ไม่แน่ใจว่าเพลงเพื่อแห่นางแมวของ ท่านหลับอยู่
จะทำให้เราท่านได้ฉ่ำเย็นดุจสรวงสวรรค์
หรือร้อนรุ่มราวลงนรกอเวจีกันแน่!!!

ขอบคุณท่าน The Sleep /ท่านธรรมบุตร /ย่าทวดทักทาย

ที่นำเพลงเกี่ยวกับวสันตฤดูมาช่วยคลายร้อน



ยายมัทเลยขออัญเชิญเพลงพระราชนิพนธ์ "สายฝน" มาให้เป็นการตอบแทนนะคะ

ในหลวงท่านเล่น แนวjazz เลยนะครับ

H.M. Blues by The King of Thailand!



ส่วนตัวผมชอบสเกลเพลงนี้

ข้าพเจ้าว่าสเกลเพลงนี้ให้ความรู้สึกหม่นหมอง
เหมาะกับเนื้อหาและอารมณ์ของเพลงอย่างมาก

ทั้งร้องและเล่นก็ยากจริงๆ

คนดนตรีล้วนประจักษ์ชัดในพระอัจฉริยะภาพทางการดนตรีของพระองค์
อันยากที่จะหาผู้ใดเสมอเหมือนนะคะ

เอามาฝากค่ะ



หอสมุดดนตรีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ และห้องสมุดดนตรีทูลกระหม่อมสิรินธร
http://www.kingramamusic.org/

ราชสดุดีคีตมหาราช
http://royalmusic.tkpark.or.th/

บ่ได้แก่กล้าเท่าใดนักหรอกค่ะ ท่านพงพัน
แรกๆก็เสียวสันหลังอยู่ไม่น้อย
(เพราะกิตติศัพท์ร่ำลือมาก.....ก)

แต่...อาศัยเรามาด้วยกุศลจิตเป็นที่ตั้ง
และแผ่เมตตาอุทิศให้ท่านๆที่อยู่แถวนั้นทุกครั้ง
กอปรกับตัวเองรู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่ประหนึ่งว่าเป็น "บ้าน" ที่เคยอยู่น่ะค่ะ
ก็เลยลดดีกรีไปได้เยอะ!!!

ที่สำคัญถือว่าโชคดีกว่าคนอื่น...
ที่เราไม่เคยเจออะไรแบบสยองๆ เลย
หลังๆ เลยชินแล้วน่ะค่ะ

เคยได้ยินเสียงมโหรีโบราณ
ตอนเดินจงกรมรอบพระอุโบสถ
แว่วมาจากกำแพงแก้วให้ได้ยินเข้าไปในหัว (ไม่ใช่ทางหูนะคะ)

ตอนนั่งกรรมฐาน
เดี๋ยวเสียงผ้าเสียดสีกัน
เหมือนมีคนเดินไปมาเฉียดอยู่ข้างหน้าเรา
แต่พอลืมตาแล้วไม่มีอะไร

กลิ่นหอมเย็นเจือน้ำอบไทยของดอกไม้ที่ไม่เคยรู้จัก
ทั้งที่แถวนั้นไม่มีไม้ดอกใดใด !!!

อีกครั้งนั่งกรรมฐานในพระอุโบสถเก่าอยู่ดีดี
ราวหกโมงเย็นก่อนทำวัตรสวดมนต์เย็น
รู้สึกตัวว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว
พอลืมตาขึ้น พบว่ามีแมวดำตัวเบ้อเริ่ม
ยืนจังก้าจ้องหน้าห่างข้าพเจ้าออกไปราว ๓ ฟุต

เราก็ตั้งสติ...กำหนดจิตถามในใจว่า

เจ้าต้องการอะไร
มาอย่างมิตรหรือไม่

เรามาดีนะ มาขอสร้างกุศลหน่อยนะจ๊ะ
หากเรากับเจ้าเคยมีวิบากกัน เราก็ขออโหสิกรรมด้วย
พร้อมกับแผ่เมตตา...ยกบุญกุศลให้ให้

จากนั้น...เจ้าแมวตัวนั้น
ก็ย่างสามขุมเข้ามาใกล้ๆ ใกล้เข้า ทุกทีๆ
เราก็จ้องหน้ามันตาไม่กะพริบ
ตลอดเวลาที่มันย่างกรายเข้ามา....ไม่ได้ลุกไปไหน

และแล้ว...ในที่สุด

เจ้าแมวน้อยก็ย่องเข้ามาซุกนอนอยู่บนตักข้าพเจ้า...
แล้วไม่ยอมไปไหนเลยอีกราวครึ่งชัวโมง
ทำให้ข้าพเจ้าต้องกลับไปทำวัตรสวดมนต์ช้ากว่าผู้อื่นเลยวันนั้น...

เฮ้อ...โล่งอกไปที!!!

ยามนี้มีแต่ ต้องมีสติรักษาจิตของตน
และสาธุชน ผู้ปฏิบัติธรรมต้องช่วยกันเร่งเจริญเมตตาภาวนามากๆ
เพื่อลดกระแสความร้อนรุ่ม...และมิจฉาทิฏฐิให้คลายลง
ได้เท่านั้นแหละจ๊ะ ท่านพงพัน และย่าทวด

ซึ้งครับ