นี่แหละความรักที่ยิ่งใหญ่ของแม่ละ
พิมเก่งมากเลย อ้อ (นนนน) ก็พยายามอยู่เช่นกัน
อ้อก็บอกตัวเองว่า เวลาที่เหลือเราน่าจะเป็นผู้สร้างเด็ก 2 คนที่มีคุณภาพ
ที่สำคัญมีศีลธรรมอันดี ทุกวันพยายามสอนลูกชายเรื่องศีลข้อ 3 และ 4
เราไม่อยากให้ลูกสะใภ้ต้องมาเจออย่างเรา ที่สำคัญไม่อยากให้ลูกสร้างบาป

คนเราอ่อนแอได้ แต่อย่าลืมว่ามีเพื่อน ๆ ที่มีรักแท้อยู่ที่ตรงนี้เสมอ

คุณพุด เสียใจกับสิ่งที่คุณต้องพบเจอนะค่ะ คุณมาถูกที่แล้วละ
ที่แห่งนี้มีความรักที่เบ่งบาน สำหรับทุก ๆ คนเสมอ
อโหสิกรรม สวดมนต์ อุทิศส่วนกุศลให้เขาและเธอคนนั้นนะ
ตั้งจิตอธิษฐาน ชาติต่อ ๆ ไปขอให้ได้พบต่อคนที่จริงใจ มีรักเดียวใจเดียว
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ มีอะไรก็เขียนเข้ามา หรือจะสร้างบ้านหลัง(ตั้งกระทู้) ใหม่ก็ได้

คุณพุดคะ

พิมเข้าใจความรู้สึกของคุณนะคะ ....
พิมอยากให้คุณลองมองตัวคุณเองจากภายนอก ..
มองว่าทุกคนคือตัวละคร เพียงแต่มันอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง

ลองพิจารณาดีดี เราก็พบว่า ทุกฝ่ายเจ็บปวดเหมือนกันหมด
ไม่ว่าจะเป็นผู้เป็นภรรยา สามี แม้แต่....บุคลที่สาม

ณ วันนี้ เราไม่ได้เป็นคนสร้างทุกข์
แต่.. เราก็ไม่สามารถยุติการก่อ “ทุกข์” นั้นได้เช่นกัน
เราคงต้องพิจารณาว่าเราจะอยู่อย่างไรให้ทุกข์น้อยที่สุด

สำหรับพิม ณ วันนี้ พิมเอาสามีขึ้นตาชั่ง แล้วมองพฤติกรรมโดยรวมของเขา
ตราบใดที่เขายังรับผิดชอบ ดูแลลูก เอาใจใส่ลูก
ก็ OK พิมถือว่าเขายังมีข้อดีอยู่บ้างที่เราต้องยอมรับ

แต่.. ถ้าวันใดวันหนึ่ง .. เขาเกิดอาการ “ความรับผิดชอบไม่มี หน้าที่ไม่รู้จัก”
พิมก็คงไม่รู้จะเก็บเขาเอาไว้ในฐานะอะไรเหมือนกัน

เมื่อเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้น .. พิมคงต้องเอาใจออกห่างจากเขา พยายามเลิกยึดติดกับเขา
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด กับคนที่เรารัก เพื่อคนที่เรารัก (ลูกไงคะ ... ไม่ใช่สามี)

แต่วันนี้สามี.....ก็ยังเป็นส่วนที่เติมเต็มความสุขกับลูกๆ ของพิม
ถ้าลูกของพิมมีความสุข .... พิมก็มีความสุข .... เช่นกันค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณพุดนะคะ.....

ว๊าย ... คุณอ้อ ... เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ...

พิมมัวแต่พิมพ์ตอบคุณพุด .... พิมพ์ตั้งนาน พอส่งปุ๊บทุกอย่างหายไปปั๊บ ..... เซ็งเลยค่ะท่าน
พิมก็เลยต้องไปพิมพ์ใน word แล้ว copy มาใส่แทน ... เล่นเอาเหนื่อยเลยแฮะ .. ก็เลยไม่เห็นคุณอ้อ

พิมมั่นใจว่า ลูกๆ ของคุณอ้อต้องเป็นเด็กที่มีคุณภาพแน่นอน ... รับรองค่ะ
ตราบที่เราให้ความรัก ความเอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่
สิ่งที่เราต้องใส่ลงไป คือ “ความรัก” ดึงความรักจากสามีมาให้ลูกแทนไงคะ

พิมว่า ... ในอนาคต ... สามีพิมอาจจะเป็นคนเสียใจเองก็ได้ที่ไม่อาจเรียกเวลาในขณะที่ลูกยังเล็กๆ กลับคืนมาได้อีก

[quote="คุณเพชร"][
ถือว่า เป็นการให้ทานที่ยิ่งใหญ่ อย่างน้อยๆ ก็มีคนรักสามีเรา
มากกว่า มีคนเกลียดสามีของเรา

เป็นคำที่อ้อใช้ ท่องไว้ในใจ ตั้งแต่รู้เรื่องสามี
ช่วยได้มากทีเดียว
อีกคำคือ "เขาไม่ใช่ของของเรา เราจะไปกำหนดอะไรเขาไม่ได้"

พิม...อ้อบอก (เตือน) สามีตัวเองเสมอในเวลาที่ลูกต้องการเรา
เราเป็นพ่อ แม่ ควรให้เวลากับลูกจริงไหม
ทุก ทุกอย่างที่เข้ามาในตอนนี้ลูกต้องการเราเป็นผู้ชี้แนะ
เวลามันย้อนกลับมาไม่ได้หรอกนะ คุณจะได้ไม่มานั่งเสียใจว่า
ทำไมในวันนั้นเราถึงไม่......

แต่สามีอ้อตอบว่า เราเก่ง มีความรู้ น่าจะดูแลและให้คำชี้แนะที่ดีให้กับลูกได้ (หาทางออกซะงั้น)
เราฟังแล้วก็ปลง คนเราแถไปได้เรื่อย ๆ

พี่ PENYA ขา....

พิมจะบอกว่าคราวนี้ พี่ PENYA ไม่แม่นแล้วนะคะ ...
ถ้าตรวจดวงพิม พี่ PENYA จะพบว่าพิมกลัวเข็มมากที่ซู๊ดดดด ...
ขอบคุณพี่ PENYA มากกกกค่ะ แต่....ขออนุญาตไม่ทำตามคำแนะนำนะคะ...
แบบว่า .. พิมเคยเป็นลมตอนเจาะเลือดด้วยค่ะ.. อายเขาแทบตาย... 5555

พิมขออนุญาตยอมเป็นหวัดดีกว่าค่ะ .... กลัวว่าถ้าไปฉีดยาลูกๆ จะต้องหามแม่กลับบ้านแทน... 5555
พิมจะพยายามอยู่ห่างๆลูกแทนนะคะ ... สัญญาจะพยายามไม่ให้ติดลูกๆ ค่ะ (จะพยายามนะคะ ..ทำได้หรือเปล่าไม่รู้ ... เดี๋ยวจะมารายงานผลค่ะ)


*****

คุณ SOMDEJ ขา

ยินดีต้อนรับนะคะ.... อย่างน้อยเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ อาจจะทำให้ภรรยาที่ประสบปัญหานี้ อย่างพิม รับรู้ว่า ควรจะทำตัวอย่างไรบ้างค่ะ

คิดถึงพี่ทักทายที่สุดในโลกเลย

พิมเห็นพี่ทักทายกำลังดูกระทู้พิมอยู่ด้วย

รักพี่ทักทายมากกกกก ค่ะ

วันนี้ พิมต้องขอฝากกระทู้ไว้ก่อนนะคะ

notebook ของพิมมันเสีย อยู่ๆก็เปิดไม่ขึ้นค่ะ
ไม่ได้หายไปนะคะ.... เดี๋ยวกลับมาค่ะ

รักทุกคนนะคะ พี่ทักทาย พี่ทุกข์ใจ พี่มานิตา พี่เพชร พี่PENYA คุณอ้อ น้องพุด ....
พิมเองค่ะ