การรอคอยที่ไร้ คำตอบ หรือ คำตอบ ที่ ยัง ไม่มีใครตอบ
การรอคอย ตามหา รักแท้ หาใครสักคน แค่คนเดียว ทำไมถึงได้ยากเย็นและนานแสนนานขนาดนี้นะ เวลาที่เรามองมองใครต่อใครที่เขารักกัน ก็ทำให้ รู้สึกเศร้าในใจได้มากมายเลยทีเดียว เราแอบนึกน้อยใจ ทุกครั้ง กับความคิดที่ว่า เพราะอะไร หัวใจดวงนี้ ถึงได้ว่างเปล่าขนาดนี้....
หัวใจดวงนี้ที่ว่า เข้มแข็งแล้ว....ก็ยังอ่อนแอได้ทุกทีเลย
เรามักจะมอบสิ่งดีๆๆให้กับทุกคนเสมอ ทำด้วยใจจริงๆๆลอดมา แต่ทำไมตัวเรายังไม่เจอรักแท้เสียที
เราไม่มีใครให้รอคอย หรือ ไม่มีใครรอเราหรอกเหรอ?
คนที่จะพบ กัน มีแค่ ใน จินตนาการ หรอกเหรอ?
คนที่คอยห่วงใยที่จะดูแลเรา อยู่ด้วยกัน ก็มีแคในฝันหรอกเหรอ?
คนที่เป็นซึ่งกำลังใจดีๆให้กันในยามสุข เศร้าหรือสามารถเป็นทุกๆๆอย่างให้กันและกัน
อยู่แค่ในความฝันหรอกเหรอ?
เวลา จะทำให้เราได้เจอใครคนนั้นมันจริงเหรอ
เราเชื่อมาตลอดว่า
คู่กันแล้วไม่แคล้วกัน “บุพเพสันนิวาส” หน่ะมีอยู่จริง
นี่ก็คือกำลังใจ และ ก็ปลอบใจตัวเราเองได้ทุกๆๆวัน
แต่คำว่า เวลา บางทีก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลย กลับทำให้ยิ่งรู้สึกว่า .....
ความว่างเปล่า กับ ความหวังที่ไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นหรือเปล่า วันที่เราจะได้พบกับใครคนนั้นมีอยู่จริงมั้ย?
กับ ความคิด ที่บวกกับความรู้สึกของหัวใจ ที่ไร้รักก็ยิ่งเพิ่มเข้ามาว่า เรายังมีสิ่งที่รอคอย อยู่เหรอ ยังมีอยู่เหรอ คนที่รอคอย กับเวลากับความรัก ที่ว่างเปล่ามัน ช่างทรมารนะ ไม่ได้เรียกร้องหาความรักแต่เป็นคำถามที่ว่า ทำไมเราถึงไม่ มีใครรัก
คู่บุญ ที่จะคอยช่วยเหลือกันอยู่ไหนนะ
