เอาเวลาช่วงความสุขที่เราได้รับ ทำให้ดีที่สุด อย่าให้บรรยากาศมันกร่อยเพราะมานะทิฐิ แต่ก็อย่าหลงกับความสุขจนไม่มีสติ เมื่อถึงช่วงที่ต้องทุกข์จะทำใจไม่ได้อีกครั้ง

ช่วงอาทิตย์ที่แล้วไม่ค่อยสบายค่ะ จิตเลยตก (เราคิดว่าเขาควรอยู่ดูแลเรามากกว่านี้ แต่อาจคาดหวังมากไป) เขาก็ดูแลดีพอควร แต่รู้สึกว่าความรู้สึกที่เคยควบคุมได้ มันกลับควบคุมไม่ได้ มีอาการวิตกกังวลมาก ก็เลยปวดหัวมาก ยิ่งปวดหัวก็ยิ่งเครียด โกรธ น้อยใจเขา (อยากให้ดูแลเรามากกว่านี้ มากกว่านั้นในขณะที่เราไม่สบาย พ่อคุณยังมีอาการจะออกไปหาเธอคนนั้น เราเลยแย่ จิตเลยตก) แต่วันนี้ดีขึ้นมาบ้างแล้วค่ะ เฮ่อ!!! เหนื่อยจังนะค่ะ

อ่านข้อความของคุณทักทาย แล้วน้ำตาไหล รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด แต่คุณทักทายเข้มแข็งเหลือเกิน แค่ดิฉันเดินสวนกันกับสามีเค้าไม่ชายตามอง ดิฉันยังร้องไห้แทบตาย ถ้าดิฉันต้องเจอเหตุการณ์อย่างคุณจะเข้มแข็งเท่าครึ่งของคุณหรือเปล่าก็ไม่รู้ แล้วลูกสาวไม่อยู่ด้วยกันกับคุณทักทายหรือค่ะ แยกกันอยู่คุณคงคิดถึงน่าดู ตัวดิฉันเองเวลาแอบแว๊บไปเดินห้างทิ้งลูกไว้กับแม่ แค่ 2 - 3 ช.ม. ยังคิดถึง.....ดิฉันยังเชื่อเรื่อง ทำดีได้ดี คุณทำดี ก็ต้องได้รับผลดี ซึ่งก็มาทางด้านความสุขใจจากการให้ มันเป็นสุขขั้นสูงสุดแล้วใช่ไหมค่ะ .

คุณนนนน ไม่สบายทั้งทางกายและทางใจ เอาสูตรยานี้ไปใช้เลยค่ะ
"สวดมนต์เป็นยาทา วิปัสสนาเป็นยากิน"

ว่าจะปิดเครื่องเห็นคุณทักทายตอบมา อ่านแล้วร้องไห้อีกแล้ว เข้าใจจริง ๆ ค่ะ ว่าคุณคงคิดถึงลูกมากดิฉันนะค่ะเวลาลูกดื้อ ก็จะดุว่าหรือไม่ก็ตี(เบา ๆ)เหมือนกัน แต่ยามลูกหลับเค้าน่ารัก ไร้เดียงสา ก็อดร้องไห้ไม่ได้ทุกครั้งที่เราตีเค้า ....แล้วคุณทักทายจะเจอลูกได้อย่างไรละค่ะ แล้วเอาลูกมาอยู่กับเราไม่ได้หรือค่ะ .. หรือว่าทางพ่อเด็กเค้าพร้อมที่จะเลี้ยงมากกว่าเรา...หรือศาลสั่งให้เด็กอยู่กับพ่อค่ะ....ขอถามเรื่องส่วนตัวนิดนะค่ะ พ่อเด็กแต่งงานใหม่หรือยังค่ะ คุณทักทายกับพ่อเด็กไม่สามารถกลับมาพูดคุยหรือร่วมชีวิตกันได้อีกเลยหรือ....ทุกวันนี้ที่ดิฉันรู้สึกดีขึ้น ดิฉันก็ไล่อ่านคำแนะนำของทุกคน แต่จะอ่านของคุณทักทายมากกว่าใคร(บ้านใครดิฉันลุยอ่านหมด) คุณมีคำปลอบโยนที่สละสลวย บอกถึงการศึกษาที่ดี....คุณมีกำลังใจให้ทุกคนมองโลกในแง่ดีบ่งบอกได้ว่าครอบครัวของคุณอบรมสั่งสอนมาดี คุณมีพื้นฐานจิตใจที่ดี ทำไมถึงมีเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นกับคุณได้ค่ะ ....หรือว่าเมื่อ 4-5 ปี ก่อน คุณอาจจะใจร้อนกว่านี้ หุนหันกว่านี้... ถ้าพ่อเด็กมาพูดคุยกับคุณตอนนี้เค้าต้องรู้สึกเย็นฉ่ำเหมือนดิฉันแน่ ๆ ....ดิฉันถามแบบนี้เสียมารยาทเกินไปหรือเปล่า แล้วคุณทักทายจะจิตตกไหมค่ะ .. ถ้าเป็นดิฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะ ไม่ได้คิดจะสะกิดแผลเป็น แต่มันมีคำถามมากมายในตัวคุณจริง ๆ นะ...เวลาดิฉันอ่านคำแนะนำของคุณดิฉันพยายามนึกหน้าคุณตลอดนะค่ะ ว่าคุณจะมีใบหน้าแบบไหน(อ้างอิงใบหน้าดารา)ก็ยังคิดไม่ออก อีกไม่นานคงนึกออกเนอะ......อยู่ให้ความสุข เป็นกำลังใจให้เพื่อน ๆ ในลาน นาน ๆ นะค่ะ....ดิฉันศรัทธาคุณมาก ๆ ค่ะ....ขอถามอีกนิดรูปถ่ายอาหารงานเลี้ยงต่าง ๆ คุณทักทายถ่ายเองหรือเปล่าค่ะน่าทานทั้งนั้นเลย.

ขอโทษคุณนนนน ขอยืมบ้านหน่อยนะค่ะ.

[i]คำถามเป็นชุดเลยนะค่ะคุณPENYA
และต้องขอโทษนะค่ะ ที่ทำให้คุณเศร้า จะตอบทุกคำถาม
เพราะมันไม่ได้มีอะไรที่เป็นความลับเลย แค่เรื่องราวธรรมดาๆ
ที่อาจจะทำให้เพื่อนๆ และน้องๆ อ่านแล้วสบายใจขึ้นบ้าง

ทักทายไม่ได้อยู่เมืองไทยค่ะ ลูกๆให้พ่อเขาเป็นคนดูแล
เขาเป็นพ่อที่ดีมาก เลี้ยงลูกอย่างมีระเบียบแบบแผน
ใครๆเห็น ก็ชมว่าเป็นพ่อที่รักลูก ทั้งที่บ้านและสังคม
ไม่มีใครรู้ว่าสถานะของเราไม่เหมือนเดิม นอกจากเราสองคน
ลูกๆก็ไม่ทราบค่ะ ทุกอย่างเป็นปกติหมด

เขายังไม่ได้แต่งงานใหม่ ส่วนเรื่องจะกลับไปติดต่อกันอีกหรือไม่?
ไม่ทราบ ถือเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา ขอเพียงแต่ให้ดูแลลูกๆให้ดี
เหลือเวลาจากลูกๆแล้ว เขามีอิสระพอที่จะไปทำอะไร? ที่ไหน?
กับใคร? ทักทายไม่ขอรับรู้ค่ะ

ปากับแม่(คุณพ่อเป็นคนจีน) เลี้ยงลูกแบบให้อิสระเต็มที่ในการคิด
ตัดสินใจ ลูกสาวบ้านนี้ก็เลยค่อนข้างเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง
สูงมาก ทำอะไรด้วยตัวเอง ล้มเอง ลุกเอง ไม่ต้องมีใครมาประคอง
ก็เลยทำให้เราเป็นคนกล้าคิด กล้าทำ ตัดสินใจอะไรแบบไม่กลัวความ
ผิดพลาด เป็นผู้ตามไม่ค่อยเป็น การเป็นภรรยาที่ดีนั้น บางครั้งเรา
ต้องตามให้เป็น นำให้ถูก บางคราวเราก็ต้องทำตัวเป็นคนไม่ฉลาด
ผู้หญิงถ้าเก่งเกิน ฉลาดเกิน มักลำบาก และส่วนมากต้องเป็นม่าย
ในที่สุด เรื่องนี้มาเรียนรู้เอาตอนที่ทุกอย่างมันผ่านไปหมดแล้ว

เพราะฉะนั้น พอได้อ่านเรื่องราวของเพือนๆ น้องๆ ทักทายแค่หลับตา
ก็นึกภาพได้แจ่มชัดมาก รู้ว่าทุกข์ ขมขื่น รวดร้าว ทรมาน สักปานใด
ทุกวันนี้ไม่เคยลืม นึกขึ้นมาครั้งใด ก็จำได้ทุกครั้ง เพียงแต่ไม่ยอมนึกถึง
เท่านั้นเอง

เมื่อก่อนนี้ทักทายก็ไม่ผิดจากเพื่อนๆเท่าไหร่หรอกค่ะ อารมณ์ไม่ได้เย็นและ
เห็นอะไรๆ ได้ดีอย่างนี้ เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมา ทำให้เรารู้ว่าทุกอย่าง
ในโลกนี้มีสองด้านเสมอ พอมีเรื่องเรามักจะมองคู่กรณีว่าเขาไม่ดี ไม่เพี๊ยบพร้อม
เหมือนอย่างเรา แต่เรามักจะลืมนึกไปว่า ถ้าเราเพี๊ยบพร้อม สมบูรณ์แบบจริงๆ
สามีเรา คงไม่ต้องไปหาที่เติมเต็มที่ไหนอีก เราควรมองที่ตัวเรา แก้ไขที่ตัวเรา
ก่อนที่จะไปโทษเขา แต่อย่างหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย คือจะเป็นคนอารมณ์ขันค่ะ
เรื่องบางเรื่องซีเรียสแทบเป็นแทบตาย แต่ก็หัวเราะได้

ส่วนเรื่องตัดใจ ถ้าเราเลิกรัก ปมทุกอย่างจะคลายตัวเองหมด ถ้าเราไม่รัก
เขาจะไปอะไร กับใคร เราก็ไม่แค้น เมื่อไม่แค้น อารมณ์ทุกอย่างก็ดับหมด
ไม่มีความรุ้สึกใดๆทั้งสิ้น ไม่ใช่สามีเรา ไม่ใช่คนของเรา ไม่โกรธ ไม่เกลียด
ไม่รัก ไม่ชัง เฉยๆ เหมือนคนรู้จักกันเท่านั้นจริงๆค่ะ ทุกวันนีัก็คุยกันได้
คุยกันธรรมดา ไม่มีคำว่าคิดถึง ไม่มีคำว่ารักนะ หรืออะไรทั้งนั้น เหมือนคน
รุ้จักกันจริงๆขอย้ำ

ทักทายขอเวลาไปนึกก่อนนะค่ะว่าตัวเองจะอ้างอิงดาราคนไหนได้บ้าง?
[color=#FF40BFรู้แต่ว่าถ้าขึ้นเครืองบินสายการบินจีน หรือไต้หวัน แอร์โฮสเตส เขาจะ
ส่งภาษา แบบไม่ลังเลเลย พอเราตอบไม่ได้ ก็จะมองเหมือนกับว่า
"แหม อาม่า ทำเป็นลืมภาษาถิ่น" คนที่รู้จักส่วนมากเขาชอบให้ทักทายยิ้ม
เขาบอกว่ายิ้มแล้วพอจะดูได้บ้าง แต่เวลาหัวเราะอาจทำให้หัวใจวายได้
เก็บทักทายไว้ในจินตนาการดีกว่ามังค่ะ

ขอบคุณค่ะสำหรับความศรัทธาและคำชมที่มีให้ ทักทายก็แค่เรียบเรียงทุกสิ่ง
ทุกอย่างมาจากความจริงเท่านั้นเอง เรียนก็ไม่ได้สูงอะไรนักหนา เพียงแต่
เป็นคนชอบอ่านหนังสือทุกประเภทค่ะ

ส่วนภาพอาหาร เก็บเอามาจากเมล์ที่ส่งต่อมาให้นะค่ะ

ยินดีตอบทุกคำถาม ไม่มีการสะกิดแผลเก่า หรือจิตตก เพราะทุกอย่างมันดับ
ไปหมดแล้วค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่คุยกับทักทาย จะอยู่เป็นเพื่อนที่ลานนี้
ให้นานที่สุด ตราบเท่ายังมีคนคุยด้วย ทักทายเป็นคนขึ้คุยค่ะ


[color=#FF40FF]"ตายหละ นี่บ้านคุณนนนนเหรอค่ะ หลงอีกแล้ว"

ขอบคุณ คุณทักทาย และคุณ PENYA มากค่ะ
หญิงแกร่งแห่งปียกให้คุณทักทายเลย เจอมรสุมแล้วยังต้องจากถิ่นฐานบ้านเกิดไปใช้ชีวิตที่ต่างแดน มองแล้วก็ทำให้ดิฉันรู้สึกว่าอย่างน้อยมรสุมที่ดิฉันเจอยังน้อยกว่าคุณทักทายมากนัก ทำให้มีแรงที่จะสู้ต่อไปค่ะ (คุณทักทายยังสามารถผ่านไปได้ เราก็น่าจะผ่านไปได้ซิ) หวังเช่นนั้นนะค่ะ
คำว่า คิดถึง คำว่ารัก ดูไปแล้วเขาพูดบ่อยกว่าเดิมมาก จนบางทีไม่รู้ว่าพูดให้เราตายใจหรือเปล่า หรือหลอกให้เราไม่ไปไหน (ขำ ขำ นะ) เมื่อก่อนเขาค่อนข้างเงียบ เรื่องจะบอกว่ารักเราไม่มี เคยถามก็บอกว่าดูไม่ออกหรือว่ารักไหม ทำไมต้องให้บอก แต่พอเกิดเรื่องบอกเราบ่อยขึ้น บางทีทำเหมือนสงสารเราซะงั้น ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ก็รู้สึกดีเวลาเขาบอก แต่มันก็ไม่เต็มร้อยนะ เพราะคิดว่าเขาก็คงบอกอีกคนเหมือนกัน
อย่างที่คุณทักทายบอก ถ้าเราไม่รัก เราก็จะไม่ร้อน ปมทุกอย่างก็จะคลาย ไม่แค้น ตอนนี้มันติดอยู่ที่เรายังรักเขาอยู่มาก เคยคิดจะไม่รักเขาจะรักตัวเองให้มาก ๆ แต่คนอยู่ด้วยกันทุกวัน และเคยมีความรักต่อเขามาตลอด สุดท้ายก็กลับไปรักเขาเหมือนเดิม แต่ตอนนี้พยายามทำใจให้ปล่อยวางให้ได้มากที่สุด แต่ก็หลุดบ่อย ๆ

นานๆ จะเห็นคุณทักทายระบายความในใจสักที ก็รู้สึกโล่งแทนค่ะ ดิฉันเห็นคุณทักทายเป็นคนที่เข้มแข็ง ก็รู้สึกดีใจแทนมากๆ เพราะความเข้มแข็งของคุณจะช่วยท่านอื่นๆ ที่กำลังอ่อนแอค่ะ
ส่วนคุณ นนนน ต้องพยายามอย่าคิดอะไรที่คาดหวังมากไปนะค่ะ เพราะความคาดหวังเป็นสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนชอบคิด อดคิด อดมโนภาพตามความรู้สึกไม่ได้ เมื่ออะไรมันไม่เป็นอย่างที่หวัง ความผิดหวังเข้ามาแทนที่ แล้วมันก็เป็นเช่นนี้สลับไปสลับมา

เจริญในธรรมค่ะ

รู้สึกดีนะค่ะ ที่ได้รับรู้เรื่องราวของคุณทักทายบ้าง ยอมรับว่าคุณมีสติก้าวทันความคิดของตัวเอง
ได้อย่างน่าชื่นชม ดิฉันก็กำลังพยายามอยู่ค่ะ แต่ยังกิเลสหนาอยู่คงจะอีกนาน .....แล้วคุณทักทาย
เข้ามาที่ลานนี้ได้อย่างไรค่ะ นานหรือยัง พวกเราทุกคนในบ้านหลังนี้คงจะทำบุญร่วมชาติกันมาใช่
ไหมค่ะ ชาตินี้จึงได้มาเกื้อกูลกำลังใจกันได้เป็นอย่างดี ......คุณทักทายอายุคงจะประมาณดิฉัน
คือย่าง 40 คุณคงไม่หาห่วงมาผูกคอแล้วใช่ไหม....สามีคุณก็ยังไม่ได้แต่งงานใหม่ ถ้าเค้ากลับมา
งอนง้อคุณจะใจแข็งตลอดไปไหมค่ะ....คือลึก ๆ ดิฉันก็รู้นะค่ะว่า "รักคือทุกข์" รักมากทุกข์มาก รัก
น้อยทุกข์น้อย ไม่รัก ก็ ไม่ทุกข์ ....แต่อยากให้ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าจังเลย ถ้าสามีดูแลลูกได้
ดีขนาดนี้ตามที่คุณเล่า เค้าน่าจะดูแลคุณได้ดีในอนาคตเหมือนกัน.....คนบางคนเคยพูดว่า คนเรา
จะตั้งตรงแข็งดั่งเช่นไม้ใหญ่ชีวิตก็จะอยู่แบบลำบาก ต้องรู้จักโอนบ้าง ผ่อนบ้าง ดั่งเช่น ต้นอ้อ ลู่ไป
ตามลม ถึงจะอยู่ได้ยาวนาน.....
......อาหมวยเชื้อสายจีน(เหมือนกัน) ดั่งดิฉันคิดไว้ไม่ผิด เอาเป็นว่าจินตนาการถูก 1 ข้อ แล้วค่ะ
แต่สงสัยจะผิดตรงลูกกะตามั้ง ดิฉันคิดไว้ว่าน่าจะตาไม่ตี่ไม่โต แต่ต้องหวานเจือใส คิดต่อว่า ต้อง
จมูกโด่ง ปากเยิ้มนิด ๆ คือไม่บางแต่อิ่ม ทรงผมคงจะทรงเรียบ ๆ ดำ ๆ รวบไว้ที่ท้ายทอย คิ้วต้อง
โก่งสีเข้ม น่องทู่นิด ๆ (ดิฉันทู่เลยค่ะ) และคงสูงประมาณ 162-165 ซม. ..(ตรงบ้างไหมเนียะ)

คุณนนนนค่ะ เมื่อก่อนดิฉันก็ถามสามีบ่อยนะว่ารักเราไหม เค้าก็ตอบแบบว่า ก็ดูที่การกระทำก็น่าจะ
รู้ ดิฉันก็จะแย้งว่าอยากให้พูดมากกว่า อยากฟัง เค้าก็ถึงจะพูดคงรำคาญมั้ง เดี๋ยวนี้สิแปลก ดิฉันไม่
เคยถามเลย แต่สามีเสียอีกเป็นฝ่ายถามดิฉันตลอดเลยว่ารักเค้าไหม ดิฉันก็ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น ยิ้ม
อย่างเดียว ......บางครั้งการ "ขืนใจ" ตัวเราเองชั่วขณะหนึ่งอาจจะเป็นผลดีแก่เราชั่วชีวิตก็เป็นได้
เพราะการที่เราทำ "ตามใจ" ตัวเองมันอาจจะเป็นผลกลับมาทำลายชีวิตของเราได้เหมือนกัน .....
ดิฉันเคยอยากชนะ อยากเห็นเค้าเจ็บปวด เหมือนดั่งดิฉันเป็น แต่มาคิดได้ว่า ถ้าเราขืนใจเรา นิ่งเฉย
เสีย ทำตัวให้น่ารัก เก็บอารมณ์ขุ่นมัวไว้ในใจ เราจะมีภาษีดีกว่าทางโน้นมากมาย .....แต่ในทาง
กลับกันถ้าเราทำตามใจตัวเรา ใส่อารมณ์กับเค้าเต็มที่ ประชด ต่อว่า หรือหงุดหงิดใส่ สามีคงไม่อยาก
จะเอาเวลาที่ว่างมาอยู่กับเราแน่ๆ เค้าต้องเลือกไปอยู่กับคนที่เค้าอยู่ด้วยแล้วสบายใจใช่ไหมค่ะ...อย่า
คิดมากค่ะ .