เรื่องของเราก็เหมือนทุกๆคน สามีเรามีคนอื่น เราทนมาห้าปีแล้วค่ะ และตอนนี้เราเองคิดว่ากำลังอยากจะจบความอดทนทุกอย่างค่ะ เมื่อก่อนเราทนอยู่เพราะกลัวว่าทางผู้หญิงคนนั้นจะมีความสุขถ้าเราไป แต่ตอนนี้เรามาคิดไตร่ตรองดูว่า ตลอดเวลา สามีเราโกหกเราตลอดเวลา ทำร้ายจิตใจเราสารพัดโดยใช้คำพูดและการกระทำ เวลาทะเลาะกับเราก็จะออกจากบ้านไปและกลับมาก็ทำเหมือนเราผิด ทั้งด่าว่าเราสารพัดทั้งๆที่เราเองทำทุกอย่างให้เค้าแต่เค้ากลับไม่เคยมองเราดี ไม่พอใจก็ไล่พออารมณ์ดีก็มาขอโทษ เวลาเราไม่สบายเค้าก็ไม่เคยสนใจนี่หรือ(เราคิดในใจว่า ผู้ชายแบบนี้หรือที่เราจะฝากผีฝากไข้ได้) เรื่องดีๆเค้าก็มีคือให้เงินใช้เวลาอารมณ์ดีก็เอาใจแต่พอเกิดเรื่องไม่พอใจเค้าก็เป็นเหมือนเดิมทุกครั้ง
เราอาจจะคิดผิดเองค่ะที่ไม่ดูให้ดี มองเค้าแค่เปลือก(คือเค้าจะเรียบร้อยพูดเพราะดูเป็นคนสุขุมกับคนภายนอก)พอเรามาใช้ชีวิตกับเค้า มันช่างแตกต่างจริงๆ ก้าวร้าว ปากร้ายที่สุด ไม่ช่วยทำอะไรเลยนอกจากงานประจำ และมีคนอื่นเวลาเราร้องไห้เค้าไม่เคยสนใจ
เมื่อก่อนแม่เค้าดีกับเรามากๆแต่พอทะเลาะกับเราเค้าก็จะโทรไปบอกแม่เค้าว่าเราไม่ดีชอบหาเรื่องทั้งๆเรื่องทุกอย่างมาจากเค้า แค่เราถามเค้าก้อโวยวายโทรหาแม่ตลอด จนตอนนี้เราว่าแม่เค้าคงคิดว่าเราเป็นตัววุ่นวายซะเอง อายุเค้าไม่น้อยแล้วค่ะกลางคนแต่ฟ้องแม่ตลอด
เราก็ทนมานานแล้วนะคะ ห้าปีเชียวอาจจะน้อยแต่ความทุกข์ที่ได้รับไม่น้อยเลย เราหมดตัวถ้าเลิกกับเค้า เราไม่เหลืออะไรเลย เราไม่ได้จดทะเบียน เค้าไม่จดอาจเพราะเค้ากลัวผู้หญิงอีกคนมีปัญหา เราทำงานให้เค้าธุระกิจที่บ้าน เราคงไม่เหลืออะไรจริงๆ แต่เราตัดสินใจแล้วค่ะ เราคงอยู่กับคนที่ไม่เคยดูแลแม้ยามเจ็บไข้ไม่ได้ เพราะคนเราจะดีจะชั่วก็ควรจะมีสามัญสำนึกด้านนี้บ้างแต่เค้าไม่มีให้เรา เราควรดูแลตัวเองกับมารักตัวเอง เราควรไปตายเอาดาบหน้าเพราะถ้าอยู่ต่อคงตายดาบนี้ใช่ไหมคะ

ไม่ใช่การเอาประมาณกับใจตัวเอง และคนอื่นเป็นประมาณ ก็คือ ไม่ใช่จะไปเสนอ สนอง กิเลสตัณหาและอุปทานตัว เรา ท่าน ก็เห็นแต่อยู่ว่าก็มีแต่ สนอง แบก อะไรๆกับอะไร ใครเขาตลอด ตัวเองละไม่มีใครมาสนอง ความต้องการ ตัณหาอุปทานของตัวเองที่จะให้เป็น ให้มี ให้ได้ เรียกว่า ไปขัดข้องซะเอง
เตือนใจ ไม่มีสิ่งไหนจะยึดเอา จะได้ดั้งใจทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่เอาป็นประมาณ

อย่าคาดหวังค่ะ หวังนั้นก็เหมือนอุปาทาน ติดใจง่าย หลายๆอย่างอาจเป็นอุปาทานไปเองก็ได้ค่ะ มันอาจเป็นเพียงแค่เขาทำไม่ได้อย่างที่เราหวัง

เราไม่ได้หวังให้เค้าเป็นหรือให้ทำอะไรให้กับเรา เพียงแต่ว่าตั้งแต่เรามีเค้าชีวิตของเราไม่เคยเป็นปกติเลย เค้าทำกับเราเหมือนเราเป็นสัตว์เลี้ยง เราแค่คิดว่าปีใหม่แล้วนะเราจะต้องเปลี่ยนตัวเองให้ได้ เราจะไม่แย่เหมือนที่ผ่านมาค่ะ เราไปไหว้พระแก้วมรกตมาค่ะกับญาติๆไปโดยไม่บอกเค้าแต่บอกแม่เค้าไว้ พอเราไปไหนทั้งๆที่ไม่ทำอะไรเสียหายเค้าไม่พอใจทุกครั้ง เราว่ามันเกินไปจริงๆ สำหรับคนๆนี้เราว่าเค้ามากเกินไป เราก็แค่ต้องการชีวิตปกติเหมือนคนอื่น อิสระที่จะคิด อิสระที่จะมีสังคมญาติพี่น้อง มันคงเป็นเวรกรรมค่ะ แต่เราว่าเราคงใช้ให้เค้าใกล้หมดแล้ว ทำให้เราเริ่มคิดเปลี่ยนไป ขอบคุณเพื่อนๆนะคะที่เป็นกำลังใจให้เราสู้ ชีวิตที่ผ่านมาเป็นช่วงที่แย่ที่สุดเท่าที่เคยประสบมาในชีวิต เราควรจะเปลี่ยนซะที

อย่าเอาชีวิตคู่คนอื่นมาตัดสินใจชีวิตคู่ของเรา อย่ามองความพร้อมของคู่อื่นเพื่อบีบคู่ของเราตัดสินใจด้วยตัวของตัวเอง ให้อภัย เมื่อต้องแยกทางเดินกัน จะได้ไม่เป็นเวรกรรมให้ติดตาม ชีวิตคนเรายังเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ เพียงแค่เริ่มแบบไหน และเริ่มอย่างไร เวลาเท่านั้นที่จะช่วยได้ แม้แต่ตัวผู้ตอบเองก็เหมือนกัน ให้กำลังใจค่ะ

ตอนนี้เรารู้สึกไม่กังวลใจเหมือนเมื่อก่อน อาจจะเป็เพราะเมื่อวันพ่อที่ผ่านมาเอาซื้อรังนกให้พ่อและก็ขออโหสิกรรมถ้าเคยทำให้พ่อไม่สบายใจ มันเกี่ยวกันหรือเปล่าไม่รู้ ทั้งๆที่เรื่องราวในชีวิตของเราก็ยังเหมือนเดิม แต่ใจเรากับไม่วุ่นวาย ฟุ้งซ่าน พ่อเราก็อวยพรซะยกใหญ่ให้เจริญๆๆ

นี่ทำให้เราเห็นตัวอย่างที่ไม่ดี
สุดท้ายเราต้องพึ่งตัวเอง..มันเป็นที่พึ่งสุดท้ายจริงๆ
ไม่ต้องหนีไปไหนหรอกครับ
อยู่กับปัจจุบันนั่นแหล่ะ
ทำมันให้ดีที่สุด..อย่าเอามาคิดต่อยอด อย่าคิดไปเรื่อย ๆ
...
แล้วเป็นสามีภรรยากันแล้วเหรอครับ?
มีลูกหรือยังอ่า?
บางทีลองไตร่ตรองมองอารมณ์ตัวเราเองให้ดี ๆ นะ
แล้วค่อย ๆ ให้เหตุผลใส่เข้าไปทีละนิด ๆ
เจริญในธรรมครับ

ไม่มีใครไม่เสียใจหรอกค่ะถ้าต้องเลิก แต่สิ่งที่ผ่านมามันสอนให้เราตัดใจเราทบทวนสิ่งที่ผ่านมาหลายครัง เค้าทำสิ่งแย่ๆมากมายคงมีความดีแค่ตอนแรกๆนอกนั้นเค้าเห็นเราเป็นคนรับใช้ ถึงจะไม่เหลืออะไรแต่ก็เหลือชีวิตเราแค่เสียคนที่ไม่รักเราคนที่นิสัยแย่ๆก้าวร้าว การที่เลือกอยู่คนเดียวก็ไม่เสียหายอะไร ดีกว่าทนอยู่ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองคงรับสภาพสามคนผัวเมียไม่ไหว ไม่มีทางทำได้ เรายอมถอยเพื่อจะได้มีสองคนได้มีความสุข เพราะถ้าไม่มีใครถอยก็มีแต่ทุกข์ เรามีญาติพี่น้องที่ดีคอยให้กำลังใจเสมอ มันทำให้เราเหมือนไม่ได้สู้คนเดียวต้องขอบคุณเค้าค่ะ เพราะอาของเราก็เคยบอกว่า ถ้ามันไม่ไหวก็กลับมา

ขอให้เอาเขาออกจากใจให้ได้เร็ว ๆ นะ
ความคิดดีนะเนี่ย ใจแข็งเเรงดีมั่กมั่ก