พิมคงต้องขอบคุณทุกคนในลานธรรมนี้แหละค่ะ
ขอบคุณทุกๆ ความเห็นในทุกๆ กระทู้
ขอบคุณทุกๆ ปัญหาของทุกๆ คน

อย่างที่พิมเคยบอก ... ปัญหาของทุกคนมันเป็นเรื่องที่พิมอ่านและสะเทือนใจอย่างมาก
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพี่ทักทายที่เรียกน้ำตาจากพิมได้หลายแหมะ ..
เรื่องของพี่มานิตา พี่ทุกข์ใจ พี่เพชร พี่ PENYA คุณนนนน คุณแม่ลูกสาม น้องนิดหน่อย
พิมว่าไม่ว่าเรื่องของใครก็ตาม... มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้เลยในชีวิตครอบครัว
ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับผู้ชายที่เราเลือกมาเป็น ... พ่อของลูก...

แต่... ในเมื่อวันนี้เหตุการณ์ต่างๆ มันเกิดขึ้นแล้ว
สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วมันก็เป็นอดีตไปแล้ว ใช่ไหมคะ
ต่อให้นอนร้องไห้จนตายก็แก้ไขอะไรไม่ได้

พิมไม่ได้หมายความว่าให้เราต้องยอมรับนะ
แต่... พิมหมายความว่า ณ วันนี้ เราควรจะต้องหาทางแก้ไข
ใช้สติและเหตุผลเข้ามาแทนอารมณ์และความรู้สึก
และที่สำคัญ... ขอเพียงทำวันนี้ให้ดีที่สุด... เท่านั้นก็พอ

จริงอย่างที่พี่ทักทายเคยพูดไว้
ทุกอย่างอยู่ที่ "ใจ"
ณ วันนี้ พิมคงต้องเก็บเอาอดีตที่แสนหวานใส่ชักโครกและกดมันทิ้งไป
ไม่หยิบมันมาตอกย้ำหรือต่อยอดความคิดให้ย้อนกลับมาเจ็บปวดอีก
หันกลับมามองชีวิตในมุมมองใหม่... ว่า ณ วันนี้เราอยู่เพื่อใคร เพื่ออะไร
พิมตั้งเป้าหมายของชีวิตว่าพิมจะรักษาสถานภาพครอบครัวไว้เพื่อ "ลูก"
ดังนั้น ทุกอย่างของวันนี้ และพรุ่งนี้สำหรับพิมก็ต้องเพื่อลูกจริงๆ

สำหรับสามี... ตราบใดที่เขายังคงเป็นพ่อที่ดีของลูก ... ก็ถือว่าเขายังคงมีส่วนที่ดีอยู่
สำหรับพิม... ณ วันนี้ คงเข้าไปแก้ไข หรือเปลี่ยนอะไรเขาไม่ได้

เวลา... อาจจะเป็นตัวที่ทำให้เขาคิดได้ ... สักวัน....

อ้าวคุณจุฬาภินันท์ เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย เพิ่งเห็นค่ะ พิมมัวแต่พิมพ์ของตัวเองอยู่ค่ะ

ยินดีค่ะ .. ได้เลย .. ถ้าจะใช้กระทู้ของพิมตอบคำถามของใครก็ได้ค่ะ ... พิมว่าทุกคนในลานธรรมแห่งนี้ใจดีมากๆค่ะ พิมเองก็แอบฝากไว้ตรงโน้นนิด ตรงนี้หน่อยเหมือนกันค่ะ..

ขอบคุณคุณจุฬาภินันท์มากๆๆ เลยนะคะสำหรับแนะนำค่ะ

พี่ PENYA ขา...

พิมเกิดวันอังคารจริงๆ ค่ะ.... แต่นิสัยพิมค่อนข้างขี้อ้อนจริงๆ ค่ะ อาจจะเป็นเพราะพิมมีแต่พี่ชายทั้งนั้นเลย พิมเป็นลูกสาวคนเดียวและคนเล็กก็ได้มั้งคะ .. เลยค่อนข้างอ้อน ...

พี่ PENYA สมเป็นแม่หมอจริงๆ ด้วยค่ะ เพราะเคยมีคนเรียกพิมว่า "แมวน้อย" ด้วย 5555

*****
ทุกๆคน ขา....
วันเสาร์-วันอาทิตย์ พิมอาจจะไม่ค่อยได้แวะเข้ามานะคะ .. เพราะลูกลิง 3 ตัว ของพิมมันค่อนข้างซนมาก ... พิมต้องดูแลเอง

แต่... พิมอยากบอกว่า ถึงพิมไม่ได้เข้ามาแต่พิมก็คิดถึงทุกๆ นะคะ ...

เสาร์-อาทิตย์ ..... ห้ามลืมพิมนะ.....

รักนะ ...จุ๊บ จุ๊บ
พิมเองค่ะ

บุตรสำคัญสุดครับ เพราะเหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นกับพ่อและแม่ผม แต่สิ่งที่จะทำให้ครบครัวอยู่เป็นครอบครัวต่อไปได้คือบุตรครับ

บุตรดี = อภิชาติบุตร = ครอบครัวถึงมีเรื่องร้ายก็จะกลับกลายเป็นดีคืนครับ

ทดสอบ

เราเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เคยทำให้คนใกล้ตัวเสียใจ
เคยมีคนอื่น ใกล้ชิด ถูกตรวจพบ ก็ยังหาโอกาสไปเจอกันเสมอ
แต่ในใจยังมีลูกผูกติดอยู่ตลอด-พฤติกรรมคล้ายอีตานั่นน่ะแหละ
นานเป็นปี จนวันหนึ่งเราเห็นน้ำตาคนใกล้ตัว นั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ในห้อง
หลังจากที่เค้าพยายามทุกอย่าง จนเชื่อว่าดึงเรากลับไม่ได้แล้ว
เราจึงได้สติ ว่าที่ผ่านมานั่นเป็นของสมมตินี่นา
สุขกับกามเท่านั้นหรือ - ไม่ใช่
ลูก ๆ การเรียนตกลงมาก
แล้วใครรักเราจริง นอกจากพ่อ - แม่
อ้าวที่แท้...ภรรยา บุตรนี่เอง เฮ้ย ! ผิด ผิด ผิดแล้ว
แต่กว่าจะ "สลัด" ได้นี่ใช้เวลาพอสมควร
หมั่นเจริญสติ ยึดมั่นในกฏแห่งกรรม
คิด - พูด - ทำ แต่สิ่งดีดีนะจ๊ะ
ให้อภัยเค้าเถิด เคยรักกันมากไม่ใช่หรือ
เดี๋ยวเค้าก็หลุดพ้นเจ้ากรรมนายเวรได้ด้วยความช่วยเหลือของคุณ
เราเชื่อว่าคุณจะพบเรื่องดีดีในไม่ช้า - เจริญธรรมะจ้ะ

ขอบคุณมากคะ สำหรับการได้นำประสบการณ์มาโพสในนี้
คือว่า ประทับใจน่ะคะ ประทับใจคุณน่ะนะ

ที่เมื่อพลาดไปแล้ว แต่ก็ยังมีสติ กลับตัวได้ก่อนที่อะไรจะสายเกินไป

โมทนาคะ

และคิดว่าด้วยประสบการณ์ของคุณแล้ว ด้วยการที่คุณเป็นผู้ชายก็น่าจะรุ้ว่าผู้ชายคิดยังไงบ้าง ช่วยสาวๆหลายๆท่านที่กำลังทุกข์กับความรักในหมวดนี้ทุกกระทู้ด้วยนะคะ ><~

คุณ SOMDEJ ยินดีและดีใจ กับสิ่งที่คุณทำได้
ภรรยาคุณเป็นคนโชคดี
และคุณก็เป็นคนโชคดีเช่นกัน ที่คุณมีลูกและภรรยาที่รักคุณมาก
คุณเชื่อเถอะ ภรรยาของคุณรักคุณเป็นที่สุด ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเธอคือ
คุณและลูกเท่านั้น
ขอให้คุณดูแลรักษาเธอไว้ให้ดีที่สุดนะค่ะ
ไม่ว่าคุณจะเป็นยังไง คุณคือคนที่มีค่าที่สุดของภรรยา และลูกของคุณ

พิม วันนี้อากาศเย็นนะ ใส่เสื้อกันหนาวไหม ผ้าพันคอด้วยก็จะดีนะ
ดูแลสุขภาพนะจ๊ะ

สวัสดีค่ะ

ในที่สุดพิมก็สามารถพาตัวเองกลับเข้ากระทู้ของพิมได้แล้วในเช้าวันจันทร์

เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาพิมใช้เวลาทั้งหมดให้กับลูกค่ะ
เมื่อมานั่งคิดดูดีดี พิมคิดว่าเวลาของคนเรามันไม่ได้มีมากมายอะไรเลย
หนึ่งวันมีเพียง 24 ชั่วโมง สำหรับการป้อนข้าว อาบน้ำ เล่านิทาน เล่นเกมส์ ออกกำลังกายกับลูก
พิมว่าเวลาที่มี มันก็ไม่เพียงพอที่พิมจะมานั่งฟูมฟายเรียกหาความรักจากใคร....

พิมพยายามที่จะไม่เอาใจไปผูกติดกับใครอีก
ถึงแม้ว่าพิมจะทำได้ไม่ถึง 100% แต่พิมก็จะพยายามค่ะ
พิมพยายามเอาใจไปใส่ที่ "ลูก" แทน
ทุกครั้งที่พิมได้มีโอกาสอยู่กับลูกเต็มๆ ทั้งวัน พิมจะพยายามสร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะให้แก่เขา โดยแทรกสอดความความคิด และความถูกต้องทางศีลธรรมให้แก่เขาด้วย

ไม่รู้สินะ.. พิมก็ไม่รู้ว่าพิมจะมีโอกาสได้ดูแลลูกอีกนานเท่าไหร่
พิมขอใช้เวลานี้ดูแลเขาให้ดีที่สุดเท่าที่พิมจะทำได้ ..
และต้องทำให้ดีที่สุดด้วยค่ะ...

ธรรมมะช่วยคุณให้ออกจากทุกข์ได้
มาปฏิบัติธรรมกันเถอะ