เพียงลำพัง
ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต
ที่หมุนวนมาบรรจบ
ช่วงเวลาแห่งความเงียบเหงา
ใครเล่าจะทำใจให้ผาสุขได้
ตามลำพัง
อยู่ให้สบายเถิด
ถึงแม้จะต้องข่มบังคับ
ความหลงผิดมิได้คิดจากไปไหน
ใจหนอก็ยังคงสงสัยอยู่ในความดิ้นรน
หากแม้นอยู่อย่างสบายใจ
ใจหนอก็สับสนอยู่กับความสบายใจ
ทุกข์ก็เหมือนใบไม้แห้ง
ที่ลอยไปกับสายลม
มันจะลอยผ่านความสนใจของมันไป
สู่ตัวมันเอง
อยู่ให้สบายเถิด
ไม่มีอะไร
จริงๆ
เราอาจจะเหมือนใคร หลายๆคน
บนวิถี ที่ต้องเป็นไป
ความรู้สึก ที่ไม่แตกต่าง
ในชีวิต และสิ่งหวัง

หากแต่ความเป็นจริงนั้น
จะจริงแท้อย่างไร ในเหตุผลของแต่ละคน
ใช่ หรือ ไม่ใช่ ใครตัดสินในความถูกผิดเล่า
ใครพอจะชี้นำ หากเรื่องราวนั้นแตกต่าง ในความรู้สึก

เหตุผล ต่างคนต่างอ้าง
แนวทาง ต่างคนต่างเห็น
ชีวิต ต่างคนต่างเป็น
ร้อนเย็น ต่างรู้แก่ใจ