:b16: ขอบคุณมากค่ะ คุณ dd คุณทักทายสำหรับอาหารน่าทานมากค่ะ คุณมานิตา คุณทุกข์ใจ คุณเพชร และคุณอ็อฟ และทุกคน อีก 1 เดือนดิฉันก็จะครบ 30 ปีแล้วค่ะวันที่ 7 พ.ย.นี้ก็หวังว่าอะไรอะไรคงจะต้องดีขึ้นบางนะค่ะอายุแค่นี้แต่ได้ขึ้นแท่นอัฟเดทเป็นเมียหลวงแล้วค่ะไม่ตกยุกและอินเทนทันสมัยมากเลยค่ะตอนนี้จริงหรือเปล่าค่ะทุกคน....เหตุการณ์ที่ดิฉันเจอเหมือนสาหัสมากบอกตรงๆนะค่ะวุติภาวะและในวัยขนาดนี้มันอยากจะทำใจได้...แต่ดิฉันเจอเพื่อนที่ดีมากที่นี้และทุกคนเป็นมิตรจริงใจทำให้ดิฉันเข็มแข็งมาถึงทุกวันนี้..นับว่าดิฉันยังมีบุญอยู่บางนะค่ะได้เจอแต่สิ่งที่ดีๆบางในชีวิต...อนาคตดิฉันต้องเลี้ยงลูกสามคนให้ได้ค่ะ..ขอบคุณทุกคนค่ะที่เป็นกำลังใจให้ตลอดมา..และดิฉันจะนำประสพการณ์ที่เจอมาและการวางตัวให้พ้นจากเหตุการนี้ไปเป็นกัลยานมิตรต่อไปค่ะ .....สาธุสาธุ

โบราณว่าไว้ว่า "ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน" เดี๋ยวเรื่องดี ๆ มันก็จะทยอยเข้ามาหาเองล่ะค่ะ.....พวกเราได้สามีทีห่วย แต่พวกเราก็ได้ลูก ๆ ที่น่ารักมาเป็นรางวัล ถ้าเอามาประเมินแล้วดิฉันว่ามันก็คุ้มแสนคุ้มเนอะ.

:b16: เมื่อวานตอนเย็นข้างบ้านแถวๆที่ดิฉันไปอยู่ใหม่เขาถามว่าดิฉันเป็นเมียน้อยหรือไม่เคยเห็นสามีมาบ้านเลยอยู่ตั้งนานแล้วดิฉันอึ่งไปเลยค่ะ...ไม่รู้จะตอบอย่างไรดีสังสัยเราคงจะทำตัวเหมือนเมียน้อยมังชาวบ้านเขาถึงคิดกันแบบนั้น..ดิฉันขำด้วยซ้ำไป....

:b16: สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้เข้ามาส่งข่าวค่ะเหตุการณ์ปกติเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสามียังคงเห็นบ้านเราเป็นเหมือนโรงแรมที่จะเข้ามาแค่อาศัยนอน 4 ช.ม./วัน อาบน้าแต่งตัวทานข้าวแล้วก็ไป...ทุกวันเป็นเรื่องปกติจนปัจจุบันนี้ดิฉันทำใจให้ชินและเย็นชาไปแล้ว ดิฉันก็ยังสวดมนต์แผ่เมตตาให้เขาทั้งคู่ทุกวันไม่เคยเว้นเลยซักคืนเดียวทำแล้วสบายใจขึ้นค่ะ..อฐิฐานว่าให้เราทั้งคู่หมดเวรหมดกรรมกันเร็วๆด้วยเถอะไม่อยากอยู่ในสภาพแบบนี้แล้ว..เมื่อวานตอนเย็นข้างบ้านแถวๆที่ดิฉันไปอยู่ใหม่เขาถามว่าดิฉันเป็นเมียน้อยหรือไม่เคยเห็นสามีมาบ้านเลยอยู่ตั้งนานแล้วดิฉันอึ่งไปเลยค่ะ...ไม่รู้จะตอบอย่างไรดีสังสัยเราคงจะทำตัวเหมือนเมียน้อยมังชาวบ้านเขาถึงคิดกันแบบนั้น..ดิฉันขำด้วยซ้ำไป....มีบ้างค่ะบางคืนที่แอบร้องไห้ตอนกลางดึกๆบ่อยๆที่ร้องไห้เพราะคิดว่าตัวเองไม่หมดเวรกรรมเสียทีทนอยู่ได้..ทำไม..อยู่ทำไม...ก็มีบางเน้อที่จะคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา....ยังเศร้าอยู่ค่ะ....

:b16: มีเรื่องจะเล่าให้ฟังค่ะ เมื่อตอนเช้าวันนี้สามีพูดกับเราดีๆคิดในใจว่าจะมาไม้ไหนกันนี่สุดท้ายก็พูดว่าให้เราไปดูลูกเขาบ้างลูกเขาไม่สบายอยู่แม่มันเลี้ยงอยู่คนเดียวเขาไม่ค่อยมีเวลาตอนกลางวันเลยให้เราไปดูแลเมียเขา..พวกคุณคิดว่าอย่างไรค่ะดิฉันควรจะไปหรือเปล่าค่ะ..แต่ดิฉันก็ตอบไปว่าไม่สนใจต่างคนต่างอยู่เขากลับด่าเราว่าใจแคบทิฐิไม่เห็นแก่เด็ก เด็กมันไม่เกี่ยวยังไงก็เป็นลูกของเขาถึงจะยังไงเขาก็ต้องอยู่กับดิฉันอยู่ดี...ดิฉันนิ่งไม่มีการโต้งตอบอะไรเลยออกจากห้องทำหน้าที่ของเราต่อไป...คุณคิดว่าดิฉันทำถูกหรือเปล่าค่ะ...คิดถึงทุกคนค่ะ