ผมอยู่กินกับภรรยามา 20 ปี มีลูกชาย 1 คน เมื่อช่วงปีใหม่ ภรรยารับสารภาพว่ามีชู้มา 4 ปีแล้ว หลังจากจำนนในหลักฐานที่ผมนำมาแสดง ผมตัดสินใจที่จะอยู่กินกับภรรยาต่อ เพื่อลูก ซึ่งยังไม่รู้เรื่อง แต่ความรู้สึกเศร้าหมอง ความคิดฟุ้งซ่าน การจินตนาการ และการกังวลที่จะพบกับเหตุการณ์แบบเดียวกันอีก ในอนาคต รบกวนจิตใจผมเหลือเกิน มีอุบายหรือหลักคิดอย่างไร เพื่อที่จะวางใจจากเรื่องนี้ ให้ผมได้มีชีวิตอยู่ร่วมกับเรื่องนี้ มีชีวิตเดินไปข้างหน้าต่อไป
เราอยู่ร่วมกันมาตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น ( 19 ปี ) ลูกชายตอนนี้อายุ 13 ปี ตลอดเวลาหลังจากแต่งงานผมคร่ำเคร่งอยู่กับธุรกิจ ของครอบครัวที่กำลังเริ่มต้น ผมเป็นคนมีเพื่อนฝูงเยอะมีการเลี้ยงสังสรรค์บ่อย แต่ไม่ชอบเรื่อง ผู้หญิง มีครั้งหนึ่งที่ผมนอกใจเธอคืออดีตแฟนเก่าผมตั้งแต่เรียน กลับมาอีกครั้ง ความไม่ยับยั้งใจ ทำให้ผมทำให้เธอเสียใจเมื่อจับได้ และผมได้หยุดทำอย่างนั้นทันที ผมปฎิบัตฺิ กับเธอเหมือนสามี-ภรรยาทั่วไป ไม่เคยทะเลาะ ตบตี คนที่ทำเรื่องนี้กับภรรยาผมคือ จนท.ภายนอกองค์กร ที่เธอต้องไปติดต่อ

ดิฉันมีฐานะเป็นภรรยา ที่ถูกสามีนอกใจ
ก่อนอื่นรู้สึกดีใจมากที่ได้รู้จักผู้ชายหนึ่งคน
ที่มีความรักจริงในภรรยาของตน

ในเบื้องต้นคงขอตั้งคำถามก่อนนะค่ะ
คุณกับภรรยาอยู่กิน แต่งงานกันด้วยพื้นฐานของความรักไหม
ตลอดเวลาการปฏิบัติของคุณต่อภรรยาเป็นอย่างไร
(หมายถึง การเอาใจใส่ ดูแล การให้ความสำคัญ)
ทะเลาะกันบ่อยไหม สาเหตุจากอะไร
แล้วตอนนี้ลูกอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ

คำถามที่ถามจะใช้ในการให้คำแนะนำได้เหมาะสม

เขาสารภาพแล้ว กลับใจได้ กลับใจไม่ได้ ก็ให้อโหสิกรรมไป นี่ก็ปีใหม่แล้ว เรื่องราววันเก่าๆ คืนเก่าๆมันก็ผ่านมาแล้ว แล้วไปแล้วด้วย ให้มันแล้วๆไป บอกใจ ว่าแล้วๆไป และเลิกตอกย้ำสำคัญตน โง่ ฉลาด ได้แล้ว ยิ่งตอกย้ำยิ่งจมกับทุกข์เตือนใจว่าไม่ตอกย้ำ ในสาระวนเรื่องแบบนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างยึดไม่ได้แม้แต่จริงใจ ไม่จริงใจ ดี ชั่ว ถูก ผิด ยึดไม่ได้ ย้ำในเรื่องใดทุกข์วุ่นวายในเรื่องนั้น ไม่ต้องอะไรกับอะไรในเรื่องราวทั้งหลาย หากจะนึกก็ถึง อโหสิ ไม่ตอกย้ำ ไม่อะไรกับอะไร แล้วๆไป 3 - 4ประโยค เตือนใจดีๆกว่าไปย้ำ คิด ย้ำเรื่องราว สาธยาย ในใจ และภายนอกไป ยิ่งทำไปก็ยิ่งทุกข์ไป เป็นการสร้างนรกที่ใจตัวเองไปเปล่า คือมัน รก มากเรื่อง แล้วทุกข์ยากลำบากใจซะเอง

บรรดาสิ่งอันเป็นที่ตั้งแห่งความใคร่ จะเป็นพวกรูปธรรม คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส หรือที่เป็นพวกนามธรรม เช่น ยศศักดิ์ สรรเสริญ ก็ดี เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดรักนั้น เป็นเหมือนเหยื่ออันหุ้มเบ็ดไว้ ความสุขอันเกิดจากสิ่งนี้ จึงเป็นสุขปลอม ไม่จจจจีรังยั่งยืน เป็นเพียงความเพลิน หรือสุขที่เป็นไปด้วยกับเหยื่อ พระพุทธองค์จึงไม่ทรงยกขึ้นเป็นความสุข

และเมื่อกำลังเมามัวหลงรักอยู่ ก็ต้องอุทิศหัวใจตนให้เป็นเหมือนเขียงรองสับเนื้อ ยอมรับทุกๆประการ เพื่อบำรุงบำเรอของรักจนกว่าจะเบื่อหน่าย และพร้อมกันนั้นยังเป็นทางเกิดขึ้นแห่งความหึงหวง อิจฉาริษยา ซึ่งเป็นเครื่องเผาลนอีกเป็นอย่างมาก

ความกำหนัดรัก เป็นบ่อเกิดของความโศก ความกลัว ความระแวง ความอาลัย ความสะดุ้ง ความหึง ฯลฯ เพราะฉะนั้นในนาทีแห่งความรัก ก็คือนาทีแห่งความชั่วร้าย ในทำนองอันตรงกันข้าม นาทีแห่งความจืดสนิทจากความรัก ก็คือนาทีแห่งความโปร่งโล่งเยือกเย็นของใจนั่นเอง

พระพุทธองค์จึงตรัสว่า การชนะความรักเป็นความสุข

ธัมโมหะเว รักขะติ ธัมมะจาริง
ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ..........

อยากให้คิดเสียว่า

"ขอให้อยู่กันเหมือนเป็นเพื่อน"

นี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด...เพราะว่า ถ้าอยู่กันเป็นเพื่อน
1. ลูกก็ไม่ต้องขาดความอบอุ่น เพราะปัญหาเป็นของที่ผู้ใหญ่ก่อ เด็กไม่เกี่ยว คุณและภรรยามีหน้าที่ของ พ่อ-แม่ที่ต้องทำ ส่วนหน้าที่ของ สามี-ภรรยานั้น จะละขาดจากกันได้หรือไม่ได้ เป็นอีกเรื่อง
2. การอยู่แบบเพื่อน มันไม่เหมือนการอยู่แบบ สามี-ภรรยา ตรงที่ละเรื่องความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวไปเสีย ส่วนตัวดิฉันมีมุมมองว่า เพศชาย(ไทย) ยังมีนิสัยเห็นแก่ตัวเรื่องเหล่านี้อยู่ ถ้าผู้ชายไปมีเมียน้อย ต่อให้ผ่านมามากแค่ไหน กลับมาเมียที่บ้านก็ยังรับได้ แต่พอเมียซึ่งเป็นผู้หญิง จะไปผ่านสมรภูมิแบบนั้นบ้าง ผู้ชาย (ผัว) กลับทำใจรับไม่ไ้ด้ มองว่าเป็นของน่ารังเกียจ เพียงเพราะเป็นผู้หญิง (แฟร์ไหมล่ะ) อันนี้ดิฉันพูดตามหลักเป็นจริงในสังคมไทยปัจจุบันนะคะ มันเป็นมาแต่เนิ่นนานแล้ว...จึงไม่แปลกที่คุณจะนั่งคิด นอนคิด จินตนาการไปต่างๆนาๆ ระหว่างเรื่องของคุณกับชายชู้คนนั้น แต่เวลาที่คุณเล่าเรื่องที่นอกใจมาก่อน กลับเล่าเหมือนกับว่า มันไม่ได้มีอะไรหนักหนา (ลองคิดดูนะคะ เอาความจริงใจทบทวนตัวเองดู)

ซึ่งการอยู่แบบเพื่อนนั้น ถือว่าน่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับคุณ เพราะคุณก็ห่วงลูก แต่กว่าการจะเปลี่ยนจากสามี-ภรรยา มาเป็นอยู่แบบเพื่อนนั้น มันยาก ไม่ใช่เล่นนะคะ เห็นหน้ากันมันก็พาลให้คิดพลอยให้จิตหมองหม่น ดังนั้น แนะนำว่า ให้คุณลองไปฝึกจิต ปฏิบัติธรรมสักพักก็แล้วกัน ตอนนี้ของมันร้อน อยู่ไปก็ร้อนกายร้อนใจ ลองหาสถานที่ปฏิบัติธรรมดีๆสักแห่ง ไปฝึกถึง ความเข้าใจใน ชีวิต วิบากกรรม ทุกข์ และการดับทุกข์ จะบอกว่า นี่เป็นสิ่งแรกที่คุณต้องปฏิบัติก่อนเลย ถ้าคุณหันหน้ามาทางนี้ได้ รับรองว่า แววตาของคุณที่จะมองภรรยาในครั้งต่อไป มันจะอ่อนโยน และ เข้าใจในเหตุและปัจจัยของการเกิดได้เป็นอย่างดี

สุดท้าย ไม่ว่าอะไรจะเกิด อย่าคิดทำร้ายตัวเองหรือใครๆนะคะ ความทุกข์เป็นเพียงสิ่งที่ผ่านมา แล้วมันจะผ่านไปเอง ดิฉันมีคำๆหนึ่งที่ได้มาจาก เสถียรธรรมสถาน ซึ่งเป็นอีกที่หนึ่งที่ฉันได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม เขาเขียนไว้ในโปสการ์ดอยากฝากเป็นกำลังใจในการมองชีวิตไปข้างหน้า
"จงขอบคุณเมื่อความทุกข์เกิด เพราะมันคือบทเรียนให้เราก้าวหน้า"

มีอะไรก็มาเล่า ระบายให้เพื่อนๆในนี้ฟังนะคะ แล้วคุณจะรู้ว่า กัลยามิตรที่ดีๆ มีอยู่รอบๆตัวค่ะ

ใจเย็น ๆ ใจดี ๆ นะครับ
อยากให้สู้อ่าครับ..ปัญหาแบบนี้ถ้าไม่เจอกับตัวเองยากที่จะรู้สึกได้จริง ๆ
แต่ปัญหาแบบนี้มีมากมายแล้วเหลือเกิน และได้เกิดมามากมายจนนับครั้งไม่ได้อ่ะ
ปัญหาของคุณอาจเป็นครั้งที่ล้านล้านแล้ว
อยากเอาใจช่วยให้อยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุดนะครับ
พระศาสดากล่าวว่า อารมณ์พวกนี้ ถ้าเราไม่คิดไม่ต่อยอด มันไม่เคยมีตัวตนอะ
ไม่ว่าจะเป็นโกรธ กามารมณ์ฯลฯ
อยากให้ลองหาเวลาว่างไปฝึกกรรมฐาน วิปัสสนากรรมฐานนะครับ
หาที่ที่มีผู้รู้ช่วยแนะแนวทางให้แล้วนำมาต่อยอดเองก็ได้
เจริญในธรรมครับ

เมื่อคุณตัดสินใจที่จะอยู่กินกับภรรยาต่อ แล้วภรรยาของคุณคิดเช่นเดียวกันหรือเปล่าคะ
ถ้า...เธอคิดแบบเดียวกับคุณนะ (เพราะคุณไม่ได้บอกมาด้วยค่ะ)

ถ้าเป็นตามนั้น
คุณก็ไม่ต้องไปกังวลใจ กับเรื่องเดิมๆ ที่ผ่านไปแล้วหรอกค่ะ
ผู้ที่ทุกข์ ไม่ว่าจะทุกข์กับอดีต ปัจจุบัน หรือว่าทุกข์กับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
คือกังวลใจล่วงหน้า ทำให้เกิดทุกข์ อย่าทุกข์เพราะความคิดเราเองเลยค่ะ

หมั่นสวดมนต์บ่อยๆ นะคะ ธรรมะจะช่วยให้จิตดีขึ้นค่ะ โชคดีนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณเดินทางเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
ดิฉันก็มีปัญหาเหมือนกันเรื่องสามี แอบมีอะไรกับหญ้าอืนค่ะเขาบอกมีครึ้งเดียวดิฉันไม่เคยนอกใจเข้าเลยค่ะ ทุกวันอยู่ได้ก็เพราะการให้อภัยค่ะ ถึงดิฉันอายุไม่มาก แต่ก็อย่ากให้คุณดูแลลูก
ให้เขาเป็นกำลังใจให้คุณนะค่ะเพราะเด็กอาจมีปัญหา คาดความอบอุ่นจากครอบครัวได้นะค่ะ
เพราะดิฉันก็ มีปัญหาเรื่องครอบครัวค่ะ พ่อนอกใจแม่ แล้วต้อนนี้ทั้งสองเสียชีวิดเพราะโรดHIVค่ะ
ชีวิดดิฉัน ลำบากมาตั้กแต่เด็กๆค่ะทำงานหาเงินใช้เอง ญาติๆทุกคนลำเอียงตลอดค่ะ
ยังไงชีวิดก็ต้องสู้ต่อไปนะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักกันนะคะ สวยงามมากค่ะ



อ่านแล้ว...แม้จะสั้น ๆ แต่รู้สึกชื่นชมในจิตใจอันเข็มแข็งเด็ดเดี่ยวของคุณจริง ๆ
... ขอให้กำลังใจคุณเช่นกันค่ะ... มาเดินเล่นบ่อย ๆ นะคะ ...
ที่นี่มีกัลยณมิตร น่ารัก ๆ มากมาย ที่พร้อมจะร่วมแชร์น้ำใจ กำลังใจให้แก่กัน...
และ คุณเองก็มีคำแนะนำที่ดี ๆ มากมายที่จะมาแชร์ให้กับเพื่อน ๆ เช่นกัน...

คุณเป็นชายส่วนน้อยมากที่ซื่อสัตย์ต่อภรรยา แล้วภรรยาคุณก็เป็นส่วนน้อยมากที่หลงทาง ส่วนใหญ่ที่เรารู้ๆกัน หญิงเมื่อแต่งงานแล้ว จะยึดมั่น ซื่อสัตย์ อดทน ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว แต่ส่วนใหญ่ล้วนผิดหวัง หมดหวัง กับชายที่เราร่วมทางเดิน ในฐานะที่เป็นหญิง ก็คงแนะนำอะไรได้ไม่มาก นอกจากใช้สติไตร่ตรองให้ดีค่ะ เมื่อให้อภัยแล้วก็อย่าเก็บเอามาคิด ตั้งใจเดินทางร่วมกันกับภรรยาคุณ ในเส้นทางใหม่ดีกว่านะคะ อย่ามองย้อนไปเส้นทางเดิม เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้เพื่อลูกนะคะ

ขอตามท่านเอรากอนมาอนุโมทนาด้วย ชื่นชมมากครับในความมี เมตตาอย่างยิ่งจนสามารถอภัยแก่คนทำผิดได้อย่างจริงใจ..และชื่นชมในความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญที่จะต่อสู้กับชีวิตครับ ขอให้คุณได้ประสบความสุขความเจริญความสำเร็จในทุกสิ่งอันเป็นกุศลปรารถนาโดยรวดเร็วราบรื่นครับ

เรื่องอย่างนี้..ยากแสนยาก..เกินที่จะจินตนาการได้..จริง ๆ

ก็เพราะมันมีกรอบ..ที่จะต้อง..มีชีวิตร่วมกับเรื่องนี้....ต่อไป..นี้นะสิ..แล้วเมื่อไรกันที่เราจะหลุดพ้นเป็นอิสระจากการตกเป็นทาสของสัญญาความจำได้..ละ

มีเพียงหนทางเดียวเท่านั้น..ที่จะทำให้เราเป็นอิสระ..จาก..สัญญาความจำได้..

นั้นคือ..ธรรมะขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า..มีเพียงทางนี้เท่านั้น

เมื่อธรรมเจริญขึ้น.....ที่ใจเรามากขึ้น.............เท่าไร
สัญญา..ความจำได้..กระเทือนถึงใจเราน้อยลง...เท่านั้น

กบฯ..มีปัญญาบารมี..น้อยเกินไป..จะไขปัญหาท่านเดินทาง..ได้
ลองมา..ศึกษา..ปฎิบัติธรรม..ของพระพิชิตมาร..ดูสิครับ

ทางธรรม จุฬาภินันท์เห็นด้วยกับคุณ damjao เต็มที่เลยค่ะ

แต่ทางโลก คุณให้อภัยภรรยาเพราะอะไร ถามตัวเองให้แน่ค่ะ ถ้าเพราะลูก ก็อยู่กับแบบเพื่อนน่าจะดีกว่า เด็กสมัยนี้อายุสิบสาม น่าจะเข้าใจอะไรๆได้บ้างแล้ว แต่ถ้ายังเป็นเพราะรักเธออยู่ อภัยเป็นทางที่ดีที่สุดค่ะ อภัยและอย่าระแวง อย่าระแวงเพื่อพิสูจน์ใจภรรยาของคุณน่ะค่ะ

อีกประเด็นนึงที่ต้องคำนึงถึงมากๆคือ เซ็กส์ ต้องขอโทษนะคะที่ต้องพูดถึง คุณทำหน้าที่สามีได้บริบูรณ์แล้วหรือยัง เพราะเซ็กส์ในทางโลกแล้ว เป็นสิ่งสำคัญต่อการใช้ชีวิตคู่ค่ะ ซึ่งผิดกับทางธรรม เซ็กส์นี่แหละตัวแสบของการนำมาซึ่งปัญกาต่างๆตามที่คุณ damjao ว่าไว้ค่ะ

เลือกทางที่ดีต่อใจของคุณมากที่สุดนะคะ เพราะใจที่สงบและเข้าใจ จะนำมาซึ่งสติ และเมื่อนั้น ความคิดจะนำไปสู่การกระทำที่จะไม่ทำให้ตนเองเสียใจในภายหลังค่ะ ห่วงใจของทั้งภรรยาและลูกด้วยนะคะ ทุกปัญหามีทางแก้ค่ะ