วัดเพลง (ร้าง) (๒๒๐๐-๒๒๓๓) ตั้งอยู่ตำบลบางขนุน ริมคลองวัดสักใหญ่ สามารถเข้าทางวัดสักใหญ่
ศิลปะสถาปัตยกรรมสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชแห่งเมืองละโว้ และอาจจะมีสภาพเป็นวัดร้างตั้งแต่สมัยสงครามไทย-พม่าเมื่อคราวเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง เดือน ๑๐ พ.ศ.๒๓๐๗ ทัพพม่ามาจากภาคใต้ โดยมี มหานรธา เป็นแม่ทัพยกพลทหารเดินเท้าผ่านเมืองนนทบุรี ได้ตั้งค่ายรบบนสองฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา บริเวณวัดเขมาภิรตาราม และทำการรบกับทัพอังกฤษ ซึ่งขับไล่อาสาไทยรบพม่า ชาวบ้านในพื้นที่ตรงนี้เกิดความกลัวจึงนิมนต์พระสงฆ์ทิ้งวัดและบ้านเรือนหนีสงครามไปจนทำให้วัดเพลงกลายเป็น วัดร้าง
ผู้คนในบริเวณนี้เล่าสืบต่อกันมาว่า เดิมชื่อวัดเพลง มีชื่อว่า "วัดทองเพลง" และมีคำกล่าวถึงวัดอยู่เสมอว่า วัดทองเพลงต้มเหล้ากินเอง หนึ่งปีรับกฐินสองไตร ซึ่งหมายความว่า ปีหนึ่งๆ วัดทองเพลงแห่งนี้ จะได้รับกฐินทั้งจากกรุงศรีอยุธยาราชธานี (ชาวนนทบุรีเรียกว่า "เมืองบน") จัดขบวนแห่พระกฐินทางเรือชลมารค นับเป็นวัดที่มีคุณสมบัติพิเศษมาก ซึ่งจัดตามประเพณีทางพุทธศาสนา ปีหนึ่งวัดแต่ละวัด จะได้รับกฐินเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
ภายในโบสถ์ต้นไทร มีหลวงพ่อพ่อโต เป็นพระประธานมีผิวกายเป็นสีนิลดำ ลักษณะปางมารวิชัย ทำจากหินทรายแดงหุ้มปูนลงรักปิดทอง(ในสมัยสร้างวัดเพลงใหม่ๆเคยมีทองคำห่อหุ้มพระทั้งองค์ด้วยคงถูกสุมไฟลอกออก)
โบราณสถานที่สำคัญ มีดังนี้...
พระอุโบสถ
หลังใหญ่ สูงมาก ขนาด ๖ ห้อง ตรงมุมย่อมุมไม้สิบสองเสา ซุ้มประตูประดับลายปูนปั้นงดงาม คานไม้ตรงซุ้มประตูเป็นไม้มีลวดลายลงรักปิดทองกนกเปลวเพลิง ฝาผนังด้านในและพระประธาน ยังมีร่องรอยจิตรกรรม หลงเหลืออยู่รางๆ เป็นลายดอกไม้ร่วงบนพื้นสีแดง สภาพอุโบสถชำรุดมาก เหลือเพียงฝาผนังทั้งสี่ด้านไม่มีหลังคา บานประตูหน้าต่างมีต้นไทรปกคลุมทั้งด้านหน้าและด้านหลัง รากไทรได้ยึดฝาผนังไว้ไม่ให้พังลงมามองดูคล้ายปราสาทของขอมพระอุโบสถประดิษฐาน หลวงพ่อโต เป็นพระพุทธรูปสูง ปางมารวิชัย ทำด้วยหินทรายแดง หุ้มปูนลงรักปิดทอง หน้าตักกว้าง ๓ใน ๔ ของความกว้างพระอุโบสถ พระพุทธลักษณะของพระพักตร์ พระโอษฐ์ และพระเกศ เป็นพระพุทธรูปศิลปะสมัยอู่ทอง มีความศักดิ์สิทธิ์ เป็นที่เคารพศรัทธาของผู้คนในชุมชน ในระหว่างพรรษาของทุกปีทางวัดแก้วฟ้า (ตั้งอยู่ใกล้เคียงกัน) ได้จัดพระสงฆ์ สามเณร ไปจุดธูปเทียนพรรษาบูชาอยู่เสมอ
ใบเสมา
ทำจากหินทรายแดง ตั้งอยู่ตามมุมพระอุโบสถ เหลือเพียงแท่นฐานตั้งอยู่บนฐานขาสิงห์โหย่ง 4 ฐาน ส่วนใบเสมานั้น วัดสักใหญ่ได้มาขุดออกจากฐานนำไปเก็บไว้ที่วัดสักใหญ่ เพื่อใช้เป็นใบเสมา ตั้งรายรอบพระอุโบสถหลังใหม่ แต่ไม่สามารถตั้งขึ้นบนฐานที่สร้างวัดใหม่ จึงกองทิ้งไว้ในบริเวณวัดสักใหญ่ ใบเสมาบางอันยังมีสภาพสมบูรณ์เห็นลวดลายชัดเจนและอีกหลายอันแตกออกเป็นชิ้น
หอระฆัง เป็นหอระฆังเล็กๆ ตั้งอยู่ทางขวาของพระอุโบสถ เดิมมียอดและบันได ปัจจุบันเหลือแต่เพียงซากปรักหักพัง
นายมี ได้กล่าวถึงวัดเพลงไว้ในนิราศสุพรรณ ว่า
……มาถึงหน้าวัดเพลงวังเวงจิต
นั่งพินิจศาลาที่อาศัย
มีตะพานลูกกรงลงบันได
จึงจำได้แน่จิตไม่ผิดเพี้ยน
แต่ก่อนพระวัดนี้ท่านดีมาก
ชื่อขรัวนาคช่างฉลาดข้างวาดเขียน
มีคนจำแบบอย่างมาวางเรียน
จนช่างเขียนประเดี๋ยวนี้ก็ดีจริง
ทุกวันนี้ฝีมือเขาลือมาก
แต่ฝีปากอับชื่อไม่ลือถึง
ไม่มีใครยอยกเหมือนตกบึง
ต้องนอนขึงคิดอ่านสงสารตัว ฯ
| ไฟล์แนป: |
|
001.jpg [ 61.79 KiB | เปิดดู 6206 ครั้ง ] |
|
index-5.jpg [ 114.21 KiB | เปิดดู 6205 ครั้ง ] |
|
4stk1b612203-02.jpg [ 40.54 KiB | เปิดดู 6204 ครั้ง ] |
|
118794-47.1.jpg [ 154.89 KiB | เปิดดู 6206 ครั้ง ] |
|
019.jpg [ 49.01 KiB | เปิดดู 6205 ครั้ง ] |
|
index-5.jpg [ 114.21 KiB | เปิดดู 6211 ครั้ง ] |
