ลานธรรมจักร
http://dhammajak.net/forums/

ชีวิต...มักเป็นเช่นนี้หนอ..!
http://dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=27&t=20285
หน้า 1 จากทั้งหมด 19

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 27 ม.ค. 2009, 19:42 ]
หัวข้อกระทู้:  ชีวิต...มักเป็นเช่นนี้หนอ..!

หงส์
เป็นสัตว์ที่เป็นตัวแทนของความรัก
เพราะหงส์เป็นสัตว์ที่จะมีคู่เพียงตัวเดียวตลอดชีวิต

หากว่าคู่ตัวหนึ่งตายจาก
หรือมีอันเป็นไป
ตัวที่เหลือ ก็จะอยู่ต่อไปโดยไม่มีคู่ใหม่
และโดยมากจะตายตามไปในไม่ช้า

นับเป็นวัฒนธรรมของสัตว์ที่มนุษย์เองก็ยากจะตามทำแบบได้

รูปที่ถ่ายเป็นบริเวณ Lake of Love
แห่งเมือง Bruge ใน Belgium
เป็นสถานที่ที่มีความเชื่อว่า
หากคู่รักคู่ไหน มาขอพร หรือ อธิษฐานจากทะเลสาบแห่งนี้
ก็จะประสบความสุขในความรัก และ รักกันตลอดไป

เหมือนหงส์ ที่พากันมายึดหลักปักฐานเอาบริเวณนี้เป็นที่อยู่อาศัย
และเป็น “บ้าน” มาหลายร้อยปีแล้ว

แปลกดีนะคะ
ที่คนเราชื่นชมในตำนาน และ การดำรงวิถีชีวิตแบบนั้น
จนคล้ายเป็นอุดมคติ
แต่หากในความเป็นจริงกลับทำได้ยากนักหนา

หรือจะเป็นเพราะว่า
...“คู่” ที่มีอยู่ไม่ใช่ “คู่แท้”
จึงต้องเลิกลากันไปแบบที่พบเห็นมากมาย
ไม่ใช่ หัวใจอีกดวงที่เกิดมาเพื่อจะคู่กัน

แต่
ทั้งที่เห็นมามากมาย
กับการลาจากและเลิกร้าง

ทั้งที่ บอกตัวเองว่า
เข็ด เจ็บ จำ
เบื่อหน่าย
กับ--บางความรู้สึก บางคน
และ บางเรื่องราว
แบบที่บอกตรงๆ ว่า--เคย--ต้องหนี
กับการเริ่มต้นไม่ว่าจากใคร

หาก
เมื่อลองมองย้อนกลับเข้าไปในตัวตน
ในเนื้อแท้ของหัวใจ

และยอมรับ --ความจริง--
ที่เคว้งคว้าง
และมีชีวิตเหมือนไม่มีชีวา

พบว่า...ยังมีบางส่วนในหัวใจที่ขาดหาย
บางส่วน--ที่รอการมาเติมเต็ม

ได้ด้วยหัวใจ ต่อ หัวใจเท่านั้น

คงเหมือนกับหงส์พวกนั้น
ที่ในที่สุด
ก็ค้นพบ
หัวใจอีกดวงที่หายไป
และเติมเต็มให้กันอย่างแท้จริง


ไฟล์แนป:
8e07c610dc5728ec5817e34900905828_web.gif
8e07c610dc5728ec5817e34900905828_web.gif [ 300.97 KiB | เปิดดู 17361 ครั้ง ]

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 27 ม.ค. 2009, 19:55 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

กับชีวิตที่เดินทางมานานพอควร
พบ ผ่าน เรื่องราว ผู้คน
ทั้งยิ้ม ทั้งร้องไห้

เก็บเกี่ยวทุกอย่างไว้หล่อหลอมให้เชื่อมั่น ก้าวเดิน

เคยร้องไห้ ร้าวราน กับใบไม้ที่ร่วงคว้าง
เคยส่งยิ้มข้ามฟ้าไปไกล วันที่ เห็นสีสวยๆของป่ารอบตัว

...เคย และ เคย...
มากมาย หลากหลาย

วันนี้
ที่รู้สึกว่าเติบโตขึ้นจริงๆ และค้นพบว่า

คนเรา สามารถมีความสุข ความทุกข์ ได้ด้วยตัวของเราเอง

ปัจจัยอื่นใดที่เข้ามา
ล้วนเพียงเพื่อทดสอบ ความเชื่อมั่น
ความศรัทธา ความรัก

และการพร้อมจะก้าวเดินอย่างถูกต้อง สง่างามของคน
--เท่านั้น--

เมื่อวันแบบนี้มาถึง ก็ไม่ได้ประมาท
ว่าจะสามารถดำรงชีวิตต่อไปได้โดยไม่ล้ม ไม่พลาดเจ็บอีก

หาก..จากการเรียนรู้
ทราบว่า แม้ในวันแสนเหงา
แสนเจ็บปวดร้าวจนรานทุกขณะนั้น

คนเรา ก็ยังอยู่ได้ด้วยตัวเอง

หากว่า...วันหนึ่ง..."จะมี"
คนของหัวใจเพียงหนึ่งเดียว

ที่พร้อมจะเดินไปด้วยกัน
ในวันนั้น...ก็พร้อม จะก้าวเดินด้วยความมั่นใจ
พร้อมจะลุก หากพลาด
พร้อมจะแก้ไข อุปสรรค และปัญหาด้วยกัน หากว่ามีทางแก้

และพร้อมจะยืนหยัดขึ้นใหม่
หาก.. จำต้องเดินต่อไปคนเดียว

ทุกอารมณ์ ความคิด
ไม่ได้ ได้มาด้วยตัวเอง

หากเกิดจากทุกคน ทุกสิ่งรอบตัว
หล่อหลอมให้เป็นไป

ขอบคุณ...ทุกอย่างที่เคยเดินผ่าน
ขอบคุณทุกคน ที่เคยพบ และ ยังพบ
ขอบคุณหัวใจที่ "มีน้ำใจ" ในการยอมรับความต่างของคนต่อคน

ขอบคุณ..ที่เชื่อมั่นในความดี ของมนุษย์ด้วยกัน
ขอบคุณน้ำใจเหล่านั้นที่เหมือนอ้อมกอด ที่แสนจริงใจ อบอุ่น มีค่า
และ ปรารถนาดีอย่างที่สุดต่อกัน

ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกกำลังใจ
รอยยิ้ม และความอบอุ่นมั่นคงที่มีให้กัน


ไฟล์แนป:
bm047654.jpg
bm047654.jpg [ 66.29 KiB | เปิดดู 17218 ครั้ง ]

เจ้าของ:  กรัชกาย [ 27 ม.ค. 2009, 20:02 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

ฟังเพลง "หงส์ฟ้า"

http://www.bloxster.net/luktung51/41727/

เจ้าของ:  กรัชกาย [ 27 ม.ค. 2009, 21:21 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

“ขาดเขาเราอยู่”

http://www.bloxster.net/luktung51/42048 ... D2%C8.html

วันนี้ขาดเขาแต่เราต้องอยู่
ให้คนเขาดูว่าเรายิ้มได้
ไม่มีคนอย่างเขาไม่เท่าไหร่
เคยเสียน้ำตาก็คิดว่ารับกรรมมา
เพียงเวลาไม่นานวันหนึ่งต้องหาย

ความสุขมีจริง ไม่ต้องพึ่งพิงผู้อื่น
ขาคนก็มีไว้ยืน ต้องตื่นในตัวของเรา
มัวแต่พึงพาน้ำตาก็เช็ดหัวเข่าเขาคอยแต่กดหัวเรา
ไม่เอาขอเป็นคนใหม่

เจ้าของ:  maw [ 27 ม.ค. 2009, 21:30 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

:b8: มองความจริงในปัจจุบันเป็นที่ตั้ง แล้วจะมีความสุข :b12: :b8:

เจ้าของ:  ว่างเปล่า [ 28 ม.ค. 2009, 09:50 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

สังขารขันธ์

ปรุงแต่งไปได้เรื่อยๆ

สุดท้าย ไม่มีอะไร


หยุดเถิด การปรุงแต่ง :b22: :b22:

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 30 ม.ค. 2009, 19:54 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

ธรรมชาติธาตุแท้คือ.....แก้จิต
หยุดแต่งคิดประดิษฐ์.....เสริมเติม จิตหมอง
ธาตุคือธาตุถูกผิด........ใจเติม
ใจเสริมถูกผิดหมอง......ตกตน ฤาธาตุ

ธาตุใสถูกผิดเป็น........ตามเหตุ สิ่งล้อม
มีธรรมมีปัญญามอง.....เห็นโลก
หากมีปัญญาไม่ลอง.....ห่อนถึง
ธรรมแม้เต็มธาตุโลก.....ผลควร บ่เกิด

ธรรมชาติก็มีดี...............หลีกเร้น
ทำเป็นธรรมเลือกเฟ้น.......หลายหลาก
เป็นบ้านธรรมหลีกเร้น.......ภาวนา
สบายหายจำกัดอยาก.......ใจตน แจ้งเอย

เจ้าของ:  หาธรรม [ 03 ก.พ. 2009, 13:43 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

กลอนเพราะจัง ฉันอ่านแล้วใจฉันค่อยๆสงบลงเรื่อยๆ....

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 09 ก.พ. 2009, 20:14 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

ขอโทษท่ห่างหาย..ด้วยติดภาระกิจ...

ไฟล์แนป:
204.jpg
204.jpg [ 37 KiB | เปิดดู 16847 ครั้ง ]

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 09 ก.พ. 2009, 20:16 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

ในบ่อยครั้งที่ฟังความคิดเห็น
จึงเหมือนเป็นอุทาหรณ์สอนนิสัย
สำรวจตนกับความรู้ที่คู่ใจ
ว่าบ่อยไหมที่คิดผิดว่านิจจัง

ทุกครั้งนั่งคิดพินิจเคราะห์
คงไม่เหมาะที่จะทำเรื่องยิ่งใหญ่
ทั้งความดีและความชั่วที่รำไร
ล้วนอยู่ในอกเราเขาว่ากัน

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 09 ก.พ. 2009, 20:17 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

อนิจจังทุกขังยังไม่เที่ยง
ที่หล่อเลี้ยงอัตตาอัชฌาสัย
เรื่องผ่านแล้วให้ขานผ่านเลยไป
อย่าติดใจว่าจะย้อนกลับคืนมา

อัตตาของเรายังไม่เที่ยง
ที่หล่อเลี้ยงอัตตาเขาเอาไงหนา
อัต..ของเขา อัต..ของเรา เฝ้าเตือน..ตา
อนิจจาอนิจจังอนัตตา

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 09 ก.พ. 2009, 20:19 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

มีบ่อยครั้งได้ฟังความคิดเห็น
หลากประเด็นในธรรมที่พร่ำขาน
ถึงเรื่องราวของไตรลักษณาการ
คือพื้นฐานแก่นแท้ตัวแปรธรรม์

ต่างเรียนรู้ดูจำคำกล่าวนัย
ว่าทุกสิ่งเปลี่ยนไปในเรื่องขันธ์
มีเจริญและเสื่อมสลับกัน
วัฏจักรเช่นนั้นเรียนเข้าใจ

แต่เมื่อปิดตำรามาโลกจริง
กลับทอดทิ้งนิยามของเงื่อนไข
มีความคิดติดความเที่ยงหล่อเลี้ยงใจ
เมื่อวิพากษ์สิ่งใดล้วนอัตตา

เช่นคิดว่าหน้าอย่างนี้ทำเช่นนี้
เหมือนเดิมเดิมที่มีแต่ปัญหา
หน้าอย่างนี้ไม่มีทางพัฒนา
ตัดสินว่าเขาคิดผิดเหมือนเดิม

หรือเห็นว่าน่าจะดีเหมือนอย่างเก่า
อยากให้เขาอุดหนุนและส่งเสริม
อยากให้เขาอ่อนน้อมไม่เหิมเกริม
อยากให้เขาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป

ในบ่อยครั้งที่ฟังความคิดเห็น
จึงเหมือนเป็นอุทาหรณ์สอนนิสัย
สำรวจตนกับความรู้ที่คู่ใจ
ว่าบ่อยไหมที่คิดผิดว่านิจจัง

โดย ดอกแก้ว [20 มิ.ย. 2548 , 15:35:41 น.]

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 09 ก.พ. 2009, 20:21 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

ความประมาทพลาดผิดเพราะคิดแคบ
ด้วยมีแบบของตนเหตุผลหลัก
ตัดสินตามการนึกแล้วทึกทัก
ยิ่งแน่นหนักปักใจในคิดตน

ถือชำนาญประสบการณ์มาตัดสิน
ถือความชินเป็นฐานของเหตุผล
ถือความรู้เจนจัดผูกมัดคน
ถือการเดาของตนว่าถูกจริง

บ้างวิเคราะห์เจาะความตามที่นึก
เลยเปิดศึกกับบางคนและบางสิ่ง
เพราะเดาผิดเดาพลาดขาดท้วงติง
บ้างเห็นจริงคล้อยตามความที่เดา

บ้างไม่แตกแยกไขนัยคำถ้อย
จึงเรียงร้อยภาพร่างอย่างโง่เขลา
วิจัยความตามจริตที่คิดเอา
จึงแบ่งเขาแบ่งเราจนแตกคอ

บ้างถือดีมียโสโอหังวาท
เที่ยวได้ฟาดฟันคนจนบั่นศอ
ถือความรู้จู่โจมโถมเย้ยทอ
จนเกิดก่อแนวทางที่ต่างกัน

ใครจะถืออย่างไรให้ลองนึก
ก่อนเปิดศึกให้พิสูจน์กำลังขันธ์
ที่ถือดีเหนือใครสารพัน
ที่ถือนั้นถูกแท้แน่หรือไร

ลองใคร่ครวญทวนจิตสักนิดหนึ่ง
แล้วตอบความถามถึงเฉลยไข
หากตนคิดถูกแท้ทุกสิ่งไป
ทุกคำตอบต้องไม่ผิดหลักกรรม

หากยังคิดผิดพลาดขาดจากศีล
มีมลทินเพี้ยนไปให้น่าขำ
หากคำตอบขัดแย้งกับพระธรรม
จงจดจำตนไซร้รู้ไม่จริง

อย่าประมาทพลาดไปในการเดา
นั่นเป็นเรื่องโง่เขลาน่าอายยิ่ง
พระพุทธองค์ยังทรงแจงท้วงติง
อย่าเชื่อสิ่งต่างต่างอย่างคาดเดา

โดย ดอกแก้ว [24 มิ.ย. 2548 , 19:46:03 น.]

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 09 ก.พ. 2009, 20:23 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

ความสูญเสีย

เห็นต้นไม้ท้ายบ้านผ่านหน้าแล้ง
ยืนต้นแห้งปลิดใบไร้ความหนา
เหลือเพียงหนึ่งใบเขียวงามจับตา
ให้คุณค่าชีวิตไม่ปลิดวาย

ความชื่นชมชุ่มใจใบไม้เดี่ยว
บนลำต้นแห้งเซียวมีความหมาย
ให้แง่คิดปรัชญาเรื่องเรียงราย
ทั้งการอยู่การตายและอดทน

พลันความคิดติดขัดอึดอัดลุ้น
ใบไม้หมุนตามแรงแห่งลมฝน
และปลิดร่างคว้างร่วงพื้นสกล
ก่อนที่ฝนตกมาพาเสียใจ

ปวงปรัชญาปลิดปลิวลิ่วตามลม
ความคิดคมกลับทื่ออื้ออึงไหว
ครวญอยู่กับใบไม้ที่ปลิดไป
ลืมความจริงยิ่งใหญ่เรื่องเปลี่ยนแปลง

ใบไม้เดียวเกี่ยวใจให้ลุ่มหลง
ลืมบทปลงเรื่องจริงสิ่งแอบแฝง
อีกไม่นานซากไม้ที่ไร้แรง
จะเริ่มแตกใบแซงสะพรั่งใบ

ความงดงามอีกหนึ่งจะซึ้งซาบ
และเอิบอาบความคิดจิตสดใส
คือความงามสมบูรณ์พูนพฤกษ์ไพร
ได้ปรัชญาเรื่องใหม่ไม่ซ้ำกัน

ความสูญเสียอาจมิใช่ร้ายทั้งสิ้น
รอเวลาพลิกถิ่นให้สุขสันต์
ความสูญเสียบางอย่างในชีวัน
อาจเพิ่มผลอนันต์ในเรื่องดี

โดย ดอกแก้ว [3 ก.ค. 2548 , 21:55:44 น.]

เจ้าของ:  ปลายฟ้า... [ 09 ก.พ. 2009, 20:24 ]
หัวข้อกระทู้:  Re: สงบ...เงียบ

แบกหรือวาง

ระหว่างทางกว้างใหญ่ในโลกจริง
มีหลายสิ่งลวงตาว่าสดสวย
อีกหลายอย่างให้หลงและงงงวย
เห็นว่าดีจึงฉวยมาใกล้ตน

พบร่มไม้ชายคาก็ว่าสุข
ปลดเปลื้องทุกข์ที่ร้อนซ้อนขุมขน
ความชื่นชอบชุ่มใจให้หลงมนต์
ยึดเป็นของของตนว่าแสนดี

แล้วเปลี่ยนทางสร้างใหม่ในวงกต
เที่ยวเลี้ยวลดเพลินไปในแสงสี
หอบสมบัติอัฐยศรสโลกีย์
แบกฐานะศักดิ์ศรีร่วมเส้นทาง

ถนนนั้นวุ่นวายขายแต่ทุกข์
วิบากร้ายชุมชุกเข้าขัดขวาง
เดินคนเดียวก็ลำบากเหลือจะวาง
ยังเป็นบ้าหอบฟางมาดุ่มเดิน

พบคนร้ายหมายชิงวิ่งราวทรัพย์
ถูกล้มทับทรัพย์หายในโขดเขิน
ถูกทำร้ายร่างกายเจ็บเหลือเกิน
ผู้คนเมินสมหน้ำหน้าว่าสมควร

จึงเจ็บใจให้โกรธพิโรธนัก
ของของเราเขาลักไม่คืนหวน
ซ้ำทำร้ายเราแล้วกลับลอยนวล
ทำแบบนี้ไม่ควรทำกับเรา

ระหว่างกลุ้มคลุ้มคลั่งได้ฟังถ้อย
ชีวิตนี้นิดน้อยอย่าโง่เขลา
ทรัพย์สมบัตินอกกายคล้ายดั่งเงา
อีกตัวเราก็ไม่มีถือดีใย

วิปลาสทั้งสี่ที่ยึดถือ
อยู่ในมือมากี่อสงไขย
แล้วจะแบกอย่างนี้เดินต่อไป
หรือวางไว้ริมทางอย่างตัวเบา

ใครวางก่อนนอนสบายไม่เครียดกลุ้ม
ความร้อนรุ่มกังวลใจไม่แผดเผา
ใครวางแล้วความเหนื่อยก็บรรเทา
จงเลือกเอาจะเทียมแอกแบกหรือวาง

โดย ดอกแก้ว [17 มิ.ย. 2548 , 20:20:31 น.]

หน้า 1 จากทั้งหมด 19 เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
http://www.phpbb.com/