สวัดดีครับพี่ taktay ผม Peck เด็กน้อย(น่าจะอายุน้อยที่สุดใน บอร์ด อิอิ)ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับพี่

โห อย่างกะธนาคารเลย ไม่มีดอกเบี้ยด้วย ขอบคุณมากครับ พี่ taktay

การวางเฉยผมว่าเป็นการดีที่สุด ไม่รับรู้ ไม่ต้องไปสนใจใครใครจะนำเรื่องอะไรมาเล่าให้ฟังถ้าจะทำให้เรารกหูรำคาญใจก็ตัดไปเสีย ในโลกนี้ไม่มีอะไรเที่ยง ทุกสิ่งทุกอย่างคือคือว่างเปล่า มาได้ก็จากไปได้ แม้แต่เงาของเราเอง ตัวเราก็ไม่เที่ยง ชีวิตเราก็ไม่เที่ยง ความเป็นหนุ่มเป็นสาวก็ไม่เที่ยง ความสวยงามหล่อเหลาแค่ไหนก็ไม่เที่ยง แม้กระทั่งวันเวลายังเปลี่ยนไปได้ตลอด แล้วเราจะยึดไว้ถือไว้ให้เหนื่อยทำไม
ทำให้ใจสบายๆ อย่าเก็บมาคิด ให้คิดเสียว่าเขาไม่ใช่ของเรา ถ้าแบกแล้วหนักก็วางเสียเถิดครับ มีหน้าที่ก็ทำหน้าที่ของเราไป มีลูกก็ดูแลเขาให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ด้วยหน้าที่ของความเป็นแม่ ทำจิตให้เป็นอุเบกขาและให้มีสติกำกับทุกการกระทำ ทุกการคิดอย่าให้ขาดตอนครับ การสวดมนต์ไหว้พระทุกคืน เสร็จแล้วตามด้วยนั่งสมาธิสัก 20-30 นาที เสร็จแล้วก็ให้ขออโหสิกรรมให้แก้เจ้ากรรมนายเวรด้วย ไม่ว่าบุคคลนั้นจะดีต่อเรา เป็นศัตรูของเรา หรือเป็นมิตรของเราก็ขอให้อโหสิกรรมให้ทั้งสิ้นจะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกัน ทำไปเถิดครับแล้วจิตของเราจะค่อยเยือกเย็นลง แล้วคำว่าให้อภัยจะเกิดกับใจของเราอย่างเป็นธรรมชาติครับ ขอให้มีความสุขนะครับ อะไรที่เป็นทุกข์ก็ปล่อยวางไปนะครับขอให้โชคดี

ชอบคำแนะนำนี้มากๆครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ

ทำงานหนักระวังสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงคุณพิมพ์

สวัสดีค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ ความทุกข์มันอาจเข้ามาในชีวิตเรา
แต่ยังไงซะมันก็ต้องผ่านไป มันไม่มีทางที่จะอยู่กับเราไปจนตลอด

มาฝากกำลังใจไว้ให้ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
คิดถึงน้องพิมจ้า

สวัสดีค่ะ

มีโอกาสเข้ามา update ชีวิตตัวเองอีกครั้ง หลังจากห่างหายไปนานพอสมควร
พิมยังคงอยู่กับสามีตามปกติค่ะ.... เขาเองก็ไม่ได้ไปค้างที่ไหนมาเป็นระยะเวลาเกือบสองเดือนแล้ว ... พิมเองไม่ทราบเหมือนกันว่าเขายังคงติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่านะคะ

ช่วงนี้สามีของพิมเริ่มสนใจธรรมะมากขึ้น ... หยิบหนังสือ "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม" ที่พิมซื้อเอาไว้มานอนอ่าน.....ดูแปลกๆ แหะ.... แต่ก็ช่างเถอะ

เมื่ออาทิตย์ก่อนเราทั้งครอบครัวได้ไปเสถียรธรรมสถานกัน พาคุณพ่อและคุณแม่ของสามีไปด้วย

เด็กๆ ก็ดูมีความสุขดี พิมไม่ได้พาเด็กๆ ไปฟังแม่ชีพูดหรอกนะคะ เพราะเด็กๆ ค่อนข้างตื่นเต้นกับสถานที่เนื่องจากเป็นการมาที่นี่เป็นครั้งแรก พอเสียงตามสายบอกให้ทำสมาธิ เด็กๆ ก็นั่งหลับตากันทั้งๆ ที่ตรงที่นั้นเป็นสถานทำกิจกรรมระบายสีผ้าบาติก (แต่ยังไม่ได้มีกิจกรรมนะคะ) ผู้คนที่เดินผ่านไปมาชี้ให้มองเด็กๆทั้งสามที่นั่งสมาธิกันนิ่ง เจ้าตัวเล็กหลับตาปี๋ หายใจฟืดฟาด พร้อมทั้งทำปากขมุมขมิบ เรียกรอยยิ้มจากผู้คนที่พบเห็นได้เป็นอย่างดี

พอสายหน่อย เด็กๆทั้งสามคนได้ไประบายสีผ้าบาติก เจ้าตัวเล็กทำได้ดีเกินคาดและตั้งใจระบายสีอย่างมาก พิมเองก็ไม่คิดว่าเจ้าตัวเล็กจะระบายได้จนเสร็จแต่เขาก็ทำได้แฮะ....

อาทิตย์ที่ผ่านมา... สามีพาคุณแม่สามี และคุณน้าของสามีไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันมา 3 วัน... สามีขับรถไปส่งให้ค่ะแต่เขาไม่ได้ไปปฏิบัติธรรมด้วยหรอกนะคะ ...

เขาขอพิมว่าถ้าวันศุกร์นี้ไม่ติดธุระอะไรเขาจะขอพาคุณแม่ไปปฏิบัติธรรมและตัวเขาเองก็จะปฏิบัติธรรมด้วย 3 วันที่วัดอัมพวัน .....พิมก็บอกว่าพิมดูแลลูกได้ไปเถอะ ... พิมอนุโมทนาด้วย ..... แต่ก็ยังไม่แน่นะคะว่าเขาจะไปได้หรือเปล่าเพราะงานของเขาก็มากเหมือนกันค่ะ

ชีวิตพิมช่วงนี้ก็เรียบๆ ไม่มีอะไรมากมายค่ะ .... คิดถึงทุกคนนะคะ ....
พิม

ยินดีที่เห็นคุณพิมมีความสุขกับชีวิตที่ราบเรียบและราบรื่นนะคะ ขอให้คุณพิมไม่ต้องพบเจอกับความทุกข์อีกเลยนะคะ ยังคิดถึงอยู่เสมอคะ

ชีวิตราบเรียบแต่ดูมีความสุขดีนะ
สามีน้องพิมน่าจะมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
ขอให้น้องพิมมีความสุขตลอดไป