ตอน"เขาวาง" เราไม่เห็นหรอก
เราจะเห็น แต่ตอนที่ "ไม่วาง"

เลยดุว่าเยอะ ดูว่าถี่

ผมสังเกตดูนะครับว่า บอร์ด ความรัก-ผูกพัน-พลัดพราก นี้
ซึ่งเต็มไปด้วยคนที่บอบช้ำทางด้านจิตใจ
ต่างคนก็ต่างหอบเอาบาดแผลและความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสมา
แต่เมื่อได้เดินผ่านเข้ามาในบอร์ดแห่งนี้ กลับสัมผัสได้ถึงความร่มเย็น

น้อยนักที่จะมีข้อความที่จะทำให้เกิดความขัดแย้ง หรือมีก็จะสงบได้อย่างรวดเร็ว
ด้วยจิตใจอันสงบที่ถูกฝึกมาดีของหลายๆท่าน การผ่านการพิจารณาความเจ็บปวดมามาก
คงทำให้หัวใจแกร่งจนสามารถปล่อยวางสิ่งต่างๆได้อย่างง่ายดาย

ต่างกับบางบอร์ด ที่มักเกิดความขัดแย้งมากมาย
หลายครั้งอ่านดูก็สามารถสัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มที่กำลังเกิด
จนบางครั้งไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ที่โต้ตอบกันอยู่นั้นเป็นผู้ปฏิบัติธรรม
เนื่องจากบางทีแทบมองไม่เห็นการปล่อยวาง การมีความอดทนอดกลั้นในการสนทนานั้นๆ

การนำบัญญัติมาโต้แย้งกันต่างๆนาๆมากมาย
ก็ดูจะไม่มีประโยชน์ถ้าทราบแล้วไม่นำไปปฏิบัติให้เข้าใจอย่างถ่องแท้
และไม่ทราบในจุดประสงค์ของบัญญัติต่างๆว่า
จะนำไปสู่แก่นแท้ของพระพุทธศาสนาอย่างไร

ขณะที่หลายคนในบอร์ดแห่งนี้ ดูท่าน่าจะไปได้เร็วมากในการปฏิบัติ
เนื่องจากได้ลงมือปฏิบัติกันอยู่เสมอๆหรือแทบจะตลอดเวลา
เพราะมีข้อสอบให้ทำให้พิจารณาอย่างหนักและสม่ำเสมอ

การพิจารณาสภาวะต่างๆของกายใจตามความเป็นจริงนี้
เป็นการปฏิบัติที่เป็นแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาที่จะทำให้ไปถึงความพ้นทุกข์

ยังไงก็ขอแสดงความยินดีกับทุกท่านด้วยนะครับ
ที่ได้ผ่านเข้ามาในบอร์ดที่ร่มเย็นแห่งนี้
ยินดีที่มีความทุกข์ให้ได้พิจารณากันตามความเป็นจริง
เพื่อจะได้สามารถถอดถอนความยึดมั่นถือมั่น สู่ความสิ้นสุดแห่งกองทุกข์เสียทีครับ

ตอน"เขาวาง" เราไม่เห็นหรอก
เราจะเห็น แต่ตอนที่ "ไม่วาง"

เลยดุว่าเยอะ ดูว่าถี่

เหมือนข่าวสารบ้านเมืองน่ะ
เห็นแต่ข่าวร้าย ก็เลยมองว่าบ้านเมืองมีแต่ข่าวร้าย
สังคมเสื่อมทราม อะไรก็ว่าไป

นี่เรียกว่า ไม่เห็นตามความเป้นจริง
แต่โดนเขาหลอกว่านี่คือความจริง

ร้ายจะตายไป สื่อสารมวลชนน่ะครับ

สาธุค่ะ ท่านพงพัน

อาจะเป็นเพราะเรื่องราวของความรักความผูกพันนี้
คือมูลเหตุที่สร้างกิเลสตัณหา เป็นตัวนำเกิด
เป็นยางเหนียวร้อยรัดให้มนุษย์ชาติต้องวนเวียนอยู่หลายภพชาติ
เป็นโจทย์ที่ยากแก่การถอดถอน
เป็นโจทย์ที่ดึงกันไว้ในวัฏฏมายาวนานอย่างนับไม่ถ้วน

ด้วยเหตุนี้พระพุทธองค์จึงทรงจัดสรรเส้นทาง
แห่งการปฏิบัติเนกขัมฯเพื่อให้ออกจากกามอย่างถาวรด้วยการออกบวช

ในขณะที่ฆราวาสอย่างเรา...
แม้อาจปฏิบัติเพื่อสั่งสมเนกขัมมบารมีได้เป็นครั้งคราว
แต่ก็สามารถใช้สภาวะแห่งทุกข์ที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริง
จาก โลภะ โทสะ โมหะ นานาประการ
พิจารณาโดยแยบคายเพื่อให้ซึ้งถึงธรรมได้....
แม้ต้องเรียกใช้กำลังของสติและปัญญาบารมีอย่างยิ่งยวดเพียงใดก็ตาม

กิเลสตัณหามันก็ยึดเกาะเหนียวแน่นมาหลายกาลหลายสมัย
ซึ่งก็ต้องอาศัยบารมีและความเพียรในการถอดถอนความยึดมั่นในกิเลสตัณหานี้

ผมว่า ฆราวาสหรือพระสงฆ์ ก็มีธาตุขันธ์ไม่ได้แตกต่างกันแม้แต่นิดเดียว
ถ้าเรารู้หลักว่า การถอดถอนความยึดมั่นถือมั่นเพื่อที่จะพ้นทุกข์นั้น
ต้องถอดถอนที่ไหนละที่ไหน ก็ถือว่าไม่หลงทาง
การละกิเลสตัณหาต่างๆก็ละที่จิต พิจารณาให้จิตเข้าไปเห็นความเป็นจริงจนยอมรับ มันก็เลิกหลง
การละกิเลสตัณหาก็ไม่ได้ละไม่ให้มันมีมันเกิด
แต่ละในความยึดมั่นถือมั่นในอาการต่างๆของมัน
อาศัยวิปัสสนาเข้าไปพิจารณาให้จิตเห็นจิตยอมรับ มันก็จะหลุดได้
เหมือนกับการที่พระอรหันต์พูดว่ายังมีโกรธอยู่เต็มๆแต่ไม่ใช้ไม่เอามันนั่นแหละครับ
ท่านก็ละที่จิต ไม่ได้ละไม่ให้มันมีมันเกิดขึ้นมา

ชาติสยาม / เขียน
ตอน"เขาวาง" เราไม่เห็นหรอก
เราจะเห็น แต่ตอนที่ "ไม่วาง"

เลยดุว่าเยอะ ดูว่าถี่

เหมือนข่าวสารบ้านเมืองน่ะ
เห็นแต่ข่าวร้าย ก็เลยมองว่าบ้านเมืองมีแต่ข่าวร้าย
สังคมเสื่อมทราม อะไรก็ว่าไป


นี่เรียกว่า ไม่เห็นตามความเป้นจริง
แต่โดนเขาหลอกว่านี่คือความจริง

ร้ายจะตายไป สื่อสารมวลชนน่ะครับ

เห็นด้วยอย่างยวดยิ่งครับ
โดนมากันขนาดนี้ ตัวตนจะไปเหลืออะไรเท่าไหร่กัน
ปลงโลกกันไปได้ซะเยอะ
มีอะไรเข้ามาก็ปลง ปล่อยวางไป ขี้เกียจยึดถือไว้แล้ว เหนื่อยเหลือเกินแล้ว
คงเป็นเหตุที่ทำให้ ใจเย็น เกิดความสงบร่มเย็นตามมาใช่มั้ยครับ

เป็นกำลังใจให้ทุกคนในการปฏิบัติครับ

...โดยเฉพาะท่านชาติฯ...
...ขาโจ๋นักกวาดประจำลาน...

ส่วนเรื่องข่าวสารบ้านเมืองน่ะ
ข้าพเจ้าขอแสดงความเห็นที่ต่างไปสักหน่อย
(ในฐานะเรียนมาทางนี้)

ข้าพเจ้าว่าสื่อเขาก็ต้องทำหน้าที่เป็น "สื่อ" เป็น "ตัวกลาง"
วางตัวเป็นกลาง
ทำหน้าที่เสนอความเป็นจริงในสังคม
เป็นเรื่องปกติตามหน้าที่อยู่แล้วนะ

เพียงแต่ตอนนี้เรื่องดีดี เรื่องจรรโลงสังคมมันหายาก
แต่ก็ใช่ว่าสื่อจะละเลยไป
เพราะจริงๆตอนนี้สังคมต้องการความสามัคคี
ต้องการฟังเรื่องดีดีเพื่อเสริมสร้างความหวัง กำลังใจ
เพื่อจรรโลงจิตคนในสังคมไทยกันมากกว่า...

แต่อย่าลืมว่าในขณะเดียวกัน
เราก็ปฏิเสธความจริงที่ปรากฏในสังคมไม่ได้
ไม่นำเสนอเดี๋ยวก็โดนกล่าวหาว่าบิดเบือน ไม่ทำหน้าที่
จริงๆแล้วสื่อสารมวลชนน่ะ โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลยนะ....อาสยาม

บางทีหากใช้สื่อเป็นเครื่องมือเพื่อสำรวมอินทรีย์..
และตามดูรู้ทันอารมณ์ของจิตตนให้ทัน
อาจเป็นอีกหนึ่งในวิธีที่ทำให้เราก้าวหน้าในการปฏิบัติก็ได้นะ

อ๊ะ จริงรึ

ถ้าบอกว่าข้าพเจ้าเป้น WATCH DOG นี่ข้าพเจ้าเข้าใจ

แต่ที่ว่าว่าข้าพเจ้าเป้น"นักกวาด" ข้าพเจ้างง
(งงจริงๆนะ)

ข้าพเจ้าดูข่าวแล้วก็... ... ฟังเทศน์ดีกว่า
ช่างบ้านช่างเมืองเถ๊อะ
หมาแมวมันไม่มีคำว่าชาติ ไม่มีคำว่าบ้านเมือง มันเลยไม่ทุกข์เพราะข้อนี้
อิจฉาหมาแมวจริงๆเลยนะคุณยาย