สวัสดีคะShiny sky
ขอส่งกำลังใจมาให้คุณด้วยคนคะ อ่านเรื่องของคุณแล้ว ภาพในอดีตก็ผุดมาในความรู้สึกเลยคะ
เคยรู้สึก และเจียนตายแทบเอาชีวิตไม่รอดเหมือนกัน แต่ก็ไม่เห็นตาย อยากบอกคุณว่าทุกสิ่งอย่างเขากำหนดชะตาชีวิตเราไว้แล้ว ทุกอย่างเป็นไปกรรมคะ หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ขอให้คุณทำใจ
และทำใจ(ให้มาก) แล้วทุกข์ที่มีก็จะจางห่างไปเองคะ เอาใจช่วยและจะคอยส่งกำลังใจไปให้นะคะ
เข้าใจคุณคะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณShiny sky เรื่องราวของเราคล้ายๆกันค่ะ เรารู้ความจริงเดือนกรกฏา ก่อนครบรอบแต่งงาน 22 ปีไม่กี่วัน เจ็บปวดทรมานมาก ทุกวันนี้อยู่เพื่อลูกจริงค่ะ เราลูกสามคน คนโต 20- -17-14 ลูกๆรู้ทุกคนแล้ว ทุกวันนี้เขาไปหากันคืนเว้นคืนค่ะไป4 ทุ่ม กลับตี4-5 เป็นแบบนี้หลังจากที่เรารู้ความจริงแล้ว ก่อนนั้นไปแทบทุกคืน อ้างว่าไปกินเหล้าเล่นไพ่กับเพื่อน จนเราสงสัยว่าติดอะไรกันแน่ ติดการพนันมันไม่ขนาดนี้ จนเขายอมรับ หลังจากปิดมาเกือบปี และบอกว่าจะเลิกขอเวลาสองเดือน จนทุกวันนี้ยังไม่มีวี่แววเลย เขายังไปอย่างสม่ำ่เสมอ และจะไม่ยอมเลิกกัน สามีไม่ได้ส่งเสียอะไร (เพราะเงินอยู่กับเราหมด)แม่ม่ายคนนั้น มีลูกสองคนอยู่กับแม่สามีเก่า และก็ผ่านผช.มาหลายคนก่อนมาเจอสามีเรา แต่สามีเรายังคิดว่าผญ.คนนี้ดี ผญ.อายุน้อยกว่าเรา 10 ปี สามีกับเราเลิกกันไม่ได้เพราะเรามีงานที่ต้องทำด้วยกัน ต้องพึ่งพากัน ญาตพี่น้องรู้เรื่องหมดแล้ว พี่น้องสามีโกรธสามีมากจนเข้าหน้าใครไม่ได้เลย เขายอมตัดญาติเพราะผญ.คนนี้ ตอนแรกคิดว่าสามีโดนของ ก็ทำสารพัด แอบให้กินน้ำมนต์ก็แล้วอะไรก็แล้วก็เลยหยุด ทำใจคิดว่าเขาคงรักกันจริงๆ
ตอนนี้ไม่สนแล้วค่ะ ไม่ถาม ไม่รับรู้ ยังพูดคุยกันตามปกติ ทำงานด้วยกันเหมือนเดิม ไม่เอ่ยถึงผญ.คนนั้น แต่คิดว่าจะถอยออกมา ไม่คิดว่าเขาเป็นของเรา คิดว่าช่วยกันเลี้ยงลูกเรายังทำหน้าที่เหมือนที่ผ่านมา
อ่านเรื่องราวในลานธรรม นี้ ทำใจได้เยอะเลยค่ะ ก่อนนั้นแทบเป็นแทบตายทีเดียว เวลาที่เขาอยู่ด้วยเคยโทรไปตาม เขาจะพูดกับเราไม่ดีเลย แบบว่าคำพูดมันบาดใจมาก เขาไม่สน เขาไม่แคร์เราซักนิด ถ้าเขาคิดได้เขาจะไม่ทำให้เราเจ็บช้ำหรอก แล้วเราจะมาทำร้ายใจตัวเองทำไม ...

ชอบคำพูด คุณทักทาย บอกสอนได้ดีมากและอีกหลายๆท่าน ที่ไม่ได้เอ่ยชื่อค่ะ เรา มาเป็นกำลังให้กันและกันนะคะ บางครั้งอ่านเรื่องราวของคนอื่น ก็นั่งร้องไห้ สงสารเค้า สงสารตัวเอง มีคนที่อยู่ในสภาพเดียวกับเราเยอะจริงๆ สู้ๆ ค่ะ

สวัสดีค่ะ ขอบคุณเพื่อน ๆ พี่ๆ น้อง ๆ (เหมาเอาเองเลย ) ทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจนะคะ คุณทักทาย คุณเพชร คุณ siyapat คุณแสงอาทิตย์ คุณสุรางค์ และอีกหลาย ๆ ท่านที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ วันนี้น่าจะพูดได้ว่าดีขึ้นบ้างแล้ว ถึงจะยังไม่เต็มร้อย แต่ก็ดีกว่าเมื่อ 8-9 เดือนที่แล้วมาก

เพราะได้คำตอบจากหลาย ๆ กระทู้ของเพื่อน ๆ ในลานมาเป็นข้อคิดด้วย ซึ่งช่วยได้เยอะมากจริง ๆ ค่ะ ได้เข้าไปอ่านกระทู้ของคุณแสงอาทิตย์ ซึ่งเป็นกระทู้ที่ยาวมาก และเรื่องราวค่อนข้างคล้ายกันมาก ถือว่าเป็นรุ่นพี่ได้เลย และก็แสดงความยินดีด้วยจริง ๆ ค่ะ ที่คุณแสงอาทิตย์ได้ครอบครัวที่อบอุ่นและผาสุขกลับคืนมา แสดงให้เห็นว่าธรรมะชนะอธรรมจริง ๆ ด้วย เย้ เย้ เพราะในส่วนลึกเชื่ออยู่เสมอว่าความดีจะปกป้องและดูแลเรากับลูกได้

ได้อ่านเรื่องของคุณสุรางค์ในกระทู้เรา ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ของเราสามีบอกว่าในหนึ่งสัปดาห์ขอไป 3 คืน บอกว่าสงสาร ผญ เขาอุตส่าห์ตามมา เหมือนเอาเขามาขังในห้องสี่เหลี่ยม แถม ผญ ยังบอกว่า ถ้าเขาไม่ไปหาก็จะไม่กินข้าว จะรอกินพร้อมสามีเราเท่านั้น ซึ่งสามีเราก็เชื่อ..เฮ้อ..นางเอกผู้น่าสงสาร (หรือนางอิจฉา) กับพระเอกที่โง่ ๆ ที่เราเคยเห็นแต่ในละครน้ำเน่า เรากลับเจอในชีวิตจริงซะงั้น เราก็ได้แต่นิ่งเงียบ (อยากเป็นนางเอกกับเขาบ้าง) ไม่ตอบรับหรืออะไรทั้งสิ้น กลัวว่าถ้าตอบรับ จะกลายเป็นว่ารับรู้และรับได้ ถ้าแว๊ดไป ก็จะกลายภาคเป็นนางมารเข้าอีก เลยถือคติเงียบดีกว่า

ตอนนี้วันๆ ก็ผ่านไปอย่างเรื่อย ๆ เนือย ๆ ปฏิบัติตัวเป็นแม่ของลูกและเป็นเพื่อนที่ดีของสามีเท่านั้น พยายามคิดอย่างที่หลาย ๆ ท่านแนะนำ ปล่อยวางให้มากที่สุด โดยการไม่ยึดว่าเขาเป็นของเรา เขาจะไปไหนก็ช่าง จะอยู่ก็อยู่ จะไปก็ไป ถ้าอยู่ก็ขออยู่อย่างสันติ ไม่แว๊ดไม่วีนอีกแล้ว เขาก็คง งง ๆ แต่สารภาพว่าหลายครั้งที่ยังเจ็บจี๊ด ๆ อยู่บ้าง แล้วก็พยายามดึงใจตัวเองกลับมา

ทำแบบนี้ เรามาถูกทางแล้วใช่มั๊ยคะ เราไม่หวังว่าทุกอย่างจะกลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว เรายอมรับแล้วว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว เราแค่อยากออกจากจุดที่เจ็บปวดจุดนี้ ที่ยืนอยู่นี้ให้ได้เร็ว ๆ เราอยากยิ้ม หัวเราะให้เต็มที่ อยากใช้ชีวิตของเราในแต่ละวันอย่างมีความสุขจริง ๆ โดยที่ไม่ต้องมีเขาก็ได้ค่ะ เราอยากให้เป็นอย่างนั้น ไม่อยากมีเขาในใจ ไม่อยากยึดเขาไว้ในใจอีกแล้ว แต่ไม่ได้อยากเกลียดเขานะคะ ยังหวังดีกับเขาอยู่ เพียงแต่อยากอยู่ให้ได้ มีความสุขได้ด้วยตัวเราเอง เราหวังมากเกินไปรึเปล่าคะ มันเป็นจริงได้ใช่มั๊ยคะ มีใครเคยทำได้มั๊ยคะ เราอยากได้ความเห็นจากผู้มีประสบการณ์ ว่าสิ่งที่เราคิดหรือทำมันถูกต้องแล้ว มาถูกทางแล้ว หรือต้องทำใจอย่างไรเพื่อที่จะไม่มีเขาในใจอีกต่อไป บอกตรง ๆ ว่ากลัวและเข็ดมากค่ะ

สู้ ๆ นะค่ะ แม้ว่าจะยังไม่สำเร็จ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้นค่ะ เข้มแขงนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณมากนะคะ คุณอรทัย เราก็เอาใจช่วยคุณเหมือนกันค่ะ

สวัสดีเพื่อน ๆ ในลานธรรมทุกท่านค่ะ ดิฉันพยายามมากเลยค่ะคุณเพชร ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะไม่สนใจเขาอีก ถ้าเขาขอไปค้างกับ ผญ จะนิ่งให้ถึงที่สุด แต่...เมื่อคืนพอเอาเข้าจริงก็ตบะแตก เจ็บใจตัวเองจังค่ะ คาถาที่คุณทักทายให้ไว้ก็ลืมหมด แต่ไม่ได้วีนเขานะคะ แค่ถามว่าจะไปทำไม แล้วเรากับลูกจะนอนกับใคร เกิดอะไรกลางดึกใครจะช่วยเรา พูดออกไปแล้วก็รู้สึกเราโง่ ๆ นะ เหมือนพูดซ้ำซาก จริง ๆ แล้วแค่อยากยื้อเขาไว้สักหน่อย ไม่อยากให้เขาคิดว่าเราโอเคกับเขาง่าย ๆ กลัวเขาจะคิดว่าเราโอเคแล้ว ไม่เจ็บปวดแล้วนี่ งั้นไปบ่อย ๆ เลยแล้วกัน เป็นความคิดที่ซื่อบื้อมากใช่มั๊ยคะ

แล้วในที่สุดก็ต้องปล่อยเขาไปจนได้ เพราะทนคำพูดเขาที่ทิ่มแทงใจเราไม่ไหว เช่นหาว่าเราคิดเห็นแก่ตัว เอาแต่ความสุขของตัวเอง ไม่นึกถึงจิตใจผู้อื่น คนอื่นเขาทุกข์ เขาต้องนอนคนเดียวมาตั้งหลายคืน แล้วเราทำไมไม่สงสารเขาบ้าง หรือเรายังมีลูกเป็นเพื่อนตั้ง 2 คน แต่ ผญ มีสามีเราแค่คนเดียวที่เป็นที่พึ่งทางใจของเขา และอื่น ๆ อีกเยอะค่ะ ทุกคำพูดของเขาเราแย้งในใจหมดเลย ถ้าเธอเป็นคนไม่เห็นแก่ตัว เธอจะเข้ามาเป็นมือที่สามในครอบครัวฉันทำไม เธอตัวคนเดียวที่ไหน ลูกก็มีทำไมไม่ยอมกลับไปเลี้ยง ปล่อยให้น้องสาวเลี้ยง แล้วมาร้องไห้กับสามีเราว่าสงสารลูก ลูกโดนตีอย่างนั้น อย่างนี้ แล้วยิ่งตอนนี้จะอ้างว่าทำงานทางนี้ก็ไม่ได้แล้ว เพราะเธอออกจากงาน เก็บกระเป๋ามาเช่าหออยู่ใกล้ๆ บ้านเรา เพื่อสามีเราจะได้ไปหาง่าย ๆ แล้วก็ว่างงาน ทำไมไม่กลับไปดูแลลูกให้ดี ดิฉันฟุ้งซ่านมากค่ะเมื่อคืนนี้

ขึ้นนอนก็หาหนังสืออ่านให้มันลืม ๆ ตื่นเช้าเลยเข้ามาที่ลานแต่เช้า เพื่อกลับขึ้นไปอ่านคำแนะนำของหลาย ๆ ท่านที่ตอบมา แล้วก็เจ็บใจตัวเองค่ะที่ทำไม่สำเร็จ

วันนี้เขาบอกว่าจะรีบมาแต่เช้า ไม่รู้ว่าต้องป้นหน้ายังไงค่ะ จะยิ้มให้ต้อนรับการกลับมา หรือจะบึ้ง จะได้รู้ว่าฉันไม่โอเค หรือจะเฉย ๆ ดี ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยค่ะ ไม่เหมือนบ้านเลย

การถามว่าทำไมต้องไป ก็เหมือนว่าเรากำลังหาเรื่องทะเลาะกับเค้า หาว่าเรามีปัญหา อยากทะเลาะ
ทั้งที่เขาเป็นคนสร้างปัญหาเอง จะให้เรายอมรับให้ได้ ให้เราทำใจ ไม่ต้องรับรู้ในสิ่งที่เขาทำ
ถึงแม้ว่าเราจะพยายามทำดีกับเค้าแค่ไหน เค้าก็ไม่ได้เห็นใจหรือสำนึกอะไร เวลาที่ใช้ชีวิตร่วมกันมา
ไม่ช่วยอะไรเลย หาว่าเราพร่ำเพ้ออีกต่างหาก ถ้าเขาจะไป ก็ห้ามไม่ได้ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ
แล้วคำพูดที่เราไม่อยากได้ยินก็จะออกมาจากปากของเค้า เพื่อให้เราเจ็บช้ำ
เหมือนกับบีบบังคับเราทางอ้อม ให้เราไปจากเค้าเอง

มันทุกข์ทรมานนะคะ คุณShiny sky ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรจริงๆ บางครั้งก็สงสารเค้า เห็นเค้าทำงานเหนื่อย
ก็จะนวดให้เค้า (ก่อนนั้นนวดให้ประจำ) แต่ก็ไม่อยากให้เค้าคิดว่าเราเอาใจเค้า เพื่อยื้อเค้าไว้ สิ่งที่เราทำมามันสูญเปล่าจริงๆ เรามันแค่ยายแก่หน้าโง่ เท่านั้นเอง
เค้าบอกว่าขอแค่ยอมรับผญ.ของเค้า ยอมรับอะไร แบบไหนก็ไม่กล้าถามเค้า กลัวคำตอบ
เค้าคงต้องการแบบสองบ้าน ไปๆมาๆอย่างนี้ ห้ามถาม ห้ามพูด ห้ามวีน ห้ามโทรตาม
ห้ามโทรไปต่อว่าผญ.เค้าด้วย เราแค่โทรไปถามว่าจะเลิกกันหรือยัง ก็ไหนเคยบอกว่าจะเลิกกัน ขอเวลาหน่อย แค่นั้น..หล่อนโทรไปฟ้องสามีเราว่าเราโทรไปด่า เราพูดอะไรฟังไม่ขึ้น ไม่มีความหมาย
ทำยังไงจะตัดใจเลิกคิด เลิกสนใจเค้าได้นะ แต่ตอนนี้น้ำตาไหลน้อยลง หรือว่ามันจะชินชาเสียแล้ว กับความเสียใจ

วันนี้ทะเลาะกัน เค้าบอกว่าอยากเลิกก็เลิก แต่เค้าไม่เลิกกับผญ.คนนั้นแน่ ระหว่างเราไม่มีทางที่จะเหมือนเดิม เค้าอ้างว่าคนอื่นๆเขาก็มีกัน ไม่ใช่คนนี้ เค้าก็ไปหาคนอื่น ฟังแล้วรู้สึกว่าตัวเองช่างไร้ค่า
อาจจะใช่ ที่เราอยู่ด้วยกันนานเกินไปแล้ว ..อยากทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วหนีไปให้พ้น

การทำใจบางทีมันก็ง่าย บางทีก็ทำใจยาก เข้าใจนะค่ะ ตอนนี้ก็พยายามค่ะ ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
ใหม่ ๆ ก็คิดมาก พอสักพักหางานให้ตัวเองทำก้ไม่คิดมาก ก็พยายามอยู่นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

คุณShiny sky เคยคิดจะนอกใจเค้าบ้างมั้ยคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ นะค่ะ ตอนนี้ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็ดีขึ้นแต่ก่อนมาก ๆ
เข้ามาอ่านแล้วคนที่แย่กว่าเรายังมี เราต้องสู้ๆ รอวันที่เขากลับมาค่ะ ไม่ว่าจะนานเท่าใดก็จะรอ
เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์