ไม่ ทราบจะทำยังไงกับชีวิตตัวเองดี ตอนนี้จิตใจไม่สงบเลย มีแต่ความหดหู่ เศร้า เสียใจ คิดไม่ตก ว้าวุ่นมากๆ พยายามสวดมนต์แล้ว แผ่เมตตาก็แล้ว พยายามไม่คิดอะไรก็ทำได้แค่ชั่วครู่ชั่วยาม นอนก็ไม่ค่อยหลับ พอรู้สึกตัวก็คิดแต่เรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ พอว่างๆก็คิดถึงแต่เขา คิดถึงว่าจะทำอย่างไรให้เขากลับมา อยากให้ผ่านพ้นเรื่องเลวร้ายนี้ไปได้สักที เวลาโทรไปหาเขา เราก็พูดถึงแต่เรื่องเดิมๆบ้าง ร้องไห้บ้าง เขาก็เบื่อไม่อยากฟัง ไม่อยากพูดด้วย เราก็เสียใจอีก คิดมากอีก ไม่มีความสุขเลย ในขณะที่เขาบอกว่าเราต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงได้แล้ว ไม่มีอะไรได้อย่างใจเราทุกอย่าง เรากับเขาไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ บางครั้งก็สับสนเองว่าตกลงเขาอยากให้เราปรับปรุงนิสัยไม่ดี หรือว่าไม่อยากคบกับเราจริงๆ เพราะเวลาที่บังเอิญต้องเจอกันก็เหมือนเขามองแบบสนใจอยู่ ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆค่ะ มืดแปดด้านเลย รู้สึกไม่อยากทำอะไรแล้ว รู้สึกเหนื่อยและเบื่อชีวิตตัวเองมาก เวลาผ่านมาได้เดือนกว่าๆแล้ว ก็ยังทำใจยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ดี และยังอยากโทรหาเขา อยากคุยกับเขาอยู่เหมือนเดิม ทั้งที่ความจริงแล้วเราก็ไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับเขา นอกจากเรื่องเดิมๆ เรื่องที่ทำให้เป็นทุกข์ไม่สบายใจอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ พี่ๆที่ลานธรรมช่วยชี้แนะหน่อยนะคะ อยากตัดใจให้ได้ อยากมีความสุข ถึงแม้จะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไม่ได้แต่ก็ยังอยากจะเหลือความรู้สึกที่ดีๆ ต่อกันไว้ อยากเป็นคนที่สงบบ้าง อยากเป็นคนที่ดีพออย่างที่เขาต้องการ
ไม่ ทราบจะทำยังไงกับชีวิตตัวเองดี ตอนนี้จิตใจไม่สงบเลย มีแต่ความหดหู่ เศร้า เสียใจ คิดไม่ตก ว้าวุ่นมากๆ พยายามสวดมนต์แล้ว แผ่เมตตาก็แล้ว พยายามไม่คิดอะไรก็ทำได้แค่ชั่วครู่ชั่วยาม นอนก็ไม่ค่อยหลับ พอรู้สึกตัวก็คิดแต่เรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ พอว่างๆก็คิดถึงแต่เขา คิดถึงว่าจะทำอย่างไรให้เขากลับมา อยากให้ผ่านพ้นเรื่องเลวร้ายนี้ไปได้สักที เวลาโทรไปหาเขา เราก็พูดถึงแต่เรื่องเดิมๆบ้าง ร้องไห้บ้าง เขาก็เบื่อไม่อยากฟัง ไม่อยากพูดด้วย เราก็เสียใจอีก คิดมากอีก ไม่มีความสุขเลย ในขณะที่เขาบอกว่าเราต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงได้แล้ว ไม่มีอะไรได้อย่างใจเราทุกอย่าง เรากับเขาไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ บางครั้งก็สับสนเองว่าตกลงเขาอยากให้เราปรับปรุงนิสัยไม่ดี หรือว่าไม่อยากคบกับเราจริงๆ เพราะเวลาที่บังเอิญต้องเจอกันก็เหมือนเขามองแบบสนใจอยู่ ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆค่ะ มืดแปดด้านเลย รู้สึกไม่อยากทำอะไรแล้ว รู้สึกเหนื่อยและเบื่อชีวิตตัวเองมาก เวลาผ่านมาได้เดือนกว่าๆแล้ว ก็ยังทำใจยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ดี และยังอยากโทรหาเขา อยากคุยกับเขาอยู่เหมือนเดิม ทั้งที่ความจริงแล้วเราก็ไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับเขา นอกจากเรื่องเดิมๆ เรื่องที่ทำให้เป็นทุกข์ไม่สบายใจอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ พี่ๆที่ลานธรรมช่วยชี้แนะหน่อยนะคะ อยากตัดใจให้ได้ อยากมีความสุข ถึงแม้จะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไม่ได้แต่ก็ยังอยากจะเหลือความรู้สึกที่ดีๆ ต่อกันไว้ อยากเป็นคนที่สงบบ้าง อยากเป็นคนที่ดีพออย่างที่เขาต้องการ