สวัสดีคะ
เราเป็นสมาชิกใหม่นะ มีเรื่องทุกข์ใจ ร้อนใจ มากๆ เรามีลูกสาวอายุ 1 ขวบ กับ 5 เดือน ลูกสาวกำลังน่ารักคะ แต่ก็มีเรื่องให้เครียดหนัก เมื่อไม่กี่วันได้สืบรู้มาว่า สามีกำลังมีกิ๊ก แอบไปทานข้าวร้านอาหารแพงๆ ทั้งๆ ที่ไม่เคยพาเราไปกินเลย โทรคุยกันตลอดในระหว่างที่ทำงาน แต่กลับบอกเราว่า งานยุ่งมากๆ ไม่มีเวลาโทรหา พอเราโทรหาที่ทำงานก็บอกว่า ทำงานอยู่ ค่อยคุยกันที่บ้าน พอกลับมาถึงบ้านเค้าก็จะเอาแต่เล่นเน็ตถึงเที่ยงคืนทุกวัน พอเราถามว่าเล่นอะไรหนักหนาไม่เบื่อเหรอ เค้ากลับตอบมาว่า เค้าไม่ได้เล่นนะ ทุกวันที่เห็นจะเปิดดูเว๊ปซื้อขาย เผื่อมีหนทางทำมาหากินอีกช่องทาง ถ้าเราว่างก็ช่วยกันอีกหาหนทางทำเงินเพิ่มนะ ไม่ใช่มานั่งถามว่าเล่นอะไร ซึ่งปกติเราก็ทำงานออฟฟิศอยู่แล้ว เช้ามาก็รีบจัดการกับลูกสาวไปโรงเรียน ตอนเย็นก็รีบรับกลับมา ทำงานบ้านโน่นนี้สาระพัด กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบ 5 ทุ่มแล้ว กลางคืนก็ต้องตื่นคอยดูลูกอีก ไม่เห็นเค้าจะช่วยอะไรเลย กลางคืนลูกร้องก็ตะคอกใส่ ลูกโวยวาย บอกคนจะนอน วันก่อนอยู่ๆ เราก็ขยับตัวไม่ได้ ร้องโอยๆ แทนที่เค้าจะวิ่งมาดู กลับตะโกนว่า เร็วๆ สิ สายแล้วเค้าจะรีบออกไปทำธุระ เค้าไม่ใส่ใจเราแล้ว เราร้องไห้ทุกคืน พยายามจะคิดในแง่บวกว่าเค้าก็คงจะทำงานมาเหนื่อยเหมือนๆ กับเรา (แต่ทำไมการกระทำมันตรงกันข้ามกับเราเลย) เพื่อนบอกให้นั่งสมาธิ เรายังทำไม่ได้ เพราะกลางคืนลูกงอแง ไม่ค่อยมีเวลาเลย กลุ้มใจหลายๆ เรื่องคะ

ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้พื้นที่สำหรับระบายความทุกข์

ต้องอดทนค่ะ คิดซะว่านี่คือบททดสอบความเข้มแข็งของเราค่ะ

ไม่ต้องหาเหตุผลหรอกค่ะว่าทำไมเค้าถึงเปลี่ยนไป เพราะคำตอบที่ได้มามันไม่ได้น่าฟังอยู่แล้ว
ปล่อยวางจากพฤติกรรมของสามีแล้วหันมาเอาใจใส่ลุกน้อยของเราดีกว่าค่ะ ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา อย่าไปยึดติดเลยค่ะว่าความสัมพันธ์จะคงเดิมเหมือนวันแรก เป็นไปไม่ได้แน่ๆ

--เพราะฉะนั้นฝึกฝนจิตใจให้เข้มแข้ง มีสติอยู่เสมอ ทุกข์ก็รู้ว่าทุกข์ แต่อย่ายึด ไม่ช้ามันจะหายไปค่ะ
ไม่ต้องคาดหวังว่าซักวันเค้าจะเป็นเหมือนเดิม เพราะถ้ามันไม่เป็นอย่างที่คุณคิดก็จะทุกข์ค่ะ

วิบาก คือผลของกรรม ครอบงำแล้ว ก็ไม่อาจจะหลีกหนีไปได้เพราะ มีพันธะ มีห่วงเกี่ยวเกาะอื่นๆที่พรากออกไม่ได้
มีหญิงหลายชีวิตในโลกนี้ จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันกับสามีที่ไปมีหญิงอื่น..หญิงนั้นก็สามารถอยู่ได้ ...บางครั้งอยู่เพื่อลูก ...อยู่เพื่อเกียรติยศ ..หญิงบางคนก็สามารถทำใจได้เป็นอย่างดี จนมีบางท่านกล่าวว่า..สามีนั้น เป็นสามีท่านตราบที่ยังอยู่ในบ้าน..หากพ้นจากบ้านแล้ว เขาก็ไม่ใช่..ประโยชน์อะไรจะติดตามถามหาและเรียกร้อง..เพราะเราจะบังคับใคร ในโลกนี้ได้เล่า?
เพราะบางครั้ง การตัดขาดก็ทำเจ็บหนัก และเสียหายมากกว่า..ในขณะที่ หากยังอยู่ที่เดิม ก็ทุกข์ใจ
พึงทราบว่า คนเรานั้น บางครั้งไม่สามารถเลือกได้ดีเท่าที่ใจตนต้องการ....เพราะผลแห่งกรรมนั้น จัดแจงผลของตนไว้แล้ว
ดังนั้น ระหว่าง เสียหายมากกับเสียหายน้อย....ก็พึงเลือกเสียหายน้อย
หรือประโยชน์มาก กับประโยชน์น้อย..ก็พึงเลือกประโยชน์มาก
หรือระหว่างประโยชน์ กับ โทษ..ก็พึงเลือกคุณประโยชน์ เป็นสำคัญ
บางคนกล่าวว่า ทุกข์กายยังพอทน ทุกข์ใจนี่ซิยิ่งกว่า...
แต่โดยสภาพของทุกข์นั้น มีทั้งทุกข์จากวิบาก และทุกข์จากกิเลส
หากเป็นทุกข์ของกายที่สาหัสจริงๆแล้ว ย่อมทนได้ยาก ต้านทานได้ยาก
ต้องหาหมอ หายามาเยียวยากันเต็มที่..เป็นทุกข์ที่เกิดจากผลของกรรมโดยตรง
แต่ทุกข์จากกิเลส เกิดขึ้นเพราะไม่ฉลาด ปราศจากปัญญาที่จะขึ้นมายอมรับความจริงของวิบากได้ ไม่แยบคายในเหตุ และไม่ฉลาดในการพิจารณาผล
กายนั้น หากไม่มีทุกข์ ก็นับว่าบุญแล้ว..ท่านผู้ถามยังมีที่อยู่ มีที่กิน มีที่นอน ไม่ได้เจ็บป่วยและเจ็บปวดรวดร้าวแต่อย่างใด..จงตระหนักถึงผลบุญที่ตนกำลัง เสวยผลเถิด
ส่วนความทุกข์ทางใจ ก็จงพิจารณาด้วยปัญญาให้แยบคาย ทำใจให้ยอมรับ และหาหนทางสร้างประโยชน์ตนเท่าที่จะสามารถทำให้เกิดแก่ตนได้

คนเราเกิดมานั้น ไม่ได้จับจองตกลงกันว่า แม้ท่านอยู่ ณ ที่นั้น ข้าพเจ้าก็จักอยู่ด้วย... ท่านเกิดที่ใด ข้าพเจ้าก็จักเกิดด้วย...หาท่านตายเมื่อใด ข้าพเจ้าก็จักตายด้วย..ท่านเจ็บปวดอย่างใด ข้าพเจ้าก็จักเจ็บด้วย...หากท่านทำบาปลงนรก ข้าพเจ้าก็จักลงนรกตามไปด้วย...
หาเป็นเช่นนั้นไม่หรอก...เพราะกรรมเท่านั้นย่อมกำหนด และกิเลสเท่านั้นย่อมเป็นเหตุแห่งการทำกรรม
ดังนั้น ความสุขหรือความทุกข์ของตนนั้น หากบุคคลใดไม่แยบคาย.... จะพยายามบังคับจัดแจงให้คนอื่นเขาสุขหรือทุกข์ตามตน เห็นทีจะเหน็ดเหนื่อยเป็นแน่แท้
ความสุขโสมนัสของเรา..ก็อาจจะเป็นความทุกข์เดือดร้อนของคนอื่นก็ได้
ท่านจะบังคับว่า แม้ท่านหิว คนอื่นสมควรหิวตามท่าน...ไม่ได้หรอก
หรือแม้ในยามที่ท่านอิ่ม ท่านฤาจักบังคับคนอื่นให้อิ่มตามท่าน หาได้ไม่..
สามีท่าน ไม่รักษาศีล มีหญิงอื่นและผิดกาเมสุมิจฉาจาร..เขากำลังเดินลงสู่ที่มืด..ถามว่า ท่านจะเดินตามเขาไปสู่นรก หรือจะพยายามบังคับให้เขาเดินกลับมาทางสว่างหรือ?
ไม่สมควรทั้งสองทางนั้นเลย..เพราะไม่ใช่ฐานะที่จะทำเช่นนั้นได้ และไม่ควรทำอย่างนั้นด้วย เพราะท่านเองจะมีแต่ทุกข์

คนหิว ฤาจะให้อิ่ม ...โดยเฉพาะคนที่พอใจในเรื่องเพศนั้น ห้ามยากเหลือหลาย
ดังนั้น ท่านผู้ถามเองต้องยุติตนเองให้ได้ กำจัดความหิวคือความทุกข์เดือดร้อนของตนให้ได้ ...ด้วยพระธรรม เพราะรู้ความจริงแล้วว่า แม้การได้เกิดมา มีสามีเป็นคนเจ้าชู้ก็เพราะเหตุที่ตนเองเคยล่วงเกินผู้อื่น มีการผิดศีลกาเมฯ เป็นต้น ....นี่เป็นเศษกรรมที่ยังคงส่งผลอยู่ ...หากเข้าใจอย่างนี้ ใจก็ย่อมเกิดการยอมรับขึ้นมาได้ ที่ยังทุกข์อยู่ก็เพราะยังดิ้นรนผลักใส ด้วยไม่ยอมรับ...

ยิ่งดิ้น ยิ่งเจ็บ.. เพราะเหมือนเชือกที่ยิ่งรัดตนเองให้แน่นขึ้นมากขึ้นๆ..เป็นทุกข์เหลือเกินแล้ว
อย่าบังคับให้สามีหยุด เพราะไม่ใช่ฐานะที่จะทำได้
แต่จงกระทำเหตุที่เมตตาตน ด้วยการ"หยุด" การดิ้นรนของใจตน จนตนเองเกิดความอึดอัดเกินจะทนแล้วเช่นนี้ อยู่เพื่อทำกุศลดีไหม? เพราะอดีตเหตุบกพร่อง ก็ถือเอาโอกาสนี้แหละแก้ไขทำเหตุใหม่ที่ยอดเยี่ยมให้เกิดขึ้นแก่ตนเสียเถิด
ทุกข์นั้น เป็นเหตุใกล้ของศรัทธา..และทุกข์ก็เป็นเหตุใกล้ เป็นปัจจัยแก่ปัญญาได้เช่นกัน
ดังนั้น นับว่าท่านผู้ถามก็มีบุญมากที่จะได้โอกาสลงมือศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้า
มองให้ไกลกว่าเดิม มองให้เห็นถึงผลเบื้องหน้า แล้วลงมือทำสิ่งที่ดีแก่ตน เมตตาตน กรุณาตน รักตนเองอย่างมีปัญญา

พึงอยู่ด้วยกันเหมือนเพื่อน ยุติความคาดหวัง ความรัก ความอาลัยอาวรณ์จากคนอื่นเสียเถิด ...อย่าปล่อยให้ปัจจัย คือ คนอื่นๆนั้น เข้ามีอำนาจ กำกับความสุขความทุกข์ของตนเองเลย... คนที่เป็นอย่างนั้น ย่อมมีแต่ทุกข์เดือดร้อนไม่สิ้นสุด
หากรักตนเองได้ ย่อมกรุณาต่อตนเอง ไม่ทำให้ใจตนเดือดร้อนอย่างนี้ ...จงก่อสร้างความสุขด้วยใจของตน โดยการแสวงหา "เพื่อนที่แสนดีที่สุด " คือ จิตใจที่ประกอบปัญญา
สิ่งเหล่านี้ เกิดขึ้นไม่ได้ หากไม่ได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า ใครๆก็ย่อมไม่อาจจะก่อสร้างศรัทธาให้เกิดขึ้นภายในตนได้เลย..ย่อมจะเป็นผู้ หลงไปโดยแท้เทียว
สามี ลูก หรือสมบัติใด หาใช่กรรมสิทธิ์ที่แท้จริงของท่านผู้ถามไม่...
ท่านจะมัวห่วงใย อาลัยอาวรณ์ ทุกข์ร้อน เพราะอารมณ์ที่เกิดและดับ หาความสาระอะไรไม่ได้ อยู่อย่างนี้หรือ?...
สักวันหนึ่งก็ต้องจากกันแล้ว..
เพราะชีวิตช่างน้อยนัก เหมือนหยาดน้ำค้างบนยอดหญ้า ย่อมมลายหายวับไปกับตา...ได้อย่างรวดเร็ว มัวเอาใจใส่ใจคนอื่น จนลืมใส่ใจตนเองอย่างนี้ มีแต่โทษ

จงขวนขวายทำประโยชน์ตนเสียแต่บัดนี้เถิด ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
อีกไม่นานก็ต้องจากกันแล้ว.... เวลาที่เหลือ จงมีเมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรมต่อกันเถิด..ในฐานะผู้ที่ยังจมอยูในกองทุกข์ เอาตัวรอดยังแสนยาก เหมือนๆกัน

บัดนี้ ท่านผู้ถาม จะต้องให้คำตอบแก่ตนเองว่า...ท่านจะเลือกทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ หรือจะเลือกทำในสิ่งที่เป็นโทษแก่ตนเอง ในช่วงวันเวลาแห่งชีวิตที่เหลืออยู่อันน้อยนิดนี้กันเล่า?

เพื่อนบอกให้นั่งสมาธิ เรายังทำไม่ได้ เพราะกลางคืนลูกงอแง
===> ให้ทำสมาธิตอนลูกน้อยหลับ... ทำแบบสั้นๆ ครับ สมาธิเป็นเหตุให้จิตได้พักผ่อนและหยุดพักความคิด


ไม่ค่อยมีเวลาเลย กลุ้มใจหลายๆ เรื่องคะ ========> กลุ้มใจเพราะคิดกับแฟนมากไป ทำให้คิดเรื่องอื่นๆไปด้วย(ก็คือเลี้ยงลูกที่งอแงนั่นไง) ให้คิดเฉพาะเรื่องลูกเรื่องเดียวพอ

เรื่องแบบนี้มันเป็นเหมือนทุกข์ที่อยู่ในใจ ใครไม่โดนกับตัวเองจะไม่เข้าใจ ดิฉันเป็นอีกคนหนึ่งที่ถูกสามีทำร้ายจิตใจโดยไปมีผู้หญิงอื่น เราพยายามที่จะไม่ใส่ใจ แต่บางครั้งมันก็ทำไม่ได้ เพราะคนเรามันยังเห็นกันอยู่ทุกวัน บางครั้งถามตัวเองตลอดเวลาว่าทำไมเราต้องทนสภาพแบบนี้ บางทีก็เข้มแข็ง แต่บางทีก็ร้องไห้ออกมาแบบไม่รู้เรื่อง เราอยากให้เขาออกไปจากชีวิตเราแต่เขาก็ไม่ยอมไป และก็ไม่ยอมแก้ไขตัวเอง ทุกวันนี้คุยกันไม่รู้เรื่อง คุยกันที ก็ทะเลาะกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่เป็นกำลังใจให้ดิฉันก็คือลูก เพราะลูกคือกำลังใจอันยิ่งใหญ่ในชีวิต คุณก็ต้องนึกถึงลูกมาก ๆ นะคะ มีอะไรไม่สบายใจเราเป็นเพื่อนคุยกันได้ เพราะทุกคนในลานธรรมเป็นคนดี ให้กำลังใจเราได้ เราขอขอบคุณกำลังใจที่ได้รับจากลานธรรม