เพิ่งถูกคนที่คิดว่ารักกันมากทอดทิ้งกันแบบไม่ทันตั้งตัว เลยไม่เชื่อว่าเราเคยรักกัน ยังเจ็บอยู่มากค่ะ ผ่านมา 1 เดือนเต็ม ๆ แล้ว ดีขึ้นบ้าง แต่ใจก็ยังแกว่งอยู่ค่ะ บางวันก็ร้อองไห้ บางวันนอนไม่หลับ บางวันทานอะไรไม่ได้เลย ฯลฯ ตอนนี้ได้ยินคำพูดว่าไม่รักกัน ก็ไม่เป็นไรแล้วค่ะ แต่ความจริงใจ ความผูกพันธ์ที่เคยมีต่อกันมันคลายไม่ลงจริง ๆ ค่ะ อยากวางมันลง อยากให้มันคลาย..เผื่ออว่าจะเบาใจได้มากกว่านี้

เข้าใจความรู้สึก จขกท.ครับ เพราะอดีตเคยถูกทิ้งเช่นกัน

เพิ่งเดือนเดียวเองครับ นานกว่านี้ก็ดีขึ้นเอง

อารมณ์หยาบๆเบื้องต้นควรหาอะไรทำอย่าอยู่ว่างๆคนเดียวนานๆ เพราะอารมณ์นี้อยู่คนเดียวแล้วจิตใจหรือความคิดจะโหยหาอดีต ยิ่งคิดยิ่งเห็นๆแล้วก็เศร้าโทมนัสใจ

แต่ความจริงใจ ความผูกพันธ์ที่เคยมีต่อกันมันคลายไม่ลงจริง ๆ ค่ะ

เมื่อเราเอาจิตใจไปเกาะเกี่ยวกับใครหรือสิ่งใด เต็มๆหนักๆนานๆ ความผูกพันธ์ (ภาษาทางธรรมเรียกว่าอุปาทาน) ก็ย่อมมีแน่นหนาเนิ่นนานตามกาลเวลาด้วย

เมื่อจะแก้ต้องแก้ให้ถึงก้นบึ้งของจิตวิญญาณเลย จะขอแนะนำนะครับแล้วลองฝึกทำดู ก่อนหน้าบอกว่าอย่าอยู่ว่างๆคนเดียวนานๆ ขณะทำงานอะไรก็ตามแม้ในการดำรงชีวิตประจำวันพึงเอางานที่หยิบ-จับ -วาง นั้นเป็นอารมณ์ให้จิตมันคิด คือ ให้จิตอยู่กับงานที่เราทำ ณ ขณะนั้น ผูกจิตไว้กับงาน นี่ประเด็นที่หนึ่ง

ประเด็นต่อมา พึงกำจัดต้นตอคือต้นเหตุให้เกิดทุกข์เลย ซึ่งได้แก่ความไม่รู้ ความโง่ (ภาษาทางธรรมเรียกว่าอวิชชา) ด้วยวิธีปลุกจิตให้รู้ให้ตื่นให้เบิกบาน (ภาษาทางธรรมเรียกว่า วิชชา) วิธีที่ว่า ก็คือกำหนดความคิด ความรู้สึกนั่นตรงๆตามเป็นจริง หรือ ตามที่มันเป็นของมัน ตัวอย่างเช่น "คิดถึงเขา" เป็นต้น พึงกำหนดรู้ (ว่าในใจ) "คิดหนอๆๆๆๆ" เป็นต้น เดี๋ยวนั้นขณะนั้นทุกๆขณะที่คิด
รับรองว่า ความคิดนั้นจะหายวับดับไป ทุกทีทุกครั้ง...แต่จะให้หายขาดก็ต้องทำตามวิธีดังกล่าวบ่อยๆ ทุกขณะที่คิดหรือรู้สึกด้วย คิดปุ๊บกำหนดรู้ตามนั้นปั๊บๆๆๆ

ทุกคนล้วนเคยผิดหวัง


แต่ลองคิดถึงสิ่งที่ผ่านๆมาในชีวิตนะคะ เราเคยร้องไห้ เศร้าเพราะตุ๊กตาหมีที่เคยกอดนอนเพราะมันขาด(ไม่ก็แม่แอบทิ้ง) เราเคยพลัดพรากมาแล้วไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่สุดท้ายเราจะผ่านไปได้

วันนี้เราเสียใจ เราร้องไห้ เราอย่าปล่อยตามใจมากค่ะ อยากร้องไห้ก็ลองมานั่งพิจารณาบ้างว่าเราจะร้องไห้ทำไมนะ ร้องไปก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ มันก็จะได้ผลไม่ได้ผลบ้าง แต่พอทำบ่อยๆใจมันจะรับสภาพได้ค่ะ แล้วมันก็จะคลายความเจ็บปวด

พอทำใจได้บ้างแล้ว แต่ทุกครั้งที่คิดขึ้นมา เราก็จะสะเทือนใจอีก เราก็ต้องพิจารณาตามไปเลยว่า ที่สะเทือนใจนี่เพราะเราปล่อยใจให้คิดถึงอดีตอีกแล้ว ไม่อยู่กับปัจจุบันอีกแล้ว ปัจจุบันของเราคืออะไร คือ การงานที่ทำอยู่ คือการยืน เดิน นั่ง นอนของเรานี่เอง

ทำได้มากบ้างน้อยบ้างก็อย่าท้อค่ะ ทำไปเรื่อยๆ ได้ผลจริงๆ (เพิ่งทำใจมาเหมือนกัน )

เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลาค่ะ


ที่สุดของความรัก
คือการคาดหวังว่าคนรักกับเรา
จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป ได้ใช้เวลาร่วมกัน
ได้มีความสุข-ความทุกข์ร่วมกันตลอดกาล
นั่นเป็นความเพ้อฝันที่ฉาบฉวยเลื่อนลอย


รักกันมากแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องจากกันไป
ไม่จากกันวันนี้ก็จากกันวันหน้า
ไม่จากกันตอนยังมีชีวิต ตอนตายก็ต้องจากลา


ที่เราทุกข์เพราะรัก...
เพราะเรายังยึด อยากยึดครอง
เราหวังว่าเราจะทำสิ่งดีดี
มอบสิ่งที่มีค่าทั้งหมดของเรา
เพื่อผูกมัดให้คนรักได้อยู่กับเราไปนานๆ
เราคาดหวังว่าเมื่อเราดีกับเขาอย่างถึงที่สุด
เขาจะต้องซื่อสัตย์และไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากเรา

แต่ในโลกนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง

เวลาจะช่วยรักษาแผลใจ
สู้ๆๆค่ะ

สวัสดีค่ะ

เคยเป็นมาก่อนค่ะ ใช้เวลา 1 ปี กว่าค่ะ แต่ละบุคคลใช้เวลาฟื้นฟูสภาพจิตใจไม่เท่ากัน สำหรับการทำใจ จริง ๆ แล้วทุกสิ่งทุกอย่างต้องใช้เวลา เราต้องหากิจกรรมใหม่ ๆ และที่นุชมีความสุขทุกวันนี้ก็เพราะมีธรรมมะในหัวใจ .. ไม่มีอะไรที่เป็นของ ๆ เรา แน่นอนค่ะ ฟังธง !! สมัยก่อนตอนโดนทิ้งคิดว่ามีชีวิตอยู่ไม่ได้แหง ๆ ไป ๆ มา ๆ ก็อยู่ถึงทุกวันนี้อ่ะค่ะ

วันเวลาผ่านไป จนมาถึงวันนี้ สำหรับนุช กลายเป็นเรื่องขำ ๆ มองย้อนกลับไป มันตลกดี ที่จะมานั่งผูกพันธ์กับคนที่ไม่หลงเหลือความผูกพันธ์ เสียดายเวลาตั้งปีกว่า ตอนนี้ สวย ๆ เริด ๆ ค่ะ เปิดตา เปิดใจ เปิดสมอง แล้วจะได้เห็นมุมที่กว้างกว่าและผู้คนอีกมากมาย อย่าจมปลัก เอาใจช่วย สู้ ๆ ค่ะ ... ทุก ๆ การยึดติดถือมั่นมีค่าเป็นทุกเสมอนะคร๊า .....

ขอบคุณนะคะสำหรับข้อคิดดี ๆ ค่ะ




ค่ะ จะพยายามนะคะ



สงสัยจะโดนขบกัดแรงไปหน่อยค่ะ เลยเจ็บมาก ต่อไปจะระมัดระวังให้มากกว่านี้ ขอบคุณสำหรับข้อคิดนะคะ


หวังว่าเวลาจะช่วยเหมือนกันค่ะ



ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ธรรมรักษาเช่นกันค่ะ



ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ค่ะ



คุณนุชเข้มแข็งจังเลยนะคะ จะพยายามทำให้ได้เหมือนกันค่ะ

ลองอธิษฐานตัดขาดจากเขาดูไหมคะ
วิธีนี้ตัดได้จริงค่ะ แต่ต้องยอมรับว่า ใจเราอยากตัดเขาจริง อยากตัดความทุกข์ ที่เป็นเนื้อร้ายนี้จริง เพราะ การพูดต่อหน้าพระพุทธรูป ขณะที่เรากำลังปฏิบัติธรรม กำลังของคำอธิษฐานจะให้ผลมาก
สังเกตว่า ระหว่างที่กำลังอธิษฐาน ใจเรารู้สึกอย่างไร ความผูกพันในใจยังมีอยู่หรือไม่ บางขณะกว่าจะเปล่งคำพูดออกมา ใจยังแอบหวังว่า เขาจะกลับมา แสดงว่าใจเรายังไม่ได้คิดจะตัดจริง แบบนี้ก็ให้อธิษฐานไปเรื่อยๆค่ะ สักวันใจจะเริ่มตัดจริง ใจจะเริ่มคิดว่า ไม่เอาอีกแล้ว ความทุกข์กับคนแบบนี้

ขอรับมาใส่กระหม่อมแข็งๆนี้ด้วยคนนะคะพี่ทักทาย
ตัวเองยังหวังว่าสักวันที่ไป"พัน" และ "ผูก"ไว้จะคลายได้ในเร็ววัน
"วันนี้ยังไม่จากเป็น สักวันคงจะจากตายอยู่ดี"
บอกกับตัวเองทุกวันค่ะว่า "ต่อไปนี้จะไม่สู้กับใจใคร แต่จะสู้กับใจตนเองให้ได้เป็นพอ"
สุขหรือทุกข์อยู่ที่...เรา...เลือกเองได้ (บอกตัวเองทุกๆวัน)

ตัวเองก็รู้สึกแบบนี้ แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว....โดยเวลาเป็นตัวช่วยให้คลายความผูกพันธ์ค่ะ...
ห่างกัน ไม่เจอ ไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้พูดคุย....ก็ค่อยๆ คลายไปเอง
ช่วงแรกอาจมีร้องไห้ คิดถึงบ้าง...แต่ช่วงหลังเข้าหาธรรมะมากขึ้น เลยรู้สึกว่า ปล่อยวางได้เยอะขึ้น...ลองใช้เวลาศึกษาธรรมะดูนะค่ะ
จะบอกกับตัวเองเสมอๆ ว่า เขาไม่ใช่เนื้อคู่ของเรา....ถ้าเขาเป็นเนื้อคู่ของเรา เขาคงไม่ทำแบบนี้กับเราหรอก...การจากกันครั้งนี้ เป็นสิ่งที่เหมาะสมแล้ว เขาไม่คู่ควรกับเรา...เพราะคนเราจะคบกันได้ ต้องมีศีล จาคะ ศรัทธา ปัญญา เสมอกัน ถ้าไม่เสมอกันแล้ว คบกันก็ทุกข์เปล่าๆ ...อีกอย่างเราเกิดมาในชาตินี้ ควรหาโอกาสพัฒนาตนเองให้เข้าถึงธรรมะ..สร้างบุญบารมีให้สูงยิ่งๆ ขึ้นไป จะดีกว่า....

คิดแบบนี้สบายใจขึ้นจริงๆ ค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

เหมือนกันเลยค่ะ ต้องเจอหน้ากันทุกวัน เพราะทำงานที่เดียวกัน ยิ่งเห็นเค้ามีความสุขกับชีวิตที่ไม่มีเราแล้วอดน้อยใจไม่ได้จริง ๆ ค่ะ