ตอนนี้คือเรากำลังสับสนว่าจะทำอย่างไรดี เพราะตอนนี้มีปัญหากับความรักคือ เราคบกับแฟนคนนึงมาเป็นระยะเวลา 1 ปี กว่า ที่ผ่านมาก้อมีทะเลาะกันบ้าง ตามประสาแฟนกันที่เปนเรื่องปกติ
ส่วนมากเป็นเรื่องระหว่างเราสองคน ขัดแย้งกัน แต่ไม่มีเรื่องมือที่สามเลย เพราะเราคิดว่าเรารักคนนี้ที่สุด เขารับเราได้ทุกอย่าง แต่เหมือนกับว่าเราไม่รู้จักพอ ยังมองหาคนอื่นไปเรื่อย พอเจอคนนี้ แฟนเพื่อน ยังงี้ รักกันดี เอาใจแฟน ก้อเกิดการเปรียบเทียบว่า ทำไมแฟนเราไม่เปนยังงั้นบ้าง เพราะหลายต่อหลายครั้งที่ทะเลาะกันแม้จะเปนเรื่องเล็กน้อย แต่เราเปนคนที่จิงจังมาก ทุกครั้งเขาก้อทำให้เราเสียน้ำตาตลอดมา จนทำให้เราอยากคบคนใหม่
ถึงตอนนี้เราเจอคนใหม่ เราคุยกับคนนั้น เขาดีมาก เข้ากับเราได้ทุกอย่าง เราสนิทกันมาก จนชอบกัน แต่เราก้อมีแฟนอยุแล้ว เขาก้อบอกว่าไม่อยากแย่ง สงสารแฟนเรา เราคุยกับคนนี้จนแฟนเราจับได้ จึงบอกให้เราเลิกคุยกับคนนี้ แต่เราไม่ยอมเลิก หรือเปนเพราะเราหลงคนนี้มากเกินไปนะ แฟนเราก้อบอกถ้าไม่เลิกคุยก้อเลิกกับเขาเอง เราก้อเสียใจอยุ แต่คนใหม่เราก้อเลิกไม่ได้ ส่วนคนเก่าเราก้อยังผูกพันอยุ เราควรจะทำอย่างไรดี คือตอนนี้สงสารแฟนมาก แต่ก้อเลิกกับคนใหม่ไม่ได้ หรือเราไม่ควรเลือกใคร เลิกยุ่งทั้งสองฝ่ายดีมั้ย แล้วอยุคนเดียว หรือต้องใช้เวลาในการคิดทบทวนตัดสินใจ ช่วยเราทีค่ะ อยากได้คำแนะนำ

เลือกให้ได้สักคนหนึ่ง...แล้วต่อไปต้องตั้งมั่นว่าจะไม่นอกใจแบบนี้อีกนะคะ

พี่เคยอยู่ในฐานะแฟนของน้อง พี่เข้าใจว่าเจ็บปวดแค่ไหน...อย่าเอาคำว่าความผูกพัน สงสารมาอ้าง
ถ้าจะเลิกเปลี่ยนใจแล้ว ก็เลิก อย่ากั๊ก อย่าเก็บ คนที่โดนนอกใจจะรู้สึกไร้คุณค่ามากพออยู่แล้ว...
ยิ่งน้องละล้าละลัง เลือกไม่ได้มีแต่เจ็บปวด ทำร้ายคนอื่น เป็นภัยเวรต่อกันนะคะ ^^

พี่เคยอ่านหนังสือของคุณดังตฤณเขาบอกว่า...
คนที่เข้ามาในขณะที่เรามีแฟนอยู่แล้ว ให้ถอยห่าง เพราะนั่นคือ "คู่บาป" มากกว่า "คู่บุญ"
คนที่ใช่ต้องเจอกันในเวลาที่มีสิทธิ์เท่านั้น...ถ้าน้องกับคนใหม่คบกัน เท่ากับว่าทำร้ายคนเก่านะคะ
แค่เริ่มต้นคบกันก็ทำร้ายอีกคนเสียแล้ว จะเป็นคู่บุญได้อย่างไร...ฝึกนิสัยมั่นคงในจิตใจ ถ้าจะเลิกกัน
ก็ขอให้เป็นการเลิกเพราะ "เราสองคน" ดีกว่า "เราสามคน" นะคะ

แต่ถ้าน้องคิดจะเลือกคนใหม่...ต่อไปก็ขอให้ตั้งใจว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก
และที่สำคัญถ้าเลือกได้แล้ว ไม่ว่าคนใหม่คนเก่า ให้เริ่มต้นใหม่ ชวนกันไปทำบุญ และตั้งใจรักษาศีลห้า
ชวนกันทำสิ่งดี เพื่อตัวน้องเองด้วยนะคะ

ถ้าว่ากันทางโลกมักได้ยินบ่อย "ความรักห้ามกันไม่ได้" แต่ที่จริงแล้วเป็น "กิเลส" มากกว่า
ยังไงก็คิดให้ดีก่อนตัดสินใจนะคะ ตัดสินใจก็ยอมรับผล ทำใจให้สบายนะคะ ขอให้โชคดี

ความจริงแล้วใจนี้มันก็ชอบทุกคนบางครั้งก็ชอบคนโน้นบางทีก็ชอบคนนี้เป็นอย่างนี้เรื่อยไป ความจริงเดือนนึงเราก็ชอบหลายคนแหละถ้าจะนับกันแล้ว แต่เราจะตกลงปลงใจกับเขาหรือไม่เท่านั้นเอง ถ้าตกลงปลงใจที่จะคบหาคนนี้แล้วดูว่ามันเป็นสุขหรือเป็นทุกข์ เขานิสัยไม่ดีหรือเรานิสัยไม่ดี ในกรณีคบหากันแบบเป็นแฟนเราก็อาจจะเลิกกับใครได้อยู่ แต่ถ้าได้แต่งงานกันแล้วต้องมีความซื่อสัตย์ไม่เป็นคนมักง่าย ไม่อย่างนั้นทุกคนก็จะเปลี่ยนคู่ไปเรื่อยๆจนเป็นปัญหาสังคม ตอนแรกก็ดีทุกคนแหละเป็นของธรรมดาคนเราชอบแสวงหาสิ่งใหม่อยู่เสมอเพราะความอยาก หรือรักมากเกินไปไม่เข้าใจในความรักจึงเกิดการผิดใจกันในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เมื่อเราหาคนที่คิดว่าเหมาะสมกับเราแล้ว เราควรมีความพอใจไม่แสวงหาใหม่เพราะจะทำให้วงจรแห่งความทุกข์นี้ไม่มีวันจบ ความจริงแล้วเราควรรักคนที่รักเรามากกว่าก็คือพ่อแม่ ท่านมีพระคุณกับเรามากเราควรมอบความรักให้แก่ท่านมากๆ ความรักเราจะไม่เสื่อมเลย

พี่คิดว่าน้องยังอายุน้อย ยังมีโอกาสเจอคนที่ดีๆอีกมาก ควรเลือกใครซักคน และคบกันแบบเพื่อนที่คอยดูแลกัน จะทำให้มีความสุขมากกว่า ความรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่ก็ต้องมาแบบถูกจังหวะและโอกาสจึงจะเหมาะสมค่ะ

ณ เวลานี้ยังไม่น่าโฟกัสเรื่องรักๆใคร่ๆ นะ เอาเวลาไปสนใจเรี่องเรียนดีกว่าไม๊คะ จริงอยู่ที่ว่ามันเรื่องธรรมชาติ(ที่)ทุกคนต้องประสบพบเจอ แต่มันยังมีเวลาให้ลองผิดลองถูกอีกมากมาย อย่าเพิ่งถึงกันหนักอกหนักใจขนาดนั้นเลย จริงๆนะ เวลาผ่านไปก็จะมานั่งเสียดายเวลาที่สนุกสนานกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คุณพ่อคุณแม่ ที่เวลาที่ควรจะสนุกและมีความสุขกับสิ่งเหล่านี้กลับมองข้ามไป กลับไปใส่ใจกับเรื่องอะไรไม่รู้ ความคิดเห็นนี้อาจจะดูแก่และล่าหลัง โบราณ แต่ก็ยืนยันว่าคิดอย่างนี้จริงๆคะ

ความรัก คือ ความอบอุ่น แต่ความยึดติด ความคาดหวัง ความเห็นแก่ตัว ทำให้เกิดทุกข์

คุณเอง กำลังทุกข์ เพราะเลือกไม่ได้ว่า จะทำอย่างไรให้ตัวเองรู้สึกเป็นสุข และ ทุกข์ให้น้อยที่สุด

กับคนใหม่ เริ่มต้นก็มักจะดีเสมอหละค่ะ เมื่อเวลาผ่านไป คุณเองก็อาจจะรู้สึกเช่นเดียวกับแฟนคนเก่า

กับคนแฟนคนเก่าของคุณ คุณเอาความผูกพันธ์ ความสุขเก่าๆ มายึดไว้ จึงตัดสินใจเลิกกับเค้าไม่ได้

อย่างที่กัลยาณมิตรท่านอื่นๆได้บอก คุณควรจะถอยห่างออกมาจากทั้งสองคน ได้มีเวลาอยู่คนเดียวใคร่ครวญ

ว่าตอนนี้ใจคุณต้องการใครกันแน่ หรือ คุณ อาจจะไม่ได้รักใครเลยทั้งสองคน

ในโลกนี้ไม่มีใครดีสมบูรณ์แบบหรอกค่ะ แม้แต่ตัวเราเอง

ไม่ว่าการตัดสินใจครั้งนี้ของคุณจะเป็นอย่างไร หากคิดอยากมีรักที่เป็นสุข ก็ขอให้เอาใจเค้ามาใส่ใจเราให้มากๆ

รักเพื่อให้ ... ไม่ใช่เพียงเพื่อจะเป็นผู้รับ ... แล้วคุณจะไม่ทุกข์เลยค่ะ

พี่ขอแนะนำนะ....เลิกกับคนใหม่เถอะ...เพราะน้องยังมีภาระผูกพันกับคนปจจุบันอยู่

อยู่กับปัจจุบัน ถ้าตอนนี้ เราคบกับคนปัจจุบัน...เราก็ต้องให้โอกาสเขา....ถ้าน้องคิดว่า พยายามแล้ว ก็ยังไม่ดีขึ้น จะต้องหันหน้าคุยกับคนปัจจุบันให้รู้เรื่อง ว่า เข้ากันไม่ได้เพราะอะไร ถ้าปรับตัวแล้วยอมรับได้มั้ย...

ส่วนคนใหม่....ถ้าเขาเป็นเนื้อคู่ของน้องจริง....สักวัน ทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางเอง (ถ้าเขาเป็นของเรา ก็ต้องเป็นของเรา)

แต่อย่างที่พี่ๆ ทุกท่านเตือนนะค่ะน้องค่ะ....ตอนนี้ เป็นเวลาของการศึกษา จะดีกว่ามั้ยค่ะ....
เรื่องความรัก...ถ้าจะมี....พี่อยากให้ความรักของน้อง เป็นกำลังใจให้น้องมีความเจริญก้าวหน้าในด้านการศึกษา...นะค่ะ


พี่เตือนในฐานะของผู้อาบน้ำร้อนมาก่อนค่ะ

ขอบคุนกับทุกคำแนะนำนะคะ หนูยอมรับว่าหนูผิดเองที่ไปยุ่งกับคนอื่น
ณ ตอนนี้หนูเลิกกับคนเก่าแล้ว หนูคบกับคนใหม่ ก้อมีความสุขดี(ตลอดไปรึป่าว)แต่มันจะเปนต่อไปอย่างไรไม่สำคัญ เพราะมันคือสื่งที่หนูได้เลือกแล้ว หนูคงไม่สองจิตสองใจแล้ว แต่หนูคงจะทำบาปกับคนนั้นมาก หนูคงได้รับกรรมในสิ่งที่หนูทำ อาจจะเกิดกับคนใหม่ของหนู เขาออาจจะทิ้งหนูเหมือนที่หนูเคยทิ้งแฟนเก่าหนูก้อได้ หนูจะทำอย่างงไีรให้ชดชเยความผิดที่ทำไปดีคะ เพราะหนูคงไม่อยากกลับไปหาเขาอีกแล้ว หนูผิดมากแล้ว ขอเริ่มต้นกับคนใหม่ดีดีดีีดีกว่าค่ะ

ความรักไม่ว่าเราจะอยู่กับคนไหนก็ตามแรกๆอะไรก็ดีไปหมดเป็นธรรมดาของการเริ่มต้นแต่พอนานไปแล้วมันมักจะไม่สวยหรูอย่างที่เราวาดฝันหรอกค่ะที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์รักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือรักจากพ่อแม่ค่ะแฟนเราจะมีกี่คนก็ได้แต่พ่อแม่เรามีได้แค่คนเดียว
อีกอย่างอายุหนูก็ยังน้อยอยู่ชีวิตข้างหน้าอีกยาวไกลต้องพบเจอคนอีกมากมาย ตอนนี้ตั้งใจเรียนเป็นดีที่สุดนะค่ะ