กราบมนัสการพระคุณเจ้า
แวะมาคนนี้พูดอะไรไม่ถูกแต่เข้าใจความรู้สึกนั้น เพราะเคยสูญเสียเช่นนั้นมาก่อน
| ลานธรรมจักร http://dhammajak.net/forums/ |
|
| ความพลัดพรากที่อยากย้อนเวลาหาอีกครั้งสำหรับพ่อ http://dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=27&t=19452 |
หน้า 1 จากทั้งหมด 1 |
| เจ้าของ: | พระมหาธีรภาพ ถิรปญฺโญ [ 10 ธ.ค. 2008, 06:06 ] |
| หัวข้อกระทู้: | ความพลัดพรากที่อยากย้อนเวลาหาอีกครั้งสำหรับพ่อ |
5 ธันวา เรียกว่า “วันพ่อ” เป็นวันพ่อปีที่เท่าไหร่ของลูก ทำใมลูกไม่เคยจดจำ?... เพราะลูกไม่เคยที่จะ กราบเท้า พ่อ เลยสักครั้งในชีวิต... เนื่องจากลูกผู้ชายจะอาย และเขินทุกครั้ง เมื่อต้องแสดงความรักที่มีต่อพ่อ... ไม่รู้ทำไม ?... ...ทั้งๆที่รู้... พ่อไม่เคยแม้คิดจะก้มศีรษะใคร แต่สำหรับลูก....พ่อก้มแทบเท้า.. ...ไม่เพียงเท่านั้น .....พ่อยังบรรจงเป่าที่เท้าของลูกเมื่อมีความเจ็บปวด... ..ไม่มีใครบอก..ไม่มีใครบังคับ..พ่อสามารถรู้เองและก้มตัดเล็บเท้าให้ลูกได้... แต่ทำไม?ลูกไม่...แม้กระทั่งจะคิดกราบแทบเท้าพ่อ... นั่นคือการกระทำที่ผิด ที่ลูกจะต้องจำฝังใจไปตลอดชีวิต... เพราะวันนี้ … ลูกไม่มีพ่อให้กราบอีกแล้ว.... ทุกวันนี้... ลูกเสียใจ..ที่ลูกไม่ได้บอกว่ารักพ่อ...(แม้สักครั้งเดียวจริงๆ) ทุกวันนี้..ลูกเสียใจ..ที่ลูกไม่ได้เป็นลูกที่ดีที่สุดของพ่อ (เพราะพ่อมักได้ยินเขาพูดถึงลูกชายคนนี้ในเรื่องเลวทรามอยู่เสมอๆ) ทุกวันนี้.. ลูกเสียใจที่ลูกๆไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับพ่อด้วยความดี มีคนชื่นชม … ลูกเสียใจที่สุดที่ลูกได้อยู่กับพ่อ.. เพียงไม่กี่ชั่วโมงก่อนพ่อจะหมดลม พ่อจ๋า....ลูกยังจำวันนั้น... 7 วันที่เราอยู่ด้วยกันครั้งสุดท้ายได้ดี.. . พ่ออิดออดไม่อยากไปร่วมปฏิบัติธรรมกับลูก... แต่เมื่อลูกอ้างถึงผ้าเหลืองที่ลูกจะเปลื้องทิ้ง มาดูแลทรัพย์สินที่พ่อเป็นห่วง พ่อจึงจำใจมากับลูก และประโยคสุดท้ายในวันที่7นั้น... ที่ลูกยังจำฝังใจจนถึงวันนี้... พ่อบอกลูกว่า.... ไม่เป็นไรแล้ว... แม้จะตาย.. พ่อก็คงไม่มีอะไรห่วง... ความสุขทางธรรมมันเป็นเช่นนี้เอง.. ลูกมาทราบภายหลังว่า พ่อมีอาการปวดท้องตลอดเวลาที่ปฏิบัติธรรมอยู่กับลูกตลอด 7 วัน เนื่องจากต้องอดข้าวรักษาศีล 8 ข้อ พ่อจ๋า ....ลูกไม่ทราบ...ลูกจึงเดินทางกลับกรุงเทพฯเพื่อศึกษาต่อ ......ด้วยมุ่งมั่นให้เป็นดั่งคำที่พ่อกล่าวบอกสอนตอนจะห่มผ้ากาสาวะ หน้าพระอุโบสถ ”บวชแล้วต้องเรียน ต้องศึกษานะลูก อย่าให้เขาดูถูกอีก เป็น มหาเปรียญ ให้พ่อกับแม่ดีใจบ้างนะ ” พ่อยังบอกลูกอีกว่า ”พ่อกับแม่คงไม่ได้มาตักบาตรจังหัน เพราะระยะทางมันไกล... ตั้งใจ นะลูกนะ ” แล้วน้ำตาลูกผู้ชายของพ่อก็ไหล.... พ่อก้มหน้าลงกราบลูกพระ ก่อนที่พ่อจะเดินกลับไป.... พ่อจ๋า... ลูกอยากกราบเท้าขอโทษพ่อที่ลูกทำให้พ่อเสียใจในวันนั้น... แต่...อยากฝากคำถามถึงพ่อ..ทำไม?เพียงแค่ 7 วัน พ่อไม่รอแสดงความยินดี...ทั้งๆที่พ่อก็รู้ว่า 7 วันข้างนั้น เป็นความหวังสำคัญในชีวิตพ่อ... ลูกชายคนโตจะเข้ารับพระราชทานปริญญาเป็น"มหาบัณฑิต"ส่วนลูกชายที่เป็นบรรพชิตจะรับพัดยดเป็น"มหาเปรียญ" ทำไมพ่อ....ต้องรีบไป...ขนาดนั้น... |
|
| เจ้าของ: | แวะมา [ 10 ธ.ค. 2008, 14:18 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความพลัดพรากที่อยากย้อนเวลาหาอีกครั้งสำหรับพ่อ |
กราบมนัสการพระคุณเจ้า แวะมาคนนี้พูดอะไรไม่ถูกแต่เข้าใจความรู้สึกนั้น เพราะเคยสูญเสียเช่นนั้นมาก่อน |
|
| เจ้าของ: | nongnok [ 11 ม.ค. 2009, 01:02 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความพลัดพรากที่อยากย้อนเวลาหาอีกครั้งสำหรับพ่อ |
นมัสการค่ะพระคุณเจ้า...คนเราผิดพลาดกันได้ค่ะ แต่ว่าตอนนี้ พ่อ คงจะมีความสุขมากแล้วค่ะ
|
|
| เจ้าของ: | ไผ่ [ 03 มี.ค. 2009, 23:50 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความพลัดพรากที่อยากย้อนเวลาหาอีกครั้งสำหรับพ่อ |
นมัสการ พระคุณเจ้า กระผมก็สูญเสียพ่อไปไม่นาน ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ กระผมและครอบครัวจะอ่านหนังสือธรรมะให้ท่านฟังตลอดเวลา 2 ปีที่ท่านป่วย วันนี้กระผมไม่มีโอกาสกอดพ่ออีกแล้ว กระผมเองไม่อายที่จะกอดพ่อและพ่อเองก็ชอบให้ลูกๆกอด กระผมเคยอ่านเจอในหนังสือว่า กอดพ่อ กอดแม่เถอะ ท่านชอบ ก่อนจะไม่มีท่านให้กอด กระผมยังจำความอบอุ่นในอ้อมกอดของพ่อได้ดี และจะอยู่ในความจำในใจกระผมตลอดไป ก็อยากจะฝากถึงกัลยาณมิตรทุกท่านที่ได้เข้ามาอ่านในกระทู้นี้ครับว่า กอดท่านเถอะ ก่อนจะไม่มีท่านให้กอด ไม่มีใครในโลกนี้ที่จะรักเราอย่างบริสุทธิ์และแท้จริงเท่าพ่อแม่เป็นไม่มี ไม่ต้องไปร้องขอความรักจากใครอื่นให้มากมาย ความสุขไม่ได้อยู่ไกลจากตัวเราเลยครับ ผมยังจำได้ดีกระผมสวดมนต์และพูด ประโยคสุดท้ายที่กระผมกระซิบข้างหูพ่อก่อนจะสิ้นลมคือ "สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมมีการดับไปเป็นธรรมดา สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเกิดขึ้นเพราะมีเหตุ สิ่งนั้นย่อมดับได้ สิ่งทั้งหลายเกิดขึ้นในเบื้องต้น ตั้งอยู่ในท่ามกลางและ..ดับไป..ในที่สูด" เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ที่เที่ยงแท้.. |
|
| เจ้าของ: | -dd- [ 04 มี.ค. 2009, 13:31 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความพลัดพรากที่อยากย้อนเวลาหาอีกครั้งสำหรับพ่อ |
กราบนมัสการพระคุณเจ้า.. ความเศร้าโศกเสียใจ ที่ต่อเนื่องเช่นนี้ย่อมไม่เป็นประโยชน์แก่ทั้งตนเองแลผู้อื่น เพราะขณะนั้นจิตเป็นไปกับอกุศล การที่บิดามีจิตยินดีในการบวชของลูกย่อมเป็นมหากุศลที่มีอานิสงค์แรงมากๆ อยู่แล้ว และการที่ ท่านผู้เป็นลูกตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์อย่างดี โดยมีเป้าหมายที่พระนิพพานนั่นย่อมมีผลมากต่อบิดา โดยแท้ ท่านอาจจะไม่เคยกราบเท้าบิดา ไม่เคยทำอะไรๆแบบโลกๆที่ทำกันและเรียกกันว่าเป็นการตอบแทนคุณพ่อแม่ แต่ท่านเอง พึงทราบว่าการกระทำไรๆในโลกที่เรียกว่าตอบแทนคุณพ่อแม่ เทียบเท่ากับ การ ยังมารดาบิดาให้ตั้งอยู่ในไตรสรณคมน์และมีศีลนั้น หามีไม่ ท่านเป็นผู้หนึ่งที่สามารถกล่าวได้ว่าเป็นอภิชาตบุตรผู้สมารถตอบแทนบุญคุณบิดาได้อย่างเต็มภาคภูมิ... ขอกราบอนุโมทนาในมหากุศลกิจอันสูงยิ่งนี้ อันบุคคลทั้งหลาย ทำได้ยากแท้ในโลก ส่วนบิดานั้น ท่านสิ้นอายุขัยด้วยกรรมของท่านเอง หาได้เกิดจากใครๆมาทำให้ท่านสิ้นไปได้ไม่ ข้อนี้ท่านไม่พึงปรารภว่าเกิดจากการที่ท่านชักชวนบิดามาปฏิบัติธรรม แม้ท่านจะไม่มาปฏิบัติธรรม เมื่ออายุขัยท่านหมดท่านก็ย่อมถึงมรณะด้วยเหตุอื่นๆอยู่ดี... ท่านพึงวางใจว่าได้นำพาบิดามาประกอบมหากุศลอันยิ่งใหญ่นักแล้ว อันเป็นสิ่งที่ทำกันได้ไม่ง่ายเลย.. ท่านพึงยังจิตให้ัเป็นไปกับปิติโสมนัสในกิจอันสมบูรณ์นี้เถิดแลมุ่งปฏิบัติสมณกิจเพื่อผลอันไพบูลย์ทั้งต่อตนและผู้ร่วมสังสารทุกข์ที่ยังต้องการ "นาบุญ"อันยิ่งใหญ่ในโลกนี้เถิด กระผมกราบขออโหสิกรรมและขอขมาหากล่วงเกินท่านด้วยข้อเขียนนี้ขอรับ
|
|
| เจ้าของ: | มาลิณีย์ [ 05 มี.ค. 2009, 15:15 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความพลัดพรากที่อยากย้อนเวลาหาอีกครั้งสำหรับพ่อ |
ดิฉันเองก็เคยสูญเสียทั้งบิดาและมารดา โดยท่านทั้งสองเสียที่โรงพยาบาล แต่ไม่ได้เสียในคราวเดียวกัน ตอนคุณแม่เสียดิฉันบอกหนทางท่านอยู่หลายชั่วโมง ดิฉันนั่งลูบขาท่านเรื่อยไปจนถึงปลายเท้า มือข้างหนึ่งกำพระหลวงปู่ทวดที่ดิฉันแขวนอยู่เป็นประจำ อีกมือหนึ่งก็ลูบขาท่านและก็พร่ำพูดอยู่ในใจ ตลอดเวลาว่าขอให้พระธรรมนำทางท่านไปสว่างไสว ดิฉันทำเช่นเดียวกับที่ท่านเคยทำให้ดิฉัน ตอนที่ดิฉันเจ็บไข้ไม่สบาย คุณแม่มักจะลูบไล้ส่วนที่เจ็บปวด และปากก็พูดว่านะโมพุทธายะ ตั้งแต่เล็กจนโต จนถึงปัจจุบันมีครอบครัวแล้วคุณแม่ก็ยังทำแบบนี้กับดิฉันตลอดจนลูกหลานทุกคน ดิฉันไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งดิฉันก็ทำเช่นเดียวกัน แต่ตอนคุณพ่อเสียท่านอยู่คนเดียวไม่มีใครบอก หนหางเลย มันเลยติดค้างอยู่ในใจดิฉันตลอดมา ดิฉันกับคุณพ่อสนิทกันมากท่านให้ความรู้ดิฉันมากมาย ดิฉันทำบุญใส่บาตรสวดมนต์ภาวนาให้ท่านอยู่ทุกวัน ดิฉันหวังว่าดวงวิญญาณท่านคงรับรู้ |
|
| หน้า 1 จากทั้งหมด 1 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
| Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |
|