วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 16:16  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 12 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 10:43 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 09:43
โพสต์: 4


 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ เราเพิ่งจะสมัครเป็นสมาชิกใหม่หลังจากเข้ามาศึกษาความรู้ทุกๆ ด้านในเวปนี้และชอบมากมีคุณค่ามีประโยชน์ในทุกด้านของชีวิตจริงๆ เปิดเวปนี้ทุกวันที่รู้สึกสบายใจและไม่สบายใจ วันนี้ถือโอกาสเป็นน้องใหม่เสียที เรามีเรื่องไม่สบายใจนักเกี่ยวกับความรักนี่แหละค่ะ เรื่องทำไมมันคล้ายๆ กับของคนอื่นๆ แต่ก็ไม่เหมือนเสียทีเดียว อยากจะให้ผู้รู้ทั้งหลายได้แสดงข้อคิดที่ดีๆ ให้เป็นกำลังใจบ้างค่ะ เราเคยมีปัญหาครอบครัวเนื่องจากสามีไปมี ญ.ใหม่ ปัญหาคาราคาซังเป็นเวลานาน 6-7 ปีจนในที่สุดเราเป็นฝ่ายขอหย่าเองเพราะทนพฤติกรรมเขาไม่ไหว และเรามีลูกด้วยกันหนึ่งคน ปัจจุบันนี้เราดูแลเลี้ยงลูกเอง เป็นฝ่ายรับภาระหนี้สินทั้งหมดที่ทำร่วมกันไว้ เป็นฝ่ายอดทนยอมรับสภาพครอบครัวที่ขาดหัวหน้าไปเพราะอยากจะให้เรื่องของเรามันจบซะที

จนกระทั่งพบผู้ชายคนหนึ่งเมื่อ 4 เดือนผ่านมา อายุมากกว่าเรา 12 ปี อีกหนึ่งปีเขาจะเกษียณแล้ว ได้พูดคุยกันแล้วถูกใจกัน มีหลายสิ่งที่เขามีแล้วตรงกับชีวิตเราขาด และเราก็มีหลายสิ่งที่เขาต้องการแต่เขาก็ขาดไป ก็เลยคุยกันรู้เรื่อง แต่เขามีครอบครัวมีลูกสามคนโตกันหมดแล้วและมีครอบครัวกันไป เขาบอกว่าทุกวันนี้แยกเตียงกันนอน แยกกันอยู่ อยู่กันคนละบ้าน เพราะแม่บ้าน (เขาเรียกภรรยา) ต้องไปอยู่เลี้ยงหลานอีกบ้านหนึ่ง เราถามว่ามีปัญหาอย่างอื่นด้วยหรือไม่ เขาบอกว่าไม่มี และก็ไม่มีข้อบกพร่องใดๆ เกิดขึ้นระหว่างครอบครัวเขา ครอบครัวเขาค่อนข้างอบอุ่นดี เราถามว่าแล้วเขาต้องการอะไรถึงอยากจะมีกิ๊กหรือมีผู้หญิงอื่นอีก เพราะเท่ากับว่าเขาเองผิดศีลนะ ไม่ยุติธรรมสำหรับคุณแม่บ้านด้วย ถ้าแม่บ้านรู้เขาจะเป็นทุกข์นะ เขาบอกว่าเรื่องนี้เคยคุยกันเรียบร้อยแล้ว และแม่บ้านก็ไม่เคยคิดปรับปรุงตัวเอง ถ้าจะมีผู้หญิงอีกก็ไม่มีปัญหา และเขาก็พูดกับเราว่าเท่าที่คบกันและได้รู้จักเรามากขึ้นเขาก็สงสารและรักเรานะ (เราเล่าเรื่องราวของเราให้เขาฟัง) การปฎิบัติของเขาตั้งแต่รู้จักกันจนถึงปัจจุบันนี้ เขาทำแบบสม่ำเสมอไม่เคยขาดตกบกพร่อง ดูแลเอาใจใส่แก้ไขปัญหามาตลอด ส่วนเราเองก็ต้องมาเจอปัญหาที่เราเคยพบมาแล้วเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ที่ถูกแย่งสามีไปโดยผู้หญิงอื่น ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ต้องมาเจอปัญหาแบบเดิมๆ อีก ทำไมมันถึงเป็นวงเวียนแบบนี้นะ ทุกวันนี้คิดมากอยู่เหมือนกัน รู้ตัวเองตลอดเวลาว่าเราทำผิดนะข้อสาม ใจหนึ่งก็อยากจะบอกเลิก ใจหนึ่งก็ยังไม่อยากคิด เคยคุยกันเรื่องนี้เหมือนกันว่าเราไม่สบายใจนัก รู้สึกว่าผิดตลอดเวลา (แต่เราบอกได้เลยว่าเราไม่มีความคิดที่จะไปทำให้เขาแยกทางกันกับครอบครัวที่อบอุ่นของเขา เพราะเราก็เพิ่งเจ็บปวดมาหมาดๆ ยังมีแผลเก่าอยู่)

ถ้าถามว่าให้เราเลิกคบกะเขาได้ไหม เราคิดว่าได้นะ แต่ก็คงต้องใช้เวลา ส่วนเขาเราไม่เคยถามว่าถ้าเลิกแล้วเขาคิดว่ายังไง แต่รู้ว่าเขาอยู่กะเราแล้วเขาสบายใจ มีความสุขดี เขาบอกเราเอง แต่ได้คุยกันว่าสถานะของเราเคลียร์ แต่สถานะของเขาไม่เคลียร์ เพราะฉะนั้นเมื่อมีปัญหาขอให้บอกเรานะ เรารับได้ เขาก็บอกว่าไม่ให้คิดมาก เมื่อคิดมากแล้วมีข้อสรุปก็จบแต่ถ้าคิดแล้วไม่มีข้อสรุปก็เลิกคิด

ตอนนี้เรากำลังคิดอยู่ อยากจะตัดสินใจเลือกในสิ่งที่ถูกต้อง แต่ก็สงสารเขา บางครั้งสับสนคิดว่าคงเป็นคู่เวรคู่กรรมหรือเปล่า ที่ต้องมาพานพบกันตอนแก่เช่นนี้ บางครั้งคิดว่าถ้าเราไม่คิดแยกเขามาจากครอบครัวก็น่าจะเป็นไร เพราะเราสามารถอยู่ของเราได้แบบนี้จริงๆ ตอนนี้สับสนหลายอย่าง ช่วยพิจารณาช่วยด้วยทีเถอะค่ะ คิดไม่ออกแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยชี้ทางให้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 13:30 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 ก.ค. 2008, 14:07
โพสต์: 285

อายุ: 0
ที่อยู่: ประเทศไทย

 ข้อมูลส่วนตัว


เลิกเถอะครับ
คบไปมีแต่ความทุกข์
ผู้ชายก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับคุณหรอก
ถ้าให้เลือกคุณกะครอบครัวเขา เขาก็เลือกครอบครัวก่อนแหละ ยิ่งถ้ามีลูกแล้ว ยิ่งมาจริงจังอะไรกับคุณยาก

เขาคบกับคุณแค่อารมรณ์ชั่ววูบ อย่าไปใส่ใจอะไรให้มากมาย
อีกอย่าง เขาก็แก่แล้ว คบเขาไป บางที เขาเป็นภาระให้คุณดูแลอีก เพราะร่างกายเขาก็เริ่มไม่แข็งแรงแล้ว
อีกอย่างคุณก็มีอายุพอประมาณ ยืนหยัดด้วยตนเองมาถึงขั้นนี้ อย่าให้อารมรณ์ชั่ววูบ ทำให้คุณ ตกนรกในใจเถอะ เลิกเถอะคับ มีแต่ได้ไม่มีเสีย

.....................................................
"ใครเกิดมา ไม่พบพระพุทธศาสนา ไม่เลื่อมใส ไม่ปฎิบัติ ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย เป็นโมฆะตลอด ตั้งแต่วันเกิดจนวันตาย"

"ให้พากันหมั่นให้ทาน รักษาศีล เจริญเมตตาภาวนา"

พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
http://www.luangta.com/

"ทำสมาธิมากเนิ่นช้า คิดพิจารณามากฟุ้งซ่าน หัวใจของการปฏิบัติคือการมีสติในชีวิตประจำวัน"
หลวงปู่มั่น

"ดูจิต...ด้วยความรู้สึกตัว"
หลวงพ่อปราโมทย์ สวนสันติธรรม ชลบุรี
http://www.wimutti.net


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 15:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 มิ.ย. 2008, 22:40
โพสต์: 1769

แนวปฏิบัติ: กินแล้วนอนพักผ่อนกายา
งานอดิเรก: ปลุกคน
สิ่งที่ชื่นชอบ: Tripitaka
ชื่อเล่น: สมสีสี
อายุ: 0
ที่อยู่: overseas

 ข้อมูลส่วนตัว


อ้างคำพูด:
ตอนนี้เรากำลังคิดอยู่ อยากจะตัดสินใจเลือกในสิ่งที่ถูกต้อง แต่ก็สงสารเขา บางครั้งสับสนคิดว่าคงเป็นคู่เวรคู่กรรมหรือเปล่า


ใช่แล้ว นี่เป็นคู่เวรละครับ การล่วงศีลนำความเดือดร้อนมาสู่ตนแล้ว นี่เป็นเพียงเศษกรรมเท่านั้น ยังไม่แน่ว่าจะยังต้องใช้เศษกรรมที่เหลืออยู่อีกกี่ร้อยชาติ แล้วหากคิดจะทำบาปกรรมใหม่ อันจะนำไปสู่นรกเป็นผลโดยตรง ยังมิพักต้องกล่าวถึงเศษกรรมอีกเพียบ มีการได้เกิดเป็นสัตว์อีกมากชาติ ทั้งเมื่อได้เกิดเป็นคนก็จะผู้วิปริตเรื่องเพศ เป็นทอมดี้เกย์ตุ๊ดแต๋วให้ทุกข์แสนสาหัส และเมื่อมีคู่ ก็ถูกแย่งชิงมีอันต้องแตกแยกกันไป...

หากคิดสงสารเขา ก็เหลือบดูผลที่กล่าวมา แล้วตรึกดูว่า "คุ้ม" ไหม แล้วเลือกทำสิ่งที่คุ้มกับการที่ได้เกิดมาในอัตภาพมนุษย์ในชาตินี้ หากยังคิดไม่ได้ พึงรีบศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้าเพื่อเป็นปัจจัยให้เลือกคิดและ ทำในสิ่งอันเป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์ได้ในที่สุด และมีอานิสงค์ให้ได้รับความสงบสุขแม้ในปัจจุบันชาติ ...

ขอให้พบทางแก้ไขที่ถูกควร ไม่เป็นไปเพื่อเบียดเบียนตนและคนอื่นๆ

.....................................................
ศีล ๕ รักษาตนไม่ให้เกิดในอบายภูมิ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 15:39 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 09:43
โพสต์: 4


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบพระคุณในคำชี้แนะที่ดี และเป็นประโยชน์ที่สุด และจะยึดถือเป็นหลักในการตัดสินใจต่อไปค่ะคุณ kritsadakorn และคุณ dd หากมีคำแนะนำที่ดีก็ขอความอนุเคราะห์อีกนะคะ ไม่เคยคิดค่ะว่าจะได้พบเหตุการณ์ลักษณะเดียวกันกับที่เราเคยพบมาก่อน ทำให้รู้สึกว่าการกระทำของเราแย่ และจิตใจอ่อนแอลง
จะพยายามค่ะ ก่อนที่จะเจอเขา เราก็สวดมนต์เป็นกิจวัตรอยู่แล้ว และต่อไปนี้ก็จะพยายามทำใจให้สงบ ฝึกนั่งสมาธิทุกวันค่ะ และแผ่เมตตาให้กับเจ้ากรรมนายเวร ขอให้ประสพกับความสำเร็จด้วยเถิด สาธุ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 16:07 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 22 ก.พ. 2009, 01:02
โพสต์: 337


 ข้อมูลส่วนตัว


:b41: :b41: :b41: :b42: :b42: :b42: :b41: :b41: :b41:

:b8: สวัสดีครับ ขอเข้ามาร่วมแสดงความเห็น

"เรามีคู่ รักคู่ อยู่เป็นนิจ
มีความคิด ร่วมกัน ฉันเมียผัว
ร่วมสุขทุกข์ ก่อร่าง สร้างครอบครัว
ไม่ปลีกตัว ปลีกใจ ไปจากกัน"

ครับ...เมื่อใช้ชีวิตคู่แล้ว ความรู้สึก หน้าที่ ความรับผิดชอบ จะเป็นเหมือนกลอนข้างต้น ถ้าปฏิบัติตัวออกนอกกรอบ ก็จะกลายเป็นคนไม่ดี ผู้ที่เป็นต้นเหตุแห่งการนี้ก็จะกลายเป็นคนไม่ดีไปด้วย อย่าทำตัวไม่ดีเลยครับ และอย่าทำให้คนอื่นเป็นคนไม่ดีไปด้วย .....เลิกเถอะครับ

ความรัก?ความเหงา?ความต้องการเพิ่มในสิ่งที่ขาดหายไป?

ความรัก...ความรู้สึกที่ดี ๆ ต่อกัน เป็นสิ่งสวยงาม แต่ต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานของความถูกต้องทั้งปวง ไม่ว่าด้านคุณธรรม ศีลธรรม มโนธรรม ลองถามตัวเองดูความรู้สึกที่เราเรียกว่ารักนี้ อยู่บนพื้นฐานของความถูกต้องหรือเปล่า

ความเหงา...ความต้องการเพิ่มในสิ่งที่ขาดหายไป... ความรู้สึกอย่างนี้จะแสวงหาความรักอย่างดิ้นรน กระสับกระส่าย จะประกอบด้วยความเห็นแก่ตัว เพราะเกิดจากความอยาก จากการขาดความ
มั่นคง ซึ่งอยู่ลึก ๆ ในใจ ความรู้สึกนี้ไม่ใช่ความรัก เพราะจะมีความพร่องอยู่ตลอดเวลา เติมเท่าไรก็ไม่เคยเต็ม

----------------------------------------------------------------------------------------------
"ชีวิตคนเราในชาติหนึ่ง ต่างมุ่งแสวงหาหลายสิ่งหลายอย่าง ทั้งทรัพย์สมบัติ เกียรติยศ ชื่อเสียง ฯลฯ แต่ในที่สุด สิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดในชีวิตคือ ความรัก...ความรักที่หมายถึงความปรารถนาดี เอื้ออาทรต่อกัน ยอมรับได้ทุกสิ่งทุกอย่างในความเป็นเขา รักอย่างไม่มีเงื่อนไข เป็นมิตรภาพที่ยั่งยืน เป็นความรักที่มีแต่ให้ ให้ด้วยความพอใจ สุขใจ ชีวิตที่มีความรักเช่นนี้ ย่อมอบอุ่นใจ สบายใจ ถึงแม้ว่าตาย ก็ตายด้วยความสบายใจ..สุคติ....."
(บางส่วนจากหนังสือ สาระแห่งชีวิตคือรักและเมตตา พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก)


ครับ...ความรักก็มีความเป็นอนิจจัง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็จะเปลี่ยนแปลงไปในที่สุด ก็ขอให้พ้นผ่านความรู้สึกนี้ไปด้วยความเข้มแข็ง ขอเอาใจช่วยครับ :b4: :b4: :b4:

เจริญในธรรมครับ :b16: :b12: :b8:


:b41: :b41: :b41: :b42: :b42: :b42: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
ราตรีของผู้ตื่นอยู่นาน...โยชน์ของผู้ล้าแล้วไกล


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 20:38 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5977

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว


ก่อนก่อให้เกิดการกระทำใดๆ นึกถึงใจเขา ใจเรา นึกถึงสิ่งที่คุณได้เจอมากับตัวเอง แล้วย้อนกลับไปคิดว่า อยากให้ชีวิตของคนๆนั้นเป็นเหมือนกับเราไม๊ แต่รู้สึกคุณเจ้าของกระทู้จะได้คำตอบให้กับตัวเองแล้วนะคะ อนุโมทนาค่ะ :b8:

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 พ.ค. 2009, 21:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2008, 10:19
โพสต์: 246


 ข้อมูลส่วนตัว www


ขอเป็นกำลังใจให้คุณ justsimple นะครับ ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมก็ดีนะครับโดยเฉพาะไฟกิเลสนี้มันร้อนรุ่มกลุ้มใจเสียยิ่งกว่าสิ่งใด ต้องตัดสินใจในนาทีที่เราว่างคือว่างจากกิเลสแล้วเราจะเห็นความจริงว่ามันไม่น่าเป็นน่าเอามาเป็นของเราเลย สิ่งที่เราได้มาโดยชอบย่อมเป็นของบริสุทธิ์จะนำความสุขมาให้เรา ถ้าเปรียบกับของที่เราลักขโมยเขามามันจะมีความทุกข์ติดมาด้วยเป็นของแถม ขอมอบเพลงนี้ให้นะครับ http://www.likemax.com/song/?id=218

.....................................................
ธรรมะคือธรรมชาติ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 พ.ค. 2009, 17:14 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 09:43
โพสต์: 4


 ข้อมูลส่วนตัว


ขออภัยค่ะที่ห่างเหินเวปไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ก่าๆ ค่ะ มีภาระกิจที่ต้องไกลจริงๆ ขอบคุณคุณชาญวิทย์มากนะคะ เพลงเพราะมั่กๆ ค่ะ โดนมั่กๆ ความจริงทั้งนั้น ฟังแล้วน้ำตาซึมแหมะ แหมะ ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะ ถ้ามีสิ่งใดที่ดีอีกก็ขอความอนุเคราะห์ให้กำลังใจด้วยนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 พ.ค. 2009, 17:48 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.พ. 2009, 20:49
โพสต์: 3979

แนวปฏิบัติ: พอง-ยุบ
งานอดิเรก: อ่านหนังสือ
ชื่อเล่น: นนท์
อายุ: 42
ที่อยู่: นครสวรรค์

 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b8: :b8:

ผมอธิบายอะไรไม่ค่อยเก่งเท่าไหรครับ
แต่ขอร่วมเป็นกำลังใจให้ด้วยคนครับ
:b4: :b4: :b4: :b4: :b4:

:b8: :b8: :b8:

.....................................................
แม้มิได้เป็นสุระแสงอันแรงกล้า ส่องนภาให้สกาวพราวสดใส
ขอเป็นเพียงแสงแห่งดวงไฟ ส่องทางให้มวลชนบนแผ่นดิน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 พ.ค. 2009, 09:14 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 พ.ค. 2009, 09:43
โพสต์: 4


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณค่ะ คุณวรานนท์ แนะนำมาเถอะค่ะ ตามความคิด ความรู้สึกของคุณเอง ดีใจค่ะที่มีคนให้กำลังใจเยอะ ไม่ต้องถึงกับอธิบายตามหลักการก็ได้นะคะ เอาเป็นว่าให้เข้าใจง่ายๆ simple simple ดีกว่าค่ะ ตอนนี้ก็กำลังพยายามอยู่ค่ะ ตามคำแนะนำของเพื่อนๆ ในเวปนี้ คิดว่าสักวันคงทำได้ และจะไม่คิดที่จะมีเรื่องแบบนี้อีก ถ้าเนื้อคู่มีจริงสักวันคงมีมาเองจริงมั๊ยคะ .


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 พ.ค. 2009, 22:43 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2009, 23:10
โพสต์: 22


 ข้อมูลส่วนตัว


อยากให้ลองถามใจตัวเองดูนะคะ ว่าตอนนี้ ทุกข์ ไหม?

หากว่าคำตอบบอกว่า ใช่ เริ่มจะทุกข์
ทุกข์ตั้งแต่เริ่มต้น(แม้จะเริ่มไปเพียงนิดเดียว) ต่อไปจะมีความสุขได้อย่างสนิทใจไหม
อาจต้องแบกรับความรู้สึกผิดในใจลึกๆ บนความสุข(ที่ก็ไม่รู้ว่าจะสุขถึงเมื่อไหร่) ไปตลอดหรือเปล่า

หากเป็นรักแท้ น่าจะเริ่มที่ความสุขที่แท้ แต่หากเป็นคู่เวรคู่กรรมกัน คงต้องชั่งใจดูว่าเราเลือกได้ไหม มีทางเลือกที่ดีกว่าไหม ที่จะทำให้เกิดความทุกข์ทั้งกับตัวเราและตัวคนอื่นน้อยที่สุด

เป็นกำลังใจให้หาคำตอบดีๆได้นะคะ
:b48: :b53: :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 มิ.ย. 2009, 12:56 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ก.พ. 2009, 22:06
โพสต์: 194

อายุ: 38
ที่อยู่: นันทบุรีศรีนครน่าน

 ข้อมูลส่วนตัว


[color=#8000FF] :b8: อนุโมทนาคุณด้วยครับที่ยังมีสติ ทำให้เห็นว่าคุณเป็นคนที่มีจิตใจดีคนหนึ่ง ผมเห็นด้วยกับทุกท่านที่ได้เสนอไป ผมก็ไม่ต่างจากคุณเท่าไหร่ ต่างแค่จำนวนบุตรเท่านั้น ที่ผมมีมากกว่า :b12: ผมเคยแสวงหาเพิ่มเติมสิ่งที่ขาดหายไป..น่าแปลกตรงที่ว่า ยิ่งแสวงหา ยิ่งทำให้เกิดการเบื่อหน่ายในการวิ่งหาสิ่งที่ไม่สามารถทำให้เรามีความสุขที่แท้จริงได้ ผมห่างหายจากเวปนี้ไปพอประมาณเพื่อค้นหา ตอบปัญหา และทำสิ่งค้างคาไว้ในใจ แต่การที่เราได้ทำสิ่งที่ค้างคานั้น มันไม่ใช่คำตอบที่เป็นสิ่งที่เราตามหาที่แท้จริงได้ เป็นสิ่งที่ให้สุขชั่วคราว ระยะเวลาเท่ากับการเกิดฟ้าแลบจริงๆถ้าเทียบกับช่วงเวลชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมด..การที่เราจะรักใครสักคนนึง ก็ขอให้รักเป็น คือ ไม่ทำร้ายและทำลายเขา ทำสิ่งที่ดีที่ถูกต้องให้กับเขา ปรารถนาดี ต่อเขา ไม่จำเป็นหรอกครับที่จะต้องครองรักแบบสูตรสำเร็จ ที่ต้องอยู่ด้วยกันเสมอไป ยิ่งเขามีครอบครัวที่อบอุ่นยิ่งแล้ว เราเพียงทำได้แค่ คิดดี ทำดี ปรารถนาดีต่อเขา และสิ่งที่เขารัก เรื่องปัญหาภายในครอบครัวเขา ย่อมเป็นเรื่องของเขา ที่ต้องดำเนินการจัดการเอง เราทำได้ดีที่สุดและเปลืองตัวที่สุด คือ รับฟังเท่านั้น(กรณีของผมนะ เพราะเขาแค่เป็นแฟนกันเฉยๆ) :b12:
เป็นกำลังใจให้ครับ :b4: ก้าวแรกของการย่างเท้าออกในสิ่งที่ไม่ดีมันยากพอๆกับก้าวแรกที่ย่างเข้าในสิ่งที่ดีดีนั่นแหละครับ วันหนึ่งคุณอาจจะรู้สึกเหมือนผมก็ได้...

"....หนทางสู่ความสงบสุขอันเป็นนิรันตร์นั้นยาวไกล และมากด้วยอุปสรรค..แต่ถ้าเราได้ตั้งใจและตั้งมั่น ก้าวเดินทางแล้วสักวันในกี่อสงไขยหรืออีกกี่มหากัป วันนั้นย่อมมาถึงแน่นอน..ก็ยังดีกว่าการเวียนว่าย เพื่อตามหาความสุขจอมปลอมนี้ชั่วนิจนิรันคร.." :b8:

ธรรมะสวัสดีครับ..


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 12 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 20 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร