้" นี่ยากที่จะเข้าใจ "จิตที่ฝึกฝนแล้วนั้น มันอยู่นิ่งสงบ นั่นแหละเป็นความสุขอันยิ่งใหญ่" แต่คนไม่ชอบ "หากมันพาวิ่งว่อน พาปรุง พาแต่ง พาคิดนึกส่งส่ายด้วยประการต่าง ๆ นั่นแหละจึงค่อยชอบ" เพราะนิสัย ของจิตนั้นแต่ไหนแต่ไรมามันไม่อยู่คงที่
"อุปมาเหมือนกับลิงกระโดดโลดโผนอยู่อย่างนั้น" คนเราก็เลยเข้าใจว่า "การกระโดดโลดโผนอย่างนั้น เป็นความสุขความสบาย จิตที่สงบ ที่อบรมได้แล้ว เข้าใจว่าเป็นเครื่องเดือดร้อน" ควบคุมให้มันอยู่คงที่ มันไม่กระโดดโลดโผน "เห็นว่าจิตนั้นอยู่ในบังคับ ไม่มีอิสระ" ความเข้าใจของคนเป็นอย่างนั้น .. "
"การฝึกจิต"
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
