การที่เราให้อภัยทุกครั้งเมื่อคนที่เรารักทำผิด แต่เมื่อเราทำผิดเพียงครั้งเดียว เค้ากับไม่ให้อภัยเรา
และทอดทิ้งเราไป เราจะอโหสิกรรมให้เค้าอย่างไร

ง่ายมากแต่อาจทำยาก(สำหรับผู้ยังมีจิตไม่เข้มแข็งพอ) นั่นก็คือ
ทำใจให้ยอมสละความโกธร เกลียด
นั่นแหละของจริงยิ่งกว่าสวดมนต์ อุทิศส่วนกุศลให้เขาแต่ใจไม่เคยคลายความโกธรนั้นเลย
ใช้หลักอิธิบาท4
เมตตา ปราถนาให้เขาพบแต่คนที่รักเขาจริง
กรุณา
มุทิตา ยินดีเมื่อเขามีความสุขกับหญิงอื่น
อุเบกขา :b48:
คิดอย่างนี้ทุกครั้งที่ใจเริ่มโกธร เกลียด คิดบ่อยๆจนมันกลายเป็นความชิน
แล้วเราจะภูมิใจในตัวเอง
พี่ทำได้ น้องก็ต้องทำได้ เราก็มนุษย์ปถุชนเหมือนกัน

กุศลที่ยิ่งใหญ่ไม่มีใดเกินกว่าการให้อภัยแก่สิ่งที่ไม่ควรอภัย