คุณทุกข์ใจคะ พอดีวันเสาร์ อาทิตย์นี้ดิฉันจะไปปฎิบัตธรรมที่ จังหวัดสระบุรีพอดี สนใจจะไปด้วยกันไหมคะ

ถ้าคิดมามากพอแล้ว แก้ไขด้วยความคิดมามากพอแล้ว

ลองใช้วิธีทำสมาธิดูนะคับ

ให้ท่องพุทธโธในใจ

ในขณะท่อง เป้าหมายคือให้ใจมันจดจ่ออยู่กับคำว่าพุทธโธ
ท่องให้มันต่อเนื่องกันไป อย่าให้ขาดสาย
แรกๆ ท่องไปอาจะแว็บไปคิดบ้าง ทำให้พุทธโธนี้ขาดสาย ก้ช่างมัน เป็นธรรมดา
รู้ตัวได้ก็กลับมาพุทธโธใหม่

จะท่องถี่ ท่องห่างก็แล้วแต่ กะเอาว่าให้มันไม่ช้าหรือไหวเกินไปจนใจเรามันแอบไปคิดได้


หัดตลอดเวลา เมื่อไหร่ดีใจเสียใจ ท่องตลอด
นึกได้เมื่อไหร่ก้ท่อง กินเดินนั่งนอยืน นึกได้ก็ท่อง
จะหลับจะนอนก้ท่องจนมันผลอยหลับ

ไม่ต้องไปสนใจลมหายใจก็ได้ แค่เอาพุทธโธไว้ในใจ


ทำไปเรื่อยๆ เพียรวัน เพียรเดือน เพียรปี
จนสามารถจดจ่อแน่วแน่ ถึงเวลาหนึ่งมันจะเกิดสมาธิ


เมื่อขณะใดมีสมาธิ เมื่อนั้นจิตตก ลสด หดหู่ เศร้าหมอง ฯลฯ จะไม่เกิด
เพราะกุศลจิต กับอกุศลจิต มันเป้นคู่ตรงข้ามกัน ไม่เกิดพร้อมกัน

หัดวางใจไว้ในสมาธิ ในกุศล
แล้วค่อยต่อยอดพัฒนาขึ้นไป


เอาใจช่วยครับ

เห็นใจเจ้าของกระทู้และทุกๆท่านที่พบเจอกับความเจ็บปวดแบบนี้มากๆค่ะ เข้มแข็งและรักตัวเองให้มากๆน่ะค่ะ เวลา สัจธรรม ธรรมชาติจะช่วยให้คุณดีขึ้น ในเมื่อคุณค่าภรรยาไม่มีสำหรับเขาแล้วเรายังมีหน้าที่และคุณค่าที่สูงส่งคือ คำว่าแม่ ทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด คุณค่าสูงยิ่งกว่าคำว่าภรรยาอีกค่ะ เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

พยายามด้วยกันนะค่ะ

ดิฉันก้อไม่ต่างจากคุณเลย ยังคงหาทางออกไม่ได้ กำลังพยายามหาทางแก้ที่ใจตัวเองอยู่ค่ะ

ขอขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจ หยุดวันสงกรานต์ 5 วัน แทนที่จะวันที่ได้อยู่พร้อมกันพ่อ แม่ ลูก โดยเฉพาะวันที่ 14 เม.ย. เป็นวันครอบครัว เราต้องอยู่กับลูก สามีเราเขาไปกับผู้หญิงคนนั้น เขาไปเยี่ยมพี่สาวหล่อนโดยแม่ก็อยู่กับพี่สาวด้วย แสดงว่าสามีเราเขาไปแสดงตัวเป็นสามีหล่อนอย่างเปิดเผย ความหวังที่เขาจะเลิกกันมันคงเลือนลางเต็มทน แล้วเขามาหลอกเราทำไมว่าเปิดโอกาสให้หล่อนไปมีคนใหม่ได้ถ้าหล่อนพบคนที่ดีกว่า ในขณะที่ตัวเขาเองคอยดูแลหล่อนไม่ห่าง คราวนี้เขาทำร้ายจิตใจเรารุนแรงมาก เขาไปทั้งๆที่เราก็บอกเขาว่าเราก็อยากไปเที่ยวบ้าง 2-3วันผ่านไปเราคิดถึงเขา เราโทรหาเขา เขาตั้งใจไม่รับสายเขาใจร้ายจริงๆ พอดีเพื่อนแนะนำว่าให้ใช้โทรศัพท์สาธารณะโทร ปรากฏว่าเขารับพอได้ยินเป็นเสียงเราเขารีบพูดทำเป็นว่ากำลังยุ่ง เขาแล้งน้ำใจจริงๆ แต่ก็ได้ใจความว่าเขาจะกลับ กท.วันนี้ ซึ่งจากเดิมเขาจะกลับวันที่ 15 เม.ย. คิดดูซิเขาเลื่อนวันกลับเขาก็ไม่คิดจะบอกเรา ถ้าเราไม่โทรไปหาก็คงไม่รู้ แสดงว่าในใจเขาไม่มีเราอยู่แล้ว เราอยากรู้ว่าจิตใจเขาทำด้วยอะไร ทั้งๆที่ 30 ปีที่เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเขาห่วงใยและเอื้ออาทรเรามาตลอด แต่พอหล่อนคนนี้เข้ามาในชีวิตเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เป็นไปได้ไหมว่าเขาโดนเสน่ห์ยาแฝดอะไรประเภทนี้ บอกตามตรงเราไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย เขาทำกันอย่างไรแก้อย่างไร เราซื่อเกินไป เราไม่ทันหล่อนคนนี้ หล่อนรู้อยู่แล้วว่าสามีเราอยู่กับลูกกับเมีย หล่อนยังกล้าโทรมาตาม เป็นหลายครั้งแล้วและสามีเราก็ลนลานไปหาหล่อนโดยไม่สนใจความรู้สึกของเราเลย พฤติกรรมเป็นแบบนี้แล้วจะให้เราคิดว่ามันปรกติหรือ เวลานี้พี่น้องเขาก็สงสารเราแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะปรกติสามีเราเขาก็ไม่เคยเชื่อฟังใครอยู่แล้ว ทุกคนก็ได้แต่บอกให้เราทำใจให้สบายอย่าไปคิดอะไรมากให้รักษาสุขภาพตัวเราเองไว้ก่อน เราเองก็รู้ทุกอย่างว่าควรจะต้องทำอย่างไร แต่ความที่เรารักกันมาตั้ง 30 ปีโดยห่วงใยเอื้ออาทรกันมาตลอดไม่เคยมีเรื่องบาดหมางใจหรือทะเลาะกันเลย แล้วจะให้เราทำใจ/ตัดใจภายในระยะเวลาอันสั้นนั้นมันคงยาก มันต้องมีร้องไห้เสียใจอยู่เป็นระยะๆ เพียงแต่ ณ ขณะนี้เราร้องไห้ลดลงไปมากกว่า 70 เปอร์เซ็นแล้ว ก็โดยวิธีสวดมนต์ภาวนาทุกวัน ปฏิบัติกรรมฐานเป็นระยะๆ เล่ามาซะยาว เบื่ออ่านกันหรือยัง นึกเสียว่าสงสารคนแก่ก็แล้วกันน่ะ ขอบคุณในน้ำใจของทุกๆท่าน

คุณทุกข์ใจค่ะเราคิดว่าคุณคงจะรักสามีของคุณมาก
แต่คุณต้องเข้าใจอยู่อย่างหนึ่งค่ะ.....บางครั้งชีวิตคนเรา
บางครั้งต้องการชีวิตที่เป็นอิสระบ้างน่ะค่ะ
คือเราก็เคยเจอชีวิตแบบคุณค่ะ
แต่ตรงกันข้าม.....ตรงที่สามีเราเค้าจะเป็นแบบคุณนี่แหละค่ะ

เค้าจะพูดแต่คำว่าไปไหนต้องไปพร้อมครอบครัว
จนในหูและสมองของเรามีแต่คำว่าสามี+ลูก+ครอบครัว
เราจะเครียดมาก.....คือเราก็อยากจะมีชีวิตที่อิสระบ้าง
เค้าก็จะคิดแต่ว่าเราจะไปมีผู้ชายคนอื่น......จนเราต้องไปหาหมอกินยาแก้เครียด

พอต่อมาเราก็เริ่มศึกษาธรรมะ โดยวิธีนับลูกประคำ
แล้วก็นั่งสมาธิ ความเครียดของเราเริ่มหาย เราเริ่มปล่อยวางใจสงบขึ้น

พอตอนหลังเราก็บอกกับสามีของเราตรงๆ คือเราขอชีวิตอิสระ
ถ้าไม่เลิกกันก็ต้องแยกห้องนอนกัน พอดีที่บ้านมี4ห้องนอน2ห้องรับแขก
เรา2คนทุกวันนี้ อยู่บ้านเดียวกันแต่คนละมุม แค่นั้นเอง
เรา2คนก็ไม่ได้เกลียดกัน เราไม่เคยนั่งทานข้าวพร้อมกัน เราไม่เคยคุยกันได้ถึงครึ่งชั่วโมง
ชีวิตจะเป็นแบบตัวใครตัวมัน เค้าจะกลับกี่ทุ่ม....จะไปเที่ยวที่ไหนเราไม่เคยถาม
ทุกสิ่งก็ดีขึ้นลูกๆก็สภาพจิตใจดีขึ้น

เราคิดว่า....สามีคุณคงไม่เลิกกับคุณหรอกค่ะ....เค้าคงต้องการชีวิตที่อิสระซักพักหนึ่งแค่นั้นเอง
คือเราก็ไม่ทราบว่าคุณนั่งสมาธิหรือปล่าว
การนั่งสมาธิจะทำให้เรารู้จักปล่อยวาง
จิตจะเย็นคือเราก็บอกไม่ถูกว่าดียังไงรู้แต่ว่าดี

ผู้หญิงถ้าเครียดมากๆผิว+หน้าตาเราจะแย่นะค่ะ
ถ้าคุณคิดมากๆแล้วต้องทานยาแก้เครียดจะไม่ดีเลย
ถ้าจะเอาเวลาไปคอยตามว่าเค้าจะอยู่ที่ไหน....เอาเวลานั้นมาดูแลร่างกายของเราเถอะค่ะ
เราคิดว่าแฟนคุณคงจะเป็นแบบเราน่ะค่ะ

ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ.....ที่บางครั้งคำพูดของเรา
อาจจะทำให้คุณเสียใจบ้าง.....แต่บางครั้งเราก็ต้องยอมรับกับความจริงที่เกิดขึ้น
ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ....ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะมี 2 ด้านเสมอแหละค่ะ

....ทุกท่านให้คำตอบกระจ่างแล้วแก่ท่าน...ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีอไรแน่นอน...ความรักแม้จะรักกันมากถึง
จะไม่มีอะไรไม่มีใครจะมาทำให้ใจเปลี่ยนฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดได้.....แต่สุดท้ายความตายก็มาหยุดฉุดรั้งให้ พรากจากกันอย่ดี..คงเหลือไว้ความโศกเศร้าเสียใจ..อย่อย่างนั้น
....ขขอให้ท่านจงเข้มแข็งผ่านเวลาอันปวดร้าว...ให้จงได้....ท่านต้องอย่ให้ได้....ความปวดร้าวนี้เราร้ดี......
สามีท่านเค้าเปลี่ยนเป้าหมายชีวิตแล้ว.........
เราเคยเป็นเหมือนท่าน......
....ใด้ขอคำปรึษาและคำชี้แนะแม่ชีผกา เสถียรธรรม ความโศกเศร้าที่มีได้ผ่อนคลาย

เราหายไปหลายวัน จริงๆแล้วก็อยากเข้ามาโพสท์ระบายความคับข้องใจอยู่หรอก แต่ก็กลัวว่าคนอ่านจะรำคาญ เพราะก็เป็นปัญหาเดิมๆ แต่เรามีข่าวมาแจ้งให้ทุกท่านทราบว่าลูกชายคนเล็กของเราเขาได้บวชเป็นพระไปแล้วเมื่อวันที่ 9 พ.ค.52 เราก็ได้แต่อธิษฐานว่าขอให้บุญกุศลจากการตั้งใจบวชของลูกในครั้งนี้ จงดลบันดาลให้พ่อของเขาคิดดี ทำดี ประพฤติดี อย่าได้เห็นกรงจักรเป็นดอกบัวอีกเลย สาธุๆๆๆ ตอนนี้พระลูกชายยังไม่สึก ส่งข่าวเท่านี้ก่อนนะ คิดถึงทุกๆท่าน

แนะนำให้ไปปฎิบัติธรรมครับ
แล้วจะเกิดสติปัญญาแก้ปัญหาได้ด้วยตัวเองครับ

เห็นใจคุณ.................
ขอให้เปิดอ่านกระทู้ "การเอาชนะความรัก เป็นความสุขโดยท่านพุทธทาส" ผมเป็นเจ้าของกระทู้
เมื่อคุณอ่านแล้วผมเชื่อแน่ว่าคุณคงได้สาระธรรมบ้าง ขอให้เจริญในธรรม:b8:

ขอขอบคุณ คุณtaktay มากที่เป็นห่วง ตอนนี้สภาพจิตใจเราดีขึ้นมาก แต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ก็ได้จากการสวดมนต์เป็นนิจ อธิษฐานจิตเป็นประจำ ซึ่งตรงกันข้ามกับสามีเรา พฤติกรรมเขากับเลวร้ายกว่าเมื่อเดือนก่อนๆมาก เขาไม่สนใจความรู้สึกของเรากับลูกเลยแม้แต่น้อยนิด ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงร้องห่มร้องไห้ ต่อว่าต่อขาน แต่ ณ วันนี้เราเฉยแล้ว สมองมันว่างเปล่าเสียส่วนใหญ่ นานๆจึงจะรู้สึกขึ้นมาบ้าง มันเป็นความรู้สึกสงสาร สมเภท เวทนา สามีเราที่เขายังหน้ามืดตามัว ยังเห็นกงจักรเป็นดอกบัว ถ้าเป็นคนอื่นเราก็ไม่เอามาคิดให้รกสมองหรอก แต่นี่คนมันอยู่กันมาตั้ง 30 ปี แถมอยู่กันแบบสามี-ภรรยาที่รักและเอื้ออาทรต่อกัน กระจุ๋มกระจิ๋ม จนผู้ใหญ่เพื่อนฝูงอิจฉาไปตามๆกัน ชีวิตเรามันเหมือนกับคนที่กำลังนั่งรถชมวิวเพลินๆอยู่บนเขา อยู่ๆรถก็วิ่งตกเหวลงมาติดค้างบนต้นไม้ตรงไหล่เขา คนในรถยังไม่ตายแต่บาดเจ็บสาหัส โชคยังดีได้หมอธรรมะ มาช่วยไว้ได้ทัน เป็นไงชีวิตเราเหมือนนิยายน้ำเน่าไม๊ ท่านใดจะมีอะไรแนะนำเราอีก บอกมาได้เลยน่ะเรารอน้ำใจจากทุกๆท่านอยู่ ขอบคุณจริงๆ

ขอเป็นกำลังใจ....ให้คุณสู้กับสิ่งที่ทำร้ายจิตใจคุณในครั้งนี้ค่ะ
ไม่มีสิ่งใด ที่จะชนะธรรมะไปได้หรอกค่ะ
ว่างๆก็เข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันบ้างสิค่ะ :b1:

คุูณทุกข์ใจ..ลองเข้าไปอ่าน
ในกระทู้..คุณน้ำ...คุณคนไร้สาระ..คุณไผ่..คุณอิกคิว..คุณปลายฟ้า...น่ะ
ที่กระทู้นั้นมีแต่กำลังให้เพื่อน...ทุกคนในบอร์ด...
ลุงว่าว่าถ้าคุณเข้าไปอ่าน..แล้วคิดตามไปด้วย..ลุงว่าคุณจะได้กำลังใจฮึดสู้มาอีกมากเลย
เช่นค่าแห่งความรัก...สลัดทุกข์...สุขใข...ชีวิตมักเป็นเช่นนี้..หนอนผีเสื้อ...
อ่านสบายตาสบายใจ 1-2 ...ฯลฯ
มีเนื้อหาตรงประเด็นกับคุณให้น่าสนใจอยู่มากเลยน่ะ