วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 06:59  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 124 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 9  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 10:36 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ก.ย. 2009, 16:49
โพสต์: 21

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณ จขกท คะ อยากขอให้เข้มแข็งนะคะ ดูคุณอ๊อฟ และลองดูกระทู้เก่าของคุณอ๊อฟซิคะ เธอยังผ่านมาได้ด้วยดีเลย ดิฉันเชื่อว่าถ้าคุณเข้มแข็งก็คงจะผ่านวันฟ้าหม่นได้ในไม่ช้าเหมือนกันนะคะ

คุณอ๊อฟขอแสดงความยินดีด้วยอย่างยิ่งค่ะ smiley ที่ตอนนี้หัวใจคุณเปิดกว้างรับความรักครั้งใหม่แล้ว ขอให้รักครั้งนี้มีแต่ความเข้าใจ ความสุข และความซื่อสัตย์ต่อกันนะคะ ขอให้คุณอ๊อฟรักอย่างมีสตินะคะ

คุณ จขกท คะ ดิฉันขอให้คุณผ่านพ้นวันเหล่านี้ไปได้และได้พบรักครั้งใหม่ที่สดใสเหมือนคุณอ๊อฟในอนาคตนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 12:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 ต.ค. 2009, 17:14
โพสต์: 84

แนวปฏิบัติ: ตามดูจิต
งานอดิเรก: เลี้ยงแมว/ดูหนัง/เล่นเนต
สิ่งที่ชื่นชอบ: ธรรมะ
อายุ: 27

 ข้อมูลส่วนตัว


surakost เขียน:
สวัสดีค่ะทุกท่าน ตอนนี้เข้าวันที่ 2 แล้วน่ะค่ะผ่านไปอีกหนึ่งวัน ตอนนี้เริ่มตัดใจได้บ้างแล้วค่ะ เริ่มไม่พกโทรศัพท์เพราะถ้าเห็นโทรศัพท์ก็อยากติดต่อ โทรหาเขาเพราะคิดถึง แต่เมื่อคืนนี้ดิฉันรู้สึกเหงามาก ทนไม่ไหว กดเบอร์ไปหาเขา แต่แฟนเค้ายึดโทรศัพท์ไว้ ไม่ยอมให้รับรู้สึกสงสารตนเอง จนถึงได้ส่งข้อความไปหาเมียน้อยบอกว่าขอคุยกับแฟนแค่ 1 นาทีได้ไหมเพราะจะคุยเรื่องบ้านและรถเพราะยังเป็นชื่อของดิฉันอยู่
เค้าถึงยอมให้คุยกันเค้าดูไม่สนใจเราเลยค่ะเหมือนคนไม่เคยอยู่ด้วยกัน ทั้งที่เพิ่งอยู่ด้วยกันเมื่อวันอาทิตย์ที่ 8พฤศจิกายน 2552เอง เค้าใจร้ายมากค่ะ วันนี้เลยไม่ได้พกโทรศัพท์ทั้งวัน เริ่มตั้งแต่โทรศัพท์น่ะค่ะ เริ่มไปทีล่ะนิด ล่ะนิด น่ะค่ะขอบคุณกำลังใจทุกท่านค่ะ ดิฉันปลิ๊นกระทู้ทุกกระทู้ไปอ่านก่อนนอนด้วยค่ะ แต่ตอนนี้ยังนอนไม่ค่อยหลับค่ะ ต้องเพิ่งยานอนหลับ เรียกดิฉันว่าน้องนิดหน่อยน่ะค่ะ ตอนนี้รับราชการอยู่ที่จังหวัดอุบลราชธานี เป็นพื้นที่เงียบเหงา และกันดาร ทำให้เรายิ่งรู้สึกหดหู่มาก เพราะไม่มีร้านเสริมสวยหรือแหล่งช็อปปิ้งเลยค่ะ มีแต่ชาวบ้านและ ได้แต่นั้งมองน้ำโขงทุกวัน ตอนนี้ยังไม่ได้บอกทางบ้านเลยค่ะกลัวแม่เสียใจและเป็นห่วง คิดถึงแม่และพ่อแต่การเดินทางที่แสนยาวไกล เราจึงเศร้าค่ะ หดหู่มากค่ะ อยากกลับบ้านแต่หนทางยาวไกลมาก เลยได้แต่อยู่คนเดียว ยิ่งแต่คิดเรื่องของเขา ทุกวัน



คุณ surakost คะ ถ้าเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว คุณจะลองรับข้อเสนอแนะของดิฉันไปใช้ก็ไม่เสียหายนะคะ เพราะ ดิฉันก็เข้าใจอารมณ์ของคุณ ดิฉันเคยอยู่ในภาวะเดียวกับคุณมาแล้ว แต่ก็ยังดีที่ตัวเองไม่เจอเรื่องแย่ๆขนาดนี้ แต่ก็เข้าใจค่ะถึงความรู้สึกที่มันยากจะบรรยายนั้น

แต่เราต้อง ยืนอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริงของชีวิตนะคะ
เรื่องของคุณ มันยากที่จะให้มันเป็นดั่งที่หวัง เพราะความลุ่มหลง มัวเมา ในกามาอารมณ์นั้นเป็นสิ่งที่
ปล่อยยากที่สุด โดยเฉพาะมนุษย์ผู้ชาย ถ้าเขาได้ยึด ได้เหนี่ยวกับสิ่งที่ "พึงพอใจ" แล้วด้วยซ้ำ การจะไปทำให้หวนคืนกลับมา มันก็ยิ่งไกลออกไป ....คุณลองสังเกตสิคะ ว่าดิฉันพูดจริงหรือเปล่า ว่า
"ยิ่งคุณพยายามเข้าหา เขาก็ยิ่งอยากหนีไปให้พ้นๆ"

มันเหมือนแรง ต้านทานกันเอง มันไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้าคุณหันหน้าเข้าศึกษาทางธรรมะ จะรู้ว่ามันเป็นธรรมชาติ ของกรรม...เมื่อก่อนมีแค่คุณกับเขา ตอนนี้มีอีกคนเข้ามา แรงกรรมมันเหวี่ยงกันไปกันมาแบบนี้แหละ...หมดกรรมเมื่อไหร่ ก็ต่างคนต่างอยู่อย่าง "สงบใจได้"

อยากจะแนะนำว่า อะไรๆที่เคยเป็นของกันและกัน ก็จัดการเก็บ ทิ้ง บริจาค หรือจะเอาไปทำอะไรที่มันเป็นการอุทิศส่วนกุศลระหว่างกัน ทำได้ ทำไปเลย
คุณเชื่อไหม ว่าของเพียง 1 ชิ้นที่เราเก็บไว้ มันสามารถทำให้เราทุรนทุรายได้เมื่อเห็นมันนะคะ
แล้วคุณมีของกี่ชิ้นที่มีร่วมกับเขา...

อีกอย่าง ผู้ชายถ้ามันดีจริง อย่างน้อยมันต้องรักษาน้ำใจกันบ้าง เห็นแก่ที่เคยอยู่ร่วมกันมา เป็นแฟนไม่ได้ ก็ให้เวลาเป็นเพื่อนกันก็ได้ หรือถ้าไม่อยากเป็นเพื่อนกัน เขาก็ควรจะเป็นลูกผู้ชาย และสุภาพมากกว่านี้ ...ดิฉันเห็นผู้ชายหลายๆคนที่เขาเลิกกับแฟน เขาไม่เห็นต้องหยาบช้าขนาดนี้เลย จะบอกว่า คุณควรใช้สติตรองให้ดีก่อนนะคะ ว่าทำไมพวกเขาถึงได้กระทำกับคุณ ราวกับคุณไม่ใช่คน...แล้วคนแบบนี้ควรค่าที่จะยังอยากได้กลับมาอีกหรือ....แต่ก็เอาเถอะค่ะ คำว่ารัก มันมักทำให้คนตาบอด เมื่อก่อนฉันก็เป็น เพียงแต่ไม่อยากให้คุณมานั่งนึกในวันหลังว่า "เออ Ku ไม่น่าไปให้พวกมันทำอย่างนั้นเลย"

คุณเป็นข้าราชการ มีเกียรติ มีหน้าที่การงาน คนเราจะเจอเรื่องให้เจ็บปวดแค่ไหน ก็ต้องหัดรู้จักมีศักดิ์ศรี รักตัวเอง มองว่าเราเป็นลูกมีพ่อมีแม่ พ่อแม่ยังไม่เคยมาทำกับเราแบบนี้ แล้วพวกนั้นเป็นใคร
ยิ่งคุณรุกมากเท่าไหร่ ขอบอกเลยว่าคุณก็ยิ่งหมดค่า ไร้ราคาเร็วขึ้นเท่านั้น
ท่องจำเอาไว้ว่า "อดทน ฉันต้องอดทน อย่าให้พวกนั้นมาทำกับเราแบบนี้อีก" เวลาจะโทรไปหาเขา ก็ให้นึกเวลาที่โดนพวกเขาทำอะไรกับคุณไว้บ้างก็ดี เจ็บแล้วก็ต้องจำนะคะ ถ้าเขาทำคุณได้ขนาดนี้ คุณยังมัวไปเป็นนางเอกในนิยาย ก็คงไม่มีทางจบสวยเหมือนในละครหรอก ชีวิตจริงมันต้องสู้กัน

เบอร์โทรนะ ลบเบอร์ทิ้งไปซะ อะไรที่มีร่วมกัน ถ้าคุณมีสิทธิ์ตัดสินใจก็ทำไปเลย อย่าหาข้ออ้างแค่มีเรื่องจะโทรไปหาเขา พวกคุณโตๆกันแล้ว เขามองคุณออก และมีแต่จะรำคาญ

ส่วนเรื่องที่อยู่ที่นั้นแล้วเงียบเหงา จะบอกว่าจังหวัดนี้มีพุทธสถานเยอะแยะ คุณเอาเวลานี้นะ ไปทำบุญ มีมอไซต์ขี่มอไซต์ไปแต่เช้าไปใส่บาตรนะ ใส่ทุกๆวัน (นี่ฉันหากิจกรรมให้คุณทำแก้เหงาแล้วนะ) ใส่เสร็จก็มากรวดน้ำ อุทิศไปให้สองคนนั้น บอกว่าขอให้เลิจองเวรและอโหสิกรรม ส่วนคุณก็ตั้งจิตอธิฐานขอให้พบแต่สิ่งที่ดีๆ แล้วพอทำเสร็จ เวลาว่างๆช่วงไหน ก็มาเข้าบอร์ดนี้ ลองไปอ่านเรื่องของคนอื่นดูบ้าง จะได้รู้ว่า ไม่ใช่มีเราคนเดียวหรอกที่มีทุกข์ที่สุด บางคนมีลูกแล้วก็มาเจอเรื่องแบบนี้ แย่กว่าเราอีกด้วยซ้ำ ดิฉันชอบอ่านเรื่องที่หลายๆคนมาโพสในกระทู้มาก ที่ชอบไม่ใช่อยากรู้เรื่องชาวบ้านนะคะ แต่รู้สึกว่าพอ ได้อ่าน จะเห็น
1.สัจจะธรรมของความรัก ว่ามีรัก ย่อมมีพรัดพรากเป็นของธรรมดา
2.มีคนอื่นที่เขาทุกข์ยิ่งกว่าเรา เราถึงต้องบอกตัวเองเสมอไงว่า อย่ามองคนที่สูงที่ดีกว่า แต่ให้มองคนที่เขายังแย่ยิ่งกว่าเรา แล้วคุณจะรู้ว่า คุณไม่ได้ทุกข์ที่สุดในโลกหรอก และโชคดีแค่ไหน ที่ไม่เจอเรื่องอย่างคนนั้น คนนี้นะคะ

- ส่วนวันเสาร์อาทิตย์ ก็ไปทำบุญ นั่งสมาธิ หรือกลับบ้านให้บ่อยขึ้น พยายามอย่าทำตัวว่าง หรือไม่ก็ไปหาเรียนทำอะไรเสริม ทำแล้วก็ลองเอามาทำมาหากิน คือ ทำอะไรก้ได้อย่าให้ตัวเองว่างในรระยะนี้มากที่สุด คุณคิดล่วงหน้าไว้เลยว่าแต่วันคุณจะทำอะไร อยากทำอะไร ไม่ใช่มัวแต่ไปมองลุ่มน้ำโขงนะคะ บรรยากาศอย่าให้มันพาไป
- ลองไปฟังเพลง Live & Learn ของ กมลา เพลงนี้ดีมากๆ ฟังแล้วมันให้กำลังใจชีวิตดี ขอบอก

ฉันก็แนะนำคุณได้เท่านี้แหละ ซึ่งล้วนแต่เป็นสิ่งที่ดิฉันเคยนำมาใช้ แล้วได้ผลจริงๆ สำคัญคือ สิ่งที่คุณคิดนะคะ ถ้าคิดบวก คิดดี ก็จะดี ถ้าคิดลบ คิดวนเวียน คิดซ้ำๆ ย้ำๆ ไม่รู้จะคิดไปทำไม มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรในตัวคุณหรอกนะคะ

โชคดีค่ะ



.....................................................
จงขอบคุณเมื่อความทุกข์เกิด เพราะมันคือบทเรียนให้เราก้าวหน้า


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 12:43 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


surakost เขียน:
บางครั้งก็มีแอบคิดอยู่บ้างค่ะว่าเค้าคงอยู่ด้วยกัน
กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ทำเหมือนที่ทำกับเราทุกอย่างคิดแล้วปวดใจค่ะ
ในขณะที่เรานั้งกอดเข่าร้องไห้เดียวดาย


ทุกคนที่มีปัญหาเป็นแบบนี้แทบทุกคน
หลีกเลี่ยงที่จะคิดแบบนี้ไม่ได้เลย ใจเรานี่ก็แปลกนะค่ะ คนอื่นเขาทำให้เราช้ำใจ
เสียใจอยู่แล้ว แต่ใจเราเองก็กลับช่วยคนอื่น โดยการคิดแบบนี้แหละ
ทั้งตอกย้ำ ทั้งซ้ำเติมตัวเอง แทนที่จะสงสารและเข้าข้างตัวเอง :b10:

บางที่สิ่งที่เราคิด จินตนาการว่าเขาคงจะทำอย่างนั้นอย่างนี้กัน
คงจะทำเหมือนที่เคยทำกับเรา คงจะทำแบบนั้น ทำแบบนี้ กำลังหวานกันอยู่
(เผลอๆเป็นเรทอาร์อีกต่างหาก) ก็อบปี้มาจากเรื่องเก่าของเราเลย
ซึ่งมันก็อาจจะไม่ใช่ก็ได้ ใครจะรู้ ขณะที่เรากำลังคิดว่าเขากำลังชื่นมื่นกันอยู่นั้น
สภาพความเป็นจริง เขาก็อาจกำลังเข้าหน้ากันไม่ติดก็ได้ :b33:

อย่าไปแต่งเติมความคิดซิค่ะ คิดถึงอดีตก็รวดร้าวพออยู่แล้ว นี่ไปคิดถึงอนาคตให้เขาอีก
ไม่เหนื่อยเหรอค่ะ? ดึงใจ ดึงความคิดให้อยู่กับตัวเองให้มากที่สุดดีกว่า ดูแลตัวเอง
ให้ดี มีใครเข้ามาคุยด้วย ก็เปิดใจรับพิจารณา อย่างมีสติ คนเราคงไม่โชคร้าย
ซ้ำสองหรอกจริงไหมค่ะ? :b4:

อย่าลืมเล่าเรื่องลึกลับของแม่น้ำโขงมาให้ฟังนะค่ะ จะคอย แบ่งเวลาที่จะคิดเรื่องนั้น
มาเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟังก่อน เด้อ..นางเด้อ... :b13:

คืนนี้ไม่ต้องทานยานอนหลับแล้วนะค่ะ วิ่งสักห้าร้อยเมตร แล้วกลับมาอาบน้ำนอน
สวดมนต์ ทำใจให้สบาย แผ่เมตตาไปให้เจ้ากรรมนายเวรเสีย พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาจะได้
สดชื่น มีอะไรดีๆ คอยอยู่ข้างหน้าเยอะแยะค่ะ ฝันดีนะค่ะ :b19:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 13:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 พ.ย. 2009, 11:40
โพสต์: 21

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุุณค่ะพี่taktay ตอนนี้เริ่มทำงานมากขึ้น พยายามไม่คิดเรื่องเก่าๆแล้วค่ะ (แต่ก็แอบแวบคิดนิดหนึ่งค่ะ) เอาแล้วน่ะค่ะจะเล่าเมืองที่นิดหน่อยอยู่ให้ฟังเป็นเมืองที่สงบมากมีอารยธรรมเก่าๆเยอะเลยค่ะ ดินแดนที่หน่อยอยู่นี้เป็นบ้านเกิดของหลวงปู่มั่นน่ะค่ะ วัดต่างๆที่อยู่ในพื้นที่นี้ เป็นวัดที่มีอารยธรรมมากมายค่ะ ไม่ว่าจะเป็นวัดภูหล่น วัดภูจันแดงสวยงามมากค่ะ แต่นิดหน่อยเพิ่งมาบรรจุใหม่ยังไม่รู้รายละเอียดมากน่ะ ค่ะต้องอยู่ไปอีกสักนิดค่ะ ส่วนความลึกลับของแม่น้ำโขงนั้น เกี่ยวกับบั้งไฟพญานาคนั้นหน่อยก็มีโอกาศได้ไปสัมผัสบรรยากาศนั้นแล้วน่ะค่ะแต่มันขึ้นไม่มากค่ะ ไม่เท่าของจังหวัดหนองคายค่ะ แต่ก็เป็นความอัศจรรย์น่ะค่ะที่ลูกไฟโผล่ขึ้นมาจากน้ำ บางคนบอกว่าขึ้นจากฝั่งลาว บ้างก็ว่าขึ้นจากกลางน้ำ เลยไม่รู้ว่าขึ้นจากไหนกันแน่ เอาอย่างนี้แล้วกันน่ะค่ะ "เชื่อในสิ่งที่เฮ็ดเฮ็ดในสิ่งที่เชื่อค่ะ" ส่วนอาการในตอนนี้รู้สึกเบา ขึ้นมาอีกนิดค่ะ แต่ความทุกข์ทรมานไม่ยังไม่หมดไปจนกว่าจะถึงเวลาของมันเอง เข้ามาคุยกันอีกน่ะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 14:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีจ๊ะน้องนิดหน่อย เข้มแข็งไว้นะ พี่ๆเขาแนะนำไว้แล้วน้องลองนำไปทำดูนะ โดยเฉพาะเรื่องการทำบุญ ใส่บาตร สวดมนต์ และถ้าปฏิบัติธรรมด้วยได้ยิ่งดี จะทำให้จิตใจเราทุกข์ทรมานน้อยลง คิดเสียว่าตอนนี้เรากำลังชดใช้กรรมเก่าอยู่ น้องยังไม่มีลูกกับเขา จึงไม่เป็นการยากเลยที่จะตัดเขาออกไปวงจรชีวิตของเรา อ่านจากที่น้องเล่ามา เขาไม่มีคุณค่าพอที่จะเป็นคู่ชีวิตของน้องเลยสักนิด ค่อยๆตัดใจไปนะ ชีวิตและอนาคตของน้องยังอยู่อีกยาวไกล อย่าไปทุ่มกายทุ่มใจให้กับคนเช่นนั้นเลย รักนะจึงบอก


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 16:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ก.ค. 2009, 16:10
โพสต์: 149

งานอดิเรก: ปลูกต้นไม้
ชื่อเล่น: off
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b4: :b4: เข้ามาเป็นกำลังใจค่ะ คุณนิดหน่อยเพื่อนร่วมอาชีพและคนภาคอีสานบ้านเฮา สู้ๆนะคนอีสานบ้านเฮาต้องเข้มแข็ง ข้าราชการไทยต้องไม่หวั่นไหว เราเป็นข้าราชการในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว อย่าเอาศักดิ์ศรีของเราไปให้ผู้ชายที่ไม่รักดีเขาย่ำยีเลยค่ะ รักตัวเอง ดูแลตัวเองให้สวยๆ และเป็นคนดีทำหน้าที่ข้าราชการไทยให้สมกับที่เราสู้อุตส่าห์อ่านหนังสือสอบมากว่าจะได้ ยากเหมือนกันเน้อ..ดิฉันชอบเมืองอุบลค่ะ เป็นจังหวัดที่น่าอยู่มากค่ะ และก็ได้มีโอกาสได้ไปวัดหนองป่าพงที่ อ.วารินชำราบ ดิฉันชอบที่นี่มากๆ ค่ะ เงียบสงบ ร่มเย็น เหมาะแก่การมาปฏิบัติธรรม คุณนิดหน่อย ไม่ทราบอยู่ อ.อะไรคะ อ.โขงเจียมหรือเปล่าคะ ที่นั่นบรรยากาศดีค่ะ ชอบเหมือนกันไปดูแม่น้ำสองสีพักผ่อนที่รีสอร์ทติดแม่น้ำ ไม่ทราบว่าตอนนี้เปลี่ยนไปมากหรือยัง ลองเก็บภาพมาฝากพวกเราดูกันบ้างนะคะจะได้ไม่ต้องนั่งคิดถึงเขาไงคะ :b12: :b12: แล้วจะแวะเข้ามาใหม่นะคะ

.....................................................
(กัมมุนา วัตตะตี โลโก)
สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 16:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ก.ค. 2009, 16:10
โพสต์: 149

งานอดิเรก: ปลูกต้นไม้
ชื่อเล่น: off
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คนธรรมดา เขียน:
คุณ จขกท คะ อยากขอให้เข้มแข็งนะคะ ดูคุณอ๊อฟ และลองดูกระทู้เก่าของคุณอ๊อฟซิคะ เธอยังผ่านมาได้ด้วยดีเลย ดิฉันเชื่อว่าถ้าคุณเข้มแข็งก็คงจะผ่านวันฟ้าหม่นได้ในไม่ช้าเหมือนกันนะคะ

คุณอ๊อฟขอแสดงความยินดีด้วยอย่างยิ่งค่ะ smiley ที่ตอนนี้หัวใจคุณเปิดกว้างรับความรักครั้งใหม่แล้ว ขอให้รักครั้งนี้มีแต่ความเข้าใจ ความสุข และความซื่อสัตย์ต่อกันนะคะ ขอให้คุณอ๊อฟรักอย่างมีสตินะคะ

คุณ จขกท คะ ดิฉันขอให้คุณผ่านพ้นวันเหล่านี้ไปได้และได้พบรักครั้งใหม่ที่สดใสเหมือนคุณอ๊อฟในอนาคตนะคะ



ขอบคุณนะคะคุณคนธรรดา สำหรับคำแนะนำและคำอวยพรดิฉันก็ขอให้คำอวยพรเหล่านั้นกลับไปหาคุณคนธรรมดา 100 เท่า 1,000เท่าเลยคะ :b8: :b8:

.....................................................
(กัมมุนา วัตตะตี โลโก)
สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 พ.ย. 2009, 01:56 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


อย่างน้อยๆ วันนี้ก็ดีกว่าเมื่อวานใช่ไหมค่ะ?
น้องนิดหน่อย แล้วมันจะค่อยๆดีขึ้นไปเรื่อยๆ
แล้ววันหนึ่งในอนาคต ถ้าเราคิดย้อนกลับมานึกถึงเหตุการณ์
ในตอนนี้ เราจะรู้ว่า มันไม่มีอะไรเลย ก็แค่ผ่านมา
แล้วก็ผ่านไป สู้สู้ค่ะ กำลังใจเพี๊ยบ แล้วจะแวะมา
ฟังเรื่องเล่าจากสาวอุบลอีกเด้อ..นาง..เด้อ :b28:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 พ.ย. 2009, 09:28 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 พ.ย. 2009, 11:40
โพสต์: 21

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ..พี่อ๊อฟ..พี่taktay..และทุกคนค่ะ..
เมื่อวานไม่ได้โทรหาเค้าทั้งวัน....และทั้งคืน......และอาจจะตลอดไป....ค่ะ ตื่นเช้าขึ้นมาต้องมาเช็คกระทู้ค่ะว่ามีมาให้กำลังใจมากน้อยเพียงใด...ยอมรับเลยค่ะกำลังใจจากพวกพี่ๆตอนนี้เหมือนแสงสว่างที่นำทางให้ค่ะ ดีกว่าที่เราจะคลำทางไม่ถูก หลังจากที่เราโดยน็อคแล้ว แต่ตอนเช้าเมือเช้าเอารูปแต่งงานขึ้นมาดูค่ะยอมรับว่าคิดถึงมากๆค่ะ แต่จะพยายามตัดให้ได้ค่ะ ส่วนเรื่องที่พี่อ๊อฟถามตอนนี้นิดหน่อยอยู่ที่ไหนอยู่ที่อำเภอศรีเมืองใหม่ค่ะซึ่งแยกออกมาจากอำเภอโขงเจียมค่ะ ตอนนี้บรรยากาศที่อำเภอโขงเจียมกำลังสบายมากๆค่ะไม่หนาวไม่ร้อนเหมือนเดิม ไม่ทราบว่าตอนพี่อ๊อฟมาปีไหนค่ะ เพราะตอนนี้บ้านพักก็เริ่มมากขึ้นจากเดิมแล้วค่ะ เดี๋ยวเอาภาพมาให้ดูน่ะค่ะ แต่ตอนนี้ยังไม่เคยเก็บภาพเลยค่ะ แต่ซื้อโปสการด์มามากมายเลยค่ะ ....... ขอให้มีความสุขในวันหยุดพรุ่งนี้น่ะค่ะ.........


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 พ.ย. 2009, 10:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ก.ค. 2009, 16:10
โพสต์: 149

งานอดิเรก: ปลูกต้นไม้
ชื่อเล่น: off
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


surakost เขียน:
สวัสดีค่ะ..พี่อ๊อฟ..พี่taktay..และทุกคนค่ะ..
เมื่อวานไม่ได้โทรหาเค้าทั้งวัน....และทั้งคืน......และอาจจะตลอดไป....ค่ะ ตื่นเช้าขึ้นมาต้องมาเช็คกระทู้ค่ะว่ามีมาให้กำลังใจมากน้อยเพียงใด...ยอมรับเลยค่ะกำลังใจจากพวกพี่ๆตอนนี้เหมือนแสงสว่างที่นำทางให้ค่ะ ดีกว่าที่เราจะคลำทางไม่ถูก หลังจากที่เราโดยน็อคแล้ว แต่ตอนเช้าเมือเช้าเอารูปแต่งงานขึ้นมาดูค่ะยอมรับว่าคิดถึงมากๆค่ะ แต่จะพยายามตัดให้ได้ค่ะ ส่วนเรื่องที่พี่อ๊อฟถามตอนนี้นิดหน่อยอยู่ที่ไหนอยู่ที่อำเภอศรีเมืองใหม่ค่ะซึ่งแยกออกมาจากอำเภอโขงเจียมค่ะ ตอนนี้บรรยากาศที่อำเภอโขงเจียมกำลังสบายมากๆค่ะไม่หนาวไม่ร้อนเหมือนเดิม ไม่ทราบว่าตอนพี่อ๊อฟมาปีไหนค่ะ เพราะตอนนี้บ้านพักก็เริ่มมากขึ้นจากเดิมแล้วค่ะ เดี๋ยวเอาภาพมาให้ดูน่ะค่ะ แต่ตอนนี้ยังไม่เคยเก็บภาพเลยค่ะ แต่ซื้อโปสการด์มามากมายเลยค่ะ ....... ขอให้มีความสุขในวันหยุดพรุ่งนี้น่ะค่ะ.........


สวัสดีค่ะ ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ค่ะ อ๊อฟเป็นน้องคุณนิดหน่อยอยู่ 1 ปีค่ะแหะๆๆ :b12: เราสองคนมีปัญหากับโทรศัพท์เหมือนกันเลยค่ะแต่ไม่นานหรอกค่ะคุณนิดหน่อยจะไม่มีปัญหากับมันอีก แล้วเรื่องรูปดิฉันแก้ปัญหาโดยเอามันให้พ้นสายตาค่ะ เก็บไว้ไหนก็ได้อย่าเอามันขึ้นดูอีกเพราะดูแล้วผู้หญิงเราก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ นอกจากร้องไห้ๆๆๆๆ เข้าใจความรู้สึกของคุณนิดหน่อยนะคะว่าเจ็บปวดทรมานแค่ไหน แต่เวลาจะช่วยเหลือเรา และตัวเราเองต้องช่วยเหลือด้วยนะคะทางไหนที่ตัวเองทำแล้วเจ็บหรือสิ่งไหนที่คิดแล้วเจ็บก็พยายามสลัดมันออกไปซะ
น่าอิจฉาคุณนิดหน่อยนะคะที่ได้ทำงานในบรรยากาศที่น่าอยู่มีสถานที่ท่องเที่ยวเยอะ อ๊อฟไปปี 2550 ค่ะรู้สึกว่าจะไปพักที่ทอแสงรีสอร์ทน่ะค่ะ ที่โน่นคงจะเปลี่ยนไปมากยังคิดถึงบรรยากาศที่นั่นอยู่เลยอย่าลืมเก็บภาพบรรยากาศมาฝากพวกเราชาวลานธรรมจักรด้วยนะ..ขอให้คุณนิดหน่อยมีความสุขกับวันหยุดเช่นกันค่ะ....เป็นกำลังใจให้คุณนิดหน่อยผ่านพ้นทะเลทุกข์ด้วยดี สู้ๆๆๆค่ะ :b4: :b4:

.....................................................
(กัมมุนา วัตตะตี โลโก)
สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 พ.ย. 2009, 10:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 15:01
โพสต์: 408

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เชื่อคุณอ๊อฟ เธอเถอะ เพราะเมื่อก่อนก็ทุกข์ แต่ตอนนี้คุณอ๊อฟพ้นทุกข์แล้ว มีแต่สุขๆๆๆๆๆๆจ้า

อย่าท้อแท้ สิ้นหวังนะค่ะ อย่าอยู่คนเดียวเพราะจะทำให้คิดมาก หากิจกรรมมาทำเยอะๆ

เวลาจะเป็นเครื่องช่วยรักษาใจของเราค่ะ

สู้ๆ นะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 พ.ย. 2009, 15:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ก.ค. 2009, 16:10
โพสต์: 149

งานอดิเรก: ปลูกต้นไม้
ชื่อเล่น: off
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณเพชร เขียน:
เชื่อคุณอ๊อฟ เธอเถอะ เพราะเมื่อก่อนก็ทุกข์ แต่ตอนนี้คุณอ๊อฟพ้นทุกข์แล้ว มีแต่สุขๆๆๆๆๆๆจ้า

อย่าท้อแท้ สิ้นหวังนะค่ะ อย่าอยู่คนเดียวเพราะจะทำให้คิดมาก หากิจกรรมมาทำเยอะๆ

เวลาจะเป็นเครื่องช่วยรักษาใจของเราค่ะ

สู้ๆ นะค่ะ


สวัสดีค่ะคุณเพชร แหม...คุณเพชรก็พูดเกินไปแล้วกระมัง ยังไม่พ้นทุกข์ซะทีเดียวหรอกค่ะอาจจะเจอทุกข์ในอีกไม่ช้าก็ได้ :b9: :b9:

คิดถึงคุณเพชรนะคะหวังว่าคุณเพชรจะเข้มแข็งเหมือนชื่อแล้วนะคะ มีความสุขเช่นกันค่ะ
:b3: ขอยืมบ้านคุณนิดหน่อยทักทายพี่สาวหน่อยนะคะ :b12: :b12:

.....................................................
(กัมมุนา วัตตะตี โลโก)
สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 พ.ย. 2009, 02:14 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


สวัสดีค่ะคุณครู
วันนี้เป็นอย่างไรบ้างค่ะ?
สาวๆ มักจะฟื้นตัวเร็วนะ
ดูอย่างสาวน้อย"อ็อฟ" ซิ
ตามไม่ทันเลย หายแบบ
ไม่เหลือร่องรอยความเจ็บปวด
ไว้ให้เห็นเลย หวังว่านิดหน่อย
ก็คงจะเหมือนคุณอ็อฟ นะค่ะ
แค่แวะมาเยี่ยมค่ะ รออ่านเรื่อง
"ลุ่มน้ำโขง" อยู่เด้อ...นาง.... :b13:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 พ.ย. 2009, 12:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 พ.ย. 2009, 11:40
โพสต์: 21

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ..คุณอ๊อฟ..พี่taktay..และทุกคนค่ะ..
ขอโทษน่ะค่ะที่เรียกพี่ ตอนนี้เหตุกราณ์ผ่านมาได้ 1 อาทิตย์เต็มพอดีค่ะ คิดถึงอยู่บ้างเป็นบางเวลา พยายามที่จะไม่คิดแต่ก็อดไม่ได้ ค่ะ เพราะการที่เราคบกับใครมาเป็น 10 ปี นั้นมันยากที่จะตัดใจน่ะค่ะแต่ดิฉันก็คงต้องเห็นแก่เด็กที่จะเกิดมาค่ะ จะพยายามต่อสู้ต่อไปค่ะ ตอนนี้พยายามหาอารัยทำแก้เหงาบ้าง เข้าร้านเสริมสวย ทำเล็บ รู้สึกว่ารักตัวเองมากขึ้น ส่วนเรื่องความรักอยากพักไว้ก่อน แต่ก็มีเข้ามาเรื่อยๆจนตั้งตัวไม่ทัน ไม่คิดว่าการเป็นแม่ม่ายนั้นจะเนื้อหอมขนาดนี้น่ะค่ะ แต่การที่เราซื่อสัตย์กับใครมาตลอด 10 ปี ไม่เคยเหลียวตามองใครนอกจากเค้ามันก็เป็นเรื่องยากที่จะมองใครได้อีก ตราบใดที่ใจเรายังตัดเค้าไม่ขาดเราคงยังจะเปิดรับใครเข้ามาในใจไม่ได้ใช่ไหมค่ะ แต่จะพยายามตัดให้ขาดให้ได้ ตอนนี้กลัวการมีรักครั้งใหม่ กลัวว่าจะเหมือนสุภาาษิตที่ว่า หนีเสือปะจรเข้ ค่ะ แต่การมีเพื่อคุยก็ทำให้เราลืมได้เป็นบางช่วงน่ะค่ะ ต้องใช้เวลาเน๊ะไม่รู้ว่าอีกนานเท่าใด แต่จะสู้ๆสู้ๆ พี่taktay ถามเรื่องน้ำโขงนั้น ไม่ค่อยรู้รายละเอียดเลยค่ะ แต่ตอนนี้น้ำรู้สึกไหลเชี่ยว น่ากลัวมากค่ะ จนบางครั้งอดคิดว่ามีพญานาคจริงๆใต้น้ำ ชาวบ้านแถวนั้น เคยเล่าว่า ออกไปตกปลาแล้วเห็นพญานาคมาเล่นน้ำให้เห็นไม่ทราบว่าจริงหรือเปล่าน่ะค่ะเพราะมันเป็นเรื่องเล่าจ้า คุณอ๊อฟเปิดรับคนใหม่ได้อย่างไรค่ะ ถามได้ไหมเอ่ย ทำใจได้อย่างไรค่ะ ที่จะเปิดรับคนใหม่


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 พ.ย. 2009, 15:21 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 15:01
โพสต์: 408

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


surakost เขียน:
การที่เราคบกับใครมาเป็น 10 ปี นั้นมันยากที่จะตัดใจน่ะค่ะแต่ดิฉันก็คงต้องเห็นแก่เด็กที่จะเกิดมาค่ะ


เป็นความคิดที่ถูกต้องมากค่ะ เพราะเด็กเค้าไม่ได้รับรู้อะไรกับพฤติกรรมของผู้ใหญ่ หากคุณมีใจที่เห็นแก่เด็ก อานิสงค์นี้จะเป็นบุญกับชีวิตของคุณมากๆ ค่ะ

การตัดใจ ค่อยๆ ทำไป อย่าหักเลยเสียทีเดียว ค่อยๆ โน้มๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ ดัดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เป็นอย่างใจเราต้องการ

ช่วงที่เราฟุ้งซ่าน หาหนังสือธรรมะมาอ่าน หรือสวดมนต์ไปเรื่อยๆ ค่ะ แผ่เมตตาให้พวกเค้าเยอะๆ

"อย่าติดอยู่ในสิ่งที่เรารักหรือไม่รัก
การพลัดพรากจากสิ่งที่เรารัก เป็นทุกข์
การพบเห็นแต่สิ่งที่ไม่รัก ก็เป็นทุกข์
"

เจริญในธรรมนะค่ะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 124 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 9  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 25 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร