ความรัก(ตัณหา โลภะ) ก่อให้เกิดความยึดมั่น (อุปาทาน) ผู้แสวงหาโลกุตรธรรม ต้องการหลุดพ้น ต้องเข้าใจตรงนี้ จะทุกข์ เพราะเราไม่เข้าใจว่า มันไม่แน่นอน ต้องพราก (อนิจจัง) มันไม่ใช่เรา ของเรา (อนัตตา) ผู้ต้องการหลุดพ้นจึงต้องให้มีแต่ เมตตาอโทสะ จึงจะเป็นคุณ

แต่สำหรับชาวโลกแล้ว ความรักที่ถูกต้องเหมาะสม ย่อมเกื้อกูลโลก (โลโกปถัมภิตา เมตตา)