เราเกิดวันจันทร์พอดีค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับข้อความที่อธิบาย
แต่บทสวดนี้ต้องสวด 15 จบเลยหรือคะ พอจะอธิบายต่อได้ไม๊คะว่า ที่แต่ละวันสวดไม่เท่ากัน
เพราะอะไร สงสัยมานานแล้ว
ถ้าสวดวันละ 3,9 จบได้ไม๊ เพราะอยากสวดแต่รู้สีกมีหลายบทที่อยากสวดน่ะค่ะ

ไม่ได้ แต เองหรอก หลวงพ่อพยอม ท่านแต่งไว้ตะนานแย้ว ที่เรียกหลวงพ่อ

เพราะอายุท่านก็ไม่ไกลกันกะผู้ตอบเท่าไหร่

ไม่มีแล้วอีนางเอ่ย ฮิฮิฮิ ที่เรียกอีนาง อย่าโกรธ กันนะ

เพราะโกรธ คือโง่ โมโห คือบ้า เกียด(เกียจ)(เกียรติ)ไม่ทราบว่าตัวไหน. ขี้หน้าอาคาดพยาบาทเขา
เท่ากับจุดไฟเผาใจตัวเราเอง

นี้ก็หลวงพ่อพยอม เหมียน กันนะ

แถมให้หน่อยเห็นว่าเป็นผู้หญิง

ยาก ๙ อย่าง
ยากอะไร ก็ไม่ยากเท่าปฏิสังขรณ์
ถอนอะไร ก็ไม่ยากเท่าถอนมานะ
ละอะไร ก็ไม่ยากเท่าละกามคุณ
บุญอะไร ก็ไม่ยากเท่าบรรพชา(บวช)
หาอะไร ก็ไม่ยากเท่าหาตน
พ้นอะไร ก็ไม่ยากเท่าพ้นกิเลส
เหตุอะไร ก็ไมเท่าเหตุฆ่าคน
จนอะไร ก็ไม่เท่าจนปัญญา
หนาอะไร ก็ไม่เท่าหนากิเลส
อย่าหัดเข้าป่าเมื่อเวลาค่ำ
อย่าหัดดำน้ำเมื่อเวลาเรือล่ม
เรือน 3
1. เรือนผม
2. เรือนไฟ
3. เรือนอยู่อาศัย
น้ำ 4
1. น้ำดื่ม
2. น้ำคำ
3. น้ำเต้าปูน (คนสมัยก่อนต้องมีขันหมากและมีบอกปูน(เรียกบอกปูน)เดี่ยวนี้ทำยายาก)
4. น้ำใจ
บุตร 3
1. อวชาตบุตร (คือบุตรที่เท่าคุณพ่อคุณแม่) ต้องเรียกคุณพ่อคุณแม่เพราะท่านมีคุณ
2. อนุชาตบุตร (คือบุตรที่ต่ำกว่าคุณพ่อคุณแม่)
3. อภิชาตบุตร (คือบุตรที่เลิศกว่าคุณพ่อคุณแม่)
ลูก 4
1.ลูกอม คงรู้ลูกอม
2.ลูกลอก (คือปลอกลอกเอาเงินทองคุณพ่อคุณแม่ไปเล่นไม่ไมประโยชน์)
3.ลูกลาก (เห็นมากทุกวันนี้ พอไปแข่งรถมีเรื่องก็ลากคุณพ่อคุณแม่ไปโรงพักด้วยหรือคุกก็ไป)
4.ลูกเลิก (พอมันลากลอกหมดแล้ว มันเลิกไม่มาใกล้อีกเลย ฮิฮิฮิ)
ปิดหูซ้ายขวา ปิดตาสองข้าง-
ปิดปากเสียบ้าง จะนั่งนอนสบาย
คนทำงานต้อง
1. ไม่เห็นแก่ตัว
2. ไม่กลัวลำบาก
3. ถึงยากก็ต้องทน
4. ไม่สนนินทา
คนมักอวด
คนอวดเก่ง คือคนขี้ขลาด
คนอวดฉลาด คือคนโง่
คนอวดโก้ คือคนจน
อันนี้ไม่อวดฉลาดนะจะ แต่เห้นว่าดีมีประโยชน์ก็นำมาให้กันก็เท่านเอง ฮิฮิฮิ

มีอารมณ์ขันวันละนิดจิตรแจ่มใสนะจะบอกให้ฮิฮิฮิ

เข้าไปเยี่ยมกันบ้างนะ http://www.supasok.com นะจะบอกให้ ฮิฮิฮิ

พึงทราบไว้ก่อนว่า คติความเชื่อเรื่องนี้ เกิดขึ้นหลังจากพุทธปรินิพพานนานแล้ว แต่ยุคใดสมัยใดไม่พบหลักฐานแน่ชัด และการสร้างพระพุทธรูปปางต่าง ๆ ขึ้น จุดประสงค์น่าจะให้ชาวพุทธกำหนดจดจำพุทธประวัติได้ง่ายขึ้น จะพูดจะอธิบายพุทธจริยา ผู้ฟังก็เห็นภาพชัดขึ้น แต่กาลต่อมาโหราจารย์ก็นำมาสอดประสานเข้ากับวันเกิดของคนเรา แล้วก็ใช้พุทธมนต์สวดบูชาพระประจำวันเกิดแต่ละวัน ๆ เพื่อเป็นสิริมงคล เป็นกุสโลบายโน้มน้อมจิตใจให้จดจ่ออยู่กับสิ่งนั้นๆตรงหน้า แล้วสมาธิก็เกิดจิตใจหยุดปรุงแต่งฟุ้งซ่าน เป็นเหตุให้เกิดปัญญามองเห็นทางออกแห่งปัญหาที่เกิดขึ้น

แล้วความเชื่อเรื่องพระธาตุประจำปีเกิดก็น่าจะมีสาเหตุอย่างเดียวไหมคะ

ดิฉันไม่ชอบการอ้อนวอน ขอพร บนบานสานกล่าว ค่อนข้างมาก ซึ่งไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร ความคิดแบบนี้เป็นมิจฉาทิษฐิ (แทนที่จะเป็นสัมมาทิษฐิ) ไหมคะ

ตอนนี้เวลาทำบุญก็อธิษฐานอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลแก่เจ้ากรรมนายเวร และผู้มีพระคุณ ขอให้ถึงพระนิพพาน ถ้าไม่ถึงก็ขอให้เกิดในภพภูมิเขตประเทศที่มีพระพุทธศาสนาอย่างมั่นคง และได้ศึกษาพระธรรมจนเข้าใจถ่องแท้ลึกซึ้งโดยตลอด จนกว่าจะเข้าถึงพระนิพพาน อธิษฐานแบบนี้ถูกต้องไหมคะ