ผมอยู่กับแม่ และพี่สาว พี่สาวไม่เป็นโล้เป็นพาย ทำงานไม่ได้ แม่ก็อยู่บ้านเป็นแม่บ้าน ผมทำงานเลี้ยงครอบครัวไม่อดอยาก มีแฟนคบกันได้ 8 ปี พอทำท่าอยากจะแต่ง แม่ผมไม่พอใจ แสดงให้รู้หลายหน
แกบอกว่า "ถ้าจะมีเมีย ไม่ต้องมาห่วงความรู้สึกชั้น" แกบอกว่ากลัวว่าจะหมดความสำคัญ (แกพูดได้เคลียร์ดีครับ ) ผมไม่เถียง ไม่โกรธ นั่งร้องไห้อย่างเดียว ไม่รู้จะทำยังไง ทำไงดีอ่ะ
เอ่อ อย่าบอกว่ารักแม่ให้มากๆนะครับ เพราะก็รักอยู่ ไม่ได้มีปัญหาใดๆ หรือผมควรบอกเลิกแฟน......

คุณไม่จำเป็นต้องเลือกหรอกค่ะ มันก็ยังพอมีทางออก
ซึ่งฉันก็เข้าใจสภาวะของคุณในตอนนี้

แม่..คือ ผู้มีพระคุณ ดูจากที่คุณเขียนเล่ามา คุณถือว่าเป็นผู้ชายที่รับผิดชอบ รักครอบครัว และใช้ได้นะคะ
แฟน...คือ ผู้ที่เข้ามาเติมเต็มให้ชีวิตของคุณ

คนเราไม่ควร เลือกแฟนมากกว่าแม่
แต่ก็ไม่ควรตัดแฟน ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด

ทางออกมีหลายตัวเลือกเลย ลองดูว่าคุณคิดว่าวิธีไหนเหมาะและดีที่สุด
1. ไปอธิบายกับท่าน คุณก็รู้อยู่แล้วว่าที่ท่านเป็นแบบนี้เพราะอะไร...เพราะท่านมีคุณเป็นที่พึ่งพา
เป็นความหวังของท่าน อาการกลัวโดนแย่งของรัก มักเกิดเป็นปกติสำหรับเพศแม่ ถ้าท่านเข้าใจก็จบ ถ้าท่านไม่เข้าใจก็ ไปวิธีที่สอง

2. คุณกับแฟนอาจจะพักเรื่องแต่งงานไปสักช่วงก่อน แล้วให้เวลาท่านสักพัก หรือไม่ก็บอกกำหนดการในระยะยาวว่าจะแต่งจริงๆเมื่อไหร่ และระหว่างนี้คุณ+แฟนก็ร่วมใจกันพยายามทำให้ท่านเห็นว่า ไม่ว่าคุณทั้งสองจะแปลงสถานะภาพเป็นเช่นไร ก็จะยังคงดูแลแม่อย่างเป็นปกติ แฟนคุณก็ต้องอธิบายให้เธอฟังด้วย แล้วก็พยายามเอาใจใส่ท่านให้มากขึ้น แต่กรณีนี้อย่าหวังมาก แค่เหมือนซื้อเวลาให้ท่านไปสักระยะ

3. แต่งไปเลย แต่แนะนำว่าอย่าอยู่รวมกัน รับรองว่าอยู่รวมกันมีปัญหาแน่ คุณอาจจะเหนื่อยหน่อย แต่ก็อย่าทำให้สิ่งที่ท่านคิดเป็นจริง คุณจะต้องทำตัวเหมือนเดิม ดูแลท่านเหมือนเดิม แล้วก็รีบๆมีลูกไปซะ เดี๋ยวท่านก็จะลืมอารมณ์ ณ ตอนนี้เอง

แนะนำได้แค่นี้แหละค่ะ ของจริงไม่อิงนิยาย

อยู่ที่คุณน่ะ จัดสรรผลประโยชน์ลงตัวหรือเปล่า
ถ้าผลประโยชน์ลงตัว ก็ไม่มีปัญหานะ
ต้องแบ่งให้มันลงตัว อย่าได้เกิดความเปรียบต่างมาก

เมียไม่ใช่แม่ แต่แม่ก็ไม่ใช่เมีย
คนเราต้องมีทั้งแม่ทั้งเมีย
ไม่ใช่ว่า มีเมียแล้วต้องทิ้งแม่
หรือมีแม่ต้องทิ้งเมีย.. อันนั้นมันคนโง่


พ่อแม่งอแง เป้นเรื่องปกติ
เมียงอแง ก้เป้นเรื่องปกติ
จะไปโทษคนขอไม่ได้ ต้องโทษคนให้
คือคนตรงกลาง ไม่หนักแน่น มั่นคง ใจไม่เด็ด สองมาตรฐาน
ไม่รู้จักเหตุผล ไม่รู้จักยุติธรรม (ยุติ โดย ธรรม)
ต้องใจเด็ดนะ

มีเงิน 100
แม่จะเอา 80 เมียจะเอา 80
ลองดูให้ดีๆสิ นี่ศึกศักดิ์ศรี แม่กับเมีย แข่งกันแสดงความเป็นเจ้าของเราอย่างนี้
ตั้งแง่ตั้งเงื่อนให้เรายอม เรายอมข้างนี้ อีกข้างก้จะตั้งแง่เกทับเข้าไปอีก
เอาชนะคะคานกันไปวันๆ

คุณก้ต้องให้ตามความจำเป็น ไม่ใช่ว่ารักแม่ จะให้ 80
แล้วคราวหน้าให้เมีย 80 อย่างนี้ตาย
คราวหน้าไม่ใช่ 80 แล้ว แต่จะเป้น 120 บานตะไทะทีนี้
เกทับกัน

ถ้าใครเรียกร้องอะไรมากเกินไป
ก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ใจถึงๆเด็ดๆ ให้ได้เท่าที่กำลังมี

ไม่ใช่ว่า จะเอานั่นจะเอานี่ ไม่ให้ก้จะพาลแบบไร้สาระ
ก้ต้องใจถึงๆ ไม่ใช่โอ๋ไปหมด

คนกลาง ต้องยุติธรรมนะ
ที่มันสมดุลย์ได้เพราะคนกลางยังได้รับความยอมรับ
ถ้าคนกลางมันเอียงซะแล้ว หมดความยอมรับแล้ว พังแน่ๆ
บ้านไหนบ้านนั้น ถ้าผู้นำโลเล พังทุกบ้าน

อ่านกระทู้แล้ว ก็มีความรู้สึกถึงเรื่องของตัวเองค่ะ
เพราะดิฉันเองก็ได้รับความรู้สึกทางลบกับแม่สามีหลังแต่งงาน
ก่อนแต่งงาน ก็รักใคร่กันดี ก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไร

เคยคิดอยู่เหมือนกันว่า เป็นเพราะแม่เค้าห่วงลูกชายหรือเปล่า
กลัวว่า แต่งไปแล้ว ลูกชายจะให้ความรักความสำคัญกับแม่น้อยลง

ดิฉันในฐานะ ลูกสะใภ้ เมื่อเจอเหตุการณ์ตึงๆ ขึ้นมา
จากที่เคยพูดคุย ก็เป็นพูดน้อยลง แต่งานบ้านงานเรือนยังปฏิบัติเหมือนเดิม
แรกๆ สามีก็รับรู้ แต่ก็เฉยๆ คงปล่อยไปเดี๋ยวก็ดีเอง

จนสุดท้าย สามีดิฉันทนไม่ไหว ก็เข้าไปพูดคุยกับแม่ของเค้า
และอธิบายสิ่งต่างๆ นาๆ ที่แม่เค้าน้อยใจ
และบอกว่า ถึงอย่างไร สามีดิฉันก็รักแม่ รักพี่น้อง
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เค้าก็เลือกแม่ พูดจนแม่เค้าอ่อนลง

ทุกวันนี้ สามีดิฉันเอาใจใส่แม่เค้ามากกว่าเดิม
เพื่อลดปัญหาต่างๆ ระหว่าง เมียผัวกับลูกสะใภ้
ส่วนท่านและดิฉัน ต่างคน ก็ต่างปรับเข้าหากัน

ซึ่งดิฉันเอง ก็อยากให้คุณคุยกับแม่ให้เข้าใจ เอาใจใส่ท่านเหมือนเดิม
หรือมากกว่าเดิมก่อนที่ท่านจะคิดน้อยใจไปเอง จนแก้ไขไม่ได้

ขอบคุณทุกท่านครับ เป็นคำตอบที่ดีมากๆ และเป็นกลางมากในความคิดของผม นำไปปฏิบัติได้เลยครับ
ติดอยู่นิดๆหน่อยๆ เท่านั้นเอง คือ ผมอายุ 37 และแฟน 35 แล้ว ถ้ารอนานกว่านี้มีลูกกลัวจะอันตรายครับ
อีกเรื่องคือ ถ้าให้ แฟนผมไปเอาใจแม่มาก ซื้อของฝากไปให้ แม่เคยบอกว่า เอาของฝากนิดๆหน่อยๆมากแลกกับผม ไม่คุ้มหรอก แต่ไม่เป็นไร ครับคงเป็นการปิดกั้นของแกมากกว่า เดี๋ยวปัญหาที่เหลือผมจัดการเองครับ น่าจะพอมีทาง

แม่เป็นผู้ให้ชีวิต
ความรักของแม่นั้นคือพรหมวิหาร
ความรักของชายหญิงคือความต้องการสัมผัส
คุณลองชั่งนำหนักดู
ถ้าคุณรักกันเพราะว่าต้องการสัมผัสคุณก็ควรวางเสีย

ถ้าอยากรู้ทางออกมากกว่านี้ก็ต้องลงมือปฏิบัติธรรม
เป็นเครื่องออกจากทุกข์

อาจจะเป็นไปได้ว่าแม่ของคุณยังรู้สึกว่า ลูกสะใภ้คนนี้ ยังไม่สมน้ำสมเนื้อกับคุณ...จริง ๆ...ก็ได้
คุณว่างัย...
พูดถึงแต่แม่ของคุณ ไม่ลองเล่าถึงเรื่องตัวคุณ กับ แฟนคุณบ้างล่ะ...

คนเป็นแม่ เลี้ยงลูกมาจนโตป่านนี้...
แม่ย่อมรู้จักลูกชายของตนดีกว่าแฟนคุณ...
และ แม่ของคุณเป็นผู้หญิง ด้วยประสบการณ์ของการอาบน้ำร้อนมาก่อน...
ทำไมคุณถึงคิดว่าแม่คุณจะมองผู้หญิงที่เข้ามาคบกับลูกชายตัวเองไม่ออก...

ถ้าเคียร์กับแม่...ไม่ได้ ก็ไม่ต้องแต่ง
เพราะคุณยังไม่มีปัญญาจะหาเหตุผลใด ๆ มาเอาชนะเหตุผลของแม่ของคุณได้เลย...
คุณไม่สามารถทำให้แม่คุณยอมรับในตัวแฟนของคุณได้
และแฟนของคุณก็ดูจะไม่ได้พิสูจน์อะไรให้แม่คุณยอมรับที่จะปล่อยลูกชายที่รักของตนไปได้...
แสดงว่า ความหนักแน่นในการยืนกระต่ายขาเดียวของแม่คุณในเรื่องนี้... เด่นชัด...

อยากจะฟังชัด ๆ มั๊ย...
ถ้าคิดจะแต่ง "ข้ามศพตูไปก่อน"

อ่านแล้วอย่าเพิ่ง serious นะคะ บันเทิง บันเทิง
ครอบครัวเราล่ะ บันเทิ๊ง บันเทิง

จริง ๆ เพราะเรามีพี่ชาย และสมัยพี่ชายยังอยู่ในวัยกำลัง
มีผู้หญิงมาป้วนเปี๊ยนมากมาย แต่ละคนไม่เห็นมีใครเข้าตากรรมการอย่างเราสักคน
เพราะคุณเธอ.... ไม่รู้สิ่ เป็นผู้หญิงด้วยกัน มันอ้าปากเห็นลิ้นไก่...
คบกันมาตั้งหลายปีก็จริง เพราะมันยังเป็นขวบปีแห่งการสร้างภาพ
พี่ชายเราก็ไม่ได้ดีเด่อะไร เห็นมาตั้งแต่ เท่าฝาหอย...
ซึ่งพอหมดโปรโมชั่นกัน ก็คงจะเริ่มออกลายมังกือใส่กัน...
และคนเป็นแม่...ก็คงไม่วายจะต้องมาปวดหัวกับเรื่องครอบครัวของลูก ๆ

คือใครคิดจะรวบหัวรวบหางพี่ชายเรา...ก็ต้องเจอกันหน่อย

เรามีพี่ชายสองคน เชื่อมั๊ย แฟน ๆ พี่ชายแต่ละคนเรียกเราว่า
"น้องสาว...มหาภัย"

หลุดจากเราก็ไม่ต้องห่วง เพราะแม่เราก็ใช่ย่อย "แม่ยาย...มหาประลัย"



คือเราคิดว่า แม่ของคุณ น่าจะรักคุณมากกว่าแฟนคุณนะ...
ถ้าคุณไม่ได้อยู่ในสภาวะที่อยากจะแต่งงานจัด...ด้วยเหตุผลใดก็ตาม
ลองวางใจให้เป็นกลาง ๆ และทบทวน อย่างละเอียดถี่ถ้วน...
การที่แม่คุณยังไม่ happy กับแฟนคุณคนนี้ แม่คุณต้องมีเหตุผลของท่าน...
ถ้าคุณไม่สามารถแสดงความรักและความดีของคุณทั้งสอง...มาเอาชนะเหตุผลของแม่คุณได้...
ก็อย่าฝันว่าจะได้แต่งงานอย่างเป็นสุข...



เว้า...ตรง ๆ ตามประสบการณ์การเป็นน้องสาวมหาภัย

ครับ จริงๆแล้วผมก็ยังไม่ happy กับแฟนคนนี้ครับ อยากหาใหม่ที่เด็กกว่าเดิมครับ แล้วก็ไม่อ้วน ยอมเราทุกอย่าง เป็นคนดียอมทำตามที่เราบอก คนนี้ก็ดีครับแต่อยากได้ดีกว่านี้อีก แต่จะบอกเลิกเขายังไงดีล่ะคบกันมา 8 ปี ยังไม่เคยทะเลาะกันเลย

แม่ผมเขาชอบ แบบ แอนทองประสมน่ะครับ พูดจริงๆ นะ หรือ อารมณ์ดีแบบ แพท คือแกชอบดูละครแล้วจะเน้น ที่หน้าตา เป็นอันดับ แรก (ความดีมันก็ต้องมีนะ ไม่มีไม่ได้ ถือเป็นเรื่่องปกติ)
แกบอกว่าถ้าหาที่ดีไม่ได้ จะมีไปทำไม

อ๋อใช่ ครับ ผมจะฟังตัวเองเป็นคำตอบสุดท้ายอยู่แล้วครับ ถามว่ารักแฟนคนนี้มั๊ย รักสิครับ แต่รักแม่มากกว่า ถ้าแม่ไม่ชอบผมควรเลิกมั๊ย แต่ผมคิดว่าเขาดีพอ หรือผมคิดเข้าข้างตัวเองไป แม่อาจดูออกกว่าผมควรได้ดีกว่านี้ หรือแม่ถูก....