๐ โอ้”ความรัก”หนักจิตพิศวาส ใจจะขาดเมื่อไม่ได้ดังใจหวัง

เมื่อ”รักร้าง”ห่างสิ้นถึงภินทน์พัง ”ความรักดังผีร้าย”กลับกลายเป็น!!!

“ที่ใดที่มีรักมักมีทุกข์” จะสมสุขใจแท้ไม่แลเห็น

“มีแต่สุขทุกข์เศร้าเคล้าลำเค็ญ” “สุขที่เห็นแท้คือทุกข์-เป็นสุขลวง”!!!

๐ ไม่สมสุขลุกลามเป็น”ความแค้น”!!! “รักอัดแน่น”จนระเบิดเกิดหึงหวง

หาก”สมรัก”หลงงายงมระทมทรวง เมื่อ”รักลวง””มือที่สาม”ตามราวี

“รักเป็นพิษ”ผิดหวังก็”ชังมาก” แสนลำบากทนทุกข์ไม่สุขศรี

เมื่อ”รักสิ้น”กินน้ำตาทุกนาที “รักคนมีเจ้าของ”จึงต้องตรม....

๐ “รักคนผิด”คิดจนตายไม่หายเศร้า เบื่อ”รักเก่า”มี”รักใหม่”ยังไม่สม

“รักสามเส้า”เศร้านัก”รักระทม” เจอ”รักขม”ขื่นใจกลืนไม่ลง!!

แม้”รักซึ้ง”หนึ่งเดียวที่เกี่ยวข้อง ยาก”จิตสองรวมเป็นหนึ่ง”พึงประสงค์

ยังมีกระทบกระทั่งกันไม่มั่นคง มีขึ้น-ลงไม่ราบรื่นทุกคืนวัน!!

๐ ยิ่ง”รักเพลิน”เกินไปช้ำใจยิ่ง “รักชาย-หญิง”ล้วนทุกข์ไม่สุขสันต์

“รักทรยศ-ขบถรัก”หน่วงหนักครัน “รักสะบั้น-รักอลวน”บ่นกันอึง!!

เมื่อ”เบื่อรักหนักจิต”คิดไม่ตก “รักหนักอกหนักใจ”คิดไม่ถึง

หาก”หน่ายรัก”ลมหวนครวญคนึง “รักรำพึง”โหยหา”รักลาไกล”!!

๐ “รักสุดรัก”เพียงใด”กาย-ใจห่าง” “ระยะทาง”ยั้งหยุดฉุดไม่ไหว

ยิ่ง”ไกลตา”ชาย-หญิงยิ่ง”ไกลใจ” เหมือน”เถาวัลย์พันไม้”ช้ำใจนัก!!!

“รัก-ไม่รัก”พักใจไว้กับ”พระ- รัตนตรัย”สุดดีเป็นศรีศักดิ์

“รักพระพุทธ-พระธรรม-พระสงฆ์”ให้”จงรัก” จิตแน่นหนักกับ”องค์พุทธ”เป็นสุดงาม!!!

๐ ใคร”จะรักหรือไม่รัก”ไม่หนักจิต ชั่วชีวิตไม่กลัวยากในขวากหนาม!!

“แสงทิพย์ฯส่องเห็นผลเหตุ”ทุกเขตคาม “รักคุณงามความดี”บุญมีมา!!!

“รักพุทธะ-พระนิพพาน”ทุกกาลยุค จิตเป็นสุขเยือกเย็นเป็นนักหนา

เปิดหัวใจใสสว่างทางมรรคา ถึงเวลาขอ”กลับบ้านนิพพาน”เอยฯ.....

สาธุครับ

ความรักทำให้คนเราตาบอด
แต่ถ้าโลกนี้ขาดรัก .. คงไม่น่าดูเอาเสียเลย
อนุโมทนาครับ