นี่ผมกลายเป็นเจ้าหน้าที่รับประกันคุณภาพ
ประจำบริษัทของคุณตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย...


มีใบลาออกรึเปล่าครับ...
อิ อิ อิ

เดินพล่านไปทั่วเว็บ เจอกระทู้มากมายที่น่าตอบ
แต่ จิตมันดันมาหักห้ามตัวเอง ว่าอย่าตอบ ทั้งที่ใจอยากจะตอบซะเต็มประดา

พล่านไปพล่านมา ก็เวียนมาหาคุณมันแกวอีกจนได้

สงสัยนิสัยโพธิสัตว์เข้าสิง เป็นแม่ครัวอยู่ดีๆ ดันอยากจะเป็นมันแกว ให้เขากัดแทะ
มันแกว.....ถ้าหากจะเปรียบกับคน ก็เป็นอะไรที่ธรรมดา และติดดิน ไม่เริดหรูแต่มีคุณ
ประโยชน์ เป็นสิ่งที่ไม่อยู่สูงเกินอาจเอื้อม และเผื่อแผ่ทั่วถึงแก่คนทุกชนชั้น

ทุกคนไม่ว่า คนมีหรือคนยาก ต่างก็สามารถหามาจุนเจือความต้องการของตนได้อย่าง
ไม่ยากเย็น

เพราะคุณชอบมันแกว และอยากอุปมาตัวของตัวเองเป็นมันแกว

จึงทำให้พอทราบได้ว่า คุณคงเป็นคนติดดิน หรือบางครั้งอาจยอมลดตัวจมลง
แผ่นดินเพื่อให้ผู้อื่นมีความสุขคุณก็สามารถทำได้

แต่ดูจากท่าทีผมก็ชักสงสัยว่าคุณเป็นมันแกวพันธุ์ไหน เพราะมันแกวมีอยู่หลายพันธุ์
หลายขนาด ถ้าใหญ่เกินไป ก็ทานไม่หมด ถ้าเล็กเกินไปก็ทานไม่อิ่ม
ถ้าจืดเกินไปก็ขายไม่ออก ถ้าแข็งเกินไป ก็กัดไม่เข้า ถ้ารูปทรงเบี้ยวบูดก็กัดแทะยาก
ถ้าเนื้อติดแ่น่นกับเปลือกแกะยากก็ทานไม่สะดวก

และที่สำคัญ คุณบอกว่า คุณเป็นมันแกว ที่เผื่อแผ่ และมีประโยชน์กับคนทั่วไป
ทำให้ผู้คนทั้งหลายได้อิ่มท้อง แต่ดันบอกให้ผมอยู่ห่างๆมันแกวเข้าไว้ ถ้ายังอยากมีชีวิต
รอดปลอดภัย หรือว่ามันแกวของคุณมันมีสารพิษตกค้าง


ไปดีกว่าพร่ำมากเดี๋ยวโดนมันแกวเขวี้ยงหัว.....................หรือไม่เดี๋ยวชาวบ้าน
เขาก็จะหาว่าผม กำลังกัดแทะมันแกว.........แล้วผมจะยิ่งโดนมันแกวรุมเขี้ยงหัวหนักไปอีก

ลาทีท่านมันแกว โพธิสัตว์

ได้ฟังแล้วน่าสงสาร...หะ หะ หะ
คุณก็หาเรื่องมาตั้งกระทู้สิ่...ผมก็คันไม้คันมือจะแย่อยู่แล้ว...
วันนี้...ดูเหมือนผีขยันจะเข้าสิงง่ะ...

หากคุณสงสารผม ก็ช่วยกรุณาไปตั้งกระทู้สิครับ

ผมก็คันไม้คันมือจะแย่อยู่แล้ว

ผมรู้สึกถนัดตอบมากกว่าถนัดตั้ง

และหวังว่าคุณจะถนัดตั้งมากกว่าถนัดตอบ

หรือหากยิ่งดีกว่านี้

ก็หวังว่าคุณ จะถนัดทั้งตั้ง และทั้งตอบ

ชวนแม่ครัวไปตั้งด้วยนะครับ

รู้สึกเธอจะหายไปนานกับการตั้งกระทู้

ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆ จนถึงมากที่สุด

ขอโทษด้วยค่ะ ที่มาปรับเปลี่ยนข้อความใหม่

ตอนนี้กำลังมึนๆงงๆกับตัวเอง .. เรื่อง มันแกวสอดไส้คาราเมล

ล้อเล่นน่ะค่ะ ไม่มีอะไร .. เพราะมั่นใจอยู่อย่างหนึ่งว่า ..

ตัวเองเป็นคนไม่มีพิษไม่มีภัยกับใครๆไม่ว่าจะต่อหน้าและลับหลังค่ะ ..

ที่บอกให้คุณบัวศกลอยู่ห่างๆน่ะไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ...

เอาเป็นว่า สภาวะน้ำตอนนี้มันติ๊งต๊องค่ะ ...




ไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ ...

แต่เพราะช่วงนี้ สภาวะมันบอกไม่ถูก ไหนจะจิตตก ไหนจะต่อมรับรู้รสชำรุด

ไหนฝนจะตกหนัก เปียกฝนเกือบทุกวัน ... เบื่อชีวิตตัวเองน่ะค่ะ ไม่มีอะไร ..

แต่รับรองค่ะ เป็นคนเข้มแข็ง แค่นี้จิ๊บๆ เดี๋ยวก็กลับมาโลดแล่นเหมือนเดิม

ก็บอกแล้วว่าเป็นเพียงแค่ มันแกวธรรมดาๆเท่านั้นเอง

เฮอะ เฮอะ...
ถ้าจะให้ผมตั้งคำถาม เกรงว่าผมจะปวดหัวครับ...
และถ้าผมจะพยายามตอบคำถาม..เกรงว่าผมจะยิ่งปวดหัวหนักขึ้นอีก...


เพราะ ครั้งหนึ่งเคยเสนอหน้าไปตอบอย่างซื่อ ๆ ในกระดานแห่งหนึ่ง
เจอ...สวนกลับมาเลยครับว่าเป็นมิจฉาทิฐิ... นอกรีต...
กรรมของไอ้ทุยอย่างผมจริง ๆ
ไอ้ทุยมันก็แค่กินหญ้า...มันก็กินไปตามสัญชาตญาณ
แต่สัญชาตญาณของผม...มันเป็นของแสลงครับ...

และยังอีกหลายต่อหลายอารมณ์...ที่ผมเฝ้าเหยียบไว้ไม่ให้โผล่ออกมา...

ตอนที่คุณแซวว่าผมเป็นศิษย์สายวัดป่าบ้านตาด...
ต้องยอมรับว่า...นั่นเป็นคำแย๊บแรกที่ผมใจชื้นขึ้นมาหน่อย
ว่าผมยังพออยู่กับร่องกับรอย...

เรามาวุ่นวายบนกระทู้คุณกรัชกาย ตั้งหลายเวลาแล้ว
ไม่ทราบว่าเจ้าตัวเขาไปไหน ไม่เห็นมาร่ายมนต์ตั้งนาน รู้สึกนึกถึง

ที่คุณผู้หญิง แนะนำให้บัวศกล รับประทานผลมันแกว สอดไส้คาราเมล
บัวศกล ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเลย ขอรับ กลับรู้สึกยินดีที่คุณผู้หญิง
มีมิตรไมตรี จึงมีใจคิดหยอก บัวศกลไม่เคยถือสาคุณผู้หญิงมาเลยแม้สักครั้งเดียว

เพราะอย่างนั้น คุณผู้หญิงก็อย่าได้ลำบากใจ จะสับโขกบัวศกลยังไง
บัวศกลก็ไม่ว่า แค่เป็นห่วงว่า บัวศกลจะเล่นหยอกกับคุณผู้หญิงมากไป
พาลจะพาให้คุณผู้หญิงจิตตกขึ้นมาวันไหน แล้วบัวศกลจะบาป

หากบัวศกล จะสันนิษฐานว่า เหตุไฉน ชิวหาของคุณผู้หญิงจึง
เลอะเลือนต่อรสชาติ


คงเป็นเพราะ จิตห่อเหี่ยว อย่างรุนแรง จิตจึงไม่ฝังตัวลงไปรู้รส
อย่างเต็มที่ การรับรส จึงรับรสแต่เพียงส่วนประสาทลิ้น
แต่จิตมันมีกระแสหดหู่ อ่อนแรง และเนือยนาย จิตจึงมีสภาพ
การรับรู้รส เหมือนไม่รับรู้

การรับรู้รสด้วยอาการอย่างนี้ จึงทำให้ รสชาติอาหารถูกเบี่ยงเบนไปจาก
ความจริง เหมือนการที่เรามองอะไรอย่างไม่เต็มตา การรับรู้ต่อภาพก็จะพร่าเลือน


อีกกรณีย์หนึ่งเกิดจากการที่คุณผู้หญิง ได้ผ่านการเข้าอยู่กับสมาธิมาเป็นเวลานาน
เมื่อถอยออกจากสมาธิแล้ว กระแสสมาธิก็ยังคั่งค้าง และสลายไม่หมด

จิตที่มีสมาธิค้างคาอยู่มาก จะมีสภาพที่อิ่มใน คือจิตมันอิ่ม
จนทานอะไรไม่ลง และไม่รู้สึกอยากอาหาร ถึงแม้ท้องจะหิวแต่ก็ทานไม่ลง
และในภาวะที่จิตมันอิ่ม เพิกเฉยสูง จนไม่ต้องการอาหาร จิตก็จะมี
ลักษณะเดียวกันกับจิตที่หดหู่ ห่อเหี่ยว คือ จิตมันจะไม่ฝังตัวลงไปเต็มที่
ในการรับรู้ต่อรสอาหาร การรับรู้ต่อรสจึงเหมือนสักว่ารู้ และเพราะสักว่ารู้จึงทำให้รสชาติแท้จริง
ของอาหารถูกเบี่ยงเบนไปจากความจริง ในทุกขณะแห่งการรับรส


และถึงแม้เราจะกำลังรู้สึกว่า เรากำลังตั้งใจเพื่อดูดซับรสชาติให้ชัดเจน
แต่เราก็ยังรู้สึกเหมือนไม่รู้รสอย่างชัดเจน นั้นก็เพราะถึงเราจะตั้งใจรับรส
หากจิตมันยังมีสภาพที่กำลังหยุดเฉยอยู่ในภายใน การรับรสก็ยังจะคงสักแต่ว่าอยู่
แม้เราจะกำลังตั้งใจเพื่อรู้รสก็ตาม จนกว่าจิตจะสลายคลายอารมณ์กลับมาที่เดิม
ปกติเดิมจึงกลับมา หรือค่อยๆดีขึ้น


อีกกรณีย์หนึ่ง การทานอาหารเจนานๆ ลิ้นที่สัมผัสรส
จะค่อยๆเฝื่อนลงไป ทานอะไรก็จะค่อยๆไร้รสชาติไปเรื่อยๆ
นานไป ก็สามารถทานแต่ผักแต่หญ้าเปล่าๆโดยไม่ต้องปรุง
เพราะลิ้นมันไม่รู้สึกแตกต่าง


ปล..................ข้อสุดท้ายเดามั่ว โปรดใช้วิจารณะญาณ


ขอให้คุณผู้หญิง มีปกติที่คงเดิม โดยเร็ววันครับ

สวัสดีครับคุณโพธิ์ใบเดี่ยว เมื่อแรกที่ผมเจอคุณ

ทั้งลักษณะการปฏิบัติของคุณ ทั้งลักษณะการสื่อความของคุณ
ทั้งลักษณะ อุปนิสัยที่แสดงออกมาพร้อมการสื่อความ
คุณเหมือนถอดพิมพ์มาจากหลวงตาบัวยังไงพิกล


แต่พอพบกันนานเข้า ก็พบว่าคุณ ออกมาอีกหลายกระบวนท่า
บางครั้งก็เ็ซ็น บางครั้งมหายาน บางครั้งก็ออกแนวที่ไม่รู้จะเรียกแนวไหนดี

สรุปว่าพบคุณนานขึ้น คุณก็มีเรื่องพิกล มาให้เ็ห็นเรื่อยๆ

หวังว่าความพิกลของคุณ ยังจะมีอีกยาวนาน เพราะผมก็เป็นคนหนึ่ง
ที่ชอบเรื่องพิกล และชอบคนพิกล ...........ซึ่งมันก็ยังไงๆพิกลอยู่
หากคนชอบกลอย่างผม ไม่ชอบเรื่องพิกล และทำอะไรที่พิกล
เหมือนเช่นคนพิกลทั่วไปเขาพิกลกัน

ดูถ้าแม่นางฟ้าของเรา เธอคงกำลังจิตตกจริงๆนะเนี่ย

บางครั้งเราก็รู้ว่า นางฟ้าบางตน นั้นอ่อนนอก แต่แกร่งใน
บางครั้งเราก็รู้ว่า นางฟ้าบางตน แกร่งนอกแต่อ่อนใน
บางครั้งเราก็รู้ว่า นางฟ้าบางตน แกร่งนอกแกร่งใน
บางครั้งเราก็รู้ว่า นางฟ้าบางตน อ่อนนอกและอ่อนใน


หวังว่าเธอจะเป็น นางฟ้า ที่สามารถ และ แข็งแกร่ง
เพราะมิตรสหายทั้งหลาย คงอดเป็นห่วงเธอไม่ได้

ก็เพราะคุณอ่อนแอจริง ๆ ไง...อ่อนปวกเปียกเลย...

ไม่เห็นต้องกลัวเลย...เพราะคุณเป็นเช่นนั้นจริง ๆ...

งั๊น...เชิญตามสบายเลย...ครับ...

ใช่ครับ...ถึงต้องมีคนคอยดัดให้คุณไงครับ...นั่นเมตตาสุด ๆ แล้วด้วย...


งั๊นพร้อมที่จะรับมือกับความเป็นจริงแล้วใช่รึเปล่าครับ...



งั๊นผมก็สบายใจที่จะเห็นคุณได้พบกับความเป็นจริง...



อ่านดูอาจจะแปลก ๆ แต่นี่คือผมครับ...
ไม่ได้มีเจตนาจะสะกิดอะไร...ให้คุณคิดมาก...นอกเสียจากคุณจะคิดอะไรไปเอง

บางทีผมไม่ค่อยปลอบใคร...เพราะผมมีวิญญาณไอ้ เ หี้ ย ม ซุกซ่อนอยู่ในส่วนลึก ๆ
ตัวผมเอง...ยังไม่ค่อยจะปลอบตัวเองเลย...
ผม เ หี้ ย ม กับตัวเองเสมอ...
ตัวเองโง่...ก็คือตัวเองโง่...
แต่กับคนอื่นผมใจอ่อน...
จึงไม่ค่อยอยากพูดอะไร...กลัวความตรงจะไปทิ่ม ก ร ะ ด อ ง ใจ...คนอ่อนแอ...
เพราะผมรู้ซึ้งดีว่ารสชาติการลงดาบกับตัวเองมันเป็นยังไง...

ถ้าโลกนี้จะไม่ยุติธรรม ก็ผมนี่ล่ะ ที่ไม่เคยยุติธรรมกับตัวเอง...

ขอให้เผชิญหน้ากับความจริง...และเรียนรู้ที่จะเป็นคนที่แข้มแข็งจริง ๆ สักทีนะครับ...