ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่มีปัญหาเดียวกับหลายๆคนในบอร์ดนี้ค่ะ ก์คือเรื่องสามีเจ้าชู้ แต่เรื่องของดิฉันนั้นมันเกิดขึ้นเกือบทุกปีโดยเฉพาะช่วงปีใหม่ คือมีเด็กมหาลัยอยู่สองคน และก็แม่ม่ายแต่อายุน้อยอีกสองคน แล้วอื่นๆอีกดิฉันไม่แน่ใจ มาชอบสามีดิฉันแต่ว่าเขาไม่ได้อยู่กันเป็นตัวตน จะแอบโทรหากัน ส่งข้อความหากัน แล้วก์คงจะแอบมีอะไรกัน ดิฉันรู้ จับได้เขาก์บอกว่าเขาไม่เคยรักใครนอกจากดิฉัน เขาก็ไม่ยอมรับว่าติดต่อกัน แต่เขาจะหวงโทรศัพท์ แล้วก็จะคุยกันนานเป็นครึ่งชั่วโมงก็มี เวลาดิฉันพูดเรื่องนี้ทีไรก์ทะเลาะกันทุกที จนวันที่ทะเลาะกันวันที่ 5 กุมภา ที่ผ่านมา ดิฉันก์เลยเบื่อ เปิดเน็ตดูมาเจอเวปนี้ก็อ่านแล้วรู้สึกว่าดิฉันเจอคนที่เข้าใจความรู้สึกของดิฉันมาก เพราะว่าไม่สามารถพูดกับใครได้เลย ไม่อยากให้คนอื่นทุกข์กับดิฉันด้วย ตอนนี้ดิฉันสวดมนต์ทุกวัน ปกติก็สวดอยู่แล้ว แล้วก็ใส่บารตประจำ ทำบุญตลอดแล้วพอมีปัญหายิ่งรู้สึกว่าธรรมมะช่วยดิฉันได้มากจริงๆ ดิฉันอยากมีเพื่อนที่เชื่อในเรื่องบุญกรรม เชื่อเรื่องการอยู่ในศีลห้า แล้วชีวิตจะมีแต่ความเจริญ มาเป็นเพื่อนคุยเวลาเหงา เพราะว่าไม่อยากเศร้า อยากหลุดจากความคิดตัวเองที่จะต้องคอยคิดว่า ตอนนี้สามีทำอะไร อยู่กับใคร ทำไมไม่โทรหาเรา เพราะยิ่งคิดยิ่งทุกข์ เพื่อนๆที่มีประสบการ์ณอยากแนะนำ ก็เข้ามาคุยกันนะค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ใครอยากเป็นเพื่อนมีคำแนะนำดีๆส่งมาให้ได้นะค่ะที่
paopakin_2545@hotmail.com

สวัสดีค่ะคุณ tumjaiyak ตามที่พี่ทักทายบอกทุกประการค่ะ ซึ่งต้นหญ้าเองช่วงแรก ๆ ก็เป็นค่ะคิดไปต่าง ๆ นา ๆ ซึ่งตอนนี้ก็ยังมีบ้างแว่บ ๆ นะค่ะ พอคิดแล้วมันก็จะเจ็บปวดและเป็นทุกข์ ก็ได้รับคำแนะนำจากพี่น้องกัลยาณมิตรจากลานธรรมนี่แหละค่ะที่ทำให้ต้นหญ้าเริ่มทุกข์น้อยลงค่ะ อยู่กับปัจจุบันค่ะ หากเรารักเค้าเลิกกับเค้าไม่ได้ก็ต้องไม่รับรู้เรื่องของเค้ากับใคร ๆ ค่ะ ซึ่งต้นหญ้าก็กำลังพยายามค่ะ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะ สู้ ๆ นะคะ

เห็นด้วยกับคุณ Taktay และคุณต้นหญ้า ค่ะ
เรื่องที่ทำให้เราไม่สบายใจ บางครั้งเราก็ต้องปล่อยวางบ้างค่ะ
เป็นการปล่อยวางให้กับตัวเองค่ะ จะได้รู้สึกเบาขึ้นค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

สวัสดีค่ะ ดิฉันก็เป็นน้องใหม่สำหรับเว็บนี้
ได้อ่านเรื่องราวของคุณแล้ว ก็รู้สึกเศร้าใจ
เพราะฉันในตอนนี้ก็มีปัญหาเช่นนี้ เหมือนกัน
ฉันพยายามทุกอย่าง คิดในทางที่ดี แต่ก็มีบ่อยครั้งที่นึกขึ้นมาแล้วเจ็บปวดนัก
ยากที่จะทำใจ ถึงแม้บางครั้งก็ปลงได้ คิดว่าในเมื่อเขายังดีกับเราอยู่ เขายังให้เวลาเราเหมือนเดิม
ถึงจะมีบ่อยครั้งนักที่เขาหายไปโดยติดต่อไม่ได้
แต่เวลาอยู่ด้วยกันก็พยายามจะตัดเรื่องของคนอื่นออกไป ในที่นี้ควรมีแต่เรื่องของฉันกับเขา
ทุกครั้งที่คุยกันถึงเรื่องผู้หญิงอีกคนของเขา เราก็มักจะทะเลาะกันเสมอ
แต่ความจริง สุขทุกข์อยู่ที่เราจะเลือก ตอนนี้สิ่งที่มันทำร้ายจิตใจฉันตอนนี้
ก็คือความคิดของดิฉันเอง ทุกครั้งที่เขาหายไป ติดต่อไม่ได้
ฉันก็คิดว่าเขาไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เพราะเป็นอย่างนี้แล้วฉันจับได้ว่าจริง 3 ครั้งแล้วค่ะ
แต่ในที่สุดก็เป็นฉันเองที่ไปจากเขาไม่ได้สักที ตอนนี้ฉันก็เริ่มชิน
และเวลาเขาหายไป ฉันจะพยายามห้ามใจไม่โทร ไม่ตามเขา กับเบอร์เพื่อน ๆ หรือญาติเขาอีก
เพราะฉันกลัวความจริงที่จะเกิดขึ้น กลัวว่าเขาจะอยู่ด้วยกันอีกจริง ๆ
ตอนนี้สิ่งที่ต้องต่อสู้ก็คือ ต่อสู้กับจิตใจตัวเองเท่านั้นค่ะ
พยายามคิดว่าเขาไม่ใช่ของของฉัน เราไม่สามารถบังคับใจใครได้
เพราะฉนั้นฉันจะพยายามเย็นให้มากที่สุด ถึงแม้มันจะยากสำหรับฉัน
แต่ฉันเชื่อว่าเขาคงต้องการที่เย็น ๆ ไว้พักพิง ตราบใดที่เราร้อนใส่เขา ก็เหมือนเราผลักไสไล่เขาตลอดเวลา วันนี้ฉันมาร่วมเดินข้าง ๆ คุณ เรามาเอาชนะใจ เอาชนะความคิดของเราเองกันเถอะค่ะ
เพราะก็อย่างที่คุณทักทายพูดคือ น้อยคนนักที่จะไม่เจอปัญหาอย่างนี้
ฉันเพิ่งเป็นสมาชิกที่นี่เป็นวันแรก หลังจากที่ได้อ่านบอร์ดแล้ว
รู้สึกอยากหาที่พักพิงใจ อยากร่วมเป็นสมาชิกที่นี่อีกคน
ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
m.nittaya@hotmail.com

สวัสดีค่ะคุณ TOMAOI ต้นหญ้าอ่านชีวิตของคุณมันคล้ายกับต้นหญ้าเลยค่ะ สู้ ๆ นะคะ ต้นหญ้ากำลังต่อสู้กับความรู้สึกนี้อยู่เช่นเดียวกันค่ะ เราต้องทำให้ได้ค่ะ เพราะถ้าทำไม่ได้คนที่แย่ที่สุดมันก็คือตัวเราเอง ไม่มีใครรักเราและจริงใจกับเราเท่ากับตัวเราเองค่ะ สำหรับต้นหญ้า นอกจากตัวเองแล้วต้นหญ้ายังมีอีก 2 ท่านที่รักและจริงใจไม่เคยเปลี่ยนค่ะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน รักโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใด ๆ จากเราเลย และไม่เคยที่จะทำให้ต้นหญ้าต้องร้องไห้เลย 2 ท่านนั้นก็คือ พ่อ กับ แม่ ค่ะ รับรองค่ะว่ารักและทุ่มเทให้กับท่านแล้วไม่ผิดหวังแน่นอนค่ะ สู้นะคะเพื่อคนที่รักเราค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณต้นหญ้า, พี่ pra_nee และมิตรทางธรรมทุกท่านในเว็บนี้
ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้มาเจอมิตรที่แท้จริง ได้เห็นหนทางที่ดี
ทั้งที่คิดมาตลอดว่าปัญหาของตัวเองหนักหนานัก แต่พอได้มาอ่านเรื่องราวมากมายในนี้
ทำให้คิดได้ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก ไม่ใช่คนเดียวที่มีปัญหาแบบนี้
พวกพี่ ๆ เพื่อน ๆ ในนี้เข้มแข็งมากค่ะ
ซักวันฉันจะเข้มแข็งแบบนี้ เมื่อวันนไหนที่ขาดกำลังใจไปจะรู้ไว้ว่าที่นี่มีกำลังใจอยู่เต็มเลยค่ะ
ขอบคุณธรรมะที่ชี้ทางสว่างให้
เจริญในธรรมค่ะ

TOMAOI

. .

มะยันตัง ธัมมัง สุตวา เอวัง ชานามะ

พวกเราเมื่อได้ฟังธรรมนั้นแล้ว, จึงได้รู้อย่างนี้ว่า : -

ชาติปิ ทุกขา, แม้ความเกิดก็เป็นทุกข์ ;

ชะราปิ ทุกขา, แม้ความแก่ก็เป็นทุกข์ ;

มะระณัมปิ ทุกขัง, แม้ความตายก็เป็นทุกข์ ;

โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสาปิ ทุกขา,

แม้ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ ก็เป็นทุกข์;

อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข, ความประสบกับสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์ ;

ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข, ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์ ;

ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง, มีความปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์ ;

สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา, ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ทั้ง ๕ เป็นตัวทุกข์

. .

ขอขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ
ตอนนี้ชีวิตที่มีความสุขอยู่ก็เพราะมีลูกชายที่น่ารักค่ะ
ส่วนสามีถ้าเราไม่คิดเราก็ไม่ทุกข์ใช่ไหมค่ะ
แต่ที่มันยากที่สุดก็คือทำอย่างไรเราจะห้ามความคิดเราได้
ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่มีปัญหาเหมือนกับดิฉันนะค่ะ

พิมขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังประสบความทุกข์ ก้าวข้ามผ่านมันไปได้นะคะ

พิม

อยากเป็นกำลังใจ..ให้ผ่านพ้นจากความทุกข์นี้..

เรื่องครอบครัวนี้พูดยากเหลือเกิน..

เพราะการจะไปห้าม...ไม่ให้สามี..ทำอย่างนั้นอย่างนี้..

อาจทำไม่ได้

ก็ลองกลับมาดู..ใจเรา..ว่าจริง ๆ ที่เราไปห้ามเขานั้น..เพราะอะไร?..กลัวอะไร?

กลัวครอบครัวไม่เป็นครอบครัว?
กลัวเสียศักดิ์ศรีหรอ?
กลัวขาดรายได้ไม่มีคนเลี้ยงเราหรอ?
กลัว....
กลัว....

แล้ว..ความกลัว..นี้มาจากไหน?

ลองทำใจสงบ ๆ ..สวดมนต์ไหว้พระ..ทำบุญสุ่นทาน..มาก ๆ ..อาจจะเห็นอะไร..ดี ๆ จากความกลัวนี้..ก็ได้นะ

ขอให้มีความสุข..มากขึ้น ๆ นะครับ