ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน และ ยังช่วยแสดงความคิดเห็นดีๆอีกด้วยครับ
รู้สึกว่าบรรยากาศจะอบอุ่นสมเป็นกระทู้แห่งความรักเลยนะเนี่ย
ในศาสนาพุทธเรา สอนให้รู้จักความทุกข์
แต่เป็นเรื่องแปลกที่เมื่อเรารู้ความจริงของทุกข์
จนถึงที่สุด ทุกข์ก็จะลดลง ใจก็จะเบาขึ้น
สุดท้ายเมื่อปล่อยวางได้บ้าง
ก็จะมีความสุข แถมมีปัญญาติดมาอีกด้วย
ทั้งๆที่ตอนมีความทุกข์ก็แทบเอาตัวเองไม่รอดเลย
อาจจะเป็นรอยยิ้มหลังคราบน้ำตาก็ได้
เขียนไปเขียนมาออกแนวลิเก๊ ลิเก เสียแล้ว
ขอบคุณคุณ rawisada ที่เอากลอนดีๆมาฝาก ขอบคุณคุณ papirusที่แวะมาอ่าน
ขอบคุณคุณ Bwitch ที่เอารูปน่ารักๆมาให้ดู ขอบคุณ คุณ วรานนท์สำหรับคำเปรียบเทียบ
ดีใจที่คุณ homealone รู้สึกดีขึ้น และสุดท้ายขอบคุณ คุณ ariyachon สำหรับคำโมทนา
และขอให้เพื่อนเจริญในธรรมยิ่งๆไปทุกคนนะครับ
