อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ดีไม่งามสักหน่อยนะคะ สำหรับเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้----------------------------------------------------------------
คนเราส่วนใหญ่เวลาคิดชอบสิ่งใดหรือใครสักคนก็ต้องเลือกอะไรที่ถูกตาต้องใจของตัวเองใช่ไหมคะ
หนู (คำเรียกขาน) ก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันค่ะ ที่มีอารมณ์รักอารมณ์ชอบเป็นปกติ โดยเฉพาะในช่วงวัยแบบนี้

แต่ว่า คนที่หนูชอบ ดันเป็นสิ่งต้องห้าม เหมือนพบไม้งาม ยามขวานบิ่น ก็ไม่ปาน เพราะว่าเขาคืออาจารย์ต่างชาติที่เพิ่งย้ายเข้ามาสอนใหม่ ___'' (หนูต้องกราบขอโทษเป็นอย่างสูง ถ้ากระทู้นี้มีเด็กและเยาวชนอ่าน และเป็นกระทู้ที่ไม่น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง)

ก่อนอื่นต้องขอกบอกก่อนเลยคะว่า ส่วนตัวแล้วเป็นคนแก่น ๆ นิดนึง แต่ก็เป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนค่ะ
เมื่อแรกพบ..เมื่อเทอมที่แล้ว...ตอนแนะนำอาจารย์ผู้สอน..ซึ่งหนูได้ทำการลงทะเบียนแบบยังไม่รู้หน้าตาคนสอนเลยว่าเป็นก็มารอลุ้นในห้องประชุม พอเห็นเป็นอาจารย์คนนี้ ความคิดแว้บแรกที่ผุดขึ้นมาก็คือ ..ทำไมคนนี้เหมือนจะใจดี ชอบอาจารย์คนนี้จัง นั่นก็คือที่มาของเรื่องราวต่าง ๆ ตลอดเวลาเกือบ 1 ปี ในการเรียนเทอมสุดท้าย

อาจารย์คนนี้ใจมาก หนูก็แอบชอบ ชอบเพราะว่า เขามีหลายสิ่งที่เหมือน "อุดมคติ" ของหนู ไม่ว่าจะเป็นมุมมองการใช้ชีวิต ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเขามีอายุแล้ว..เป็นผู้ชายหลักสี่ ค่ะ __'' ไม่ทราบเหมือนกันว่าชอบเข้าไปได้ยังไง ..

ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งชอบมากขึ้น ประกอบกับการที่อาจารย์เป็นคนอัธยาศัยดี ไม่เหมือนอาจารย์ฝรั่งท่านอื่น เวลาเรามีงานก็สามารถปรึกษางานได้อย่างเต็มที่ ช่วยแก้งานเราจนได้รับรางวัล ..เราก็เลยปลื้มไปกันใหญ่ค่ะ ซึ่งหนูคิดว่าอาจารย์เขาก็น่าจะรู้เช่นกันว่าหนูเป็นบ้าอะไรในช่วงนี้...หลายครั้ง ที่ปรึกษางานกับอาจารย์เหตุผลส่วนหนึ่งนอกจากคุยงานวิชาการแล้ว ก็เพราะเห็นหน้า อยากพูดคุยด้วย (เป็นสิ่งที่ไม่ค่อยจะงามเท่าไหร่เลยนะคะ) ซึ่งหากจะว่าไปแล้วก็นับว่าแปลก แต่ว่าจริง เพราะเวลาที่ได้คุยด้วย หนูจะรู้สึกมีความสุขมาก ๆ เลย รู้สึกว่าอาจารย์คนนี้ก็ยังไม่แก่เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง และพออยู่กันสองคนเวลาปรึกษางานนะคะ จะรู้สึกว่าเขาก็จะพูดดีมาก ไม่เหมือนเวลาอยู่ต่อหน้าคนเยอะแยะ

และเมื่อตอนปิดเทอมช่วงเดือน ตุลาคม หนูกลับบ้าน ระหว่างนั้นก็นั่งอ่านหนังสือและเขียนบทความไปด้วยพลาง ๆ มีแว้บนึงที่คิดถึงอาจารย์คนนี้ขึ้นมา อยากหาเรื่องคุย.. พอดีว่าได้เบอร์โทรของท่านมาจากเพื่อน เพื่อปรึกษางานอ่ะค่ะ เลยกดโทรไปหา (เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีอีกแล้ว !) ซึ่งก่อนหน้านั้นก็ส่งข้อความปรึกษางานกับอาจารย์ท่านอยู่แล้ว และก็มีหลายครั้งที่ไม่เกี่ยวกับการปรึกษางานเลย ซึ่งอาจารย์ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรเรา

...ต่อค่ะ..ตอนนั้นก็ช่วงประมาณ 4 ทุ่มแล้ว โทรไปดึกขนาดนั้นก็รู้อยู่แล้วว่าไม่ควร ยิ่งเป็นชาวต่างชาติด้วยแล้ว ยิ่งไม่ควรใหญ่ แต่ว่ายังไง ๆ ก็จะยอมโดนด่า แต่ว่ากรากฏว่า อาจารย์โทรกลับมา !! หนูตกใจมาก ก็เลยกดไม่รับสายไป 2 ครั้ง... __'' ในช่วงปิดเทอมเดือนตุลาคม ยอมรับค่ะว่าส่งข้อความหา ทุกวัน ส่งไป ส่งกลับ ตั้งแต่ ดึก จนถึง เกือบเช้า เราก็งง ว่า เอ๋ ทำไมไม่หลับไม่นอน ...ก็เลยเก็บมาคิดเข้าข้างตัวเอง...ว่าเขาคงเล่นด้วย ???

เปิดเทอมมาคราวหนึ่ง นั่งกินข้าวกับเพื่อนที่โรงอาหาร เห็นอาจารย์ท่านนี้เดินมาเพื่อจะมากินข้าว แต่ว่าก็มี นักศึกษา อีกคน เดินไปปรึกษาเรื่องงาน จนท่านต้องเดินกลับไปที่ห้องเหมือนเดิม ..ด้วยความเป็นห่วง ทำไมหนูต้องห่วงเขาด้วยก็ไม่รู้ นั่งอยู่นานสองนาน กระวนกระวาย เลยสั่งข้าวกล่องถือเอาไปให้ที่ห้องเลย อาจารย์ท่านก็คงตกใจ แต่หนูก็พยายามคิดว่าลูกศิษย์ห่วงอาจารย์เท่านัน ก็วางไว้ให้บนโต๊ะและก็ถามเรื่องเรียนอีกนิดนึงก็ออกมาจากห้อง ซึ่งตอนนี้ก็พกเพื่อนไปด้วยตลอด

และพอเปิดเทอมก็ต้องทำ IS เพื่อจบการศึกษา ด้วยตอนที่ปิดเทอมต้องทำอะไรหลายอย่างและต้องเดินทางตลอดเวลาเลยทำให้ยังคิดงานไม่ออก ก็มีอาจารย์ท่านนี้คอยชี้แนะเรื่องราว และคอยเป็นที่ปรึกษาเสริมให้ ถึงตอนนี้แล้ว...ตอนหาข้อมูลซึ่งเป็นภาษาอังกฤษ และหนูยังคิดหัวข้อไม่ได้ เพราะว่าหนูเปลี่ยนอาจารย์ที่ปรึกษาที่คอยแต่บังคับให้ทำตามแต่ใจของตัวเองและไม่รู้เรื่องที่หนูจะทำซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับวรรณคดีร่วมสมัยค่ะ จนต้องปรึกษากับอาจารย์ท่านอื่นเพื่อหาทางออก ก็ได้ผลออกมาว่าสามารถเปลี่ยนอาจารย์ที่ปรึกษาได้ และอาจารย์ต่างชาติคนนี้ก็เป็นคนคอยช่วยเหลือ

โดยสิ่งที่ทำให้หนูยิ่งประทับใจขึ้นมาอีก ก็คือว่า วันนั้นเย็นมากแล้วอาจารย์ที่ปรึกษาหลักตรวจงานของเพื่อนอีก 2 คน และท่านก็เหนื่อยมาก เพราะว่าสอนทั้งวันให้หนูไปตรวจกับคนอื่น อาจารย์คนนี้ก็เดินผ่านมาพอดี ท่านก็เลยคุยกับหนูและนั่งแก้งานกันตรงนั้นเลย...แต่หนูอ่านลายมือท่านไม่ออก เพราะเขียนตัวเขียนหวัดๆ พอท่านชี้แนะและแก้ไขให้และยื่นกระดาษมาให้หนู หนูกำลังจะเอื้อมมือหยิบ

ท่านก็พูดว่า..ล้อเล่นน่า (ถอดความเป็นภาษาไทยแล้ว) พรอมกับดึงกระดาษออกไป
หนูก็ทำหน้าเอ๋อและงง ท่านก็บอกว่า เดี๋ยวเอาไปแก้ให้ที่ห้องของท่านอ่ะค่ะ หนูก็เลยเดินตามอาจารย์ไปที่ห้องของอาจารย์ระหว่างนั้นเพื่อนก็คุยโทรศัพท์อยู่ พอขึ้นไปถึงห้องไม่รู้หนูคิดมากหรือว่าด้วยความประหม่าก็ไม่อาจรู้ได้ ตามประสาลูกศิษย์คิดไม่ซื่อ เหงื่อนี้ออกท่วมตัวเลย รู้สึกว่าห้องร้อนมาก ทั้งที่เปิดแอร์ __''

หนูก้อเลือกนั่งอีกโต๊ะหนึ่งของอาจารย์อีกท่านของห้องเพราะไม่รู้จะนั่งตรงไหน แต่ท่านก็ขยับเก้าอี้ที่ท่านวางกระเป๋าไว้และเรียกให้หนูมานั่งข้าง ๆ เพื่อที่จะอธิบายในส่วนที่เราไม่เข้าใจให้ฟัง....แต่ไม่เห็นว่าระหว่างที่พิมพ์จะอธิบายอะไรเลย ___'' พอท่านเอางานหนูไปถึงโต๊ะ ท่านก็นั่งพิมพ์ๆๆๆๆ พิมพ์ให้หนูเลย ยังคงความเป็นสำนวนหนูค่ะ แต่ว่าดีกว่าเดิมมากทีเดียว ท่านก็นั่งแก้ นั่งพิมพ์งานให้หนู ระหว่างนั้นหนูก็อ่านหนังสือรอแก้อาการเขิล___'' พอพิมพ์เสร็จแล้ว ท่านก็อธิบายและแนวคำตอบที่จะต้องโดนอาจารย์อีก 3 ท่านถาม บอกเป็นข้อ ๆ เป็นขั้นเป็นตอน ซึ่งช่วยหนูได้มากเลย และก็เช่นเคย หนูรู้สึกโล่งใจมากขึ้นที่เช้าวันรุ่งทุกอย่างก็ผ่านพ้นได้ด้วยดีและอาจารย์ก็ยังชมในการตอบคำถาม

คราวนี้อาจารย์ผู้หญิงที่หนูสนิทด้วยท่านหนึ่ง ท่านสังเกตการณ์อยู่ในตอนบ่ายของวันหนึ่ง ขณะที่หนูนั่งอ่านหนังสือคนเดียวที่ซุ้มกาแฟรอเพื่อน อาจารย์ต่างชาติท่านก็เดินมาเพื่อที่จะกินข้าว แต่ว่าวันนั้นร้านปิดเร็วกว่าปกติ ท่านก็มานั่งกินกาแฟ แต่นั่งคนละโต๊ะกับหนู แต่ว่านั่งหันหน้ามาทางหนู ซึ่งตอนนั้นมีหนูกะท่าน 2 คน ในที่ตรงนั้น อาจารย์ผู้หญิงท่านนี้ท่านเดินมาหาหนูและหนูก็รู้แล้วว่าท่านรู้แล้วแน่ๆ เพราะสายตามีแววแอบสงสัยอยู่ในที

แต่ท่านไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าหนูและอาจารย์ต่างชาติส่งข้อความ คุยกันหรือว่าคอยช่วยเหลืออะไรกัน แต่พอหนูบอก ท่านก็ไม่สบายใจมากที่เห็นหนูทำแบบนั้น เพราะว่าหนูก็เป็นนักศึกษาที่ดีของคณะ ถึงหนูจะไม่ทำอะไรให้เป็นที่เสียหาย แต่ว่าอาจารย์ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่อาจารย์ท่านนั้นตรวจงานและมานั่งพิมพ์งานให้หนู อาจารย์บอกว่า รับไม่ได้เลย เพราะไม่เคยมีอาจารย์ท่านใดทำแบบนี้กับ นักศึกษา ??

ด้วยความที่หนูซื่อก็เลยพูดบอกทุกอย่างที่อาจารย์ท่านนั้นได้ช่วยเหลือหนู แค่หนูบอกว่าอาจารย์ท่านนั้น ปริ้นท์บทความให้หนูจำนวนหลายสิบแผ่นโดยใช้กระดาษของทางคณะ อาจารย์ท่านนี้ก็ทำท่าไม่ไว้ใจหนู และวิตกกังวล ซึ่งหนูคิดว่าหนูก็ไม่ได้ทำอะไรผิดและทุกอย่างก็อยู่ในขอบเขต แล้วถ้าหนูบอกอาจารย์ท่านนี้ไปว่าหนูรู้ ชื่อและรหัสที่จะเข้าไปในฐานข้อมูลของห้องสมุดออนไลน์แห่งหนึ่งที่ต้องเสียเงินเป็นจำนวนมากและมีเพียงอาจารย์ในคณะเท่านั้นที่รู้รหัส ท่านมิหงายท้องไปเลยหรือคะ ? แล้วการที่หนูได้มา มันเป็นเรื่องที่เสียหายหรือเปล่า ?

หนูทราบค่ะว่ามันอาจจะเป็นสิ่งที่ไม่ดีเอาเสียเลยต่อการแอบชอบหรือว่าทำแบบนี้กับอาจารย์ ไม่ว่าจะเป็นคนไทยหรือว่าคนต่างชาติ แต่ว่าหนูก็ไม่ได้ทำอะไรที่เกินขอบเขตหรือว่าเข้าข่ายอนาจาร แต่ก็คิดแต่เพียงว่าคงจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจ และแอบปลื้มไปคนเดียวแบบนี้ดีคงจะดีกว่า ท่านอื่นๆ ที่แวะมาอ่านมีความคิดเห็นอย่างไร ต่อตัวหนู ตัวอาจารย์ต่างชาติ และอาจารย์ผู้หญิงคะ พร้อมกันนั้นช่วยบอกด้วยว่าแบบนี้เรียกว่าอะไร อาจารย์ต่างชาติจะรู้ไหมว่าหนูชอบ และเขารู้สึกอย่างไร

เลิกความคิดชอบนี้ให้เร็วที่สุด ด่วน

ถ้าคุณปล่อยให้มากกว่านี้ และถ้าอาจารย์นั้นคิดชอบคุณขึ้นมา คุณและเขาจะล้ำเส้น อย่างแน่นอน
ฟันธง ฉับฉับ... เพราะเท่าที่คุณเขียนเล่ามา คุณเทใจไปแล้วครึ่งหนึ่ง เหลืออีกครึ่งหนึ่งที่คุณรอท่าทีฝ่ายอาจารย์จะตอบกลับมา ถ้า โอเค คุณก็พร้อมที่จะเริ่มรักอย่างเต็มที่และดูดดื่ม

ความรักมักตามมาด้วยทุกข์เสมอ.... นี่คือสิ่งที่ผมเป็นห่วงคุณมากกกกกกส์

ตบมือข้างเดียวย่อมไม่ดัง แต่ถ้าสองข้างละ

ความรัก ความประทับใจ ในตัวใคร มันก็ทำให้เรามองไปในด้านดีหมดทุกอย่าง
แต่ในด้านลบ เรามักจะหามันไม่เจอ เพราะอำนาจความรักใคร่มันรุนแรง เมื่อใดที่ความรักใครมันจางลงไปบ้าง เราจะเริ่มเห็นส่วนไม่ดีของกันและกัน

หนูแน่ใจจะชอบเขาจริงหรือ? เขามีภรรยาหรือยัง? มีลูกหรือยัง? เขาเป็นโหดร้ายไหม? เอาแต่ใจตัวเองไหม? ติดการพนันไหม? คิดในแง่ลบๆ บ้างก็ดีนะ

แม้ตอนนี้จะไม่ล้ำเส้น แต่อนาคตเป็นของไม่แน่ ไม่มีใครตัดสินได้นอกจากตัวคุณเอง คิดให้ดีก่อนทำนะ

เขาหย่ากับภรรยาแล้วค่ะ เท่าที่รู้จักกันมา เด็กนักเรียนก็ชอบอาจารย์คนนี้มาก ไม่ได้ชอบในแง่ชู้สาวค่ะ
แต่เพราะอาจารย์คอยให้ความช่วยเหลือดี และเป็นกันเอง ส่วนตัวหนูก็รุ้สึกชอบอาจารย์แต่ก็ไม่คิดทำเรื่องไม่ดีไม่งามค่ะ ขอบพระคุณคุณว่างเปล่ามากค่ะที่ให้ข้อคิดดีดีและทำให้หนูฉุกคิดได้ค่ะ แต่ว่าหนูขอแอบปลื้มก็คงไม่เป็นไร(มั้งคะ)

หวัดดีค่ะ...
รักษาระยะห่างไว้ที่ อาจารย์กับศิษย์ไว้ให้ยาวนานที่สุดนะคะ
จบการศึกษาแล้วยังมีเรื่องอื่นๆให้คิดตั้ง 108
ให้เวลากับตัวเองมากๆ
แล้วในอนาคตมันจะเกิดไรก็คงมีเหตุผลที่เหมาะสมด้วยกันทุกฝ่าย
ท่านอาจ ใช่ หรือ ไม่ใช่ ก็ได้
ขอให้เรียนจบออกมาอย่างสง่างาม พร้อมประวัติการศึกษาที่ดี เป็นตัวอย่างแก่รุ่นน้องต่อไปค่ะ