คัดมาบางส่วนจากหนังสือ "ปุจฉาวิสัชนาในประเทศ"
โดย พระนิโรธรังสี คัมภีรปัญญาจารย์ (หลวงปู่เทสก์ เทสก์รังสี)
ปล. ผู้โพสต์ได้จัดหน้าใหม่ บรรดาตัวเน้นเส้นใต้ทั้งหลาย
ล้วนเป้นฝีมื่อผู้โพสต์ดัดแปลงเพื่อให้อ่านง่าย และเน้นสิ่งสำคัญ
หากต้องการต้นฉบับ PDF ซึ่งถูกออกแบบมาให้พร้อมพิมพ์ออกทางเครื่องพิมพ์ ก็ขอเชิญที่นี้
http://www.hinmarkpeng.org/dhamma01.html
--------------------------------------------------------------
(๑๕) ถาม ความรักและความโกรธทั้งๆ ที่รู้ตัวมันอยู่ แต่ทำไมมันจึงละไม่ได้
(๑๕) ตอบ ความรักและความโกรธ
ถ้ารู้มันก็ดีละซี่ กลัวแต่จะไม่รู้ตัวมันนั่นแหละ
เมื่อมีความรักและความโกรธจะไปเพ่งแต่วัตถุภายนอก
ไม่ได้เพ่งเข้ามาหาตัว เราจึงไม่หายรักและหายโกรธ
วัตถุหรือบุคคลหรืออารมณ์นั้นๆ มิใช่ความรักหรือความโกรธอยู่ ณ ที่นั่น
ที่นั่นเป็นแต่วัตถุอันหนึ่งเท่านั้น
ใครจะรักหรือจะโกรธมัน มันก็อยู่อย่างนั้นของมัน
ผู้รักหรือผู้โกรธแท้ คือ ตัวใจของเรานี้ต่างหาก
เหตุนั้นเมื่อจะดับความรักและความโกรธจึงดับที่ใจของเรานี้
เราไม่ต้องละความรักและความโกรธหรอก
ถ้าเห็นความรักและความโกรธเกิดขึ้นที่ใจ
แล้วมันจะดับไปเอง (ผู้โพสต์ - หลวงปู่สอนวิธีเจริญสติ)
แม้แต่อารมณ์ที่เกิดขึ้นเฉพาะตัวก็เช่นเดียวกัน
