วันนี้จุฬาภินันท์มีเรื่องมาแชร์ค่ะ เรื่องรักของจุฬาภินันท์เอง

จุฬาภินันท์เจอเขาคนนั้นเมื่อประมาณยี่สิบปีที่แล้ว ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเรารักกัน เขาคนนั้นรู้ก่อน แต่เขาไม่กล้าเพราะเราเด็ก ส่วนจุฬาภินันท์ก็เด็กจริงๆ ใสสุดๆ รู้แต่ puppy love ไม่จริงจัง แค่กระชุ่มกระชวย

จุฬาภินันท์รู้ตัวว่ารักเขาเมื่องานจุฬาวิชาการ จุฬาภินันท์ไปงานภาควิชาของเขา เพื่อนเขาบอกว่าเขาพาแฟนมา เขาใจเสียเพราะไม่คิดว่าจุฬาภินันท์จะมา ส่วนจุฬาภินันท์กลับบ้านร้องไห้ ครั้งแรกที่ร้องไห้เพราะความรัก แฟนเขาที่เพื่อนเขาแนะนำกับจุฬาภินันท์ นั่นแค่เพื่อน ไม่ใช่แฟน แต่เขาไม่กล้าบอก เพราะจุฬาภินันท์ไม่มองหน้าเขา เขาคิดว่าจุฬาภินันท์ไม่รักเขา เกลียดเขา เขาจึงถอยกลับ

เขาด่าเพื่อนเขาว่าเพื่อนเขาวางแผน เพื่อเขาก็เลยเอารูปจุฬาภินันท์ไปให้เขา เขายังเก็บมันไว้กระทั่งวันนี้ เพื่อนเขาเอารูปเขามาให้จุฬาภินันท์ จุฬาภินันท์เก็บไว้หลายปี แล้วมันก็หายไป แต่ใจจุฬาภินันท์ไม่เคยลืมเขา

เราจากกันเมื่อเขาเรียนจบมหาวิทยาลัย และจุฬาภินันท์เข้ามหาวิทยาลัย เขาตามข่าวของจุฬาภินันท์ จุฬาภินันท์ไม่ตาม แต่เมื่อรู้ข่าวเขาจากน้องสาว จุฬาภินันท์คิดถึง

เขารอคอยวันที่จุฬาภินันท์เรียนจบ เพื่อเขาจะขอสานสัมพันธ์ ขอแต่งงานและจะมีกันและกันไปชั่วชีวิต เขาไปงานรับปริญญาของจุฬาภินันท์ แต่เขาไม่แสดงตัว เพราะเขาเห็นแฟนของจุฬาภินันท์ แล้วมันก็ผ่านไป

หลังเรียนจบ ผ่านไปอีกประมาณสามปี วันนึงจุฬาภินันท์ได้เบอร์โทรเขาจากเน็ต จุฬาภินันท์ลองโทรไป เขารับสาย เราคุยกันนิดหน่อย จุฬาภินันท์บอกว่ากำลังเตรียมตัวไปเรียนต่อ เขาบอกว่าเขาจะเป็นพ่อคน ตอนนั้นจุฬาภินันท์บอกใจตัวเองไม่ถูกเลยว่าคิดยังไง แต่ไมีมีน้ำตา รู้แค่ว่า วันที่เมียเขาคลอด จุฬาภินันท์จะไปยินดีกับเขาอย่างจริงใจ ตอนนั้นจุฬาภินันท์ไม่รู้ว่าเขารัก และเขาก็ไม่รู้ว่าเรารักเขา เขาแต่งงานเพราะถูกสถานการณ์บังคับ เขาไม่เต็มใจ แต่เขาต้องรับผิดชอบ

แล้วจุฬาภินันท์ก็ได้เจอเขาอีกครั้งที่โรงพยาบาล จุฬาภินันท์ไปเพื่อเยี่ยมลูกเขา แต่เมียเขาไปผ่าตัดไส้ติ่ง แต่คนที่จุฬาภินันท์เจอคือพี่สาว หน้าแตกค่ะ แต่ตอนนั้นจุฬาภินันท์ไม่รู้ เขาหลอกว่าเขาจะมีลูก เพราะพยายามตัดใจจากจุฬาภินันท์ เพราะเขารู้ตัวเองดีว่า ถ้ามีการคบกันต่อไป เขาและจุฬาภินันท์จะกลายเป็นคนผิดศีลข้อสาม จุฬาภินันท์และเขาเงียบกันทั้งคู่ เขาแปลกใจ จุฬาภินันท์ใจหาย และก่อนกลับ เรามองตากัน เขารู้ทันทีว่าจุฬาภินันท์รักเขา และจุฬาภินันท์ก็พอเดาได้ว่าเขาเองก็มีใจ แต่...ก็แค่นั้น เราไม่คิดทำผิดศีล จุฬาภินันท์เดินออกจากห้อง ยินดีกับเขาว่าเขามีเมียที่ดี แล้วจุฬาภินันท์จะเก็บเอาความทรงจำดีๆไว้ในใจ

แล้วก็ผ่านไปอีกสิบปี เราพบกันอีกครั้งหลังจากที่จุฬาภินันท์ได้ปัญญา เขาขับรถมาจอดแถวๆบ้านของจุฬาภินันท์ จุฬาภินันท์เกิดเดือนพฤษภาคม เขามาจอดรถอยู่ตั้งแต่เดือนนั้นจนกระทั่งวันนี้ เขาทำทุกวัน บ้านเดิมเขาอยู่ไกล เขามาซื้อบ้านใหม่ไม่ไกลบ้านของจุฬาภินันท์ เขารู้ว่าจุฬาภินันท์ชอบว่ายน้ำ เขาทำสระว่ายน้ำเพื่อรอจุฬาภินันท์ ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง เขาอยู่ด้วยความหวัง ทั้งที่ไม่คิดจะสานต่อมันไปมากกว่านี้ เพราะใจเขามีธรรม เขาเลือกเจ็บ แต่ไม่ยอมทำผิดศีล

เมื่อมีปัญญา จุฬาภินันท์รู้เองว่าเขามารอที่หน้าบ้าน จุฬาภินันท์ลงไปหาเขา เขาหลบไม่ยอมพบหน้าจุฬาภินันท์ เพราะเขารู้ว่าเขาจะอดใจไม่ได้ถ้าเขาเจอหน้าจุฬาภินันท์ และจุฬาภินันท์จะยอมตามใจเขาเช่นกัน

จุฬาภินันท์โทรหาเขา เขาแกล้งพูดจาห่างเหิน เพราะเมียเขาที่บ้านคอยจับตาเขา จุฬาภินันท์สงสัย ปัญญาธรรมที่ได้บอกว่าเขารัก แต่พอคุยกันเขากลับทำเฉย แล้ววันที่จุฬาภินันท์ได้ปัญญามากขึ้นเพราะเพียรปฏิบัติธรรม ถือศีล ทำสมาธิ จุฬาภินันท์เลยเข้าใจเหตุผลทั้งหมด

เขาดีมากเหลือเกิน เขาเองก็เข้าถึงธรรม เราสองคนเข้าถึงธรรม จึงรักกันได้แบบไม่ผิดศีล และไม่ทรมานใจ เพราะเรารู้จักเอาความทุกข์นั้นมาอยู่นอกใจ

แต่เพราะเราทำดี เรามีแต่ให้กับให้ อนาคตจึงกลายเป็นได้กับได้ จุฬาภินันท์รอให้ถึงวันนั้น วันที่เขาหมดพันธะ และจุฬาภินันท์ก็ไม่มีพันธะ เราสองคนจะสมหวังกันเพราะนั่นเป็นที่กรรมกำหนดมา

ที่เอามาเล่าเพราะอยากให้คุณรู้ว่า รักที่สวยงามมีจริงๆ รักแบบไม่ทำให้ใจเป็นทุกข์ และเลือกจะเจ็บได้ถ้าเขาหรือเธอได้พบทางที่สวยงามกว่า 'รักเป็น' เป็นเช่นนี้ค่ะ

รัก รักจะพบกับอุปสรรคเพราะวิบากกรรม แต่เมื่อพร้อมจะฝ่าวิบากนั้นด้วยความอดทน วันนึงวิบากหมด สร้างบุญเพิ่ม รักนั้นจะสมหวังค่ะ

ลองปฏิบัตินะคะ ถือศีล ทำสมาธิ คุณๆอาจรู้วิธีทำให้ใจไม่ทุกข์ทั้งที่เรารู้ว่าทุกข์รู้สึกยังไง

เป็นความหวัง... ตราบใดที่ยังไม่กล้าเปิดเผยตนเอง ก็คงเป็นความหวังต่อไป

ตอนนี้ยังไม่เปิดเผยเพื่อให้ได้เจอตัวค่ะ แต่เคยเจอกันแล้ว เห็นกันแล้ว และรู้ว่าคอยเวลาค่ะ ไม่ต้องหวังให้เป็นกิเลส เพราะสมหวังแน่นอน เพียงแต่เวลายังไม่ใช่ตอนนี้ ให้เขาใช้วิบากให้หมดก่อน ชายยังติดอีกนิดหน่อย แต่จุฬาภินันท์หมดวิบากแล้วค่ะ และต่อไป เราทั้งคู่จะไม่สร้างวิบาก แต่จะสร้างแต่กรรมดีให้ทั้งตัวเองและส่วนรวมต่อไปค่ะ

ให้กับให้ ผลที่ได้คือ ได้กับได้ค่ะ