เริ่มเรื่องเลยนะค่ะ คุณแม่อยายุ 52 เป็นหม้าย มีลูก 4คน พ่อเสียมา 7 ปีแล้วค่ะ เราเป็นคนโต ตอนนี้คุณแม่คิดจะสึกพระค่ะอายุเท่ากัน บวชมา 14-15 พรรษาแล้ว พระองค์นี้เป้นคนยิ้มเก่งปากหวาน ดูเป็นคนนิ่มๆ ใจเย็น แต่เคยมีข่าวกับผู้หญิงเป็นระยะๆ มีการพูดคุยโทรศัพท์กัน พูดกับแม่ถึงเรื่องอนาคต ให้เงินแม่เป็นระยะๆ ซื้อของมาฝากตลอด ทะเลาะกับแม่เรื่องนี้ค่ะ บอกพวกเราลูกๆไม่ชอบ รับไม่ได้ แม่บอกมันเป็นความสุขครั้งสุดท้ายของแม่ แม่ไม่ยอมค่ะ แม่บอกมันเป็นกรรมของแม่ แล้วเราจะทำอย่างไรดีค่ะ ความรู้สึกต่อแม่ก็ห่างกันไปเรื่อย แม่ลูกหมางเมินกัน แม่ไม่ฟังอะไรเลย เห็นผิดเป็นชอบ ทั้งทีเมื่อก่อนไม่เคยมีเรื่องผู้ชาย ชอบทำบุญไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันทุกปี ต่อตอนนี้ไม่รู้ถึงผิดชอบ ชั่วดีเลย ด่าว่าลูก อารมณ์รุนแรงตลอด หน้าเหมือนคนมีทุกข์ตลอดเวลา ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ กรรมที่ต้องผ่านให้ได้โดยเร็ว

สวัสดีค่ะ

อ่านแล้วก็เข้าใจความรู้สึกนะคะ เพราะตัวดิฉันเองก็มักจะมีเรื่องให้ทุกข์กับคุณแม่บ่อยๆ
เอาเป็นว่า สิ่งที่ดิฉันจะแนะนำไปนั้น เป็นการแนะนำที่มาจากหนึ่งในประสบการณ์ของคนเป็นลูกนะคะ แล้วคุณก็ลองไปไตร่ตรองและตัดสินใจเอา

จากสิ่งที่เล่ามานั้น ดิฉันเข้าใจว่าคุณงจะผิดหวังในตัวคุณแม่พอสมควร แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ก็มีบางอย่างที่คุณลองมองดูมันให้ดีๆ จะเห็นว่า ตัวกิเลส ตัณหา มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ดูอย่างคุณแม่คุณ อุตส่าห์รักษาตัวรักษาใจมาได้ตั้งนาน แต่พอประมาทเท่านั้น ตัวกิเลส ตัฯหามันก็เข้ามาทันที
มันก็เข้าตามทำนองที่พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนให้เราตั้งตนอยู่บนความไม่ประมาท พอประมาท มันก็เกิดปัญหาอย่างที่เจอ

คุณแม่ของคุณก็เป็นปุถุชนธรรมดาที่ย่อมจะประมาทพลาดพลั้งกันได้ ไม่แปลก เป็นของปกติของความเป็นมนุษย์ที่ยังละเลิกไม่ได้

ส่วนตัวดิฉันมองว่า เรื่องของแม่คุณกับพระรูปนั้น ก็เป็นเหมือนวิบากกรรมที่ต้องมาเผชิญร่วมกัน
คุณอาจจะทุกข์เพราะรับไม่ได้ แต่ก็ขอให้คิดเสียว่าถ้าห้ามปรามไม่ได้ ก็ต้องปล่อยแล้วแต่เวรแล้วแต่กรรม
คุณเป็นลูก ถ้าคุณได้พยายามขัดขวางก็แล้ว อธิบายดีๆก็แล้ว ไม่ดีก็แล้ว ใช้สารพัดวิธี แต่มันยังไม่มีอะไรดีขึ้น ก็อยากจะบอกให้เข้าใจว่า ทุกอย่างมันเรื่องของ วิบากกรรม คุณต้องทำใจ และเข้มแข็งให้มากเข้าไว้ เพราะเราต่างย่อมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต และก็ต้องหยุดใจตัวเองไว้เสีย เพราะถ้าคุณยังทะเลาะกับแม่คุณต่อไป มันก็จะเป็นบาป

คุณต้องพยายามแยกแยะให้ได้ และคิดให้ได้ว่าถึงที่สุดแล้ว มันเป็นเรื่องของวิบากกรรม ลองตรองดูนะคะ ขนาดแม่ของคุณเข้าวัดเข้าวา แต่ท่านยังห้ามใจให้ไปรักใคร่ชอบพอกับผู้ทรงศีลยังไม่ได้...มันแปลว่าอะไรหรอคะ?

แนะนำให้ลองไปศึกษาเรืองของวิบากกกรรมดูนะคะ เพราะทุกสิ่งที่เกิด ย่อมมีเหตุและปัจจัยทั้งสิ้น ในฐานะที่คุณเป็นลูก ถ้าถึงที่สุดแล้ว ก็ต้องปล่อยวาง และ เตรียมตัวให้พร้อมกับเหตุการณ์ข้างหน้าให้มากๆ ดิฉันแนะนำได้เพียงเท่านี้นะคะ


โชคดีค่ะ

กลางน้ำ



จิตใจของใครๆย่อมไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาให้เป็นไปตามปรารถนาของใครๆ ..หาไม่เราทั้งหลายคงบังคับใจตนเองให้อยู่แต่ในบุญกุศลและมีแต่ความสุขตลอดไปกันแล้วทุกคน จริงใหมครับ ?.

เข้าใจว่าท่านผู้ถามเกิดวิตกห่วงใยคุณแม่ว่าท่านกำลังจะทำบาปใหญ่ แต่กลับลืมไปว่าความไม่ชอบใจของตนนั้นตั้งขึ้นแล้วด้วยโทสะพลุ่งอยู่ จน...ทะเลาะกับแม่เรื่องนี้และ..ความรู้สึกต่อแม่ก็ห่างกันไปเรื่อย แม่ลูกหมางเมินกัน...

...เรื่องที่เกิดแก่คุณแม่นั้น ชี้ให้เห็นความจริงที่ว่า ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้ในทุกคนและทุกสิ่ง..ไม่เว้นว่าเป็นใครหรือวัยใด ..เมื่อก่อนคุณแม่ไม่เคยมีเรื่องผู้ชาย ชอบทำบุญไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันทุกปี..นี้คือภาพที่ท่านผู้ถามเก็บไว้ในใจ และหวังว่ามันจะคงอยู่เช่นนั้นตลอดไปซึ่งเป็นไปไม่ได้... สภาวะที่แท้จริงของทุกสิ่งในโลกคืออาการที่ทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ และต้องแปรเปลี่ยนไป..

อีกประการหนึ่งแม้คุณแม่เคยชอบทำบุญและปฏิบัติธรรม ก็ไม่ได้หมายความว่าท่านสามารถลดละสละกิเลสได้หมดจด และการทำบุญหรือปฏิบัติธรรมชนิดที่ทำตามๆกันไปโดยไม่เคยศึกษาพระธรรมอันเป็นปัจจัยแห่งปัญญาด้วยแล้ว ก็ยากที่จะสามารถแยกแยะสิ่งดีหรือชั่วได้ .จึงได้คบคนที่บวชแต่ไม่ได้ปฏิบัติตามพระวินัย..และได้ร่วมกระทำการอันไม่ควรโดยไม่ทราบว่าจะเป็นโทษเสียหายแก่ตนเช่นนี้...อีกทั้งการตกเป็นเหยื่อตัณหาราคะที่มีกำลังโดยข้ออ้างต่างๆเข้าข้างตน.. ว่า..มันเป็นความสุขครั้งสุดท้ายของแม่..... มันเป็นกรรมของแม่..นั้นแสดงว่าคุณแม่ไม่เข้าใจเรื่อง"กรรม"เลย เพราะคงคิดว่ากรรมนั้นลิขิตให้ทำเรื่องที่ไม่ควรนี้ แต่หาทราบไม่ว่านี้คือบาปกรรมใหม่ที่เกิดขึ้นแล้วเป็นเจตนาใหม่ของคุณแม่ ที่มีตัณหาราคะเป็นตัวบงการ หาได้เป็นวิบากกรรมเก่าใดๆไม่..

ท่านผู้ถามคงได้บอกเตือนคุณแม่แล้ว แต่...ใครจะสอนใครๆเตือนใครๆได้เล่าหากเขาผู้นั้นไม่สอนหรือเตือนตนเอง..ยิ่งท่านเป็นมารดา มีอายุแล้วยิ่งสอน-เตือนกันได้ยากเพราะท่านย่อมมีความคิดว่า ท่านเป็นผู้ผ่านโลกมาแล้วเคยอบรมสั่งสอนเลี้ยงดูเรามา เราเป็นเด็กย่อมไม่อาจรู้ดีกว่าท่านแน่..การที่เราจะบอกเตือนท่านจึงต้องทำด้วยความแยบคายและไม่ให้ท่านรู้สึกว่าเราสอนท่านตรงๆ

สิ่งที่ท่านผู้ถามจะทำได้คือการพยายามชักนำให้ท่านได้ศึกษาข้อธรรมเพื่อให้เกิดปัญญา..หากท่านมีศรัทธาในวัดอัมพวันก็ลองหาหนังสือธรรมของหลวงพ่อจรัญให้ท่านอ่าน ..อาจพากันไปทำบุญทั้งครอบครัว แล้วอธิษฐานให้อานิสงค์แห่งกุศลช่วยดลจิตคุณแม่ให้เลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องและมีความละอายเกรงกลัวต่อบาป ท่านผู้ถามพึงเจริญกุศลให้มากทั้งทานศีลภาวนา แล้วแผ่เมตตาให้คุณแม่เป็นประจำ..ดูแลท่านให้เป็นปรกติ อย่าได้โกรธเคืองขุ่นข้องใจท่าน พยายามรักษาใจของเราให้อยู่ฝ่ายกุศลเสมอๆ เรื่องของท่านก็คงไปก้าวก่ายอะไรมากไม่ได้เพราะท่านเองเลือกที่จะเดินไปทางนั้น..

ท่านผู้ถามคงช่วยคุณแม่ได้เพียงเท่านี้..หากแม้นผลออกมาไม่เป็นดังปรารถนาก็พึงวางอุเบกขาว่าสัตว์ทั้งหลายย่อมมีกรรมเป็นของตนเมื่อตนทำเหตุเสียไว้ ก็ตนนั่นแหละต้องรับผลที่เสีย ส่วนเราไม่ได้มีส่วนในเหตุเสียนั้น ผลเสียย่อมไม่ตกต้องแก่เรา..

ขอให้สามารถพ้นจากปัญหาได้โดยเร็วไวครับ

ในห้วงน้ำที่เชี่ยวกราด สัตว์โลกผู้โง่เขลา ผู้ไม่อาจข้ามน้ำเป็น ก็กระโดดลงน้ำนั้นและตะกายที่ยึดที่เกาะแวกว่าย เมื่อมีคนบุคคลผู้หวังดีเห็นเข้าโดยไม่รู้วิธีช่วยก็กระโจนลงไปที่จะช่วย ก็พอดีเกาะรัดกันจมน้ำตายทั้งคู่ ฉันใด ก็ไม่ต่างอะไรกับกรณี เดิมคุณแม่ของคุณเคยเป็นผู้สูญเสีย นั้นหมายถึงเขาได้สูญที่ที่เขาจะยึดไป ทำให้ทุกข์ใจในความพยายามยึดเกาะนั้น แต่เมื่อเขาได้ไปพบพระที่พูดสอนแล้วโดยใจ มันคายความเศร้าเหงาใจไปบ้างแล้ว แต่อนุสัยที่จะความที่ยึด เกาะ ยึดมั่นถือมั่น ก็เป็นว่าไม่ใช่แค่ศรัทธา ซะแล้ว จึงอยากที่จะครอบครองซะงั้น ขอพูดในส่วนหนึ่งของพระบ้าง การบำเพ็ญด้วยการออกบวช ยอมมีหลายสิ่งอย่างที่เป็นบททดสอบ ขัดเกลา ซักฟอกจิต ยอมมาหมด ไม่ ลาภ ญศ สรรเสริญ เงินทอง รวมถึงนารี การที่เกี่ยวข้องกับหรือยังติดในสิ่งไหนมันย่อมมีปรากฏให้เห็น อย่างท่านอาจจะหลงการอนุเคราะห์ ยังข้องคาในส่วนนี้ จนเป็นเคราะห์เข้าหาตัวเอง หากจะว่าไปแล้วเรื่องแบบนี้เรียกว่าปรบมือข้างเดียวไม่ดัง หากคุณแม่ของคุณไปติดท่าน ท่านไม่อะไรกับอะไรด้วยก็แล้วๆไป หรือ พระท่านมาติดคุณของแม่คุณ คุณแม่คุณไม่อะไรกับอะไรด้วยมันก็แล้วๆไปเช่นกัน หากว่าทั้งพร้อมกันจะเป็นคู่กรณีกรรมนี้สิ บอกคุณแม่คุณด้วย ไม่ใช่สุขครั้งสุดท้ายแน่นอน มันจะเป็นนรกไปหลายภพชาติกรรมติดต่อหลายภพชาติเลย และเมื่อตัวเองมาบำเพ็ญก็มีแต่คนมาซักจูงเอาไม่ให้บำเพ็ญ พระที่ท่านบวชนานๆ การงานทางโลกยอมไม่ชำนาญ ทำงานการอะไรก็ลำบาก และหากท่านอยู่ในรูปแบบที่กดข่มไว้ เมื่อท่านออกมาจะแสดงธาตุแท้ของท่านออกมา เช่นเคยกินเหล้าเมายา การพนัน สึกออกมาจะปรากฎเช่นเดิมแบบนี้มีเยอะที่เคยเห็น และสิ่งที่คุณแม่คุณคิดไว้มันจะตรงกันข้ามทั้งหมด
เราชี้โทษไปแล้วก็มาชี้คุณให้ท่านฟัง หากคุณแม่ของตัดใจปลง ยุติความที่จะผูกพันธ์นี้ ก็เป็นไม่สร้างกรรม กลายเป็นว่าส่งเสริมพระท่านให้จะบำเพ็ญต่อจะได้ต่อตรงทางพ้นทุกข์ ไม่ทำตัวเป็นผู้พรากการบำเพ็ญของท่านนั้นเอง และการทำหน้าที่ของอุบาสิกาอย่างแท้จริง
เราก็ได้แค่บอกกล่าวไปเท่านั้น สำคัญสุดคือชี้ให้ท่านไม่มีสิ่งไหนยึดกันได้จริง ไม่มีสิ่งไหนจะได้ดั่งใจ สุขทุกข์ ไม่สามารถยึดได้จริง ที่มีอยู่ก็แค่มายา เตือนท่านบ่อยๆ อย่า งม ตามติด ตามใจ

ขอบคุณสำหรับ คำแนะนำ และกำลังใจค่ะ ตอนนี้ก็พร้อมที่จะเจอทุกอย่างแล้วค่ะ ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร เราก็อยากจะผ่านไปให้เร็วที่สุด แต่ความรู้สึกที่มีต่อแม่ จะให้เหมือนเดิมมันยากมากเลยค่ะ ถามตัวเองบ่อยครั้งนะค่ะ ว่าทำไมเรารู้สึกกับแม่ ได้ถึงขนาดนี้ ไม่พอใจตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่จะพยายามค่ะ พอเสียพ่อไป เป็นพี่สาวคนโตเป็นคนที่ให้แม่มาตลอดค่ะ ใช้หนี้แทน เอาบ้านออกจากธนาคารให้ ส่งน้องๆเรียน เลี้ยงดูแม่ พยายามเติมเต็มให้แม่ทุกอย่าง อยากให้แม่สบายค่ะ น้องๆไม่สร้างปํญหาให้แม่ พอเรื่องนี้เกิดขึ้นไม่อยากเจอแม่เลยค่ะ
เมื่อวาน มีผู้ใหญ่คนหนึ่ง ถามกับญาติว่า แม่เราคิดอย่างไร เขามีเรื่องผู้หญิงตลอด พระองค์นี้มีของดีละมั้ง ทำให้แม่ติดได้ มีลูกสาวเถ้าแก่คนหนึ่งก็มีเรื่อง อายจนต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น (คือพระมีผู้หญิงเข้ามาพัวพันตลอด)
มีพี่ที่เป้นลูกค้าที่ร้าน ชอบไปวัดทำบุญ เขาเคยพูดเกี่ยวกับพระองค์นี้ว่าน่ากลัว อยู่ๆมาขอให้เราไปสอนคอมให้หน่อย
จะต้องทำใจ ปล่อยให้แม่ไปแล้วใช้ไหมค่ะ

ต้องขอโทษนะค่ะที่นำเรื่องทุกข์มาเล่าให้ฟัง แต่เรื่องแบบนี้ก็อายค่ะที่จะปรึกษาคนอื่น

จะทำอย่างไรได้อีกเล่าครับ?? แม้จะเอาโซ่ตรวนมาล่ามท่านไว้ ก็ไม่อาจหน่วงท่านได้หรอกเพราะท่าน "มีใจให้"อลัชชีนั้นไปเสียแล้ว..

สิ่งที่จะแนะนำต่อไปนี้ เป็น"ฟางเส้นสุดท้าย"สำหรับคุณลูกครับ..ใหนๆท่านก็เคยไปวัดอัมพวันแล้วลองพาคุณแม่ไปกราบหลวงพ่อจรัญขอพรจากท่านดูครับ ไม่อยากแนะนำเลยแต่เห็นว่านี่อาจเป็น"ทางรอด"ที่เหลืออยู่สำหรับคุณแม่ครับ หวังว่าบุญของท่านจะมีพอที่จะคุ้มตัวได้ในเวลานี้ เอาใจช่วยครับ

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจน่ะครับ

ตกลงกันแล้วค่ะ วันโกนหน้าน้องชายจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน 7 วัน (น้องชาย 2 คนเคยบวชที่นั้นค่ะ) เราอีก 3 คนก็จะช่่วยกันสวดมนต์ เจริญสติที่บ้าน แผ่เมตตาให้แม่ และหลังจากนั้นลูก 4 คนก็จะไม่พูดเรื่องนี้อีก

ขอบคุณค่ะทุกท่าน

เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา

ถ้าจุฬาภินันท์ตอยก็จะตอบเหมือนคุณ panatson ค่ะ

ทุกอย่างเกิดแต่กรรม กรรมที่ทำร่วมกันมายังไง ก็ตัดไม่พ้น แตเชื่อเถอะค่ะว่าถ้าแม่คุณสามารถพูดได้ถึงเรื่องกรรมนั้นแล้ว ใจท่านก็พร้อมจะรับผลของวิบากใดๆที่จะเกิดค่ะ

มองในแง่ดีไว้อย่างนึงค่ะ ท่านสึกพระออกมาเพราะไม่ต้องการให้เกิดความเสียหายที่เป็นบาปหนัก และพระรูปนั้นหมดบุญจะเป็นพระอีกแล้ว

คุณในฐานะที่เป็นลูก อย่าคิดแทนท่านเลยค่ะ ในเคสนี้ จุฬาภินันท์คิดว่า เลือกกตัญญูกับท่านด้วยการอย่าทำให้ท่านทุกข์ใจจะดีกว่า

ทำให้เรื่องกลายเป็น ได้กับได้สิคะ การที่สีกาสึกพระ ไม่ใช่เรื่องผิดค่ะ พระที่ยังไม่เข้าถึงพรหมจรรย์อย่างแท้จริง ก็เท่ากับว่าเป็นผู้ชายที่ได้นุ่งผ้าเหลืองและได้ทำกิจเหมือนพระ ข้อนี้เราต้องยอมรับค่ะว่าสังคมสมัยนี้ พระเป็นแบบนี้กันเยอะ พรรษาที่จำวัดอยู่ไม่ได้เป็นตัวกำหนดว่าพระรูปใดจะเข้าถึงธรรมค่ะ มันขึ้นอยู่กับบุญและกรรมที่ทำมา

อีกข้อที่ไม่อยากให้มองข้าม คำอธิษฐานค่ะแต่ชาติปางก่อน ถ้าทำบุญมาร่วมกัน คำอธิษฐานศักดิ์สิทธิ์นะคะ

เรื่องนี้เกี่ยวกับพระ คนตอบก็ลำบากใจในการตอบครับ
คือเรื่องที่เกี่ยวกับพระนี้ต้องระวังนะครับ ถ้าเราทำอะไรไปด้วยความเข้าใจผิด
ก็จะเป็นบาปเป็นกรรมติดตัวไปครับ ขอให้ทำอะไรด้วยความระมัดระวังและมีสติครับ

แต่ถ้ามองในแง่ดีก็ถือว่า เป็นโอกาสที่ดีที่จะตอบแทนพระคุณท่าน
ในการชักจูงให้ท่าน ให้กลับมาอยู่ในทางที่ถูกต้อง ถูกทำนองคลองธรรม

ขอให้อดทนพยายาม ค่อยๆ พูดกับแม่คุณไว้
เมื่อท่านจะไปทำบุญ เจอพระรูปนั้น ก็ขอให้ไปกับท่าน ไปเป็นเพื่อนท่าน
ไม่ต้องไปพูดอะไรที่เป็นสาเหตุให้ทะเลาะกับแม่อีก
ขอแค่ปิดโอกาส และป้องกัน
ไม่ให้เกิดเรื่องที่จะถูกครหานินทาได้ครับ

ขอให้มีความสุขครับ

ความรัก โลภ โกรธหลง ไม่เข้าใครออกใครครับ สำหรับปุถุชนอย่างพวกเรา
อย่าไปว่าท่านแรง ๆ นะครับ ค่อย ๆ ประนีประนอมท่าน
พระที่แท้นั้น คงไม่มีหรอกครับที่สึกมามีภรรยา..
อาจจะบอกแม่ว่า .. พระนั้นสมควรแก่การกราบไหว้มากกว่า
ถ้าแม่ทำอย่างนี้ เหมือนเป็นการผิดศีลธรรมเลยนะ ท่านบวชเพื่อตัดสิ่งเหล่านี้
แต่ถ้าเราไปยุ่ง หรือไปฉุดท่าน มันจะเป็นบาป
แต่ทั้งนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับพระด้วยนะครับ
สู้ ๆ ครับ