สวัสดีค่ะคุณพงพัน กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ชัดเจนในใจปอนด์มากเลยค่ะ ความเจ็บปวดที่แฝงไว้ด้วยความร่มเย็น ครั้งแรกที่เข้ามาพบลานธรรมนี้ก็อกหักมาค่ะ แต่ตอนนี้อาการเจ็บปางตายหมดแล้ว เหลือแต่เจ็บจี๊ดๆค่ะ จี๊ดมากจี๊ดน้อยตามจินตนาการ ตามความคิดของตัวเอง หลังจากที่ได้เข้ามาศึกษาธรรมะ ทำให้เข้าใจชีวิตได้มากขึ้น ทุกอย่างมีเหตุและมีผลที่ต้องเกิดต้องเป็นอย่างนี้ ทำให้ความทุกข์ที่มีค่อยๆน้อยลงๆ แต่ก็ยังไม่สามารถปล่อยวางหรือไม่คิด ทำใจให้เฉยๆได้หมด ยังคงต้องเรียนรู้อีกมากทีเดียว ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเกิดความคิดว่าไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร ไม่รู้จะดิ้นรนต่อสู้เืพื่ออะไร ชีิวิตทีีเกิดมาจนถึงวันนี้ก็คุ้มแล้ว ไม่ได้มีห่วงอะไรใครอีกแล้ว เบื่อที่ต้องดิ้นรนเพื่องานเพื่อเิงิน สุดท้ายเราก็ต้องตายอยู่ดี และเอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง ไม่ทราบว่าทำไมถึงคิดอย่างนี้เหมือนกัน จนถึงวันนี้ก็ยังคิดอย่างนี้อยู่นะคะ
ตอนนี้รู้สึกขอบคุณคนที่ทำให้รู้จักความผิดหวัง เพราะทำให้ได้เข้ามาใกล้คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าค่ะ จะพยายามศึกษาต่อไปเพื่อหนทางพ้นทุกข์ค่ะ