เมื่อเธอรักใครสักคน รักอย่างแท้จริง เธอต้องสามารถที่จะอยู่ตรงนั้นเพื่อคนที่เธอรักให้ได้ การฝึกปฏิบัติเพื่อความรักก็คือการฝึกปฏิบัติเพื่ออยู่ตรงนั้น (Practice of Love is Practice to be there)
ในชีวิตประจำวันเราไม่สามารถที่จะอยู่ตรงนั้นอย่างแท้จริง กายเราอยู่ตรงนี้แต่ใจเราอยู่ที่อื่น เมื่อเป็นเช่นนั้นเราจึงไม่สามารถที่จะอยู่ตรงนั้นอย่างเต็มเปี่ยม ไม่สามารถที่จะรักอย่างแท้จริง ไม่สามารถรักตัวของเราเอง และไม่สามารถรักคนที่เรารัก บางครั้งคนที่เรารักกำลังหิวโหยความรัก อย่างมาก เขาร้องขอความรักจากเรา แต่เราไม่ได้ยิน ในความเป็นมนุษย์เพียงเกิดมาได้ 2-3 ขวบ ก็รู้จักต้องการความรักจากพ่อแม่แล้ว รู้จักความเหงาและรู้จักความว้าเหว่ แม้เป็นเพียงทารก
การตามลมหายใจอย่างมีสติเป็นการฝึกปฏิบัติที่เป็นรูปธรรมมาก ลมหายใจของเราก็เหงาเป็น ฝึกที่จะตามลมหายใจด้วยรอยยิ้ม "หายใจเข้า ยิ้ม ฉันอยู่ที่นี่เพื่อเธอ ที่รัก ฉันอยู่ที่นี่เพื่อเธอ หายใจออก ฉันอยู่ตรงนี้เพื่อเธอ" ...บ่อยครั้งที่เราลืมที่จะรักคนรอบข้าง ลืมรักคนในครอบครัว ลืมเพื่อน และลืมตัวเราเอง เราจึงหิวโหยความรัก รู้สึกโดดเดี่ยว เหงา ความรักไม่เคยเพียงพอ ทำไมไม่มีใคร รักเรา เมื่อเรารักตัวเองไม่เพียงพอเราจึงโหยหิวความรักเสมอ เราจึงต้องเรียนรู้เพื่อฝึกตัวเรา ฝึกนิสัยใหม่ๆ ของเรา
เราควรจะเรียนรู้ว่าความสุขของเรานั้นไม่ใช่ความสุขส่วนตัว เฉพาะตน แต่เป็นความสุขของกันและกัน คุณภาพความรักที่เรา หยิบยื่นต่อกันจึงเป็นความสุขของผู้อื่นและของตัวเราด้วย คำถามหนึ่งที่เราควรจะถามก็คือ "เราเป็นคนที่มีความสุขหรือไม่" หากเรา เป็นคนที่ไม่มีความสุข คนรอบข้างเราก็ไม่มีความสุขเช่นกัน การฝึกที่จะเป็นลูกสาว/ลูกชายของพระพุทธเจ้า ก็คือการฝึกที่จะมี ความรักและมีความสุข เพราะพระพุทธองค์ทรงปรารถนาให้ทุกๆ คนมีความรักและพบความสุขอย่างแท้จริง เราไม่สามารถที่จะมีชีวิต อยู่ได้โดยปราศจากความรักและความสุข ชีวิตของเราไม่ได้ต้องการเพียงอาหารเท่านั้นที่จะอยู่รอด เราต้องการความรักด้วย ...แต่เราจะหาความรักได้จากที่ไหนกัน
เรามักมีนิสัยที่จะใฝ่หาความรักจากคนอื่น เราโกรธว่าทำไมเธอจึงไม่รักฉัน เพราะเราไม่มีความรักเราจึงเห็นว่าโลกนี้เต็มไปด้วยความทุกข์ ซึ่งสิ่งนี้ไม่เป็นความจริง เมื่อหลวงพี่บวช เป็นพระได้ 3 ปี หลวงพี่พบว่าตัวเองเป็นพระที่มีความสุขมาก หลวงพี่ได้เดินทางไปนำภาวนา ที่อเมริกา ได้มีโอกาสพบพี่สาวและสนทนากัน พี่สาวของหลวงพี่มีลูก 2 คน ลูกชายชื่อจอห์น ลูกสาวชื่อเจนนี่ พี่สาวของหลวงพี่รักลูกทั้งสองมาก ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูลูก ทำหลายสิ่ง หลายอย่างเพื่อดูแลให้ลูกมีความสุข ...หลวงพี่ได้แลกเปลี่ยนกับพี่สาวว่า
"พี่สาวที่รัก เพียงเงินทองและการทำงานหนัก คงไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงดูเด็กทั้งสองให้มี ความสุข พี่ควรจะต้องหาสมบัติที่มีคุณค่ามากกว่าเงินทองไว้ให้ลูกทั้งสอง ให้เขาสามารถ นำไปใช้ได้ แม้เมื่อยามที่พี่ไม่มีโอกาสได้อยู่กับลูกๆ แล้ว สิ่งนั้นก็คือความสุข เด็กต้องการ ความรักของแม่ ต้องการความสุขจากแม่ และต้องการแม่ที่มีความรักและมีความสุขด้วย ...หากพี่ทำได้ ในวันที่พี่จากไป ในยามที่ลูกทั้งสองคิดถึงแม่ เขาก็จะรำลึกถึงความรักและ ความสุขเสมอ และสิ่งนั้นจะหล่อเลี้ยงเขาตลอดไป ...อย่าทำงานหนักเกินไป หาเวลาอยู่กับลูก และอยู่กับตัวเองบ้าง บางครั้งเพื่อมอบความรักเราอาจไม่ต้องทำอะไรมากเพียงนั่งอยู่ตรงนั้น I’m here for you. เพียงเท่านั้นเขาก็จะรับรู้ได้ถึงพลังความรักของเรา บางครั้งเมื่อพี่ก้าวเท้า ให้พี่สัมผัสกับพื้นโลกอย่างแท้จริง อาจกล่าวชื่อคนรักเบาๆ ชื่อลูกสาวลูกชาย ก้าวทีละก้าว I’m here for you, I’m here for you..."
หลังจากนั้นหลวงพี่ก็จากไป ผ่านไปอีกหลายวัน หลวงพี่ได้เจอพี่สาวอีกครั้ง พี่สาวได้เล่า ประสบการณ์ด้วยน้ำตาอาบแก้มว่า "น้องชายที่รัก เธอเป็นครูของฉัน เธอทำให้ชีวิตฉัน เปลี่ยนไป ฉันได้ฝึกปฏิบัติแล้ว และฉันมีความสุขมาก"
ชีวิตเป็นสิ่งมหัศจรรย์ เราสามารถรับความรักและความสุขจากชีวิตได้เสมอ แต่เราไม่ค่อยตระหนักรู้ เรามักไขว่คว้าความสุข ในอนาคต วิ่งตามหาแล้วเราก็ไม่เคยพบเจอความสุขอย่างแท้จริง เราหิวโหยความรักแต่เราก็ไม่เคยได้รับความรักนั้นเลย ความสุข ของชีวิตอยู่กับเราเสมอตรงนั้น ยามเมื่อเราเร่งรีบ นั่งก็เหมือนไม่ได้นั่ง เดินก็ไม่สัมผัสพื้นดิน กินอาหารก็ไม่รู้รส เธอจะมีความสุข ได้อย่างไร เพียงการได้รับประทานอาหารช้าๆ สัมผัสกับอาหารอย่างแท้จริง การรับประทานอาหารในวิถีเช่นนี้ ไม่ต่างอะไรกับการ ใช้ชีวิตในสรวงสวรรค์ เวลาเรารับประทานอาหารไม่ใช่เพียงอาหารหล่อเลี้ยงกายของเรา แต่อาหารนั้นก็หล่อเลี้ยงใจของเราด้วย การรับประทานอาหารด้วยความสุข กายก็จะแข็งแรง ตั้งมั่น การรับประทานอาหารด้วยความกังวล ด้วยความโกรธ อาหารมื้อนั้นก็คือ ยาพิษ เธอจะเจ็บป่วยในที่สุด
ชีวิตมีคุณค่า งดงาม และครอบครัวก็เป็นสิ่งประเสริฐ ขอให้เธอฝึกปฏิบัติเพื่อตัวของเธอเอง เพื่อคนที่เธอรัก เพื่อครอบครัว เพื่อผู้คนรอบข้าง เมื่อเราฝึกปฏิบัติจะทำให้เราพบความสุขที่แท้จริง และได้พบกับความทุกข์ของเราด้วย เมื่อเราพบความสุขและ ความทุกข์ของเรา เราจะเลิกตำหนิผู้อื่นอีกต่อไป เมื่อเรารักตัวเองอย่างเพียงพอเราก็จะรักคนอื่นได้
ความรักที่แท้จริงคือความปรารถนาที่จะมอบบางสิ่งบางอย่างต่อคนที่เรารัก นั่นก็คือการหยิบยื่นตัวฉันให้แก่เธอ
เมื่อชายหนุ่มบอกกับหญิงสาวว่า I love you นั่นอาจไม่ใช่ความรักที่แท้ คำพูดนั้นอาจเป็นเพียงบอกว่า ฉันต้องการบางสิ่งจากคุณ ความรักที่แท้จริงคือความสามารถที่จะรับฟังความทุกข์จากคนที่เรารัก และหยุดความทุกข์ของคนรัก ได้ด้วยการฝึกปฏิบัติจาก ตัวของเรา I’m here for you
คนที่เป็นพ่อแม่ จะสามารถดูแลความทุกข์ของลูกได้ด้วยการฝึกที่จะรับฟัง และเราจะสามารถรับฟังได้ก็ต่อเมื่อ เรามีเวลาอย่าง เพียงพอ มีความมั่นคงอย่างเพียงพอ และมีความรักอย่างเพียงพอ การฝึกปฏิบัติของการเป็นพ่อแม่ ไม่ใช่การบอกว่า เรารู้แล้ว เราฉลาดกว่าลูก แต่การฝึกปฏิบัติของพ่อแม่คือการฝึกปฏิบัติที่จะบอกกับลูกว่า ลูกรัก พ่อ/แม่ อยู่ตรงนี้เพื่อลูก I’m here for you อย่าด่วนบอกว่า "ฉันเข้าใจแล้ว ฉันรู้แล้ว พอได้แล้ว ไม่มีเวลา" เพราะหากเธอพูดอย่างนี้สัก 3 ครั้ง เธอจะไม่ได้รับฟังอะไรจากลูก อีกเลย และเธอไม่สามารถหยุดความทุกข์ของลูกได้ การฝึกปฏิบัติเพื่อหยุดความทุกข์ของลูกได้ ก็คือการฝึกปฏิบัติด้วยความรัก เท่านั้น พึงจดจำไว้เสมอว่า การฝึกปฏิบัตินั้นเป็นสิ่งที่ต้องทำเป็นประจำ สม่ำเสมอ เราไม่สามารถหยุดการฝึกปฏิบัติด้วย ความคิดที่ว่า เราเข้าใจแล้ว รู้แล้ว เราต้องการฝึกปฏิบัติ การฝึกปฏิบัติต้องการความต่อเนื่อง การฝึกปฏิบัติจะทำให้เรา พบกับความรักและความสุข เมื่อเรามีความสุข คนที่เรารักก็มีความสุขด้วยเช่นกัน เพราะแท้จริงแล้ว เราไม่เคยแยก จากกันเลย...๐



สิ่งดีดีที่นำมาฝากกัน

ขออนุโมทนาสาธุนะค่ะ

สำรับสิ่งดีๆที่เอามาให้อ่าน

อนุโมทนาสาธุค่ะ คุณ เจ้านาง

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ


ปฎิบัติ มีธรรมะ มาข่มจิต
ค่อยๆคิด หาทางออก จนเห็นแสง
มันมาจาก ปัญญา อันแข็งแรง
ที่เราแปลง มาได้จาก ปฎิบัติธรรม