ฉันกับสามีรู้จักกันตั้งแต่ปี38 จนแต่งงานมีลูก2 คน สร้างตัวจากไม่มีอะไรจนทุกวันนี้พอลืมตาอ้าปากได้
อยู่กันมาด้วยความเชื่อใจ ไม่ว่าใครจะเตือนให้ระวังให้ระแวงก็ไม่คิด จนมาแปลกใจว่าทำไมสามีเริ่มมีโลกส่วนตัวมากขึ้น มือถือขนาดเข้าห้องน้ำยังเอาเข้าไป เราก็ชักจะยังไงแล้ว แถมลูกค้าที่เข้ามาที่ร้าน
ก็พูดแปลก ครั้งแรกคิดว่าสามีไปติดพวกผู้หญิงทำงานกลางคืน แต่พอรู้ความจริงเป็นบ้าไปเลย สามีไปมีอะไรกับเมียชาวบ้าน ฐานะสามีผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าบ้านฉันเลย เครียดกับชีวิตแบบนี้มาก
เราทำเพื่อครอบครัวทุกอย่าง ไม่เคยด่าไม่เคยทำตัวข่มสามี เสื้อผ้าอาหารการกินสรรหาแต่ของดีๆให้กิน
ให้ใช้ ถามสามีว่าฉันผิดฉันบกพร่องตรงไหนทำไมคุณไม่บอก ฉันกับลูกผิดอะไรที่คุณจะมาฟ้องหย่า
ทุกวันนี้ทุกข์มาก ทนอยู่เพื่อลูกเค้าก็หาว่าไม่มีปัญญาไปทำอะไรกินถึงไม่กล้าหย่าไปใช้ชีวิตคนเดียว
คิดเสมอว่าถ้าไม่มีลูกด้วยกันอยากจะเลิกกันไปไม่ต้องช้ำใจอย่างทุกวันนี้ สามีบอกผู้หญิงคนนั้นมีดีกว่าฉันเยอะ ลับหลังสามีผู้หญิงคนนั้นโทรมาคุยข่มคุยอวดว่าต่อให้เขามีสามีแล้วแต่สามีฉันก็รักเขามากไม่เลิกกับเขาหรอก แต่พอฉันบอกกับสามีเขากับบอกผู้หญิงของเขาไม่มีนิสัยแบบนี้ หาว่าฉันสร้างเรื่องไปเอง เครียดกับชีวิตทำไมสามีฉันไม่ชอบผู้หญิงที่ซื่อสัตย์รักครอบครัว แต่กับรักคนที่นอกใจสามีมามีอะไรกับคนอื่นง่ายๆ ว่าดี เขาเองก็มีลูกเหมือนกับฉันแถมเป็นลูกสาวด้วย สามีฉันจากคนที่รับผิดชอบการงานรักครอบครัวกับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ หงุดหงิดง่าย พูดจาร้ายๆตลอด แถมบ้านสามีบอกถ้าฉันดีจริงลูกเค้าคงไม่นอกใจ ไม่อยากเชื่อว่าจะออกจากปากคนที่เรานับถือ ไม่นึกถึงหลานๆ เลย เสียความรู้สึกว่าเราปรนนิบัติส่งเสียตลอดไม่เคยห้ามสามีเวลาให้เงินพ่อแม่ พอฉันย้อนกลับไปบ้างว่าถ้าลูกสาวแม่เจออย่างฉันบ้างแม่จะเข้าใจในสิ่งที่ฉันทุกข์อยู่ทุกวันนี้ เขากับรับไม่ได้กับสิ่งที่ฉันพูด ฉันรู้จักเวปนี้เพราะความทุกข์ใจ เลยเข้ามาหาอะไรอ่านให้คลายทุกข์ ผู้ชายวัยใกล้สี่สิบนี่ชอบมีเมียน้อยกันจังเลย

เห็นใจและเข้าใจความรู้สึกครับ..........

นี่เป็นปัญหาท๊อปฮิตติดอันดับ.... นำมาซึ่งคำถามว่า
ทำไมเธอไม่รักฉัน?
ทำไมเธอต้องมีเมียน้อย?
ทำไมเธอช่างหลายใจ ?
ทำไมถึงทำกับฉันได้?
ทำไมถึงทำร้ายฉันได้ถึงเพียงนี้? ทำไม? ทำไม? ทำไม? ทำไม? และทำไม?
เป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ..... เพราะหากไม่อยากได้คำโกหก ก็อย่าไปถาม!

คนเราโดยทั่วไป ทำอะไรๆทุกอย่างเพื่อแก้ทุกข์ของตนเอง บางคนก็มีปัญญา แก้ได้ถูกต้อง บางคนไม่มีปัญญาก็แก้ผิดทาง
ดังนั้นจึงให้ตระหนักถึงความถูกต้อง ไม่ใช่กำหนดเอาความถูกใจเป็นเกณฑ์
แต่บุคคลทั้งหลายมักทำตามความชอบใจ ทำตามอำเภอใจ ผลก็คือสร้างทุกข์ให้ตัวเองไม่รู้ตัว และสร้างทุกข์ให้กับผู้อื่น การเบียดเบียนก็เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า
เราเอง หรือใครซักคนเมื่อชีวิตมาถึงจุดที่เจ็บปวดเพราะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่....ผลก็คือผล ย่อมไหลมาจากทั้งอดีตเหตุและปัจจุบันเหตุด้วยเช่นกัน
เราไม่สามารถบังคับให้ใครแสนดีกับเราได้ตลอดเวลาและตลอดไป
เราไม่สามารถบังคับให้ใครซื่อสัตย์ต่อเราได้ตลอดไป

ดังนั้น เราจึงต้องยอมรับ! ยอมรับให้ได้ในผลที่เกิดขึ้นแล้ว...
ใช้สติในการแก้ปัญหา หากไม่มีหนทาง อับจนก็ต้องยอมรับ ยอมรับในผลแห่งกรรมที่ไม่ดีของเราที่ได้ทำไว้เอง ประการหนึ่ง
ให้ยอมรับว่า ในที่สุดก็ต้องเป็นอย่างนี้
ให้ยอมรับว่า เขาอยู่กับเรา เขาเป็นทุกข์ เพราะอยู่กับหญิงอื่นเขาเป็นสุขกว่า มันเป็นธรรมชาติของจิตใจมนุษย์ที่จะไหลไปสู่อารมณ์ที่ตนชอบและพอใจ ถูกใจ...
และที่แย่ก็คือ ตัณหานั้น มันพร่องเป็นนิจ คือ เท่าไหร่ๆก็ไม่พอ ไม่เคยพอ
ดังนั้นในคนที่ต้องพบกับคนที่เห็นแก่ตัว เขาก็ย่อมไหลไปโดยง่าย ไหลไปหาคนที่เขาชื่นใจ ชื่นชม


จากเดิมที่เราเองก็เป็นคนที่เขาชื่นชม ก็ต้องยอมรับให้ได้ว่า ธรรมชาติของใจคนย่อมเบื่ออะไรที่ซ้ำซาก ...หน้าเดิมๆ ...พูดเรื่องเดิมๆ... ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ ...เธอไม่เคยเปลี่ยนแปลงเหมือนเดิม ฉันเลยเปลี่ยนเองซะเลย ! ฯลฯ
หากเรายอมรับได้ในความเปลี่ยนแปลง จะด้วยต้องยอมรับว่าเขาเป็นคนเห็นแก่ตัว หรือในที่สุดถ้าหากเรามีสติ เราก็จะรู้ข้อบกพร่องของเราที่ทำให้เขาเป็นทุกข์ก็ได้ ..

คนเราโดยมากต้องการความสุข อยากให้คนอื่นทำให้เรามีความสุข แต่เราไม่เคยรู้เลยว่า เราได้สร้างทุกข์ให้แก่คนอื่นมากน้อยแค่ไหน?
เราอยากให้คนอื่นแสนดีกับเรา แม้เราจะเป็นนางมารร้าย...เชื่อเถอะ! เป็นอย่างนั้น
เราจึงสนใจแต่ความทุกข์ของตัวเองมากกว่าความทุกข์ของเขา
ดังนั้น การยอมรับความจริง ทำให้เห็นจุดที่เราต้องเริ่มเปลี่ยนตัวเองบ้างแล้ว
เรายังปล่อยเนื้อ ปล่อยตัว ให้ดูเหมือนคุณแม่มากกว่าภรรยาหรือเปล่า?
เรายังใช้คำสั่ง แทนคำขอ ร้องขอหรือเปล่า ทำตัวเป็นเจ้านาย เจ้าแม่หรือเปล่า?
เรายังบังคับไม่ให้เขาออกไปสันทนาการบ้างหรือเปล่า?
เราสะอาดหรือสกปรก?
เราช่างเอาอกเอาใจ เห็นใจ หรือเอาแต่ใจ?
ดังนั้น หากใส่ใจทุกข์ของเขา จะทำให้เราไม่ต้องเสียความรู้สึก เพราะรู้ทัน รู้กัน รู้แก้
ไม่ใช่สูตรสำเร็จเพราะบางคนทำดี แสนดีทุกอย่าง แต่สามีหรือคนรักเอาเปรียบ เจ้าชู้...แล้วจะทำอย่างไร?
ก็ต้องยอมรับให้ได้ หากจะอยู่กันต่อ หรือไม่ก็ต้องตัดสินใจ เพราะเราจะต้องเสียความรู้สึกอยู่เรื่อยๆ เรื่องนี้ เราต้องพิจารณาโดยถี่ถ้วน

เรื่องรักมักเป็นทุกข์ทั้งนั้น จึงแนะให้รักตัวเองด้วยปัญญา ทำประโยชน์คือบุญให้เกิดแก่ตน เพราะนี่เองเป็นที่พึ่ง ที่เกาะของเราต่อไปในเบื้องหน้า....

..ลองอ่านเรื่องราวของเพื่อนร่วมทุกข์ในนี้อีกหลายท่าน เพื่อเป็นแนวทางในการวางใจจะสามารถลดทุกข์ได้บ้าง เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้พ้นวิกฤตินี้โดยราบรื่นครับ

มีข้อคิดดี ๆ อ่านเจอมา เขาบอกว่า
สุดมือสอยก็ปล่อยมันไป
อะไรก็ตาม ควรทำเท่าที่เราทำได้ เมื่อทำอย่างดีที่สุดแล้ว คนเขาไม่เห็นว่าดีก็ต้อง “ ปล่อยมันไป”

ตั้งสติให้ดีให้ดีนะคะ มีเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ในบอร์ดนี้มากมาย
ที่มีปัญหาเดียวกับคุณ ลองอ่านเรื่องราวต่าง ๆ และคำแนะนำ
นำไปปรับใช้กับคุณดู อย่าเครียดมากนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เข้าใจถึงความรู้สึกของคุณพายในตอนนี้ค่ะ เพราะต้นหญ้าก็เคยผ่านความรู้สึกเจ็บปวดนี้มาแล้วเหมือนกัน คำถามมากมายเกิดขึ้นในใจ ทำไม ทำไม และทำไม มันเจ็บปวดมากค่ะ ทานข้าวไม่ได้เลย มันไม่รับรู้ถึงความหิวเลย เหมือนชีวิตล่องลอยไร้จุดหมาย จนต้นหญ้าได้เข้ามาในลานธรรมนี้ ได้เห็นเพื่อน ๆ มากมายเหลือเกินที่ต้องรับชะตากรรมเหมือนกัน มากบ้าง น้อยบ้าง บางท่านกำลังเจ็บปวด บางท่านเริ่มดีขึ้น บางท่านก็ทำใจได้แล้ว เพราะคำแนะนำดี ๆ จากกัลยาณมิตรหลาย ๆ ท่าน ขอให้คุณพายอดทนนะคะเพื่อลูกของคุณพาย เพื่อคนที่รักคุณพาย พ่อแม่ญาติพี่น้องของเราค่ะ เวลาจะช่วยให้ความทุกข์ของคุณพายเบาบางลง รักตัวเองและลูกให้มาก ๆ ค่ะ ทำบุญให้ทาน รักษาศีล สวดมนต์ แผ่เมตตาให้ตัวเองและเค้ากับผู้หญิงคนนั้นให้มาก ๆ ค่ะ จะได้ไม่ต้องมีเวรกรรมต่อกันอีก หาหนังสือธรรมะอ่านเยอะ ๆค่ะ สำหรับต้นหญ้าจากวันที่เจ็บมากที่สุดจนถึงวันนี้ 4 เดือนแล้วค่ะ ความเจ็บปวดของต้นหญ้ามันจางแล้วค่ะ อาจมีบ้างที่หลงเข้าไปคิดแต่ก็ดึงสติกลับมาทุกครั้ง น้ำตาไม่ไหลแล้ว มันเหือดแห้งไปเองค่ะ ไม่ใช่เพราะเค้านะคะ เค้ากับผู้หญิงคนนั้นก็ยังติดต่อกันเหมือนเดิมหรือเปล่าต้นหญ้าไม่ทราบค่ะ เพราะไม่อยากรับรู้แล้ว แต่เป็นเพราะต้นหญ้าเองค่ะต้นหญ้าเปลี่ยนตัวเองค่ะ รักตัวเอง มองเค้าเป็นแค่คนคนหนึ่งที่อยู่บนโลกใบเดียวกัน มาพบกันแล้วก็ต้องจากกันไม่ช้าก็เร็ว อยู่กับปัจจุบันให้มากที่สุด ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต มีเพียงแค่วันนี้ตอนนี้เวลานี้ค่ะ ขอให้คุณพายอดทนนะคะ สู้ ๆ นะคะ ต้นหญ้าเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ต้นหญ้า:



สาธุ ๆอนุโมทนาครับคุณต้นหญ้า..

เป็นกำลังใจให้กับปัญหาที่คุณเจอ เมื่อแต่งงานกันก็เพราะรักกันเมื่อรักกันแล้วก้าวต่อไปคือความมั่นคง
ได้เวลาที่คุณจะต้องแสดงความมั่นคง เมื่อครอบครัวมีปัญหาขั้นแรกต้องมั่นคง ใจเย็นๆ ให้คิดว่า
สามีคุณเขาอาจหลงผิดไปเท่านั้น ให้คุณอดทนเพื่อพิสูจน์ว่าเขาหลงผิดไปจริงๆ หรือไม่ หรือว่าเขาชอบแบบนั้นจริงๆ แล้วแก้ไขปัญหาที่คุณเจอด้วยความรอบคอบ อย่าให้คำพูดของญาติฝ่ายสามีมาทำร้ายใจคุณเอง แค่เรื่องที่คุณเจอก็ร้อนใจมากแล้ว ไม่งั้นคุณจะยิ่งทุกข์ ความอดทนก็จะน้อยตามไปด้วย
เวลาคุณทุกข์คนอื่นไม่ทุกข์กับคุณหรอก ดังนั้นอย่าสนใจคำพูดคนอื่น เพิ่มทุกข์ให้กับตัวเองเปล่าๆ
ให้โอกาสสามีอย่างถึงที่สุด ให้สมกับคำว่าภรรยาและแม่ของลูก แต่เมือมองปัญหาแล้วรับไม่ไหว
คุณสามารถอยู่โดยไม่มีสามี ก็ให้แก้ปัญหาให้มันเป็นไปตามความถูกต้องตามกฏของสังคม กฏหมาย
ขอให้คุณมีปัญญาเห็นธรรม ในการแก้ปัญหา สลัดปัดออก ไม่ติดยึด เมื่อถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจ

คุณพายคะ การใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันของคน2คนนั้นพวกเราๆอาจคิดว่าต้องใช้เหตุผล แต่เราว่าชีวิตคู่ต้องใช้ความเข้าใจซึ่งกันและกัน เหตุผลมีด้วยกันทั้ง2ฝ่าย ซึ่งแต่ละฝ่ายก็คิดว่าตัวเองถูกต้อง ถ้าคุณพายยังรักสามี ก็ต้องปรับความเข้าใจซึ่งกันและกัน ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทุกคนความรักและจริงใจเท่านั้นจะพาชีวิตครอบครัวให้ไปได้รอดพ้น ก่อนอื่นคุณต้องไม่ไปอยากรู้เรื่องของเขากะผู้หญิง
คนนั้น ปล่อยให้เป็นไปตามครรลองของกฏแห่งกรรม คุณต้องอยู่กับปัจจุบันและต้องยอมรับในผลกรรมอันนี้ หมั่นสวดมนต์ ไหว้พระ ทำบุญทำทาน เพื่อชีวิตที่ดีๆ นะคะ อดทนนะคะ แล้วมันจะต้องผ่านไปได้ ขอให้ท่านมีความศรัทธาในพระพุทธเจ้า แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น

ตอนนี้พายยังเจ็บกับสิ่งที่สามีทำมาก ต่อหน้าลูกต้องมีความสุข คิดอะไรไม่ออกเลย มันเหมือนคลื่นลูกใหญ่ซัดเข้ามาไม่ทั้นตั้งตัว ลูกเคยเล่าให้ฟังว่าเพื่อนเค้าพ่อแม่เลิกกันไม่มีความสุขเลย ''แต่น้องคงไม่เจอแบบนั้นอยู่แล้วเพราะพ่อกับแม่รักกัน'' เราฟังแล้วอึ้งไปเลยเพราะตอนนี้พ่อเค้ามีผู้หญิงใหม่แล้วแต่ตัวลูกยังไม่รู้ อยากหนีไปอยู่ไหนเงียบๆ คนเดียวซักพัก ก็กลัวลูกจะเป็นห่วงและเป็นห่วงลูกด้วย มันอึดอัดอยู่ข้างในจนบรรยายไม่ถูกแล้ว เพราะรักผู้ชายที่เป็นสามีมากมันถึงทุกข์อย่างทุกวันนี้ไม่ เลิกก็เจ็บอยู่ก็เจ็บ

ขอเป้นกำลังใจให้นะคะ

พิมก็เป็นคนหึ่งที่เข้ามาในเว็บนี้เพราะทุกข์จากความรัก

อย่าไปสนใจเขาเลยคะปล่อยเขาไปเถอะคนดีๆๆอย่างเราไม่รัก
สักวันเขาจะเสียใจเอง ตั้งหน้าตั้งตาสวดมนต์ดีกว่าคะ

ถ้าเครียด เสียใจ เหงา ก้มาอ่านกระทุในนี้คะมีแต่คำแนะนำดีๆๆ

แล้วจะรู้สึกดีขึ้น คิดได้มากขึ้น สุ้ๆๆนะคะ

รักตัวเองให้มากๆๆนะ มันเป็นธรรมดาของชีวิตคะ

พายลองเข้าไปอ่านดูตามที่ทุกท่านแนะนำมา แต่พอถึงเวลาปฎิบัติกับยังทำไม่ได้
ยังหาทางออกจากปัญหานี้ไม่เจอ สามีของพายห้ามจับทุกอย่างที่เป็นของเขา
ถ้าเข้าห้องนอนก็ห้ามเดินไปมุมที่เขาไว้ของเลย บางครั้งยังไม่ได้ทำอะไรเลยประมาณ
ว่าตัวเองหยิบแล้วลืมก็มาโวยวายก้บเราใหญ่โต นึกน้อยใจกับปัญหาที่ตัวเองเจอ
เพราะสามีเป็นคนไม่ชอบทำบุญ ซึ่งต่างจากเราที่ชอบทำบุญแต่ก็ยังมีแต่เรื่องทุกข์ๆเข้ามา
พยายามมองสาเหตุที่สามีนอกใจไม่ออกเลย เพราะไม่เคยห้ามสามีเวลาไปไหน ไม่เคยตามไม่เคยขัดคอ
เวลาจะซื้ออะไร บ้านเราอยู่แบบสามีเป็นใหญ่ ความคิดเหมือนวนในอ่างเลย อึดอัดเพราะเล่าให้
ใครฟังไม่ได้ สามีต่อหน้าคนอื่นจะพูดปกติแต่ถ้าอยู่กันสองคนเมื่อไหร่จะอยู่แบบตัวใครตัวมันเลย
พูดด้วยก็ไม่สนใจฟัง อยากร้องไห้มากเลยคิดหาทางอะไรไม่ออกก็จะร้องไห้ในห้องน้ำคนเดียว
อยากเดินไปจากชีวิตเค้าก็ยังทำใจไม่ได้ยังรักผู้ชายคนนี้อยู่ อยากจะหย่าก็สงสารลูกที่รักพ่อมาก
สงสารอนาคตของลูก ทำไมผู้ชายเวลามีใหม่ไม่เคยนึกถึงลูกบ้าง มันน่าอายนักเหรอถ้าเป็น
ผู้ชายที่รักลูกรักครอบครัว ทำไมต้องภูมิใจเวลามีเมียน้อย

ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ พอดีพายเข้ารหัสสมาชิกไม่ได้ ก็เลยสมัครใหม่
อยากมีเพื่อนคุยด้วย ใครไม่รังเกียจอยากแนะนำอะไรก็ส่งมาได้นะค่ะ
piepie_ja@hotmail.com